یادداشت فیلم جان دار؛ سرانجام باز به چه قیمتی؟! - مجله سرگرمی

و اما سال جاری با یکی از همین بازمانده های تفکر و موج پسا جدایی مواجهیم که شاید در اجرا و بازی دریافت بازیگرانش تا حدودی پیروز است، اما قطعا تعریف درستی از خاتمه باز نداشته و ندارد.

فیلم جان دار تلفیقی است از دو اثر اصغر فرهادی: شهر زیبا و جدایی، که این بار با بازیگران و پیچ و خم های بیشتری در فیلم مواجهیم. طوری که اگر در فیلم شهر زیبا با یک گره و تصمیم گیری روبه رو می شویم، اما در این اثر سر یک چندراهی بی خاتمه قرار می گیریم که حتی خود فیلمساز ناتوان از انتخاب راه درست است و به خاتمه باز پناه می برد، خاتمهی که از نظر من ول و گشاد است، نه باز.

فیلم قصه ای تکراری و ساده دارد، اما می خواهد آن را پیچیده جلوه دهد، که تا حدودی در این امر پیروز است، ولی هر چه رو به جلو می رویم گمراه تر می شویم و در نهایت در اوج بیچارگی باید شخصیت ها را ول نموده و در خلوت و پایین رفتن از پله های سینما به خاتمهشان فکر کنیم، چیزی که در سینمای ایران، نامش خاتمه باز است!

فیلم فیلمبرداری خوبی دارد، کارگردانیِ روانی دارد و به خوبی از پس بازی دریافت از کست با تجربه و با سابقه اش برآمده.

افتتاحیه فیلم که سکانس عروسی است به خوبی تصویر شده و حال و هوای فیلم دوست داشتنی است، تنش و استرس ایجاد شده در سکانس های میانی قابل تأمل است که البته گاهی بیش از حد به فیلم جدایی پهلو می زند.

جان دار، هم چنان برایم نام فیلم بی معناست، جان دار یعنی چه؟!، چه کسی جان دار است، چه کسی نیست؟ سال جاری سال اسامی بی معنا و بی ربط به فیلم هاست و سیمرغ بلورین این بی ربطی به جان دار تعلق می گیرد.

خود فیلم جان دار نیست و توان به خاتمه خط رسیدن را نداشته و در نیمه راه از نفس می افتد.

در هیاهوی فیلم های مریضی که به سندروم روایت های بی خاتمه گرفتارند، جان دار هم فراموش خواهد شد، انگار گوری دسته جمعی به وجود آمده و تمام این آثار به قصد خودکشی خودشان را از ارتفاعی بلند به آغوش هم نوعانِ بی جانشان پرتاپ می نمایند.

chinaro.ir: چین: سفر به کشور پهناور و باستانی، پکن، شانگهای ،گوانجو و هانگزو

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس‌ها