چسبی که درزهای قلب را می گیرد - مجله سرگرمی

ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری

منبع:راسخون

این چسب - که محققین نشان داده اند بر روی قلب زنده و تپنده دارای قدرت چسبندگی بالایی است - می تواند جای گزین بهتری برای بخیه باشد.

طرح هایی از قلب که به وسیله لئوناردو داوینچی ترسیم شده اند تقریباً یک دهه پیش، جفری کارپ مشغول کار بر روی یک چسب پلیمری تازه و دارای خاصیت تجزیه زیستی بود که به وسیله خودش ساخته شده بود. وی به اسم محقق فوق دکترا در مؤسسه فناوری ماساچوست به کار مشغول بود. کارپ پیروز شد با استفاده از چسب ساخته خویش دو تکه شیشه را به هم بچسباند . . . اما بعداً این موضوع را فراموش کرد. وی در نهایت ماده چسبناک خویش را برای کار دیگری توسعه داد (اگر کنجکاو هستید بدانید باید گفت از آن به اسم دا ربستی جهت پرورش اندام های مصنوعی استفاده نمود).

کارپ که در حال حاضر به اسم محقق با بیمارستان بریگام و زنان واقع در بوستون همکاری می نماید در مصاحبه با نشریه Popular Science گفته است: می دانید، در حیطه علم مهم است که از تمرکز برخوردار بوده و پروژه ها را با صلابت و سر سختی علمی به پیش ببرید. به همین دلیل من وقت نداشتم انواع گوناگون این پروژه های جانبی را آنالیز نمایم.

وی سپس با پدرو دل نیدو آشنا شد که به اسم جراح قلب در بیمارستان بچه ها بوستون به کار مشغول بود. تخصص دل نیدو مسدود کردن درزهای قلب بچه ها است، یعنی سوراخ هایی در قلب که نبایستی وجود داشته باشند. وی از کارپ خواست یک چسب جراحی فراوری کند که در قلب قابل استفاده باشد. برآوردن چنین درخواستی کار آسانی نبود. چنین چسبی می بایستی از قابلیت تجزیه زیستی برخوردار باشد، جهت استفاده در درون بدن ایمن باشد، تا حدودی کشش پذیر باشد، و به قدری محکم باشد که بر روی یک ماهیچه تپنده دائماً غوطه ور در خون دوام بیاورد.

دل نیدو می گوید: ما همیشه در پی راهی بوده ایم تا چیزها را به هم بچسبانیم.

کارپ دار بست سلولی خویش را به خاطر آورد که قادر بود شیشه را بچسباند. وی کار خود را با آنالیز آن دار بست آغار نمود و سپس با هم کاری دل نیدو و گروهی از جراحان و مهندسین چسبی را فراوری نمود که اخیراً بر روی قلب موش ها و خوک های زنده آزمایش شده است. این چسب از مواد شیمیایی سازگار با بدن که به صورت طبیعی به وسیله سلول ها فراوری می شوند ساخته شده است. دل نیدو امیدوار است این چسب در آینده بتواند جای گزین بهتر و ظریف تری برای بخیه باشد که در بسیاری از جراحی ها به وسیله پزشکان استفاده می شود. وی می گوید: نخ و سوزن خودشان باعث صدمه به بافت های سالم بدن می شوند. ما همیشه در پی راهی بوده ایم تا چیزها را به هم بچسبانیم.

دل نیدو و کارپ در آخرین مطالعه خویش چسب اختراعی خود را به آخرین مرحله قبل از ارائه به شرکت های تجاری جهت فراوری رسانیدند. آنها اکنون قبل از ارائه چسب جهت دریافت تائیدیه قانونی به تکمیل آزمایشات مورد احتیاج بر روی حیوان و انسان مشغولند. به گفته کارپ، شرکت Gecko Biomedical واقع در پاریس این چسب را تائید کرده است و قصد داراد آن را ابتدا در بازار اروپا و بلافاصله پس از آن در بازار آمریکا عرضه نماید.

آزمایشاتی که کارپ و دل نیدو به اجرا گذاشته بودند عبارت بودند از استفاده از چسب جهت مسدود کردن سوراخ های قلب در موش های آزمایشگاهی و استفاده از چسب جهت ترمیم بریدگی ها در شاهرگ خوک ها. آنها هم چنین از چسب اختراعی خویش برای چسباندن وصله ای بر روی دیواره ضخیم درونی قلب تپنده چهار خوک استفاده نمودند. این وصله از ماده دارای قابلیت تجزیه زیستی که به وسیله کارپ اختراع شده بود تهیه شده بود. آنها خوک ها را به مدت 24 ساعت تحت نظارت قرار دادند و مشاهده نمودند که وصله ها در تمام مدت بر سر جای خود قرار داشتند، حتی بعد از این که به دو خوک از جهار خوک ماده ای تزریق کردند که ضربان قلب شان را به حدود 190 ضربه در ثانیه می رسانید و فشار خون شان را به 200 mmHg می رسانید. این تعداد ضریان قلب برابر با تعداد ضربان قلب یک فرد در حال ورزش است و فشار خون مذکور کمی بالاتر از مقدار فشار خون یک فرد بیمار است.

دل نیدو می گوید: این چسب در موقعیت های بسیار نزدیک به موقعیت یک فرد بستری از عمل کرد خوبی برخوردار است.

تصویر یک رگ خونی که با استفاده از چسب جراحی تازه ترمیم شده است اگر چسب تازه آزمایشات بعدی شرکت Gecko Biomedical را با پیروزیت پشت سر بگذارد و در بیمارستان ها مورد استفاده قرار گیرد اولین چسبی خواهد بود که در شرایط سخت در قلب ازعمل کرد خوبی برخوردار است. در حال حاضر شماری از چسب های جراحی مورد تائید اداره دارو و غذای آمریکا مورد استفاده قرار می گیرند، اما آن چسب ها یا به مقدار کافی محکم نیستند که بر روی قلب قابل استفاده باشند و یا از استحکام کافی برخوردارند اما در درون بدن از خاصیت سمی برخوردارند و تنها جهت ترمیم زخم های سطحی پوست قابلیت استفاده دارند.

پس چه چیزی باعث گشت کارپ به فکر استفاده از مواد شیمیایی جهت تهیه چسب خویش افتد؟ وی می گوید در این رابطه از عنکبوت ها و حشراتی الهام گرفته است که مواد مترشحه به وسیله آنان به سطوح خیس می چسبد . . . وی دریافت که این مواد مترشحه دارای خاصیت چسبندگی و آب گریزی هستند. منظور از خاصبت آب گریزی این است که آب را پس می زند. چسب تازه هم به همین شیوه عمل می نماید، یعنی دارای ضخامت است و هنگام استفاده بر روی اندامی که بوسیله مایعات بدن مرطوب شده است شسته نمی شود. سپس، تابش نور فرابنفش بر روی چسب به مدت پنج ثانیه باعث می شود که این ژل چسبناک به شکل جامد در آید و با بافت قلب پیوند خورده و در جای خود محکم شود.

کارپ، دل نیدو و همکاران شان تحقیقات خویش در این زمینه را در نشریه Science Translational Medicine به چاپ رسانیدند.

/ج

pariha.ir: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری

مجله 90 جعبه: مجله 90 جعبه، مجله تفریحی و آموزشی و سرگرمی

منبع: راسخون