مرگ بیش از 250 نفر در 6 سال اخیر به دلیل دریافت سلفی!
به گزارش مجله سرگرمی، شاید در فیلم او (her) که در سال 2013 ساخته شده است می گردد به قدری در تخیلی بودن واقعیت هایی که رسانه های مجازی برای ما می سازند مطلع شد که ماجرا از زمانی شروع می گردد که شما آن تخیل مجازی را به عنوان واقعیت می پذیرید.
به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، زندگی دوم در فضای مجازی فضای مجازی اولین بار توسط نویسنده داستان های علمی تخیلی ویلیام گیبسون بکاررفت. او در سال 1984 کتابی بنام نورومانسر نوشت. در این داستان افراد مستقیماً مغز های خودرا به کامپیوتر وصل می کردند ومی توانستند اطلاعات آن را مشاهده نمایند. آن ها بگونه ای در دنیا سفر می کردند که گویی در دنیای واقعی هستند. واقعیت مجازی در سال 1990 توسط محقق آمریکایی بنام ایوان ساوسرلند اختراع شد. اوتوانست محیطی مصنوعی ایجاد کند که دیدنی، شنیدنی، احساس کردنی و عمل کردنی بود. در سال 2003 یک شرکت آمریکایی برنامه ای با عنوان زندگی دوم یا Secondlife را با الهام از فضای مجازی، به منظور ایجاد یک زندگی واقعی بنیان نهاد. در اواخر سال 2006 خبرآن به صورت گسترده به وسیله رسانه ها پخش شد.
در مقاله هویت انسانی در رسانه های مجازی گفته می شود که:
خود (Self ) مجموعه ای از محتوا هایی است که به یک شخص باز می شود. البته خود با توجه به فرایند ها و محتوا های مختلف چند مرتبه را دارست:
من که هستم؟ یعنی آنچه که خودم از خودم می دانم.
من چه می توانم؟ مطلعی من به توانمندی های خودم.
من در نظر دیگران چگونه ام؟ مطلعی به خودم در اجتماع.
خودم را چگونه حس می کنم؟ احساس و ازیابی خودم از خودم در عرصه اجتماع.
این مفاهیم در حوزه رسانه ای تغییر می نمایند، زیرا رسانه قابلیت های خاص خود را دارهستند:
رسانه های عمومی ما را با هویت اشخاص دیگر رو به رو می سازند.
این امکان را به فرد می دهند تا خودش را ارائه نماید.
در اینترنت هویت انسان ها به صورت ناشناخته و غیر قابل رویت است به گونه ای که هر فرد می تواند نقش های مورد پسند خودش را بازی کند. نقش هایی که شاید در زندگی روزمره خود هیچ سنخیتی با آن ها ندارد.
در نشریه مراقبت های اولیه و بهداشت خانواده منتشر شده است و نشان می دهد در بازه زمانی اکتبر 2011 تا نوامبر 2017 تعداد 259 نفر جان خود را به هنگام دریافت سلفی از دست داده اند.
دکتر تریسی آلووی، روانشناس می گوید اینکه سلفی افراد را به مرگ سوق می دهد لزوما درست نیست. در واقع بیشتر افرادی که بر اثر دریافت سلفی های ماجراجویانه جان خود را از دست داده اند، قبل از آن نیز مبادرت به انجام این دست فعالیت ها نموده اند.
او می گوید: اگر کسی به طور معمول آدم ماجراجویی باشد یا رفتار های این شکلی را در زندگی آفلاین و شخصی خودش نشان دهد، احتمالا همین دست رفتار ها را در زندگی آنلاین خود هم به نمایش خواهد گذاشت. پس اینطور نیست که ببینید یکدفعه آدم ها به هنگام یک عمل خطرناک موبایل در دست مشغول دریافت سلفی از خودشان باشند.
دکتر آلوی در این خصوص می گوید: قشر پیش پیشانی مغز بخشی است که مغز را قادر می کند تصمیمات منطقی اتخاذ کند. این بخش در جوانان هنوز در حال تکامل است. به علاوه این، حس شکست ناپذیری که اکثرا در نوجوان ها دیده می شود آن ها را در برابر انجام چنین رفتار های مخاطره آمیزی آسیب پذیرتر می کند.
بیشترین تعداد مرگ هنگام سلفی در اثر غرق شدن حاصل شده است. تصادفات جاده ای، سقوط از ارتفاعات، حمله حیوانات و برق گرفتگی از جمله عوامل دیگر هستند.
در میان کشورها، روسیه بیشترین میزان مرگ بر اثر سلفی را به خود اختصاص داده است. سال 2016 بود که دختربچه ای 12 ساله به هنگام کوشش برای دریافت عکس از خود در بالکن خانه در طبقه هفدهم برج مسکونی تعادلش را از دست داد و به پایین سقوط کرد.
اما با این وجود چه چیزی آدم ها را به قبول خطر انجام چنین کار هایی سوق می دهد؟
ماکس فریش (Max Frish) نویسنده و ادیب آلمانی قرن بیستم در یکی از داستانهایش با عنوان ایزیدور Isidor واقعیت دنیای رسانه را به شیوه ای جالب بیان می کند. فریش در بخشی از این داستان، زن و مردی را تصویر می کند که برای سفر به اقیانوس و تماشای دیدنی های آن به یک موسسه توریستی مراجعه می نمایند. کارمند موسسه توریستی از روی عکس و تصاویر، جاذبه های توریستی سفر دریایی را برای آن ها توضیح می دهد و تصویر زیبای یک کوه یخی را به آن ها نشان می دهد. چند روز بعد وقتی زن و مرد با کشتی دریایی به دوردست ترین نقاط اقیانوس سفر می نمایند ناگاه چشمشان به کوه یخی می افتد و زن هیجان زده فریاد می زند: نگاه کن درست به مانند عکس زن کوه یخی را در عکس دیده است و از این رو بی اختیار فکر می کند کوه یخی مانند عکس است و نه اینکه عکس به مانند کوه یخی.
بولتس سیاستمدار آلمانی معتقد است که واقعیت رسانه ای در پس تصاویر نیست بلکه در میان آنهاست. واقعیت رسانه ای به عنوان تجربه پیشینی ادراک ما از هستی قرار می گیرد. بنابر این امروزه ما با یک یورش و تهاجم از بیرون رو به رو نیستیم بلکه تهاجمی از درون ما را تهدید می کند. چراکه ادراکی متفاوت و متغیر در مغز های ما رخ می کند.
در سفر با خودرو یا هواپیما اصلی ترین ساختار های فهم ما از واقعیت، یعنی زمان، مکان و هویت بدون تغییر می مانند، اما وقتی به وسیله اینترنت زندگی واقعی را رها می کنیم و به دنیای غیرواقعی نت یا شبکه وارد می شویم، دنیای ما نیز مجازی می شود. به عبارت دیگر شبکه، ما را از واقعیت به مجاز می برد. به همین سبب است که در آنجا به جای واقعیت با واقعیت مجازی رو به رو هستیم و در این فضای مجازی به هویتی مجازی می رسیم.
و در آخر شاید در فیلم او (her) به ساخته اسپایک جونز انگلیسی در سال 2013 بشود به قدری در تخیلی بودن واقعیت هایی که رسانه های مجازی برای ما می سازند مطلع شد که ماجرا از زمانی شروع می شود که شما آن تخیل مجازی را به عنوان واقعیت می پذیرید.
منبع:دانشجو
بازگشت به صفحه رسانهها
منبع: خبرگزاری تسنیمآژانس مسافرتی: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه