چرا تجربه های استرس زا را بهتر از تجربه های دیگر به یاد می آوریم؟
به گزارش مجله سرگرمی، پژوهشگران آلمانی در پروژه نو خود، به آنالیز این پرسش پرداخته اند که چرا معمولا تجربه های استرس زا نسبت به تجربه های خنثی، بهتر به یاد آورده می شوند.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از نوروساینس نیوز، تجربه های استرس زا معمولا ساده تر از تجربه های خنثی به یاد آورده می شوند. پژوهشگران دانشگاه رور بوخوم(Ruhr-University Bochum) آلمان در پروژه تازه خود، دلایل این موضوع را آنالیز نموده اند. آنها طی مصاحبه های شغلی شبیه سازی شده، افراد را در شرایط استرس زا قرار دادند و سپس تجربه آنها را در خصوص این مصاحبه ها ثبت کردند.
آنها با استفاده از تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی یا اف ام آرآی(fMRI)، فعالیت مغز شرکت نمایندگان را تجزیه و تحلیل کردند. به نظر می رسد که تجربه به دست آمده از شرایط استرس زا، بر فعالیت مغزی تکیه دارد که مشابه فعالیت مغزی در خاطرات استرس زا است.
نظریه های متفاوت
پروفسور الیور ولف(Oliver Wolf)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما معمولا تصویر مفصلی از تجربیات استرس زا مانند شرکت در آزمون رانندگی را حتی پس از سالها به یاد داریم؛ در حالی که پیاده روی در پارک که در همان روز اجرا شده است، به سرعت فراموش می گردد.
پژوهشگران دانشگاه رور بوخوم تمایل دارند که دلایل این پدیده را درک نمایند.
پژوهش های پیشین، پیش بینی های گوناگونی را در خصوص تفاوت خاطرات حاصل از تجربه های استرس زا و تجربه های خنثی به همراه داشته اند.
آن بیربراوئر(Anne Bierbrauer)، از پژوهشگران این پروژه گفت: نشانه هایی وجود دارند که نشان می دهند خاطرات استرس زا، شباهت زیادی به یکدیگر دارند.
تحلیل تجربه های استرس زا در آزمایشگاه
پژوهشگران برخلاف بسیاری از آنالیز های آزمایشگاهی، کوشش کردند تا با استفاده از آزمایش استرس اجتماعی تریر(Trier Social Stress Test)، یک رویداد واقعی را در آزمایش های خود ثبت نمایند. شرکت نمایندگان این آزمایش باید در مقابل یک گروه ناظر صحبت می کردند که هیچ بازخورد مثبتی را ارائه نمی دادند. این آزمایش، استرس شرکت نمایندگان را تحریک می نماید.
گروه ناظر طی شبیه سازی مصاحبه شغلی، از اشیای روزمره استفاده کردند. برای مثال، یکی از اعضای گروه، جرعه ای قهوه از فنجانش نوشید. گروه کنترل شده نیز با همان اشیا رو به رو شدند اما شرکت نمایندگان این گروه تحت استرس قرار نگرفتند.
پژوهشگران در روز بعد هنگام ثبت فعالیت مغزی در اسکنر، اشیا را به هر دو گروه از شرکت نمایندگان نشان دادند. شرکت نمایندگانی که تحت استرس قرار داشتند، اشیا را بهتر از اعضای کنترل شده به یاد آوردند.
پژوهشگران، فعالیت مغز را در ناحیه موسوم به آمیگدال(Amygdala) مورد آنالیز قرار دادند که عملکرد اصلی آن، در حوزه یادگیری عاطفی است. آنها اثر عصبی اشیای مورد استفاده در شرایط استرس زا را با شرایطی که از این اشیا استفاده نشده بود، مقایسه کردند.
نتایج این آنالیز نشان داد که اثر اشیای مورد استفاده بر حافظه، بسیار شبیه به یکدیگر بود. این موضوع، در گروه کنترل شده مشاهده نشد.
خاطرات استرس زا، بر شباهت خود به عامل استرس زا مبتنی هستند
یک روز پس از آزمون استرس، پژوهشگران نه تنها تصاویر اشیای به کار رفته در مصاحبه شغلی، بلکه تصویر اعضای گروه ناظر را نیز به شرکت نمایندگان نشان دادند.
شرکت نمایندگان در بیشتر موارد، اشیا را در جایی به خاطر آوردند که فعالیت مغزی آنها مشابه فعالیتی بود که با حضور اعضای گروه ناظر ایجاد شده بود.
نیکولای اکسماشر(Nikolai Axmacher)، از پژوهشگران این پروژه گفت: اعضای گروه ناظر، استرس را در شرایط مصاحبه ایجاد کردند. بر این اساس، به نظر می رسد که ارتباط میان اجسام و عوامل استرس زا، برای تقویت حافظه بسیار مهم است.
به نظر می رسد مکانیسمی که خاطرات عاطفی را تقویت می نماید، در این حقیقت ریشه دارد که جنبه های مهم این قسمت، در سطح عصبی با یکدیگر مرتبط هستند و ارتباط نزدیک تری با عامل استرس زا دارند.
بیربراوئر گفت: نتیجه این پژوهش می تواند یک سنگ بنای مهم برای درک بهتر خاطرات عاطفی و آسیب زا باشد.
این پژوهش، در مجله Current Biology به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری ایسناkheimehnews.ir: خیمه نیوز، با مجله اخبار شامگاهی خیمه نیوز همراه شوید.
italyro.ir: تور ونیز: سفر به اروپای شگفت انگیز