چرا لونه زنبور می فروشد؟ - مجله سرگرمی

فرقی هم نمی نماید از چه راهی، از دزدی و کلاهبرداری گرفته تا بسیاری دیگر از راه هایی که تنها با فکر کردن به آن، عملی اش می نمایند. حالا تصور کنید همین داستان یک فیلم باشد. آدم هایی که در اطراف مان هم کم ندیده ایم و خودشان را به آب و آتش می زنند تا بدون وقت گذاشتن و صرف انرژی، به چیزهایی که دوست دارند دست پیدا نمایند، بازیگران فیلم باشند و با هزار و یک برنامه ریزی کوشش می نمایند تا به هدف شان برسند. کم و بیش هم با تماشای چنین فیلم هایی پا به پای شخصیت های اصلی جلو می رویم و در سکانس های حساس هیجان زده، شاد یا ناراحت می شویم.

اگر قدری فکر کنیم، نمونه هایی از این دست افراد را به یاد می آوریم که معمولا در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی، چه کمدی و چه جدی دیده ایم. کسانی که در انتهای فیلم، همواره شاهد این بوده ایم که از این راه نمی توانند پیروز شوند و هر طور شده بار کج شان به مقصد نمی رسد. برزو نیک نژاد در سومین فیلم سینمایی اش لونه زنبور که فضای کمدی دارد، داستان چنین شخصیت هایی را روایت می نماید. فیلم لونه زنبور درباره دو دزد است که با تحویل دریافت یک جعبه، قصد دارند. ثروت زیادی به دست بیاورند. داستانی که شبیه آن را در بیشتر سریال ها و فیلم های کمدی دیده ایم.

استفاده از شوخی های کلامی

در فیلم لونه زنبور با یکسری از شوخی های کلامی روبرویم، فیلمی که صرفا به واسطه شخصیت های اصلی اش، محسن کیایی و پژمان جمشیدی با همین شوخی ها لحظات کمیکی را برای مخاطبان ایجاد می نماید و داستان را پیش می برد. یعنی چه؟ فیلم با دیالوگ های پینگ پونگی اش، تا لبه خط قرمزها جلو می رود. انواع و اقسام شوخی ها را با کلام مطرح می نماید و در کنار آن. داستان را جلو می برد. شما گره داستانی هوشمندانه ای نمی بینید. اما دیالوگ های چند وجهی که با دقت مرزشکنی نمی نمایند مدام به گوش تان می خورد. انگار فیلمنامه نویس سعی نموده با همین بیان، به طنز کلامی نزدیک شود و خب، ظاهرا به همین هم بسنده نموده است.

ترکیب بازیگران

می دانید، مدت هاست سینمای ما، زوج کمدین نداشته: قبل ترها، کوشش شده بود که از دو کمدین برجسته، اکبر عبدی و علیرضا خمسه زوج کمدین خلق نمایند. اما راستش انگار این زوج ها در سینمای ما شکل نمی گیرد. ترکیب پژمان جمشیدی و محسن کیایی، یکی از تازه ترین کوشش هاست. آنها کم و بیش ترکیب معقولی ساخته و سعی نموده اند با بازی کلامی، رابطه عشق و نفرت را به خوبی منعکس نمایند. این یک شروع برای این زوج است.

طنز آیتمی

لونه زنبور یک کمدی سرراست است و بدون این که ماجرا را پیچیده کند، حرفش را می زند. این فیلم به مخاطب نشان می دهد اگر تا آخر جهان هم در جستجوی چیزی که برای او نیست باشد، نمی تواند به آن دست پیدا کندو همه چیز دست در دست هم می دهد تا او به هدفش نرسد. نیک نژاد در فیلم لونه زنبور به شکل آیتمی فیلمش را روایت می نماید و ما شاهد یک داستان منسجم نیستیم. به شکلی که در هر بخش از فیلم داستان های جدیدی را که برای شخصیت های اصلی اتفاق می افتد، تماشا می کنیم.

اما ظاهرا ریشه این تکه تکه بودن به الگوی خارجی فیلم یعنی کار بزرگ (The Big Job) بر می شود؛ خود نیک نزاد در رابطه با این که عده ای فیلم لونه زنبور را الگوبرداری از یک فیلم خارجی دانسته اند، شرح می دهد: از نظر من هیچ اشکالی ندارد. من آن فیلم را هم حدود ده دوازه سال پیش یا شاید هم بیشتر دیده بودم. وقتی هم که فیلمنامه را خواندم، گفتم من فیلمی با چنین قصه ای را قبلا دیده ام. من نویسنده فیلم لونه زنبور نیستم، کارگردان این فیلم هستم. شما اگر بگویید نیک نژاد یک پلان را از فلان فیلم الگوبرداری نموده، آن وقت من متهم می شوم.

با توجه به پیشینه من در سریال سازی برای تلویزیون، نویسندگی برای سریال هایی که دوستان دیگر ساختند و کارگردانی زاپاس، اگر هم این فیلم را با لونه زنبور و بقیه کارهای من کنار هم بگذارید، معلوم است که کارگردان آن چه کسی است. حتی اگر نام من در تیتراژ هم آورده نشود. بیش از 50 درصد فیلم هایی که در جهان ساخته می شوند، شبیه شان وجود دارد. در تجربه لونه زنبور هم هیچ کس ادعایی عجیب و غریب نداشت، نه کسی گفت ما فیلمنامه ای بکر داریم، نه ادعای دیگری کرد. این فیلم هم یک فیلم کاملا ایرانیزه است که آدم های ایرانی، روابط ایرانی و قصه ایرانی دارد ولی برخلاف اتفاق شعار حمایت از کالای ایرانی از این فیلم حمایت نمی شود.

فروش فیلم لونه زنبور

همواره فیلم های کمدی در سینما با استقبال از سوی مردم روبرو می شوند. به خصوص اگر این نوع فیلم ها در اکران نوروز روی پرده سینماها بروند. فیلم لونه زنبور هم یکی از خوش شانس های اکران نوروز 97 بود که نمایشش از 23 اسفند شروع شده و در حال حاضر فروشش به شش میلیارد تومان رسیده است. یکی دیگر از مواردی که باعث می شود مردم ترغیب شوند و به سینما بروند، حضور بازیگران کمدی است که آنها را به تماشای فیلم ها تشویق می نمایند. در فیلم لونه زنبور هم نباید حضور محسن کیایی و پژمان جمشیدی را هم فراموش کنیم چرا که توانسته اند به دیده شدن فیلم یاری نمایند.

جمشیدی را که سال های زیادی به عنوان فوتبالیست می شناختیم، از سال 92 با بازی در سریال پرطرفدار پزمان به کارگردانی سروش صحت، بازیگری را شروع کرد. سریالی که جمشیدی در آن نقش خودش را ایفا می کرد و به واسطه شوخی هایش با یک فوتبالیست کم کار، مورد توجه مخاطبان نهاده شد و هنوز هم یادش در ذهن ها باقی مانده است. او در این چهار سال با نمایش های زیادی روی صحنه رفته و حالا دیگر یکی از بازیگران فیلم های سینمایی و تئاتر به حساب می آید. بازیگری که اوایل کارش با بی مهری روبرو شد و تعدادی معتقد بودند چرا یک فوتبالیست باید بازیگری کند؟

اما بعد از گذشت چند سال، حالا در خانواده سینما، پذیرفته شده و ثابت نموده مثل فوتبالیست های قبلی که هر کدام بعد از حضور کوتاهی در فیلم ها و سریال ها، از جهانی بازیگری خداحافظی نموده اند، نبوده است. جمشیدی در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر با آخرین ساخته احمدرضا معتمدی سوءتفاهم حضور داشت و برای نقش مکمل مرد کاندیدای دریافت سیمرغ شد. بادی که تو را خشک کرد مرا برد، آرسنیک و تور کهنه، آرامسایش، وقتی ما برگردیم دو پای آویزان باقی مانده است، گنجه، پلیس، پپرونی برای دیکتاتور، بینوایان، یادم تو را فراموش، حکومت نظامی، پوست انداختن و آن سوی آینه از جمله نمایش هایی هستند که جمشیدی در آنها بازی نموده است.

لونه زنبور ششمین فیلم سینمایی بعد از آتش بس 2، 50 کیلو آلبالو، خوب، بد، جلف، آذر و من دیوانه نیستم محسوب می شود که جمشیدی در آن به عنوان بازیگر حضور دارد. او در فیلم لونه زنبور بازی متفاوتی از خود به نمایش نگذاشته و بازی اش مشابه فیلم خوب، بد، جلف و مجموعه پژمان است. کیایی هم بازی چندان راضی نماینده ای ندارد و تنها در بخش هایی از فیلم می تواند بانمک باشد. تقریبا بیشتر بار کمدی فیلم لونه زنبور روی دوش حیایی و جمشیدی است و نیک نژاد هم درباره انتخاب کیایی و جمشیدی به عنوان بازیگران اصلی فیلمش، از تئاتری که پیش از این با بازی آنها تماشا نموده، یاد می نماید.

facloob.ir: کلوب فارسی | دورهمی خبری و تحلیلی