کتاب دختری که راز کهنه را آشکار کرد، نوشته استیگ لارسون - مجله سرگرمی

کتاب دختری که راز کهنه را آشکار کرد

نویسنده : استیگ لارسون

مترجم : میترا کیوان مهر

نشر قطره

618 صفحه

آدینه ای در ماه نوامبر هر سال اتفاق می افتاد. تقریبا به صورت آیین درآمده بود و سال جاری هشتاد و دومین سال تولد او بود. در این روز یک دسته گل برای او فرستاده می شد، او بسته بندی کاغذی را باز می کرد و سپس گوشی تلفن را برمی داشت و به سربازرس مورل زنگ می زد. وقتی مورل بازنشسته شد، به دریاچه سیلیان در دالارنا نقل مکان کرد. آن ها نه تنها هم سن بودند، بلکه در یک روز به دنیا آمده بودند. این مسئله در نوع خودش جالب به نظر می رسید.

پلیس پیر همان طور که قهوه اش را می نوشید منتظر بود تا تلفن زنگ بزند.

- رسید.

-سال جاری چیست؟

-نمی دانم از چه نوعی است، باید کسی را پیدا کنم تا از او بپرسم. رنگش سفید است. به گمانم نامه ای در کار نیست.

-فقط گل. قاب آن مثل سال گذشته است. یکی از آن نمونه های من درآوردی.

-نشانی پستی چیست؟

-استکهلم.

-یادداشت چه طور؟

مثل همواره. با حروف درشت و دست خطی زیبا و عمودی. با گفتن این حرف، موضوع تمام شد و حداقل تا یک دقیقه دیگر کلمه ای ردوبدل نشد. پلیس بازنشسته به پشتی جایگاه خود در آشپزخانه تکیه داد و پیپ خود را بیرون آورد. او می دانست که دیگر از او انتظار ندارند توضیحی کوتاه و یا سؤالی غیرمنتظره داشته باشد، طوری که موضوع را کمی روشن کند. از آن روزها مدت زیادی می گذشت و تبادل این حرف ها بین این دو مرد به صورت آیینی درآمده بود که رمز و راز خود را داشت؛ رازی که هیچ کس در دنیا کم ترین علاقه ای به برملا کردن آن نداشت.

نام لاتین این گیاه لپتوسپرموم(میرتاسیا) روبینت بود، ارتفاعش به ده سانتی متر می رسید. برگ هایی سوزنی همراه با گلی سفید با پنج گلبرگ به پهنای /25 سانتی متر داشت.

این گیاه بومی مناطق مرتفع استرالیا بود، یعنی منطقه ای که پوشیده از علف زارها است. نام این گیاه در آن منطقه، برف بیابان است. یک نفر در باغ های گیاه شناسی اوپسالا بعدها تأیید کرد که این گیاه به ندرت در سوئد کاشته می گردد. این گیاه شناس در گزارشش نوشت که گیاه مزبور از خانواده درخت چای است. گاهی اوقات با خانواده ی

بسیار نزدیک خود لپتوسپرموم اسکوپاریوم که به وفور در نیوزلند رشد می نماید، به اشتباه گرفته می گردد. این گیاه شناس می گوید تفاوت این دو گیاه در این است که روبینت تعداد کمی دانه های صورتی روی نوک گل برگ هایش است که به ظاهر گل، حالت کمرنگی از صورتی می بخشد.

روبینت روی هم رفته گل هایی طبیعی دارد. هیچ خاصیت درمانی ندارد و نمی تواند مضر باشد. خوردنی هم نیست و در صنعت رنگ سازی گیاهی هم نمی توان از آن استفاده کرد. از طرف دیگر، مردم بومی استرالیا، منطقه و گیاهان اطراف آیرز راک را مقدس می دانند.

این گیاه شناس گفت که خودش قبلا این گیاه را از نزدیک ندیده است، اما پس از مشورت با همکارانش گزارش کرد که آن ها کوشش کردند این گیاه را در گلخانه ای در گوتنبرگ پرورش دهند و البته توانستند آن را با یاری گیاه شناسان تازه کار کشت نمایند. رشد آن در سوئد سخت بود، چون محل رشد آن در آب و هوای خشک است و بایستی نیمی از سال را در فضای بسته بماند. در خاک آهک دار هم رشد نمی نماید. باید از زیر، آن را آبیاری کرد. این گیاه به مراقبت زیادی نیاز دارد.

از آن جایی که گیاه بسیار کمیابی است، ردیابی منشأ این نوع خاص راحت به نظر می رسید، اما در عمل، کار غیرممکنی بود. اسمش در هیچ دفتری ثبت نشده بود و هیچ مجوزی برای آنالیز آن وجود نداشت. هر جایی که طرفداران این گیاه از تعداد کم گرفته تا افراد بی شمار می توانستند به دانه ها با خود این گیاه دسترسی داشته باشند،

این دانه ها را بین دوستان ردوبدل نموده و یا با پست سفارشی دریافت می کردند و به هر نقطه ای از اروپا و استرالیا و نیوزلند می فرستادند.

اما فقط یک نقطه از مجموعه نقاط زندگی این گیاه اسرارآمیز بود که هر سال، اول نوامبر دسته گلی با پست از آن جا فرستاده می شد. این گل ها همواره زیبا و از همه مهم تر کمیاب بودند و به هم فشرده می شدند. از میان کاغذی با نقشی از آب رنگ خودنمایی می کردند و در بسته بندی پانزده در بیست و پنج سانتی متری ارسال می شدند.

داستان عجیب این گل ها هیچ وقت در مطبوعات گزارش نشد؛ تنها تعداد کمی از مردم از آن باخبر بودند. سی سال پیش موضوع ورود مداوم این گل ها در آزمایشگاه جنایی ملی، توسط کارشناسان انگشت نگاری، خط شناسان، کارآگاهان جنایی و یکی دو نفر از نزدیکان و دوستان دریافت نماینده گل، به طور دقیق آنالیز شد. حالا بازیگران این نمایش فقط سه نفر هستند؛ پسر پیری که روز تولدش از راه می رسد، کارآگاه بازنشسته پلیس و کسی که گل را می فرستد. دو نفر اول به سنی رسیده اند که احتمال کم شدن تعداد افراد علاقه مند به این موضوع را زیاد می کرد.

پلیس مورد نظر، مرد باتجربه و سرسختی بود. او هرگز اولین پرونده کاری خود را فراموش نمی کرد؛ در آن پرونده، معتادی خطرناک را که رفتاری غیرقابل پیش بینی داشت، در پایگاه برق دست گیر کرد، آن هم قبل از این که بتواند به کسی آسیب برساند. او در طول دوران خدمتش افراد زیادی را دست گیر نموده بود، از جمله شکارچیان غیرمجاز، افرادی که همسرشان را کتک می زدند، افراد شیاد، سارقان اتومبیل و رانندگان خطرساز. او با دزدها، قاچاقچیان مواد مخدر، و بمب گذارهای آشوبگر سروکار داشته است. با ئه پرونده قتل و آدم کشی روبرو شده بود که در پنج مورد آن ها خود قاتل با پلیس تماس گرفت و با لحنی پشیمان اعتراف کرد که همسر یا برادر و یا یکی از خویشاوندانش را به قتل رسانده است. به حساب دو پرونده دیگر در عرض چند روز رسیدگی شد و در پرونده ای دیگر باید از پلیس ملی جنایی یاری می گرفتند و رسیدگی به آن دو سال طول کشید.

هر نه پرونده طوری حل و فصل شدند که رضایت خاطر پلیس را فراهم کرد، به این معنی که آن ها فهمیدند قاتل چه کسی است، اما از آن جایی که مدارک کمی در دست بود، دادستان کل تصمیم گرفت که در خصوص آن ها اقدامی نکند.

خاتمه به دلیل قانون مرور زمان و عدم رضایت از پرونده، بازرس مافوق پرونده را مختومه اظهار داشت. اما در مجموع، وقتی به گذشته اش نگاه می کرد، تحت تأثیر قرار می گرفت.

او هرگونه حسی داشت غیر از احساس رضایت. موضوع گل های بسته بندی شده کارآگاه را چندین سال تحت فشار گذاشته بود. این آخرین پرونده او بود که حل نشده باقی مانده و او را سردرگم نموده بود. این وضعیت از هر جهت پوچ به نظر می رسید، چون پس از صرف هزاران ساعت فکر کردن در خصوص موضوع، چه موقع انجام وظیفه و یا در اوقات فراغت، او نمی توانست بدون تردید بگوید که درواقع چه جنایتی اتفاق افتاده بود.

این دو مرد می دانستند هرکسی که گل ها را کنار هم می چیند، باید دستکش به دست داشته باشد، چرا که هیچ اثر انگشتی روی چارچوب قاب و یا شیشه وجود نداشت. این قاب را باید از یکی از مغازه های عکاسی با لوازم التحریر خریده باشد که در سراسر دنیا فراوان اند و هیچ ردی برای دنبال کردن آن ها وجود نداشت. این بسته معمولا در استکهلم پست می شد، اما سه بار از لندن، دو بار از پاریس، دو بار از کپنهاگ، یک بار از مادرید، یک بار از بن و یک بار از پنساکولا در فلوریدا پست شده بود. سربازرس بایستی به اطلس دنیای نگاهی می انداخت تا محل را پیدا کند.

پسر هشتاد و دو ساله ای که روز تولدش بود، پس از گذاشتن گوشی تلفن، مدت زیادی همان جا نشست و به گل های زیبا و پرمعنایی نگاه کرد که هنوز اسم شان را نمی دانست. بعد به دیوار بالای میزتحریرش نگاهی انداخت؛ چهل و سه دسته گل بسته بندی شده در قاب های شان روی دیوار نصب شده بودند. چهار ردیف ده تایی و یک ردیف چهار تایی در پایین آن ها در ردیف بالا، یکی از دسته گل ها در محل دسته گل نهم، سرجایش نبود. در این صورت تعداد گل برف بیابان به چهل و چهار می رسید.

او بدون هیچ مقدمه ای آغاز به گریستن کرد. و نیز از بروز ناگهانی این احساس پس از تقریبا چهل سال شگفت زده شد…

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا