ایران، کره جنوبی و یک مشکل عظیم - مجله سرگرمی

1- مذاکرات وین در جریان است و بر اساس گفته های مقامات مسوول این مذاکرات سازنده بوده و به نظر می رسد شرایط توافق هسته ای نسبت به بن بست پیشینی که به آن دچار شده بود تغییر نموده است.

2- کشتی تجاری کره جنوبی که به دلیل ایجاد آلودگی های زیست محیطی در خلیج فارس از سوی جمهوری اسلامی ایران توقیف شده بود، آزاد شد و پس از چند ماه گره از این مشکل میان تهران و سئول گگردده شد.

3- نخست وزیر کره جنوبی امروز به تهران می آید و تصمیم دارد با تعدادی از مقامات عالی کشور دیدار و تبادل نظر داشته باشد.

هر سه این اتفاقات را باید در یک راستا دید. سفر نخست وزیر کره جنوبی به ایران را نمی توان یک سفر برنامه ریزی شده و متداول دانست که به صورت عادی انجام می گیرد. اگر ما به سفر های دو سال اخیر مقامات دیگر کشور ها به ایران نگاه کنیم، اذعان خواهیم کرد که در مقطعی ما میزبان سفر های برنامه ریزی شده در راستای توسعه روابط نبودیم. سفر وزیر خارجه جمهوری خلق چین به ایران را نیز نمی توان برنامه ای توسعه ای در شرایط امروز دانست بلکه باید آن را پیش زمینه ای برای تقویت همکاری ها و روابط در آینده ارزیابی کرد. با این پیش زمینه باید به بعضی نکات در مورد سفر نخست وزیر کره جنوبی به ایران توجه داشت.

در کره جنوبی سیستم ریاستی حاکم است و رییس جمهور وظیفه اداره کشور را برعهده دارد. در این سیستم نخست وزیر وظیفه پیگیری بعضی مسائل داخلی و مسائل مالی را انجام می دهد. چانگ سای کیون، نخست وزیر کره چهار سال پیش نیز که عهده دار ریاست مجلس این کشور بود به تهران آمد تا در مراسم تحلیف آقای دکتر روحانی شرکت نموده و با رییس جمهور دیدار کند. او در آن موقع دیدار هایی را هم با بعضی دیگر از مقامات کشور برگزار کرد و می توان گفت آشنایی نسبی با فضای ایران دارد.

آمدن این نخست وزیر را باید در راستای آن دید که سئول تصمیم دارد راهی برای بازگشایی گرهی که روابط دو کشور را دچار چالش نموده بیابد. در انتهای امسال قرار است انتخاباتی در کره جنوبی برگزار گردد و، چون در سیستم کره، رییس جمهور تنها یک دور می تواند در قدرت حضور پیدا کند، رسانه ها از چانگ سای کیون به عنوان یک گزینه جدی برای پیروزی در انتخابات نام می برند. کسب یک موفقیت دیپلماتیک نیز می تواند در این زمینه به او یاری کند.

دونالد ترامپ با وضع تحریم های ظالمانه علیه ایران، باعث شد بخشی از دارایی های ایران که در خارج از کشور بود بلوکه گردد. کره جنوبی هم به عنوان کشوری که در سیاست خارجه محتاط است و توان ایستادگی در برابر امریکایی ها را ندارد، از این قاعده مستثنی نبود و حجم زیادی از پول ایران در این کشور مسدود شد.

اکنون که نخست وزیر راهی ایران است به نظر می رسد که موافقت هایی را برای تبادل نظر پیرامون منابع بلوکه شده ایران دارد. در مقطع زمانی کنونی این موضوع یک مشکل عظیم میان ایران و کره جنوبی است و تا زمانی که این مشکل پابرجا باشد، عملا طرح مسائلی نظیر تقویت روابط و گسترش همکاری ها بی معنی است.

ایران با حسن نیت - طی مذاکراتی با طرف کره ای- پیش از سفر چانگ سای کیوت کشتی توقیف شده این کشور را آزاد کرد و نشان داد که همچنان عزمی قاطع برای حل و فصل اختلافات در چارچوب دیپلماسی دارد. انتظار هم می رود کره جنوبی نیز طی تبادل نظر هایی که در تهران صورت می گیرد، آماده توافق بر سر یک جدول زمان بندی بر سر بازگرداندن پول ایران در قالب ارز، کالا یا روش های دیگر باشد.

باید واقع بینانه به موضوع اختلافات ایران و کره جنوبی نگاه کرد و کوشید این اختلافات به وسیله تبادل نظر حل و فصل گردد. طی سال های گذشته اگر مساله ما فقط کره جنوبی بود و در روابط با دیگر کشور ها مسئله ای نداشتیم، آنگاه می شد مطرح کرد ضرورت دارد رویکردی متفاوت از سوی ایران اتخاذ گردد.

مساله این است که ایالات متحده با اعمال فشار کوشید تا اقتصاد ایران را فلج کند و ما در شرایط عادی نبودیم. معتقدم اگر شرایط نرمال وجود داشته باشد، کره جنوبی هم یک گزینه خوب برای معامله و کشوری امین در موضوعات مالی بود. کاملا درست است که نمی توان این کشور را با کشوری مانند چین در یک صندلی دید، اما نباید به کلی منکر همکاری های مثبت ایران و کره طی سال ها روابط دو کشور شد.

در دوره قبلی تحریم ها هم ما شرایط مشابهی را تجربه نموده بودیم. پس از امضای برجام، کره جنوبی از جمله کشور هایی بود که پول های ایران را پس داد و حتی سفر خانم پارک، رییس جمهور پیشین کره به ایران پیشنهاد سرمایه گذاری 12 میلیارد دلاری در بیمارستان های کشورمان مطرح شد که ما نیز استقبال کردیم. وزیر بهداشت وقت ایران هم به کره سفر کرد و انتظار می رفت که همکاری موفقی میان دو کشور شکل گیرد که ناگهان شرایط کاملا تغییر کرد.

طی این مدت فشار های امریکا باعث شد کره جنوبی اشتباهاتی دیگر نیز مرتکب گردد. ایالات متحده به متحدان خود فشار می آورد که باید سهم بیشتری در تأمین امنیت خود داشته باشند و در کنار این فشار ها به کره جنوبی و ژاپن اجازه داده شد که به سوی نظامی گری و استفاده از توان نظامی خود برای تأمین امنیتشان دست بزنند. در پی این مسائل، هم کره جنوبی و هم ژاپن فاز نظامی را هم به عنوان یک آزمایش شروع کردند.

هرچند این موضوع به عقیده من صرفا به مساله خلیج فارس یا ایران ربطی نداشته و با نگاه به منافع کشور های شرق آسیا در شرق آسیا می توان نگاهشان به این منطقه را تا حدی قابل توجیه دانست، اما در انتها نتیجه این آزمایش برای کره جنوبی یک شکست بود. آن ها نه توان نظامی کافی دارند و نه این کار ها را بلدند؛ صرفا کوشیدند ژستی بگیرند و در انتها هم تلاششان باخت.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه