پارکینسون در یک نگاه - مجله سرگرمی

پارکینسون در یک نگاه

نویسنده: دکتر مجید سلطانی

بیماری پارکینسون نخستین بار در سال 1817 به وسیله جیمز پارکیسنون در انگلستان تشریح شد. این بیماری نوعی زوال پیش فراینده سلول های عصبی در بخش هایی از مغز است که حرکات عضلات را کنترل می نمایند.

گروه خاصی از سلول های عصبی که ماده سیاه نامیده می شوند نوعی ماده شیمیایی به نام دوپامین از خود تشریح می نمایند. دوپامین در انتقال پیغام های عصبی از ماده سیاه به بخش دیگری از مغز مرسوم به جسم راه راه نقش مهمی دارد. این پیا م ها به نرمی و هماهنگی حرکات عضلانی یاری می نمایند. در بیماری پارکینسون، ماده سیاه آسیب دیده یا تخریب شده است که راه رفتن، حرکات اندام فوقانی و عملکرد عضلات صورت را دچار اختلال خواهد نمود. بیماری پارکینسون به اشکال مختلفی تظاهر پیدا می نماید، ممکن است تنها در یک سمت یا در هر دو سمت بدن قابل مشاهده باشد. باز و بسته شدن چشم ها، لبخند زدن و نوسان داشتن دست ها هنگام راه رفتن همگی اعمال ناخودآگاهی هستند که بخشی از رفتار طبیعی انسان به تعداد می فرایند. در بیماری پارکینسون چنین اعمال معمولا از بین می فرایند. بسیاری از بیماران دچار نوعی چهره مبهوت و بی تفاوت با چشمان خیره و بی پلک می شوند. به همین خاطر گفته می شود پارکینسونی ها صورت ماسکی شکل دارند. بعضی از آنها هنگام صحبت کردن به جای ایما و اشاره حالتی بی روح و سرد دارند. افراد مبتلا به پارکینسون به تدریج قدم هایی کند و کش دار پیدا نموده و گام هایشان ظرافت و یکنواختی خود را از دست می دهد. قامت شان خمیده شکل شده و احتمال زمین خوردن را در آنها افزایش می دهد. در مراحل بعدی بیماری عضلات آنها دچار کمبود و خشکی می شود که آغاز حرکات طبیعی را با مشکل روبه رو می سازد. این مساله یک معضل جدی است زیرا فرد ساده ترین کارها را با دشواری و تعلل زیاد انجام خواهد داد. حتی دستگاه گوارش هم دچار افت عملکرد شده و مسائلی را در زمینه بلع، هضم و دفع غذا در پی خواهد داشت. در اغلب موارد یبوست یکی از مسائل عمده بیمارانی پارکینسونی است. رعشه یا لرزش اندام ها با ارتعاشات محدودی در یک انگشت دست آغاز می شود که ممکن است بعدها کل اندام فوقانی را دربرگیرد. گاهی اوقات، رعشه دست باعث سایش انگشت شست و سبابه روی هم به سمت عقب و جلو می شود که معروف است به گلوله کردن بیمار پارکینسونی ممکن است دچار رعشه درسر، لب ها یا پاها هم بشود. این علایم و نشانه ها ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشند و معمولا در شرایط استرس زا واضح ترند. اگر چه رعشه پدیده بسیار زجرآوری است اما معمولا باعث معلولیت فرد نمی شود و اغلب حین خواب رفع می شود. سفتی و خشکی عضلات اغلب در اندام ها و گردن روی می دهد. چنانچه این خشکی شدید باشد میزان حرکات را محدود خواهد نمود. به طور مثال نوشتن افراد پارکیسنونی اغلب ریز و ناخواناست. به علاوه بسیاری از این بیماران در تکلم مشکل دارند و صدای آنها نرم و یکنواخت می شود. در مراحل بعدی بیماری تا 30 تا 40 درصد مبتلایان به پارکینسون دچار جنون پیری شده و توانایی های اجتماعی خود را از دست می دهند. هر چند تحقیقات زیادی روی بیماری پارکینسون اجرا شده است اما دلیل آن هنوز معلوم نیست. دانشمندان به این باورند که بیماری پارکینسون ممکن است حاصل ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی باشد. مطالعات نشان می دهد افرادی که یکی از بستگان درجه اول آنها مثل پدر، مادر، خواهر، برادر مبتلا به پارکینسون است در معرض خطر بیشتری از ابتلا به این بیماری هستند و همین موضوع احتمال ژنتیکی بودن آن را مطرح می سازد. مطالعات دیگری حاکی از مرتبط بودن این بیماری با مواجهه با سموم ضدآفات و علف کش است. بعضی از داروهای تجویزی برای اختلالات روان پزشکی، تهوع و صرع می توانند باعث علایم و نشانه هایی شبیه پارکینسون شوند. بیماری آلزایمر، همین طور سایر بیماری های عصبی می توانند گاهی باعث رعشه یا لرزش اندام ها شوند مواجهه با سمومی مثل منگنز هم می تواند موجب پارکینسون شود

چطور بفهمیم پارکینسون داریم؟

تشخیص بیماری پارکینسون عمدتا بر اساس توضیح حال بیمار و معاینه عصبی صورت می گیرد. علایم و نشانه های مشابهی هم ممکن است در پی مصرف بعضی از داروها در فرد ایجاد شوند، به خصوص داروهای مورد استفاده در تهوع یا اختلالات روان پزشکی شدید. به علاوه پزشک بعضی از دیگر بیماری های زوال گرای مغزی را هم که در بعضی وجوه با پارکینسون مشترک هستند مدنظر قرار خواهد داد. زمان دقیق بروز پارکینسون اغلب معلوم نیست. ممکن است شما علایم و نشانه های آغازین پارکینسون را زیاد جدی نگیرید یکی از نخستین علایم و نشانه هایی که ممکن است در شما ایجاد شود کشیدن مختصر پا هنگام راه رفتن، نوعی احساس سفتی و سنگینی اندام یا لرزش خفیف انگشتان یک دست است. به جز این چند شاخص زودهنگام سایر علایم و نشانه ها معمولا آن قدر واضح و به قول معروف تابلو هستند که پزشک می تواند با یک معاینه ساده متوجه آنها شود.

چطور درمان کنیم؟

در مراحل ابتدایی پارکینسون ممکن است احتیاجی به درمان نداشته باشید. وقتی بیماری به نقطه ای می رسد که مانع از انجام فعالیت های روزمره می شود، آنگاه دارو تجویز خواهد شد. حفظ سلامتی و تداوم فعالیت بدنی و ورزش، بسیار مهم است. سطح انرژی شما ممکن است تغییر کند و در نتیجه شما احتیاج به تعدیل این فعالیت ها دارید. اغلب در طول روز به دوره هایی از استراحت احتیاج است. خستگی، اضطراب وغم و اندوه می تواند علایم و نشانه ها را به شکل قابل توجهی تشدید کند. حمایت روحی و تشویق و دلگرمی از سوی خانواده، دوستان یا اعضای یک گروه حمایتی، به بسیاری از این بیماران در چیره شدن بر مسائل یاری می نماید. شرکت کردن در یک برنامه فیزیوتراپی یا کار درمانی می تواند هم از لحاظ جسمی و هم روانی تاثیرگذار باشد. چنین برنامه هایی به حفظ نگرش مثبت فرد به زندگی و اجتناب از افسردگی یاری خواهند کرد.

منبع:www.salamat.com

mahsanblog.ir: مهسان بلاگ | سیستم مدیریت محتوای مهسان

منبع: راسخون