برندگان اسکار بهترین بازیگر زن در قرن 21 از بدترین تا بهترین - مجله سرگرمی

اسکار همه و هیچ است. در واقع اسکار جایزه ای است از سوی هالیوود که به هالیوود اهدا می گردد، اما از سمت دیگر دریافت یکی از این مجسمه ها می تواند برای همواره کارنامه حرفه ای برنده را تغییر دهد.

متأسفانه وقتی نگاهی به لیست برندگان اسکار نقش اصلی زن می اندازیم، درمی یابیم که از بیست برنده، پانزده نفر آن ها به دنبال اجرای نقش زنی غمگین توانسته اند اسکار را به خانه ببرند، در حالی که در لیست برندگان اسکار نقش اصلی مرد گوناگونی بیشتری در ژانر، شخصیت ها و کیفیت ها دیده می گردد.

نکته ی جذاب آن است که در سال های اخیر، بهترین بازیگران به ندرت برای بهترین نقش هایشان برنده شده اند و این همان چیزی است که لیست پیش روی ما را پیچیده تر می نماید. ما برای تصمیم گیری درباره لیست، خود بازیگران را کنار گذاشته ایم و تنها به نقشی که آن را مقابل دوربین برده اند، توجه نموده ایم.

20. ساندرا بولاک برای نقطه کور (The Blind Side)

• محصول: 2009
• کارگردان: جان لی هنکاک
• بازیگران: ساندرا بولاک، کوینتون آرون
• امتیاز راتن تومیتوز: 66 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 53 از 100

بولاک بازیگر فوق العاده ای است، اما بازی او در نقش یک زن سفید پوست ثروتمند که پسر سیاه پوست فقیری را به سرپرستی می گیرد، لایق اسکار نیست. نه تنها فیلم در حد و اندازه های یک فیلم ماندگار نیست، بلکه بازی بولاک هم چندان چشم گیر نیست. بازی بولاک در نقطه کور حتی در لیست پنج بازی برتر خود بولاک هم قرار نمی گیرد.

• کسی که باید برنده می شد: گابوری سیدیب برای گران بها (Precious)

19. کیت وینسلت برای کتاب خوان (The Reader )

• محصول: 2008
• کارگردان: استیون دالدری
• بازیگران: کیت وینسلت، ریف فاینز
• امتیاز راتن تومیتوز: 63 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 58 از 100

تا فرارسیدن فصل جوایز سال 2008 و 2009، کتاب خوان جزء فیلم های دیده شده و بازی وینسلت به دنبال ایفای نقش خود در فیلم جاده انقلابی (Revolutionary Road) یکی از نامزدهای اصلی اسکار در نظر گرفته می شدند، اما فیلم علاوه بر این که برای وینسلت نامزدی در اسکار را به همراه آورد، بلکه توانست خودش را هم بین نامزدهای بهترین فیلم جا دهد و همه ی این ها تنها از هاروی واینستین برمی آمد؛ مردی که حالا چندین سال است به دنبال رسوایی های جنسی از هالیوود طرد شده است.

وینسلت در نقش خود قابل قبول است، اما او در کارنامه خود اجراهایی دارد که بسیار از بازی او در کتاب خوان چشم گیرتر هستند.

• کسی که باید برنده می شد: مریل استریپ برای تردید (Doubt)

18. جنیفر لارنس برای دفترچه امیدبخش (Silver Linings Playbook)

• محصول: 2012
• کارگردان: دیوید او. راسل
• بازیگران: بردلی کوپر، جنیفر لارنس
• امتیاز راتن تومیتوز: 92 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 81 از 100

وقتی صحبت از بردن اسکار برای نقش اشتباهی می گردد، جنیفر لارنس در دفترچه امیدبخش یکی از بهترین نمونه ها است. اسکاری که به او داده شد به نظر می آمد نتیجه بازی او در زمستان استخوان سوز (Winters Bone) است.

لارنس یکی از بهترین بازیگران نسل خودش است، اما دفترچه امیدبخش فقط یک فیلم کمدی-رمانتیک خوب است و نه چیزی بیش از آن. به هرحال رأی دهندگان یک بار دیگر گرفتار فیلم سازی درخشان دیوید او. راسل شدند و از آنجایی که لارنس یک بازیگر خیره کننده است، بردن او باعث تعجب نشد.

• کسی که باید برنده می شد: جسیکا چستین برای سی دقیقه پس از نیمه شب (Zero Dark Thirty)

17. نیکول کیدمن برای ساعت ها (The Hours)

• محصول: 2002
• کارگردان: استیون دالدری
• بازیگران: نیکول کیدمن، مریل استریپ
• امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 80 از 100

کیدمن تحت یک تغییر فیزیکی جذاب، بینی تقلبی به صورت خود چسباند و در نقش ویرجینیا وولف مقابل دوربین رفت. اگر چه حتی در همان فیلم هم بازی جولیان مور از کیدمن به یادماندنی تر بود، اما شخصیتی که کیدمن ان را مقابل دوربین می برد و دو یا سه صحنه احساسی او نظر رأی دهندگان را به خود جلب کرد.

• کسی که باید برنده می شد: رنی زلوگر برای شیکاگو (Chicago)

16. مریل استریپ برای بانوی آهنی (The Iron Lady)

• محصول: 2011
• کارگردان: فیلیدا لوید
• بازیگران: مریل استریپ، جیم برودنت
• امتیاز راتن تومیتوز: 52 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 54 از 100

بانوی آهنی فیلم بسیار بدی است، اما مریل استریپ، یکی از نامزدهای عنوان بهترین بازیگر تمام تاریخ، در آن می درخشد.

بازی استریپ در این فیلم نمادی از این نکته است؛ یک بازی درخشان، بدون توجه به فیلمی که آن را فراگرفته است، یک بازی درخشان است. اگرچه استریپ در نقش مارگارت تاچر کم نظیر عمل می نماید و هم زمان شخصیت سیاسی و شخصی او را مقابل دوربین می آورد، اما نقش وایولا دیویس در خدمتکار پیچیده تر به نظر می رسد.

• کسی که باید برنده می شد: وایولا دیویس در خدمتکاران (The Help)

15. ریس ویترسپون برای سربه راه باش (Walk the Line)

• محصول: 2005
• کارگردان: جیمز منگولد
• بازیگران: واکین فینیکس، ریس ویترسپون
• امتیاز راتن تومیتوز: 82 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 72 از 100

انتخاب ویترسپون برای فیلم زندگینامه جانی کش یک انتخاب بی نظیر بود و اجرای او هنوز هم بسیاری از هواداران را به وجد می آورد. شاید او صحنه های پرتنشی مانند صحنه های فینیکس در فیلم نداشته باشد، اما چیزی که ویترسپون به نقش اضافه می نماید یک نوع احساس اطمینان و هم دلی است که به مخاطب اجازه می دهد دلیل همراه شدن او با جانی کش در سختی ها و مسائل را درک کند.

• کسی که باید برنده می شد: ریس ویترسپون برای سربه راه باش

14. فرانسیس مک دورمند برای سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri )

• محصول: 2017
• کارگردان: مارتین مک دونا
• بازیگران: فرانسیس مک دورمند، سم راکول
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

اجرایی خیره کننده از یکی از بهترین بازیگران برنده اسکار در یکی از بهترین فیلم های قرن بیست و یک. بازی مک دورمند در سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری کاملا به اندازه است؛ در مواقع احتیاج درون گرا و در مواقع احتیاج برون گرا. حتی شاید بتوان گفت بازی او چیزی است که از خود فیلم مک دونا ماندگارتر خواهد شد.

• کسی که باید برنده می شد: فرانسیس مک دورمند برای سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری

13. ماریون کوتیار برای زندگی ایده آل (La vie en rose)

• محصول: 2007
• کارگردان: الیویه داهان
• بازیگران: ماریون کوتیار، ژرار دپاردیو
• امتیاز راتن تومیتوز: 74 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 66 از 100

بردن یکی از جایزه های اصلی بازیگری اسکار توسط یک فیلم خارجی زبان بسیار کم یاب است، اما به سختی می شد از بازی فوق العاده کوتیار در نقش ادیت پیاف چشم پوشی کرد. زندگی پیاف ناراحت کننده و غم انگیز است، همان طور که فیلم هم همین را بازتاب می دهد، اما کوتیار توانسته است احساس سرزندگی و مقاومتی به نقش اضافه کند که از هنر پیاف سرچشمه می گیرد.

• کسی که باید برنده می شد: ماریون کوتیار برای زندگی ایده آل

12.جولیا رابرتز برای ارین براکویچ (Erin Brockovich)

• محصول: 2000
• کارگردان: استیون سودربرگ
• بازیگران: جولیا رابرتس، آلبرت فینی
• امتیاز راتن تومیتوز: 84 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 73 از 100

فیلم سودربرگ که در آن رابرتس در نقش مادری تنها مقابل یک شرکت عظیم قرار می گیرد تا حق افراد زیادی را پس بگیرد، به یادماندنی و ماندگار است. در دوره ای که رابرتز این نقش را پذیرفت، هنوز سعی داشت قفس فیلم های کمدی-رمانتیک که هالیوود او را در آن قرار داده بود، بشکند و با این فیلم توانست به هدف خود برسد.

• کسی که باید برنده می شد: جولیا رابرتز برای ارین براکویچ

11. جولیان مور برای هنوز آلیس (Still Alice )

• محصول: 2014
• کارگردان: ریچارد گلتزر
• بازیگران: جولیان مور، الک بالدوین
• امتیاز راتن تومیتوز: 85 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 72 از 100

راستا فیلم هنوز آلیس برای رسیدن به اسکار عجیب بود. فیلم ابتدا بدون پخش کننده در جشنواره تورنتو حضور پیدا کرد. تمام منتقدان بازی مور را ستایش کردند و اطمینان حاصل کردند که اگر فیلم یک توزیع کننده پیدا کند، اسکار مور حتمی خواهد بود. همین اتفاق هم افتاد. سونی پیکچرز وارد شد، فیلم را خرید و مور نام خود را در تمام جشنواره ها جاودانه کرد.

مور یکی از بهترین بازیگران نسل خودش است و بازی او در نقش زنی که دچار فراموشی زودهنگام می گردد کاملا خیره کننده است، اما بخشی از من هنوز هم آرزو می نماید که ای کاش رزاماند پایک برای نقش دیوانه کننده خود در دختر گم شده (Gone Girl) اعتبار بیشتری به دست می آورد.

• کسی که باید برنده می شد: روزاماند پایک برای دختر گم شده

10. هیلاری سوانک برای محبوب میلیون دلاری (Million Dollar Baby)

• محصول: 2004
• کارگردان: کلینت ایستوود
• بازیگران: هیلاری سوانک، کلینت ایستوود
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 86 از 100

محبوب میلیون دلاری یکی از فیلم های محبوب اسکار در آن سال بود و چهار اسکار برای بهترین کارگردانی، بهترین فیلم، بهترین بازیگر مکمل مرد و البته بهترین بازیگر نقش اصلی زن به دست آورد.

اگرچه بعضی شاید با چرخش نهایی و صحنه آخر فیلم مخالف باشند، اما هیلاری سوانک بازی ای از خود به نمایش گذاشت که کاملا او را لایق دومین اسکار کارنامه هنری خود کرد. او در نقش بوکسوری که چندان چیزی از بوکس نمی داند، اما عشق فراوانی به آن دارد در محبوب میلیون دلاری مقابل دوربین ایستوود رفت. سوانک مقدار فراوانی عشق و جنگندگی به شخصیت می بخشد و این نقش را تبدیل به یکی از لایق ترین برندگان اسکار می نماید.

• کسی که باید برنده می شد: هیلاری سوانک برای محبوب میلیون دلاری

9. بری لارسون برای اتاق (Room)

• محصول: 2015
• کارگردان: لنی آبراهامسون
• بازیگران: بری لارسون، جیکوب ترمبلی
• امتیاز راتن تومیتوز: 93 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 86 از 100

وقتی که فیلم اتاق منتشر شد، لارسون چهره ای ناشناخته بود. اتاق بیشتر برای آبراهامسون که پیش از آن هم کارهای پربازتابی ساخته بود، مورد انتظار بود، اما برای لارسون بازیگری به قبل و بعد از اتاق تقشیم شد.

بازی او در نقش زنی که سال هاست بر خلاف میلش در مخفی گاهی نگه داشته شده است پیچیده و الهام بخش است و لارسون شخصیت را در هنگام رویارویی با ناامیدی های محض به بهترین شکل راهنمایی می نماید و بیش از همه این ها ارتباط او با جیکوب ترمبلی جوان خیره کننده است.

• کسی که باید برنده می شد: بری لارسون برای اتاق

8. الیویا کولمن برای سوگلی (The Favourite )

• محصول: 2018
• کارگردان: یورگوس لانتیموس
• بازیگران: الیویا کولمن، اما استون
• امتیاز راتن تومیتوز: 93 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 91 از 100

کلمن در سوگلی خیره کننده است، اما یک نقش مکمل است. این یکی از آن نمونه هایی است که استودیو فهمید آن سال پیروز شدن در رشته بهترین بازیگر نقش اصلی از پیروز شدن در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل آسان تر است.

من سوگلی را دوست دارم، اما داستان فیلم از زبان اما استون روایت می گردد و او نقش اصلی حقیقی است. بااین حال بازی کلمن در نقش ملکه ای که از نظر عاطفی به هم ریخته است خیره کننده است؛ لحظه ای فریادهایی از روی خنده و لحظه ای دیگر بغص هایی از غم و اندوه.

تماشای کولمن در این فیلم مانند تماشای یک شعبده بازی است؛ شما نمی دانید او چه می نماید، اما کاملا توسط نتیجه و تأثیرات آن میخ کوب شده اید.

• کسی که باید برنده می شد: لیدی گاگا برای ستاره ای متولد شده است (A Star Is Born )

7. اما استون برای لا لا لند (La La Land)

• محصول: 2016
• کارگردان: دیمین شزل
• بازیگران: اما استون، رایان گاسلینگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 91 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 94 از 100

لا لا لند یک فیلم فوق العاده است و اما استون در آن می درخشد. یک نمونه کمیاب در این لیست از شخصیتی داستانی که توانسته است اسکار بگیرد. علاقه محض و بیمارگونه آموزشگاه به نقش هایی که براساس شخصیت های واقعی اجرا شده اند، یکی دیگر از نشانه هایی است که سختی بیشتر استون برای کسب این جایزه را به نمایش می گذارد.

لا لا لند درام عاشقانه ای است درباره راستاهایی که در زندگی مقابل ما قرار دارند و چیزهایی که ما قربانی می کنیم تا راستای که انتخاب نموده ایم را طی کنیم. اجرای استون در نقش بازیگر تازه کاری که عاشق یک نوازنده تازه کار می گردد کامل است. ترکیبی از مثبت اندیشی و بدبینی، امیدواری و ناامیدی.

• کسی که باید برنده می شد: اما استون برای لا لا لند

6. رنی زلوگر برای جودی (Judy)

• محصول: 2019
• کارگردان: روپرت گولد
• بازیگران: رنی زلوگر، جسی باکلی
• امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 66 از 100

دفعات زیادی در تاریخ اسکار وجود دارد که یک فیلم، یک کارگردان یا یک بازیگر تنها به دلیل آن که شخصیتی حقیقی را به یاد مخاطبان و منتقدان می آوردند مورد توجه و عشق قرار گرفتند؛ مانند حماسه کولی (Bohemian Rhapsody)، اما جودی چنین فیلمی نیست.

اجرای زلوگر در نقش جودی گارلند که به اواخر زندگی خود نزدیک می گردد، فراتر از تصور است. او نه تنها صدا و اخلاقیات گارلند را به خوبی بازآفرینی نموده است، بلکه احساسات و تاریخچه ای که آن ها از آن سرچشمه می گیرند را هم می شناسد. پشت هر حرکت او قصد و هدفی واقع شده است و این کل ماجرا را عوض می نماید.

• کسی که باید برنده می شد: رنی زلوگر برای جودی

5. هلی بری در مهمانی هیولا (Monsters Ball)

• محصول: 2001
• کارگردان: مارک فورستر
• بازیگران: هلی بری، بیلی باب تورنتون
• امتیاز راتن تومیتوز: 85 از 100

مهمانی هیولا یکی از افسرده کننده ترین فیلم هایی است که تا کنون ساخته شده است. فیلم درام عاشقانه ای است که در آن اتفاقات بد یکی پس از دیگری به وقوع می پیوندند و اجرای تاریخ ساز هلی بری لیاقت اسکاری را که برده است، دارد.

• کسی که باید برنده می شد: هلی بری برای مهمانی هیولا

4. هلن میرن برای ملکه (The Queen)

• محصول: 2006
• کارگردان: استیون فریرز
• بازیگران: هلن میرن، مایکل شین
• امتیاز راتن تومیتوز: 96 از 100

اجرای زیبای میرن در این فیلم باعث شد که کار برای کسی که قرار است در سریال تاج (The Crown) نقش ملکه در این سنین را بازی کند، بسیار سخت باشد. میرن به عنوان یک بازیگر، قدرتمند عمل می نماید و این قدرت را به نقش خود یعنی ملکه هم منتقل می سازد.

• کسی که باید برنده می شد: هلن میرن برای ملکه

3. ناتالی پورتمن برای قوی سیاه (Black Swan)

• محصول: 2010
• کارگردان: دارن آرونوفسکی
• بازیگران: ناتالی پورتمن، ونسان کسل
• امتیاز راتن تومیتوز: 85 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 79 از 100

از زمان فیلم قوی سیاه هیچ فیلمی نبوده است که آن قدر عجیب و هم زمان تأثیرگذار باشد. پورتمن شخصیت پیچیده آرونوفسکی که هر لحظه تغییر می نماید را به خوبی جذب می نماید و آن را طی داستان فیلم راهنمایی می نماید.

قطعا نمی گردد به قوی سیاه اشاره نمود و پایکوبی های باله خیره کننده پورتمن و هنر اجرای او را از قلم انداخت.

• کسی که باید برنده می شد: ناتالی پورتمن برای قوی سیاه

2. شارلیز ترون برای هیولا (Monster)

• محصول: 2003
• کارگردان: پتی جنکینز
• بازیگران: شارلیز ترون، کریستینا ریچی
• امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 74 از 100

بسیار طول می کشد تا چنین اتفاقی پیش بیاید و یک بازیگر اجرایی چنین قدرتمند و با تمام وجود ارائه دهد. شارلیز ترون در فیلم پتی جنکینز کاملا در نقش یک قاتل سریالی غرق می گردد. ترون به قدری با نقش یکی می گردد که حتی اگر ما نتوانیم با شخصیت هم دردی کنیم، قادر خواهیم بود آن را درک کنیم. این وظیفه ای سخت است و موفقیت آمیز شدن آن گواهی است بر خارق العاده بودن جنکینز و ترون.

• کسی که باید برنده می شد: شارلیز ترون برای هیولا

1. کیت بلانشت برای جازمین غمگین (Blue Jasmine)

• محصول: 2013
• کارگردان: وودی آلن
• بازیگران: کیت بلانشت، الک بالدوین
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از 100

درست است که جازمین غمگین بسیار شبیه به اتوبوسی به نام هوس (A Streetcar named Desire) است و وودی آلن چندان چیز خاصی به مخاطب نشان نمی دهد، اما کیت بلانشت دیوانه کننده است.

بلانشت یکی از بهترین بازیگران حال حاضر هالیوود است و جازمین غمگین یکی از بهترین بازی های او تا به امروز. او نقش زنی که به دنبال مسائل مالی دچار فروپاشی عصبی شده است را به بهترین شکل ممکن روی پرده نقره ای می آورد. اجرای بلانشت نه فقط در بین زنان بلکه یکی از بهترین اجراهای قرن بیست و یک است.

• کسی که باید برنده می شد: کیت بلانشت برای جازمین غمگین

منبع: collider

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها