ارزش والای پرستاری - مجله سرگرمی

در تاریخ اسلام به نمونه هایی از پرستاری گروهی و تعاون در امر پرستاری بر می خوریم که به ذکر یکی دو نمونه از آن ها می پردازیم.

بعد از جنگ احد که مجروحان فراوانی از مسلمانان بر جای ماند، گروه های پرستاری برای مداوای مجروحان در مسجد پیامبر تشکیل شد. این گروه ها با شیوه های مخصوصی جراحت های آنان را مداوا نموده، به مراقبت از آنان می پرداختند. (1)

گستره پرستاری

پرستاری از عوامل تأمین نماینده سلامت جسمی و روانی بیماران و حیات افراد جامعه است و از لوازم لاینفک زندگی اجتماعی بشر به شمار می رود. از این رو، نمی توان پرستاری را به زمان، مکان، شرایط، و یا افرادی خاص اختصاص داد. این خدمت شکوهمند و نوعدوستی زیبا باید میان آحاد جامعه توسعه یابد.

هر چند اشتغال عده ای به حرفه مقدس پرستاری و تحصیل مهارت های آن، لازم و لازم است، ولی بر اساس آنچه تا به امروز پیرامون ارزش والای پرستاری و آثار ارزندۀ معنوی و اخروی آن مشاهده کردیم، و توصیه هایی که از پیشوایان دین در خصوص پرستاری ۔ بخصوص از خویشان و بستگان و یا پرستاری همسفران از یکدیگر - آموختیم، لزوم توسعه این همدلی انسانی و عمل آسمانی میان افراد جامعه روشن می گردد. بر این اساس، آشنایی با اصول اولیه پرستاری، برای همگان امری بایسته و لازم است.

بدون شک، روح حساس و رنجیده بیمار به علت افق نامطلوبی که بیماری به روی او می گشاید، نیازمند دقیقترین و لطیفترین برخوردها و روابط است. تجربه تلخ بیماری، ضعف جسمی، احساس کسالت و بی حوصلگی، احساس نیاز به یاری دیگران، ترس از حوادثی که ممکن است برای بیمار اتفاق بیفتد، ناتوانی از انجام کار و فعالیت های روزمره زندگی، نگرانی از آینده خویش و احیانا مسائل مالی و نگرانی از تأمین هزینه های درمانی و مخارج زندگی، همه عواملی هستند که دست به دست هم می دهند تا ناهنجاری های روحی و روانی فراوانی را برای بیمار به وجود آورند. توجه پرستار به این عوامل و پیامدهای ناخوشایند آن، می تواند پرستار را به وظیفه خطیر خویش در برابر بیمار مطلع سازد و به رابطه ای درخور با بیمار فراخواند.

از این جاست که پرستار مطلع و متعهد، بیش از برخوردهای خشک فیزیکی با بیمار، به روابط اخلاقی، عاطفی و حمایتی اهمیت می دهد. آثار و نتایجی که حسن رابطه با بیمار در بهبود و تأمین سلامت روح و جسم او خواهد داشت نیز، همگان را به ضرورت این مهم واقف می سازد.

بر این مبنا شناخت اخلاق پرستاری، شیوه های برخورد و کیفیت رابطه با بیمار و در نهایت پایبندی به اصول و موازین صحیح و سازنده ارتباط با بیمار، از مهمترین وظایف پرستار است که باید به آن توجه داشت و آن را ارج نهاد. در حقیقت، روح پرستاری و ارزش والای آن در همین امور نهفته است.

آنچه به عنوان اخلاق و آداب پرستاری و وظایف و ویژگی های پرستار آمده است، عموما برگرفته از صریح سخنان پیشوایان معصوم علیهم السلام و یا روش و سیرت عملی آنان در مقام پرستاری و مراقبت از بیمار است که برترین الگو برای ایفای رسالت پرستاری و کسب فضیلت های اخلاقی و کمالات انسانی است.

روابط پرستار با بیمار وضع ناهنجار روحی و جسمی بیمار و تأثیری که انواع روابط در کاهش و یا افزایش این ناهنجاری ها دارد، اهمیت نوع رابطه با بیمار و دقت در آن را آشکار می سازد. گاهی رابطه نامطلوب مانع از بهبود بیماری خواهد شد و حتی ممکن است بیمار را برای همواره از سلامت و یا زندگی محروم سازد. در مقابل، رابطه مطلوب بیش از درمان با دارو در بهبود بیمار اثر می گذارد. این است که پرستار وقتی در کار خود پیروز خواهد بود که بتواند رابطه ای مطلوب با بیمار خود برقرار کند. بدون شک، توجه به ارزشمندی پرستاری و آثار درخشان حسن رابطه با بیمار، سهم بسیار در تشویق و ترغیب پرستار به تلاشی پیگیر در ایجاد چنین رابطه ای خواهد داشت.

داشتن هدفی عالی و الهی، مطلعی و عنایت به این که بیمار مورد توجه و مشمول رحمت خداوند است و حرکتی مخلصانه و رضایت طلب در این راستا، موجب می گردد که پرستار بیش از پیش به خدمت مقدس خود اهتمام و عشق بورزد و دشواری های آن را بر خود هموار سازد و آن را به گونه ای نیکو به انجام رساند. در این صورت، بیمار نیز در خواهد یافت که پرستار او فردی قابل اطمینان است و به سلامت او توجه کامل دارد و این تلقی بیمار از پرستار، موجب آرامش خاطر و رفع شدن نگرانی های او خواهد بود.

در پی این رابطه و اعتماد، کار درمان تسریع خواهد شد و رضایت پرستار و بیمار و در نهایت رضایت خداوند فراهم خواهد آمد. رابطه محبت آمیز پرستار با بیمار و اعتماد بیمار به پرستار، رمز پیروزیت در امر پرستاری است.

تجربه نشان داده است که اگر بیماران به افرادی که از آن ها مراقبت می نمایند اعتماد داشته باشند برای رهایی از درد به اقدامات کمتری نیاز دارند، تا بیمارانی که به مراقبت نمایندگان خود اعتماد ندارند. هنگامی که اعتماد در بین نباشد هیچ اقدامی سودمند و مؤثر نمی افتد. بعلاوه تجربه نشان داده است وقتی بیمار احساس کند به سلامت او اهمیت داده میگردد و مورد توجه افراد گروه پرستار است تسکین درد وی آسانتر است.(2)

شناخت موقعیت بیمار و عوارض روحی و جسمی ای که بیماری در وی پدید می آورد و درک نیازهای روحی و روانی بیماری اولین گام در برقراری حسن رابطه با بیمار است. شناخت زمینه های فرهنگی و آداب اجتماعی و زندگی، اعم از آداب و کیفیت تغذیه، نحوه لباس پوشیدن، کیفیت معاشرت و سلوک با مردم و به طور کلی آداب و رسومی که بیمار به آن پایبند است، هر یک زمینه را برای ایجاد رابطه ای مطلوب با بیمار فراهم می سازد. روشن است که بدون این شناخت ها نمی توان به رابطه ای مطلوب با بیمار دست یافت.

پی نوشت ها:

1- مغازی، ج 1، ص 248.

2- مهارت های اساسی در مراقبت های پرستاری، ص 189

منبع: نگرش اسلامی به: فرهنگ پرستاری، اکبر اسدی،صص118-110، مرکز تحقیقات اسلامی جانبازان، قم، چاپ دوم، 1375

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری

منبع: راسخون