دل نگرانی های ابوالحسن داودی از تفرقه افکنی ها - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، اخیرا ابراهیم مختاری یکی از اعضای سابق هیأت مدیره خانه سینما، در یادداشتی به برخی نقطه نظرهای خود در فرایند قانونی شدن یکی از مهم ترین صنف های خانه سینما یعنی کانون کارگردانان پرداخته و نسبت به عملکرد کسانی که در این راستا نقش و مسئولیت داشتند انتقادهایی را اعلام کرد.

به همین دلیل پرسشی را درباره برخی نقدها نسبت به چگونگی ثبت قانونی کانون کارگردانان از یک عضو قدیمی کانون که سابقه مدیرعاملی خانه سینما را هم برعهده داشته، مطرح کردیم.

ابوالحسن داودی در این باره ابتدا به برداشت خود از یادداشت ابراهیم مختاری اشاره نمود و به خبرنگاران گفت: من سالیان سال است که ابراهیم مختاری را می شننام. او همیشه آدمی معقول، متین و اهل بحث و مجادله بوده که اغلب نظراتش در موارد مختلف برایم قابل تامل بوده است، اما این بار بعد از تماشا متن نامه اخیرش به شدت حیرت کردم تا جایی که به نظرم رسید شاید واقعاً چنین متنی بخاطر تأثیر روانی فضای آنارشی عجیب و غریبی باشد که یکی دو سال است دور ما تنیده شده و رفتار همه را غیرمتعارف نموده است. درواقع اگر این نامه با امضای فردی دیگر نوشته شده بود، برایم قابل پذیرش بود چرا که در تمام جوامع صنفی و تشکیلات فرهنگی همیشه وجود برخی از عوامل نفاق یک امر احتمال دارد و علت عمل و عکس العمل هایشان هم کاملاً روشن است، ولی وقتی استخوان خردنموده هایی مثل مختاری که خیلی خوب می دانند از حاصل تفرقه افکنی چه کسانی سود می برند، این گونه عمل می نمایند برایم سوال ایجاد می گردد که اینگونه دوستان چه چشم اندازی را پیش روی خود ترسیم نموده اند؟!

او با یادآوری اینکه از سی و چند سال قبل و از شروع شکل گیری کانون، خودش هم یک عضو ساده کانون کارگردانان بوده است اضافه نمود: بعد از گذشت این سال ها شخصاً، هم به این صنف وابستگی و تعصب دارم و هم در خیلی از موارد با اتفاق هایی که در آن افتاده موافق نبودم. همچنانکه قصد دفاع از فرد یا گروهی را ندارم اما متعجب می شوم وقتی می بینم یک فیلمساز پیشکسوت و خوب مثل مختاری به چنین ادبیاتی متوسل می گردد و چنین اتهاماتی را به طور تعیین و با نام به هم صنفی های خود نسبت می دهد؛ نسبت هایی که مصداق کامل افترا است و می تواند قابل پیگرد باشد. کاملا شک می کنم وقتی که مختاری عزیز ما با همه آگاهی و دانشی که دارد چنان از مایملک کانون دم زده که انگار اصلا خبر ندارد همه موجودی حساب کانون با میز و صندلی و کاغذ و کتاب، روی هم به پول خرید یک پراید صفر از بازار آزاد هم نمی رسد! آن هم در این دوران که شمردن صفرهای اختلاس های چند هزار میلیاردی برای ما سخت شده است. حس بدی که این یادداشت می پراکند مرا به یاد هجمه ها و نقدهای بظاهر دلسوزانه ای انداخت که در زمان مسئولیت آقای شمقدری در مدیریت سازمان سینمایی برای بستن خانه سینما شروع شد و منجر به آن اتفاقات کذایی شد. به نظر من این شیوه برخورد - فارغ از اینکه این جدل ها باید درون خانواده صنفی انجام پذیرد و طرح عمومی آن می تواند خطرناک باشد- بیشتر شبیه یک تفرقه افکنی است و برایم سوال است که چه کسانی با چه شرایطی و چگونه اطلاعاتی به مختاری داده اند که او این گونه عکس العملی نشان داده است.

این کارگردان سینما اظهار کرد: نکته مهم درباره کانون کارگردانان این است که این کانون در میان تمام صنف های تشکیل دهنده خانه سینما کمتر از همه اصناف دیگر مشکل انشقاق و چند پارگی راداشته و مسائلی که سال هاست تشکل های تهیه نمایندگان یا برخی از اصناف دیگر داشته اند را تجربه ننموده است. کانون کارگردانان همیشه پایگاهی بوده که توانسته به نحوی نفس اتحاد صنفی را در خانه سینما با همه مسائل و گرفتاری ها و نقاط ضعفی که هم خانه و هم خود کانون داشتند، زنده نگه دارد اما برخورد دوست عزیزمان دقیقاً مصداق همان مثل معروف بر سر شاخ بُن بریدن است چراکه به نظر می آید از حاصل این کار هیچ جریانی منتفع نمی گردد جز کسانی که براین باورند که دیگی برای آن ها نمی جوشد، پس هر چیز نجسی درآن بجوشد برایشان فرقی نمی نماید.

داودی در پاسخ به اینکه آیا این امکان وجود داشت که امور به نحوی پیش رود تا چنین گله گذاری هایی هم مطرح نگردد؟ اعلام کرد: من متن نامه مختاری را با دقت خوانده ام و شاید دغدغه مسائلی را که او اشاره نموده من هم داشته باشم. ما مباحثه های زیادی در زمان قانونی شدن کانون با هم و دیگران داشته ایم، امادر این مورد خاص قانونی شدن صنف، روشن بود که آنچه اجرا شده نهایتِ شرایطی بوده که صنف ما به اسم کانون کارگردانان سینمای ایران بعد از سی و چند سال سابقه، می توانست راستاش را برای قانونی شدن هموار کند. درواقع من که از زمان تشکیل اولین جلسه کانون در سی و اندی سال پیش همیشه در مجامع، حضوری دغدغه مند داشته ام اعتراف می کنم راهی که طی شده - با وجود اینکه خودم جزء مخالفان اولیه شکل گیری و ثبت در قالب یک تشکل کارگری در وزارت کار بودم - تنها راه ارتباط ما با قوانین کشوری بوده است و آقای مختاری هم با توجه به مباحثی که درباره وزارت ارشاد مطرح نموده خیلی خوب می داند که در طول این سال ها هیچ گونه دغدغه و اهتمام جدی از جانب هیچ کدام از مسئولان مربوط وجود نداشته تا کانون و بقیه اصناف خانه سینما صندلی صنفی و قانونی شایسته ای داشته باشند و به نظرم هنوز هم چنین اراده ای وجود ندارد؛ پس این راستای که پیدا شده تنها راه موجودی است که کانون کارگردانان می توانسته دراین وانفسا برای قانونی شدن طی کند.

وی اعلام نمود: می گویند حرمت امامزاده را متولی اش باید نگه دارد. مهم این است که ما بر سابقه، شخصیت و شئونات صنف مورد علاقه خودمان تکیه نموده و آن را مرجع کنیم. کانون کارگردانان سینمای ایران از ابتدای شکل گیری اش در بیش از سه دهه قبل با این اسم نامیده شده و برای همه اعضایش همیشه خواهد ماند، مهم نیست که فلان کارمند وزارت کار یا حتی وزارت ارشاد و هر جای دیگر بر اساس همه دستورالعمل های خشک و رسمی ابلاغ شده، چه چیزهایی را فعلا قانونی یا غیرقانونی می دانند. تجربه ما و عقل سلیم به ما می گوید که جا انداختن آن هم درشکل قانونی اش کاری شدنی است همچنانکه انجمن ثبت شده فعلی تهیه نماینده/ کارگردانان هم که نام واقعی مجمع فیلمسازان سینمای ایران را دارد، تمام کوشش خود را می نماید تابه نام قبلی اش برگردد، چرا که از نظر ما هم این نام است که رسمیت دارد.

او در انتها تاکید نمود: به جِد بر این باورم که این اظهارنظرها و خرده گیری ها بجز این که تفرقه و انشقاق به وجود بیاورد، مسئله ای را حل نمی نماید و چه بسا بیشتر کند و این مسئله ساده و قابل حل را به یک جنگ حیدر - نعمتی و با کمال معذرت ابلهانه تبدیل کند، همانگونه که در سالیان گذشته هم در میان گروه های مختلف از سلایق مختلف تهیه نمایندگی گرفته تا خود اداره نمایندگان خانه سینما تکرار شده است و هیچ حاصل دیگری جز درجا زدن و عقبگرد صنفی نداشته است.

salmandiar.ir: دیار سلمان | مجله گردشگری و مسافرتی

samitm.ir: مجله سامی | وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع

sctm.ir: تیم علمی | مجله علمی و دانشگاهی، مقالات علمی