یک تیر و سه هدف در اکران ماجرای نیمروز، رد خون - مجله سرگرمی

پولاد امین| وقتی دیشب یک سری از رسانه های نزدیک به چهره های موسوم به اصولگرای سینما از اعتراض اینستاگرامی محمدحسین مهدویان نوشتند، بوی نزدیکی نمایش فیلم ماجرای نیمروز، ردّ خون در فضای سینمای ایران پیچید.

به هرحال این کارگردان و تیم تبلیغاتی اش هربار با نزدیک شدن به موعد نمایش هرکدام از فیلم های او دست به اجرای پروژه های تبلیغاتی مشابهی بزنند، برای هر آن کسی که در هوای این سینما نفس می کشد، اتفاقی عادی شده و از پست مهدویان معین بود که دور جدیدی از بازی آغاز شده است.

محمدحسین مهدویان در پیج شخصی اش موضوع اکران فیلم ماجرای نیمروز، ردّ خون را جوری وانمود نموده بود که انگار صدور پروانه نمایش این فیلم به مشکل خورده است. او نوشته بود که خیلی ها می پرسند چرا ماجرای نیمروز، ردّ خون اکران نمی شه؟ خب رفقا آخه هر فیلمی بخواد اکران بشه، اول باید پروانه نمایش بگیره دیگه. حالا نمی دونم شما صبرتون کم شده یا ما صبرمون زیاد! حالا تا وقتی که یه پاسخی برای این پرسش پیدا بشه و فیلم قبلی هم پروانه نمایش بگیره (بدون تغییر البته) ما می ریم یه فیلمِ نو می سازیم و برمی گردیم.

پیغام مهدویان به هوادارانش بخش های زیادی داشت برای جلب توجه کردن. مثلا جایی که اشاره نموده بود به این که نمی دانم صبر شما کم شده یا ما صبرمان زیاد؛ که معلوم نبود صبر مهدویان در قیاس با چه کسانی به صبر زیاد تعبیر شده- و اصلا فیلمسازی که در چهار سال فعالیت حرفه ای چهار فیلم (با همکاری نهاد ها و ارگان های پرشمار ساخته، چرا باید ادعای صبوری کند!

یا جایی که گفته منتظریم پروانه نمایش خاتمه صادر گردد، بدون تغییر البته آیا نباید این پرسش را پاسخ گوید که کدام فیلمش (که تحت عنوان فیلم استراتژیک تبلیغ می شوند) با تغییرات عمده روبرو شده که این قرار است دومی اش باشد؟ و اصلا چرا باید حذف گردد یا تغییر کند؟ سومین موضوعی هم که در پست مهدویان جلب توجه می نماید، جایی است که نوشته می ریم یه فیلمِ نو می سازیم و برمی گردیم که تنها درباره اش می توان گفت: خسته نباشید و خدا صبر زیاد تان را زیادتر هم بکند!

هدف اصلی

درست ساعاتی بعد از انتشار پست معترضانه مهدویان خبر صدور مجوز نمایش برای فیلم ماجرای نیمروز، ردّ خون رسانه ای شد. خبری که نشان می دهد تیر مهدویان یک بار دیگر درست به هدف نشسته. مهدویان فیلمساز باهوشی است.

فیلمسازی که برخلاف دیگر سینماگران مرتبط با نهاد ها توانسته کاری کند که در بین ژورنالیست ها و دیگر منادیان سینمای جدی و روشنفکری نیز حرفش خریدار داشته باشد. برای همین هم هست که فیلمی مانند لاتاری را در رسانه ها تبدیل کند به نمونه ای از سینمای معترض اجتماعی، یا در موضوعات دیگر حامیانی برای خود جفت وجور کند.

ایستاده در غبار

مهدویان از همان اولین فیلمش توانست دومینوی رخداد ها را به نفع خود و در جهت خواسته های خود بچیند. اصلا همین موضوع که او به عنوان کارگردان فیلمی درباره یکی از چهره های اسطوره ای نظام بیشترین آمار انتقاد و اعتراض را در آن روز ها ثبت کرد، می تواند نشان دهنده استراتژی مهدویان باشد.

حالا اگر حواشی فیلم ایستاده در غبار را جست وجو کنیم، می بینیم که در آن روز ها شاهد ده ها مورد اعتراض از مهدویان بوده ایم. اعتراض به پخش فیلم از تلویزیون، به سریال شدن این فیلم، اعتراض به حوزه هنری، پاسخ های تندوتیز به انتقاد های منتقدان ازجمله سعید قاسمی، اکران نسخه سانسورشده فیلم برای جلب نظر خانواده متوسلیان که به مواردی انتقاد و اعتراض داشتند، و البته رسانه ای شدن شایعه بازگشت متوسلیان در آغازین روز های اکران ایستاده در غبار نمونه ای از حواشی گوناگون این فیلم بود که در خدمت فیلم به کار رفتند و در واقع استراتژی همیشگی محمدحسین مهدویان را شکل دادند.

ماجرای نیمروز

روند حاشیه سازی در فیلم ماجرای نیمروز نیز ادامه پیدا کرد، آن هم به شیوه ای هوشمندانه- مثلا به وسیله بولدکردن اخبار رسانه های خارجی مانند اعتراض شدید زندانیان سیاسی دهه60 به تحریف تاریخ که مهدویان بار ها و بار ها آن را ذکر کرد، به نوعی استفاده تبلیغاتی بود.

یا ماجرا هایی که در برنامه هفت آن سال پیش آمد و بهروز افخمی و رفقا در صندلی حامیان تمام قد این فیلم آغاز به شایعه سازی کردند که داوران تنها و تنها از ترس منافقان به این فیلم جایزه نداده اند. حواشی پررنگ دیگری نیز در روز های نمایش این فیلم رخ داده و دست به دست هم دادند تا دومین فیلم مهدویان فروش آبرومندی داشته باشد. ماجرایی که در روز های نمایش جشنواره ای ماجرای نیمروز 2 نیز تکرار شد و انتظار می رود این ماجرا در روز های اکران عمومی فیلم نیز ادامه داشته باشد.

لاتاری بی برنده

لاتاری حاشیه سازتر از دیگر فیلم های مهدویان بود. فیلم های دیگر این کارگردان حداقل از این نظر که در آن ها مهدویان زمین بازی را می شناخت، واجد ارزش های سینمایی نیز بودند، اما زمان اکران لاتاری تمام بار استقبال مردم افتاد روی دوش حواشی؛ و بنابراین شعار های ملی گرایی و غیرت مندی نقاط اصلی تمرکز تیم تبلیغاتی فیلم شدند.

بگذریم از این که در آن فیلم نیز مثل هر سه فیلم دیگر مهدویان بار ها و بار ها شاهد شایعه توقیف و سانسور لاتاری بودیم، یا اعتراض مهدویان به نهاد هایی که قصد جلوگیری از اکران فیلم را دارند. حواشی در خدمت لاتاری به تلویزیون نیز رسید و در روز های جشنواره در یکی از برنامه های سینمایی گفته شد که جایزه ندادن به لاتاری حیثیت هیأت داوران فجر را زیر سوال برد که اظهارنظری بی سابقه در حمایت از یک فیلم بود.

راه اندازی کمپین های مجازی پرشمار در حمایت از لاتاری دیگر اقداماتی بود که در زمان اکران این فیلم به انجام رسید. کمپین هایی که در میان شان لاتاری تنها نیست، سروصدای بیشتری در قیاس با بقیه داشت و حالا خیلی ها منتظرند تکرار این راه ها و روش ها را تا چندی دیگر برای اکران ماجرای نیمروز 2 نیز ببینیم.

گردوبازی

مهدویان در پستش گفته که می ریم یه فیلمِ نو می سازیم و برمی گردیم. اما این فیلم چیست؟ دیروز رسانه ها خبر از صدور مجوز ساخت فیلم داستان درخت گردو دادند. فیلمی که قرار است محمدحسین مهدویان با تهیه کننده اختصاصی مهران مدیری بسازد.

درشرایطی که هنوز جزییاتی در این باره منتشر نشده و تنها خبری که وجود دارد، این است که مهدویان این روز ها دارد روی بازنویسی یک فیلمنامه کار می نماید؛ اما از هم اکنون رسانه ها پر شده اند از برآورد هایی که آیا مهدویان با سرمایه تبلیغاتی یک شرکت اپلیکیشنی که ساعت پنج عصر را در سینما داشته، فیلم موفقی خواهد ساخت؟

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما