گزارش، واردات، واسطه گری و الگوی غلط کشت؛ آفت کشاورزی ترکیه - مجله سرگرمی

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، شاید شنیدن خبری در خصوص دادن پیاز و سیب زمینی به دام ها به جای علوفه و یونجه، همچون یک لطیفه عجیب باشد اما در دنیاِ واقعی ما، چنین چیزی جوک و لطیفه نیست و واقعاً در روزهای اخیر، صدها تن پیاز و سیب زمینی در ترکیه به خاطر بهای اندک، بر دست کشاورزان ماند و به جای میادین میوه و تره بار، سر از دامداری ها درآورد.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

اتفاقی که برای هزاران سیب زمینی کار و پیازکار ترکیه ای افتاده است، تنها بخشی از مسائل و نواقص سیاست های کشاورزی و امنیت غذایی این کشور را به نمایش می گذارد و در چندین حوزه دیگر نیز مسائل جدی دارد.

از احتکار تروریستی تا حراج دردمندانه

روزنامه ملی گازته از مشهورترین روزنامه های ترکیه برای وصف این شرایط دردناک، امروز چنین تیتری به کار برد: پیاز را به گوسفندان دادند، سیب زمینی را به گاوها.

ماجرا از این قرار است که قیمت پیاز و سیب زمینی در واحد کیلو، حتی از 1 لیره هم پایین تر آمده است و تمام میادین میوه و تره بار ترکیه از این دو محصول مهم اشباع شده است،

به همین خاطر، نه برداشت مقرون به صرفه است، نه حمل به میادین، در نتیجه، سیب زمینی کارها و پیازکارها، ناچارند برای جبران بخشی از ضرر خود، این دو محصول را با قیمت ناچیز، به دامداری ها بفروشند،

این در حالی است که سال گذشته در همین مقطع، هر کیلو پیاز یا سیب زمینی در ترکیه، حتی به مرز 10 لیره رسید، در نتیجه تجار، صدها تُن پیاز و سیب زمینی را احتکار کردند تا سود بیشتری به جیب بزنند اما مقامات دولتی، تحت تأثیر فشارهای اجتماعی ناشی از ایام کرونایی، به تندی با این مسئله برخورد و محتکرین را تروریست اقتصادی قلمداد کردند. آنان ده ها انبار را تخلیه کردند و با استفاده از امکانات شهرداری ها، میادین موقتی توزیع پیاز و سیب زمینی ایجاد کردند تا این دو قلم مهم آشپزخانه، با قیمت اندک به دست مصرف کننده برسد اما، چه شد که پیاز و سیب زمینی 10لیره ای که انبار به انبار احتکار می شد و چنان عزیز شده بود که همه به خاطر آن سر و دست می شکستند، حالا به چنین حال و روزی افتاده است؟

به باور کارشناسان، بین کشاورز و متولیان دولتی، ارتباط و هماهنگی وجود ندارد و انتخاب الگوی کشت، بدون در نظر دریافت میزان احتیاج و شرایط بازار و تغییرات اقلیمی است.

کنار فقدان ارتباط زنجیره ای بین متولیان کشاورزی و انجمن ها و تعاونی های روستایی کشاورزی، آفت واسطه گری نیز، نه تنها کشاورزان، بلکه مردم عادی را نیز با مسائل بزرگی روبه رو نموده است.

روزنامه آیدنلک، در چند گزارش مبسوط به این موضوع پرداخته است که بعضی محصولات کشاورزی، از محل فراوری تا بازار، فرایند واسطه گری عجیبی را پشت سر می گذارند و خیلی وقت ها، محصولی که به نرخ 1 لیره از کشاورز خریداری شده است، با قیمت 10 لیره، یعنی با 10 برابر قیمت، به دست مصرف کننده می رسد.

این روزنامه با استفاده از نظرات بعضی از کارشناسان، این پیشنهاد را مطرح نموده است که انجمن ها و تعاونی های کشاورزی و روستایی، با حمایت دولت، سازوکاری به وجود بیاورند که واسطه ها حذف شوند و محصول فراوری شده با حداقل سود، به دست مردم برسد.

واردات، آفت جانِ کشاورزی ترکیه

یکی از انتقاداتی که به طور مداوم در رسانه های احزاب مخالف دولت اردوغان مطرح می شود، این است که در دو دهه اخیر و در دوران اقتدار حزب عدالت و توسعه، ترکیه سال به سال، گندم و مواد غذایی بیشتری وارد نموده است و افزایش واردات، منجر به کوچک شدن سفره کشاورزان شده است.

کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق در این مورد گفته است: کار ما به جایی رسیده است که نه تنها گندم و برنج و جو، بلکه حتی پنبه و کاه و یونجه را از خارج وارد می کنیم. چرا مسئولین دولتی، به استراتژی کشاورزی نمی اندیشند؟ با ادامه این فرایند در آینده ای نزدیک، به جایی می رسیم که دیگر پدیده ای به نام کشاورزی نداشته باشیم.

علی اکبر ییلدرم از تحلیلگران اقتصاد کشاورزی ترکیه نوشته است: ترکیه کشوری است که از لحاظ اقلیمی، منابع انسانی، آب و اراضی، از ظرفیت های بسیار ارزشمندی برای کشاورزی برخوردار است و نباید این ظرفیت ها را نادیده گرفت. اگر این ظرفیت ها، فدای واردات شوند، چنین چیزی کشاورزان ما را ناامید می نماید و آنان دست از کار خود خواهند شست و وارد حوزه های دیگر خواهند شد.

بر اساس اطلاعات موجود، ترکیه در زمان حاضر از کشورهایی همچون قزاقستان و روسیه، گندم وارد می نماید و واردات گندم که در سال 2002 میلادی در سطح 116 هزار تُن بوده، در اواخر سال 2019 میلادی به 10 میلیون تُن رسیده است.

البته بکر پاکدمیرلی وزیر کشاورزی ترکیه در این مورد، دفاعیات خاصی دارد. او می گوید: منکر این نیستم که از بعضی کشورها گندم می خریم و از اوکراین نیز تخمه آفتابگردان وارد می کنیم اما واقعیت این است که بخش قابل توجهی از این اقلام وارداتی، فرآوری می شود و با ارزش افزوده به چرخه صادرات بازمی شود.

آمارها نشان می دهد که صادرات ماکارونی ترکیه به بازارهای دنیای در سال 2020 میلادی، با افزایش 25درصدی به رقم 1 میلیارد دلار، نزدیک شده است اما در دیگر حوزه ها چنین نیست و از گوشت قرمز گرفته تا بسیاری از انواع محصولات غذایی لبنی و غیرلبنی، از محل واردات تأمین می شود.

بعضی اقلام وارداتی صنایع غذایی و کشاورزی ترکیه و مبدأ واردات از این قرار است:

گندم: روسیه، آلمان، فرانسه و اوکراین.

برنج: هندوستان، پاکستان، میانمار، آمریکا، روسیه، چین، یونان، اوکراین و بلغارستان.

جو: انگلیس و کرواسی.

کاه: گرجستان.

پنبه: آمریکا، یونان، ترکمنستان و هندوستان.

کره و پنیر: فرانسه، هلند و ونزوئلا.

سیب: شیلی.

لوبیا: آمریکا، کانادا، پرو، چین، اتیوپی، مصر، بنگلادش، تایلند، اوکراین، ایران، آرژانتین، قزاقستان و مولداوی.

سیر: چین.

سویا: آرژانتین.

چای: سریلانکا.

باقالی: ایتالیا.

عدس: کانادا، سوریه و آمریکا.

ذرت: آمریکا، آرژانتین و برزیل.

دام سنگین: آرژانتین، اروگوئه و فرانسه.

گوشت قرمز: چک، فرانسه، برزیل و بوسنی.

گردو: آمریکا.

پیاز: ایران.

هندوانه و خربزه: ایران، سوریه و یمن.

تحلیلگران اقتصادی ترکیه بر این باورند که واردات محور شدن کشاورزی ترکیه، دلایل متعددی دارد اما اصلی ترین دلایل عبارت اند از:

1. کاهش تمایل و اشتیاق نسل جدید به کشاورزی و تداوم مهاجرت روستاییان به شهرها.

2. کمبود اراضی.

3. چندبرابر شدن هزینه های فراوری به ویژه هزینه برق در دامپروری ها و هزینه سوخت ماشین آلات کشاورزی.

4. ورود رانت های اقتصادی به حوزه واردات با استفاده از امتیازات ویژه.

در سرانجام باید گفت، اگرچه ترکیه در چند سال اخیر، در حوزه هایی همچون صنایع دفاعی، موفقیت های نسبی قابل توجهی کسب نموده است اما عدم توجه کافی به کشاورزی و امنیت غذایی، می تواند در آینده، این کشور را با مسائل جدی، روبه رو کند.

+

tour-malaysia.ir: تور مالزی ارزان قیمت، تور پنانگ، کوالالامپور، لنکاوی، تور لحظه آخری مالزی را همراه ما باشید.

tour-canada.ir: تور کانادا | برای دیدار از شگفتی های کشور زیبای کانادا و دریافت ویزای مولتی 5 ساله کانادا با ما همراه باشید.