اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چیست؟ - مجله سرگرمی

عوامل بوجود آمدن اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چیست؟

حوادثی همچون سوءاستفاده جنسی، تصادف، سوانح طبیعی مانند زلزله، جنگ و... به طور کلی افرادی که چنین رویدادهایی را تجربه می نمایند حتی در خصوص بچه ها، بیشتر از این که ما بتوانیم تجربه آن ها را تصور کنیم و احساسات آنها را درک کنیم از آن واقعه رنج می برند. بیمار نسبت به این تجربه ها احساس ترس و درماندگی می نماید، اغلب رفتارهای آشفته و حاکی از بیقراری واکنش نشان می دهد و مدام کوشش می نماید از یادآوری رویداد و سانحه اجتناب کند. همین امر وجه تمایز استرس پس از سانحه با سایر حوادث زندگی است.

علل گسترش اختلال استرس پس از سانحه یاPTSD

اگرچه اغلب مردم (50 تا 90٪) یک رویداد بسیار تنش زا را تا سرانجام عمر به یاد دارند ولی فقط 8٪آنها به PTSD مبتلا می شوند. این بیماری در دوران بعد از جنگ بسیار شایع است (مانند جنگ ویتنام، عراق، ایران، بوسنی هرزگوین و افغانستان). همچنین در اثر اتفاقات مهم زندگی مانند فوت یک عزیز یا طلاق و جدایی و ضربه های عاطفی احتمال ابتلا به این بیماری زیاد است. به نظر می رسد زمینه ژنتیکی، نژاد و دوران کودکی در ایجاد این بیماری موثر هستند. شروع اختلال 1 هفته و حداکثر 30 سال پس از سانحه می باشد. شابعترین سن ابتلا اوایل بزرگسالی و زنان نسبت به مردان آسیب پذیر تر هستند.

علل ایجاد اختلال استرس پس آسیبی

تبیین نظری اختلال استرسی پس از ضایعه روانی تا حدودی ضعیف است.جهت گیری های روان پویایی بر کنترل کم یا زیاد هیجان ها و نقش اجتناب از شناخت های بر انگیزنده اضطراب متمرکز هستند. به این معنی که اجتناب فرد از این شناخت ها سر انجام به ظهور استرس افزایش یافته و به کابوس ها و وسوسه های فکری وعملی منتهی می گردد. رادو و دیگران این نظریه را ابراز داشته اند که یادآوری خاطرات آکنده از اضطراب و تجربه عاطفی همراه با آن منجر به ضعف و نارسایی در سبب شناسی این اختلال شده است.

درمانگران رفتاری، این اختلال را به عنوان نمونه ای از تعمیم محرک- پاسخ ، مورد تفسیر قرار داده اند. برخی از آنان این اختلال را به عنوان پاسخی اجتنابی نگریسته اند. گروه اول، آن را یک تجربه شرطی شده کلاسیک ساده دانسته اند که در خلال آن فرد نشانه های روانی-فیزیولوژیایی ، شناختی و رفتاری را به حادثه ضایع گر روانی مربوط ساخته است. آنان اظهار می دارند که به علت شدت شرایط استرس زای اولیه، تعمیم محرک امری متداول است و شخص در موقعیت هایی که از جهاتی با حادثه ضایع گر روانی اولیه مشابه است، آماده ظهور پاسخ هایی به صورت اختلال استرسی است. بر اساس نظر گروه دوم ،فرد از موقعیت هایی که موجب احساس ناراحتی در وی می گردد، اجتناب می ورزد. در نتیجه پاسخ اجتناب آمیز هیچ گاه عادی نشده یا خاموش نمی گردد. تا این زمان کار کمی در باره پیش بینی اینکه چه حالاتی منتهی به ظهور سندرم استرسی پس از ضایعه روانی می گردد یا چه اشخاصی در موقیعیت های استرس زا چنین نشانه هایی را ظاهر می سازند انجام شده است.

پژوهشگران در ارزیابی نقش عوامل اجتماعی-فرهنگی در ایجاد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، پی برده اند که محیط های مالی محروم زمینه را برای افزایش آسیب پذیری آماده می نمایند. زندگی کردن در محله های شهری پر از جرم، احتمال قرار دریافت در معرض رویداد های آسیب زا را افزایش می دهد و دریافت خدمات را برای افراد مخصوصا زنان کم درآمد سخت می سازد. زندگی در محله های فقیر نشین و در کشور های در حال توسعه که خدمات حمایتی و سلامت روانی در صورت وقوع نا ملایمات کافی نیست، می تواند پاسخ های روانی تعداد زیادی از افراد را تشدید کند.

علائم اختلال تنش زای پس از رویداد

• ناآرامی و بی قراری، رفتارهای پرخاشگرانه، احساس بیزاری از دیگران.
• گوشه گیری و مسائل در روابط بین فردی به سختی انس دریافت با دیگران.
• احساس گناه و شرمزدگی، بی احساسی و فقر هیجانی که به وسیله جمع کردن خود و انقباض عضلات صورت می گیرد.
• واپس روی های رشدی (بازگشت به رفتارهای اولیه بچه ها، شب اداری، مکیدن شست و...)
• رفتارهای تهییجی و برانگیختگی بیش از حد (حالت گوش به زنگ بودن که به محض روبرو شدن با محرک تنش زا شوکه می گردد.)
• اختلال خواب،کابوس و خواب های ترسناک (رویاهای هولناک بدون محتوای تعیین).
• اجتناب از افکار و احساسات و حتی اماکنی که وقایع ناخوشایند را یادآوری می نماید.
• تکرار خاطره های آسیب زا از قبیل مزاحمت، تجاوز و... در ذهن.
• تمایل به بازی های تکراری پیرامون حادثه ای که تجربه کردند (درمورد بچه ها).
• اختلال در کار روزانه، مسائل در تمرکز و آموزش.

البته همه این ها باید سه شرط مهم دیگر را نیز به همراه داشته باشند:

الف. فرد باید در معرض یک رویداد پر تنش قرار گرفته باشد.

ب. فرد باید مرتب به یاد این رویداد بیفتد و فلاش بک داشته باشد.

ج. علائم باید بیش از یک ماه طول بکشد.

عوامل زمینه ساز اختلال استرس پس از سانحه

• استرس پس از سانحه
• وجود سابقه حادثه ضربه زا در کودکی
• اختلالات شخصیتی مرزی، بدگمانی (پارانوئیدی) وابسته و ضد اجتماعی
• بی کفایتی سیستم های حمایتی
• استعداد وراثتی، عمومی برای ابتلا به اختلالات روانی
• مسائل استرس زای اخیر زندگی
• احساس کنترل شدن از بیرون به جای درون

درمان چه مدت طول می کشد؟

مدت زمان درمان به آسیب هایی که از آن رنج می بردید به میزان وخامت آن ها، میزان بد بودن علایم در حال حاضر و مسائل دیگری که در زندگی تان دارید بستگی دارد. درمان برای افرادی که تنها یک آسیب را از سر گذرانده اند، معمولاً 12 تا 20 جلسه است. بیشتر این جلسات 45 تا 50 دقیقه طول می کشد.

درمان:

درمان شناختی رفتاری:

فرآیند درمان بیمار مبتلا به PTSD تلفیقی از دو رویکرد شناختی رفتاری مداخلات رفتاری شامل: آموزش نحوه روبرو موثر با ترس ها، اجتناب از اماکن یا افرادی که وقایع را یادآوری می نماید، می باشد؛ همچنین استفاده از تکنیک آرام بخش و پذیرش احساسات بیمار در کاهش نشانگان استرس پس از سانحه موثر است.

روان درمانی:

روان درمانی نیز تاثیر مطلوبی ایجاد می نماید. روش خاموشی یا خوگیری نظیر غرقه سازی که طی آن افراد مکررا با محرکی روبرو می شوند که از آن می ترسند نیز برای درمان اختلال استرس پس از آسیب به کار رفته است. در این نوع درمان روبرو سازی، قربانیان در تخیلشان آسیب را مجسم می نمایند. آنها آسیب را با صدای بلند، به صورت زمان حال برای درمانگر توضیح می دهند. این کار در چندین جلسه تکرار می گردد. درمان روبرو سازی و آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر روی 45 قربانی PTSD مقایسه شد. ایمن سازی عبارتست از آرمیدگی عمیق عضلانی، بازداری فکر برای مقابله با اشتغال ذهنی و بازسازی شناختی. بلافاصله بعد از پنج هفته درمان، آموزش ایمن سازی در مقابل استرس، نشانه های اختلال استرس پس از سانحه را تسکین داد، اما بعد از گذشت چهار ماه، درمان با روبرو سازی ممتد اثرات بادوامی را ایجاد کرد.

دارو درمانی:

اگر علایم فوق بیش از یک ماه تداوم یابد و منجر به اختلال در عملکرد کلی بیمار (شغلی، تحصیلی، رفتاری و...) گردد باید نسبت به درمان آن اقدام نمود. برای درمان دارویی از دارو های مهارنماینده بازجذب سروتونینمانند فلوکستین، ضدافسردگی های سه حلقه ای مانندایمی پرایمن، سیتالوپرام، پروپرانولول و کلونیدین استفاده می گردد.

سیر و پیش آگهی

علائم بیماری می تواند در طول زمان نوسان داشته و یا در اثر استرس شدت یابد. در 30% موارد بهبودی کامل در 40% ادامه علائم به طور خفیف، 20% موارد ادامه علائم به طور متوسط و 10% موارد با وجود علائم شدید ادامه می یابد. پیش آگهی خوب بیماری با موارد زیر در ارتباط است:

• شروع شدن سریع علائم
• سیر کوتاه مدت
• عملکرد خوب بیمار قبل از شروع بیماری
• حمایت اجتماعی قوی
• نبودن سایر اختلالات روانی، طبی
• مصرف الکل و داروها

در مجموع افراد بسیار جوان و بسیار مسن مسائل بیشتری در بر خورد با استرس زا ها پیدا می نمایند.

منبع: وبلاگ سلامت خانواده

asemaneto.ir: آسمان تو: خرید بلیط پرواز، تور های لحظه آخری مسافرتی

iraniro.ir: تور ایران | گردشگری ایران، سفر به مشهد، اصفهان، تهران، کیش، قشم، یزد، تبریز، اخبار ایران

anti6.ir: آخرین خبر: اخبار و مقالات روز دنیا را اینجا بخوانید