10 جاده زیبا تا انتهای افق - مجله سرگرمی

راستا یخی Tuktoyaktuk، کانادا

وجه تمایز: شمالی ترین راستا آمریکا که تنها اواسط زمستان قابل استفاده است. در تابستان اگر بخواهید به Tuktoyaktuk که حدود 1000 نفر جمعیت دارد بروید تنها راه ممکن استفاده از هواپیما است. تمام برق این شهر توسط ژنراتور های دیزلی تامین می گردد و مقررات برای خرید های مردم نیز ایجاب می نماید که دو بار در سال به خرید بروند. تابستان زمانی است که در آن دریای Beaufort به شکل عادی است و کشتی ها می توانند از آن عبور نمایند اما در زمستان سطح این دریا یخ می زد و این یخ به حدی است که کامیون ها می توانند از روی آن ها عبور نمایند و البته این یخ ها در واقع همان جاده Tuktoyaktuk هستند. Inuvik شهری است که حدود 128 کیلومتر در بخش جنوبی Tuktoyaktuk نهاده شده است و شاید بتوان گفت انتها جاده شنی Dempster محسوب می گردد و بعد از آن وارد راستای خواهید شد که تماما سفید است و البته شباهت هایی هم به سطح ماه دارد. در زمستان زمانی که دمای هوا به منفی 4 درجه سانتی گراد می رسد دریا کاملا یخ می زند و باعث می گردد که بتوان به وسیله راه زمینی به Tuktoyaktuk دست یافت. شهر Tuktoyaktuk حدود 40 هتل دارد که میزبان گردشگران هستند و سالانه توریست های زیادی برای مشاهده جاذبه های آب و هوایی این منطقه به Tuktoyaktuk سفر می نمایند. در این بخش کوه های یخی بزرگی وجود دارند که بلندترین شان حدود 48 متر ارتفاع دارد و البته عرض آن ها نیز حدود 304 متر است. شغل رایج در این بخش رانندگی تاکسی است و اغلب برای هتل های آن کار می نمایند. جالب ترین چیز در سفر از راستا مذکور این است که تمام سطح زیر پای شما را آب تشکیل داده و آب زیر لایه یخی، چند صد متر عمق دارد.

جاده آلاسکا Dalton

وجه تمایز: شمالی ترین راستا در آمریکا کمپانی های فعال در زمینه نفت در بخش شمالی آلاسکا به دنبال نفت هستند و به همین دلیل راستای 666 کیلومتری را ایجاد نموده اند تا به وسیله آن بتوانند تجهیزات مورد احتیاج خود را به مکان های مورد نظر منتقل نمایند و این راستا به Prudhoe Bay (بخشی در آلاسکا) و شهر Deadhorse منتهی می گردد که باعث شده کارخانه های نفتی بتوانند حدود 1287 کیلومتر خط لوله برای انتقال نفت از Bay به Valdez (مکانی که نفت در تانکر ها جمع می گردد) داشته باشند. این جاده بعد از Jamesw Dalton که یک سوداگر نفت بود به نام وی ثبت شد و از سال 1995 به صورت عمومی مورد استفاده نهاده شد اما اغلب در جهت میادین نفتی مورد استفاده قرار می گیرد. کامیون ها در این راستا اغلب در بین دو راستا حرکت می نمایند و در تابستان باعث می گردد که سنگ ها به شیشه یا چراغ ماشین شما برخورد نمایند. در این راستا نیز شهری به نام Coldfoot قرار گرفته است که در واقع یکی از دو پمپ بنزین راستا در آن نهاده شده است. اردوگاه های کمی در Coldfoot قرار گرفته است و تنها شاهد یک هتل در این شهر هستیم و البته خرس های زیادی در این مکان ساکن هستند که بنابر گفته ساکنان محلی آن ها بزرگ ترین خطر برای شما خواهند بود، مخصوصا زمانی که کامیون حامل مواد غذایی در راستا وجود داشته باشد. در بخش هایی از این راستا که درخت در آن وجود دارد نیز شاهد حضور گوزن های شمالی هستیم و در واقع در این بخش بیشتر از انسان ها حیواناتی نظیر گوزن کانادایی، خرس، گرگ، عقاب و روباه های کوچک قطبی وجود دارند. حدود دو سوم از این راستا منظره ای جالب و خالی از درخت دارد. زمین های سنگی این محل نیز نشانه هایی از حضور بولدوزر ها در زمان های گذشته دارند.

جاده Trans Labrador

وجه تمایز: نزدیک ترین راه به گرینلند (Greenland)، اما باید مراقب ذوب برف ها باشید! Labrador که یک شهر از کانادا است به ایسلند بسیار نزدیک تر از Colorado است و تنها یک راه برای آن وجود دارد تا حدود 800 نفر ساکنانش بتوانند به آمریکا شمالی دست یابند. این جاده، راستا 500 نامیده می گردد و پیش از آن یک فرودگاه غیر نظامی و فرماندهی نیرو های هوایی کانادا بعد از جنگ جهانی دوم در آن تاسیس شد و در واقع این ها پایه هایی برای ساخت جاده فوق الذکر بودند. راستا 500 از نیوفاندلند آغاز می گردد و حدود 506 کیلومتر طول دارد و اطراف آن را نیز تپه و درخت ها در بر گرفته اند. با وجود اینکه کامیون های زیادی در این راستا برای صنعت برق آبی رفت و آمد می نمایند اما جاده همچنان مناسب است. اما همه چیز به این خوبی نیست، در بهار زمانی که برف کوه ها آب می گردد این جاده را آب های روان می پوشانند و شما در این راستا مسائل زیادی را تجربه خواهید کرد. این آب های روان به حدی می توانند شرایط را نامناسب نمایند که راستا پشت سر شما نیز شسته می گردد و البته جاده پیش روی شما نیز شسته خواهد شد. کلانتر محل نیز سفر به این راستا را توصیه نمی نماید، اما شما برای روبرو با خطر مختار هستید. راستا 500 هیچ دکل مخابراتی ندارد و به همین دلیل دولت کانادا برنامه ای را آغاز نموده است که در آن به رانندگان این راستا یک تلفن ماهواره ای داده می گردد تا در مواقع مورد احتیاج بتوانند به وسیله آن درخواست یاری نمایند.

Nordkapp یا North Cape، نروژ

وجه تمایز: شمالی ترین راستا در اروپا در نروژ حدود 2092 کیلومتر بالاتر از Oslo، جزیره ای باستانی با نام Mageroya قرار گرفته است و بیش از 10 هزار سال است که به عنوان زیستگاهی جدا شده به حساب می آید. اما یک روز دولت نروژ ارزش گردشگری در مرز اقیانوس منجد شمالی را دریافت و در سال 1976 جاده ای صاف به همراه تونلی زیر آب ساخت که به وسیله آن خودرو ها می توانستند به محل مورد نظر دست یابند. این جاده که E69 نام دارد به Nordkapp ختم می گردد و طبق توصیف مردم محلی این جاده نسبتا مدرن و دو راستاه است و در آن امکان رانندگی با سرعت بالا نیز وجود دارد اما در بین راستا یخ و برف وجود دارد که چندان جالب نیست. Nordkapp شمالی ترین بخش اروپا است که ساکنان آن گلف استریم یا همان جریانات خلیجی را تجربه می نمایند و در طول پنج ماه زمستان نیز چندین سانتی متر در این محل برف می بارد.

جاده مرگ، بولیوی

وجه تمایز: تنها راستا در بین La Paz و آمازون است که جاده بسیار باریکی دارد. جاده مرگ در بولیوی بالاترین نرخ مرگ و میر در بین راستا های 96 کیلومتری جهان را دارد. این جاده از La Paz آغاز می گردد و تا جنگل های شمال Coroico ادامه دارد و در واقع این همان جایی است که جنگل های بولیوی به کوه آند متصل می شوند. این راستا از Coroico به جنگل های همسایه برزیل ادامه می یابد. هر ساله صد ها انسان در این راستا به دلیل تصادف جان خود را از دست می دهند و این در حالی است که برای رانندگی در آن باید کمی سریع تر از سرعت قدم زدن حرکت کنید. بخشی از این راستا سنگ فرش شده که حدود 3 کیلومتر است و از La Paz تا Unduavi را شامل می گردد. اما این بخش نیز هیچ گاردریلی ندارد و در حدود 25 کیلومتر از این راستا نیز ارتفاع جاده به بیش از 4 کیلومتر از سطح دریا می رسد. ارتفاع سخره های کنار جاده نیز ممکن است تا 800 متر افزایش یابد. در طول این راستا رانندگان کامیون برگ درخت کاکائو را می جوند که این کار باعث از بین رفتن ترس از ارتفاع می گردد. بعد از این که قسمت سنگ فرش شده جاده به اتمام رسید، راستا باریک تر می گردد و حدود 1 تا 3 کیلومتر از این راه به حدی باریک است که تنها دو کامیون می توانند از کنار یکدیگر عبور نمایند. وجود صدها پیچ در این راستا نیز باعث می گردد که رانندگان نتوانند به حضور خودرو در راستا پیش روی خود پی ببرند و به همین دلیل رانندگی در شب در این راستا راحت تر است. البته تاریخچه این جاده نیز غم انگیز است، زیرا توسط زندانیان در طول سال 1932 که جنگ با پاراگوئه در جریان بود ساخته شده است. در واقع حادثه اصلی در این راستا سقوط از آن است که در یک سال خوب حدود 100 نفر در این جاده مرده اند و در یک سال بد تنها 300 نفراز این راستا جان سالم به در برده اند. در یک روز خوب سپری کردن این راستا 144 کیلومتری با مقداری بارش، حدود 3 ساعت طول می کشد و در صورت وجود این مسائل به همراه ترافیک سنگین، باید 6 ساعت در این جاده خطرناک حرکت کنید.

To Tiera del Fuego

وجه تمایز: جنوبی ترین راستا در نیمکره غربی شاید بتوان گفت که این راستا برای افرادی که قلب ضعیفی دارند مناسب نیست. بزرگراه 3 در آرژانتین که به سمت جنوب حرکت می نماید و به جزیره Tierra del Fuego منتهی می گردد در اوسوایا واقع شده است. این مکان که حدود 50 هزار توریست را میزبانی می نماید شهری مدرن است که گردشگران به اسکی، ماهیگیری، قایقرانی و دوچرخه سواری کوهستان در اطراف یخچال های طبیعی، کوه ها و جنگل های آن می پردازند. شهر اوسوایا در کانال Beagle واقع شده و نام آن نیز از کشتی گرفته شده که Charles Daewin در سال 1823 به آنجا آورده است. Tierra del Fuego (سرزمین آتش) نیز نام خود را از قبیله Yamana گرفته است که این قبیله در مقابل کلبه های خود آتش روشن می کردند. البته فرزندان قبیله Yamana همچنان در این منطقه زندگی می نمایند. اغلب توریست های این شهر به وسیله هواپیما یا کشتی به این شهر سفر می نمایند و البته جاده آن نیز همچنان برای افرادی که تصمیم به سفر های طولانی دارد نگهداری می گردد.

Darien Gap، راستا پاناما به کلمبیا

وجه تمایز: آخرین مکان بدون دست کاری بشر در نیمکره غربی است که برای آخرین بار سال 1985 در آن رانندگی شده است. بزرگراه Pan-American که به سیستم جاده ای گسترده مکزیک متصل شده به راستای منتهی می گردد که توسط جنگل های این منطقه در حدود 80 کیلومتر پوشیده شده است و Daroen Gap نامیده می ِگردد. این راستا دارای بعضی مرداب ها و جنگل های مختلف است که باعث می گردد عبور از آن بسیار سخت باشد و البته هزینه راه سازی در آن نیز بسیار بالاست و مسائل محیطی زیادی نیز در صورت ساخت راه، در پی خواهد داشت، برای مثال ممکن است گاو های بیمار از جنوب آمریکا به شمال آمریکا هجوم بیاورند. این بدان معناست که تنها راه ممکن برای دستیابی به Gap عبور به صورت آفرود است و البته این نوع خودرو ها نیز در حین عبور از آب عمیق تالاب ها به مشکل خواهند خورد. در کتاب رکورد های گینس نام Loren Upton و Patty Mercier که تمام این منطقه را کشف نموده اند، ثبت شده است. این دو فرد توسط جیپ CJ-5 خود در طول 741 روز این مکان را کاملا کشف کردند. در سال 1990 انقلابیون مسلح (چریک FARC) منطقه زیادی از Gap از کلمبیا را اشغال کردند و گردشگران و ماشین های کِشنده را ربودند که این خود نیز یکی از دلایلی است که مردم دیگر برای عبور از راستا مذکور کوشش نمی نمایند.

بزرگراه N7 در آفریقای جنوبی، نامیبیا به Cape Town

وجه تمایز: جنوبی ترین جاده در آفریقا که منظره بسیار زیبایی نیز دارد. دومین دره عمیق و باریک (Canyon) جهان که در نامیبیا واقع شده Fish نامیده می گردد در بخش شمالی رودخانه Orange در آفریقا قرار گرفته است. جاده N1 در آفریقا راستا کاملا صافی دارد که البته آسفالت شده است و بدون شک رانندگی در آن نیز لذت بخش خواهد بود. این جاده که به شهر Cape Town متصل می گردد برای شهروندان آن نیز راهگشا بوده است. جاده N1 از وسط یک کویر خشک و بی ثمر رد شده و البته شما قادر خواهید بود تنها 9 ماه از سال را در آن رانندگی کنید. زیرا در ماه سپتامبر و آگوست که باران های بهاری در نیمکره جنوبی آغاز می شوند گل های گیاه خواری در این منطقه می رویند که همواره به سمت خورشید هستند. در واقع شهر های Vanrhynsdorp و Nieuwoudtville خانه بزرگترین گل های این چنینی هستند.

Torugart Pass

وجه تمایز: این راستا در بخشی از زمین نهاده شده است که در واقع انتهای جهان است. برای رفتن از جمهوری شوروی سابق به چین در شمالی ترین بخش زمین جاده ای وجود دارد که افراد می توانند به وسیله آن وارد عمل شوند و در بخشی از این راستا نیز شما در روی یک رودخانه خشک شده رانندگی خواهید کرد. این راستا توسط کارگران ساخته شده و روزنامه نگاران چینی هم اعلام نموده اند که چگونه در شورش Tianamen quare که در سال 1989 انجام شد تعدادی از کارگران به انجام کار های سنگین محکوم شدند. نگهبانان مسلح در دو طرف این جاده حضور دارند که در واقع مراقب مرز بین روسیه و چین هستند. از لحاظ تاریخی نیز سیاست های دو دولت شوروی و چین برای مهاجرت، سفر و سهام داشتن متفاوت بوده است اما همچنان هم با وجود سیاست های جهانی آرام این دو کشور، شاهد بعضی مسائل در این راستا خواهید بود. گفته می گردد که حدود 55 قومیت با زبان بومی در چین وجود دارند که در بین آن ها همچنان بچه هایی با موی بلوند و چشمان آبی دیده می گردد. مسافران این جاده در راستا خود از بین کوه های بلند و کویر صاف عبور خواهند کرد و در واقع این موضوع یادآور نام کویر چین (Taklimakan) با شعار اگر وارد شوید قادر به خارج شدن از آن نیستید خواهد بود.

Road of Bones، سیبری

وجه تمایز: شمالی ترین جاده در آسیا که به اقیانوس آرام منتهی می گردد. از سال 1932 تا 1953 زندانیان یک کمپ، اقدام به ساخت این جاده که به سیبری منتهی می شوند کردند و زمانی که یکی از زندانیان میمرد، استخوان های وی را در زیر جاده به عنوان زیر سازی قرار می دادند و به همین دلیل مردم محلی این جاده را با نام Road of Bones یا جاده استخوان ها می شناسند. خرابه های جغرافیایی، اصلی ترین مشخصه راستا 1609 کیلومتری بزرگراه Kolyama هستند که به شهر Yakutsk در سیبری و بندر Magadan منتهی می گردد و در طول این راستا شما هیچ نوع سرویس و خدماتی را مشاهده نخواهید کرد و هیچگونه شهرک و سکونتی نیز در آن وجود ندارد. رانندگی در این جاده زمانی که دمای هوا معتدل است بسیار سخت بوده و البته شما قادر خواهید بود زمانی که یخ سطح جاده را پوشانده در آن رانندگی کنید. شکاف های این جاده در زمان های بارانی بسیار بزرگ هستند و تنها کامیون ها می توانند در این آب و هوا از جاده مذکور عبور نمایند. بسیاری از مسافران این راستا از موتورسیکلت برای عبور از آن استفاده می نمایند و گزارش ها نیز حاکی از آن هستند که هیچ نوع تمدنی در طول این راستا وجود ندارد. منبع: roadandtrack

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

منبع: کجارو