از نقطه صفر مرزی تا سکوی جهانی، یوسفی: پدرم دیگر نمی تواند حمایتم کند - مجله سرگرمی

سهیل یوسفی که از منطقه مرزی تایباد در شرق کشور به تیم ملی کشتی نوجوانان رسیده و قهرمان آسیا و دنیا شده است، در مصاحبه با خبرنگاران، درباره کسب مدال طلای کشتی آزاد نوجوانان دنیا 2019 در صوفیه بلغارستان و سطح کیفی این رقابت ها، اظهار کرد: رقابت های قهرمانی دنیا در سطح کیفی و کمی بسیار خوبی برگزار گردید و مدال داران قاره ای و دنیای در این دوره از رقابت ها حضور داشتند. خدا را شکر توانستم با رجحان مقابل تمامی رقبایم به مدال طلای دنیا برسم و مزد زحمات خودم و کادر فنی را بگیرم.

آزادکار وزن 92 کیلوگرم تیم ملی نوجوانان اضافه نمود: من در دور اول برابر حریف ایتالیایی پیروز شدم، سپس کشتی گیر ترکیه ای که سال گذشته نایب قهرمان دنیا شده بود را 10 بر صفر بردم، در ادامه حریف هندی را مثل فینال رقابت های آسیایی شکست دادم و به نیمه نهایی رسیدم. در این مرحله نیز حریف ارمنستانی و دارنده مدال طلای اروپا که سال گذشته در جام یادگار امام پیروز به شکست من شده بود را از پیش رو برداشتم و در فینال نیز حریف روس که نایب قهرمان اروپا بود را بردم و با وجود حضور در یک گروه سخت به مدال طلای دنیا رسیدم.

کشتی گیر 17 ساله تیم ملی نوجوانان که پیروز شده از شهرستان مرزی و محروم تایباد از توابع استان خراسان رضوی خود را به سطح اول کشتی دنیا در رده نوجوانان برساند و پس از کسب مدال طلای آسیا، اینبار در رقابت های دنیای دست یابد، در ادامه درباره نحوه علاقمندی خود به کشتی، گفت: پدرم قدیم کشتی می گرفت و علاقه بسیار زیادی به کشتی داشت. من نیز از همان دوران بچگی علاقه شدیدی به کشتی پیدا کردم و همواره برای دیدن مسابقات کشتی به همراه پدرم به سالن می رفتم. با گذشت زمان به مرور این علاقه در من بیشتر شد تا جایی که برای نخستین بار بدون داشتن لباس ورزشی در باشگاه کشتی حاضر شدم و تمرین کردم.

وی اضافه نمود: 6 ماه بعد در مسابقات استانی خردسالان قهرمان شدم و در ادامه توانستم در رده های خردسالان و نونهالان به عنوان قهرمانی کشور برسم. در رده نوجوانان نیز سال گذشته در رقابت های انتخابی تیم ملی دوم شدم.خدا را شکر توانستم سال جاری هم در رقابت های آسیایی و سپس دنیای به عنوان قهرمانی ومدال طلا برسم.

یوسفی با اشاره به محرومیت شدید در شهرستان مرزی تایباد و کمبود امکانات، گفت: مسئولان ورزشی کاری با امثال من ندارند و حمایتی نمی نمایند. کار مسئولان فقط دادن وعده شده اما در عمل هیچ چیز نمی بینیم. من با حمایت های پدرم و زحماتی که با وجود مسائل اقتصادی برایم کشید به این مرحله رسیدم. پدرم چند ماهی می گردد که بیکار است و اصلا درآمدی نداریم. وقتی طلای دنیا را گرفتم پدرم گفت سهیل جان من تا الان با همه سختی ها از تو حمایت کردم اما دیگر توانش را ندارم و خودت باقی راه را باید طی کنی با همه سختی ها و مسائل و گرانی بلیت برای حضور در اردوها، هر طور بود این پول را تهیه می کردیم و به خودم انگیزه می دادم تا مقابل سختی ها کم نیاورم. اما در این مدت هیچ مسئولی جویای وضعیتم نشد و حمایتی نکرد.(فاصله شهرستان تایباد تا تهران بیش از هزار کیلومتر است.)

دارنده مدال های طلای دنیا و آسیا در پاسخ به این سوال که آیا پس از کسب مدال طلای آسیا، مسئولان استان از او حمایت نموده اند یا خیر، گفت: فرماندار، شهردار، نمایندگان شورای شهر و ... آمدند و قول هایی هم دادند. مسئولان شورای شهر یک میلیون تومان جایزه دادند اما بیشتر اقواممان به من پاداش دادند. بقیه مسئولان هم آمدند، عکس گرفتند، قول دادند و رفتند. حالا طلای دنیا را گرفتم و نمی دانم آیا به وعده هایشان عمل می نمایند یا نه؟ شاید اینبار هم فقط قول بدهند و بروند!

وی در پاسخ به این سوال که کدام کشتی گیر الگوی اوست و چه اهدافی در سر دارد، گفت: حسن یزدانی الگوی من است و می خواهم مثل او قهرمان المپیک شوم. همانطور که به دوستانم قول داده بودم قهرمان دنیا می شوم، اینبار هم قول می دهم در المپیک 2024 و 2028 برای طلای المپیک بجنگم. من همواره باور داشتم که به طلای دنیای نوجوانان می رسم، الان هم باور دارم به سکوی المپیک می رسم. در این راه زجر زیادی کشیدم و سختی های زیادی را تحمل کردم. در این 8 سالی که کشتی می گیرم روزهای سخت زیادی را پشت سر گذاشتم اما خدا همواره یاورم بود و تنهایم نگذاشت. می دانستم روزی مزد زحماتم را می گیرم و همواره با جان و دل وسط تشک مبارزه آمدم و از جان مایه گذاشتم. کشتی من تازه آغاز شده و انگیزه زیادی دارم تا به پیروزیت های بزرگ برسم.

یوسفی در ادامه مصاحبه با خبرنگاران، اعلام نمود: سال گذشته که در اردوی المپیک جوانان بودم پای راستم شدیدا آسیب دید و مینیسک پاره کردم و دچار کشیدگی ACL شدم. خودم پیگیر کارهای درمانی ام شدم و قبل از رقابت های آسیایی 500 هزار تومان قرض کردم و زانوبند خوب خریدم تا بتوانم به آسیایی برسم. فدراسیون به من زانوبند داد اما آتل نداشت و پایم را بخوبی مهار نمی کرد. مجبور شدم پول قرض کنم و خودم زانوبند خوب بخرم تا آسیایی را از دست ندهم. خدا را شکر به آسیایی رفتم و با وجود آسیب دیدگی به مدال طلا رسیدم. در فینال مسابقات دنیای هم در یک صحنه زانوی پای راستم قفل کرد اما خدا را شکر با چند بار تکان دادن رفع شد و به کشتی ادامه دادم.

وی درباره امکانات ورزشی در تایباد گفت: ما در منطقه ای محروم زندگی می کنیم که امکانات خاصی ندارد. اگر هم به جایی می رسیم با غیرت خودمان است وگرنه حمایتی از امثال ما نمی گردد. این شهر استعدادهای زیادی دارد که اصلا به آن ها نگاه هم نمی گردد و کسی سراغی نمی گیرد. در همین باشگاه کشتی تایباد تشک های کشتی پاره شده اند و از لحاظ بهداشتی وضعیت افتضاحی دارد تا جایی که به جرات می توانم بگویم 90 درصد بچه ها پس از مدتی ورزش کردن بیماری پوستی می گیرند اما مسئولان اصلا کاری نمی نمایند. حریف تمرینی و امکانات دیگر هم نداریم به همینخاطر مجبورم هفته ای دو سه مرتبه به مشهد بیایم یا اینکه در تهران تمریناتم را در اردو پیگیری کنم. در مجموع امکاناتمان صفر است و وضعیت امکانات افتضاح است.

دارنده مدال های طلای دنیا و آسیا با خواهش از مسئولان برای توجه بیشتر گفت: اگر مسئولان حمایت و توجه نمایند مااستعدادهای خیلی خوبی داریم که بخاطر فقر و نداری توان پیشرفت ندارند و هیچوقت دیده نمی شوند.

وی در خاتمه گفت: از مربی ام آقای ترابی که مربی نمونه استانی شد و در این 8 سال واقعا زحمت های زیادی برای من کشید قدردانی می کنم. او بدون چشمداشت و هیچ توجهی همه زندگی اش را برای کشتی گذاشته و امیدوارم باز هم بتوانم دل خانواده ام، مربیانم و هموطنانم را با مدال های بیشتر شاد کنم.

شارژ 10: شارژ 10: مجله گردشگری و مسافرتی، خبری و ورزشی

جعبه مهر: جعبه مهر: با همدیگر مهربان باشیم