نانوذراتی که نویدبخش درمان سرطان هستند - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ادونسد ساینس نیوز، آران ای کوتاه مداخله گر(siRNA)، به گروهی از مولکول های طبیعی گفته می گردد که با خاموش کردن ژن هایی که وظیفه رمزگذاری پروتئین های خاصی را بر عهده دارند، به تنظیم سطح پروتئین یاری می نمایند. این مولکول ها به خاطر توانایی خود در تنظیم سطح پروتئین، ظرفیت بالایی به عنوان عوامل درمانی دارند. اگر سطح این پروتئین ها تنظیم نگردد، می تواند به سطوح سمی برسد و تخریب سلول ها را در پی داشته باشد. با وجود این، دانشمندان هنوز برای رساندن آران ای کوتاه مداخله گر به محل مورد نظر خود در بدن، با مشکل روبرو هستند زیرا این مولکول ها به عنوان دارو، ناپایدار هستند و واکنش ایمنی ایجاد می نمایند. این موضوع، بدن را ترغیب می نماید تا آنها را به سرعت دفع کند.

پژوهشگران دانشگاه اوترخت(University of Utrecht) هلند به سرپرستی پیتر ویدر(Pieter Vader)، استاد کاردیولوژی و پزشکی ترمیمی این دانشگاه، یک سیستم دارورسانی ابداع نموده اند که می تواند بر این محدودیت غلبه کند.

ویدر گفت: آران ای کوتاه مداخله گر می تواند برای بیماری هایی که در آنها باید ژن های خاص یا پروتئین های بیماری زا خاموش شوند، به عنوان یک درمان بالقوه عمل کند. آران ای کوتاه مداخله گر باید در سیتوپلاسم سلول های مورد نظر، فعال گردد. با وجود این، به عنوان یک مولکول بزرگ با بار منفی و بعلاوه به عنوان یک مولکول قطبی نمی تواند به سادگی از غشای سلول عبور کند.

این گروه پژوهشی، نانوذرات ترکیبی را برای محصور کردن آران ای کوتاه مداخله گر و محافظت از آنها در برابر آنزیم هایی که به تخریب آنها منجر می شوند، ایجاد کردند. این بستر نو، از مزایای ماهیت آمفیفیلیک لیپوزوم ها (Liposomes) بهره می برد که قطرات چربی هستند که با یکدیگر ترکیب می شوند تا یک حباب یا کره محافظ را به طور طبیعی تشکیل دهند. بعلاوه، سیستم دارورسانی طبیعی وزیکول های خارج سلولی(EVs) را به کار می گیرد که سلول ها آنها را برای برقراری ارتباط با یکدیگر در سایر قسمت های بدن منتشر می نمایند.

آران ای کوتاه مداخله گر را می توان به سادگی در نانوذرات ترکیبی محصور کرد تا از آنها در برابر مکانیسم های دفاعی بدن محافظت گردد زیرا لیپوزوم ها می توانند خود را در اطراف دارو جمع نمایند و یک پوشش آبگریز محافظ به وجود بیاورند. بعلاوه، آران ای کوتاه مداخله گر محصورشده می تواند به واسطه توانایی طبیعی وزیکول های خارج سلولی برای عبور از غشای بیرونی سلول و حمل بار، به سادگی به محل مورد نظر در بدن برسد.

این گروه پژوهشی از روشی استفاده کردند که طی آن، مخلوطی از لیپیدها و حلال را آبگیری می نمایند تا یک لایه نازک چربی باقی بماند. سپس مخلوط را در آب حاوی وزیکول های خارج سلولی و مولکول های دارو قرار دادند. آران ای کوتاه مداخله گر نهایتا به وسیله قطرات لیپید محصور شد تا ترکیب لیپوزوم و وزیکول های خارج سلولی را تشکیل دهد.

ویدر گفت: ما در این پژوهش نشان داده ایم که با افزایش نسبی محتوای وزیکول های خارج سلولی در این ترکیبات، جذب سلول ها دیگر تحت تاثیر محتوای لیپوزوم قرار نمی گیرد. بنابراین، به نظر می رسد که مولکول های سطح وزیکول های خارج سلولی معین می نمایند که کدام سلول ها می توانند این ترکیبات را درونی سازی و پردازش نمایند.

با تغییر نسبت وزیکول های خارج سلولی به لیپوزوم در فرمول این ترکیب، می توان انتخاب کرد که کدام سلول ها دارو را مصرف نمایند. علاوه بر این، سلول های گوناگونی از جمله سلول های کلیه، عصب و سلول های تخمدان می توانند ذرات ترکیبی را بدون هیچ گونه اثر سمی یا عوارض جانبی جذب نمایند. این عوامل، نقش مهمی در طراحی داروهای نو بر عهده دارند زیرا ترکیبات باید بتوانند فقط سلول های بیمار بدن را هدف قرار دهند و عوارض جانبی ناخواسته را محدود نمایند.

پژوهشگران در مرحله بعد، به آنالیز این موضوع پرداختند که اگر فرمول ترکیب حاوی وزیکول های خارج سلولی، از جمعیت خاصی از سلول های بنیادی باشد و بتواند ترمیم و نجات سلول های سرطان پستان را بهبود ببخشد، چه رخ می دهد. توانایی این نانوذرات در حفظ عملکرد سلول های بنیادی هنگام قرار گرفتن در معرض انواع گوناگون سلول های بیمار، نویدبخش توسعه داروهای نوی است که سرطان و بیماری های دژنراتیو(Degenerative disease) را هدف قرار می دهند.

ویدر اضافه نمود: هنوز خیلی زود است که بگوییم ظرفیت سیستم دارورسانی ما در کدام قسمت بالاتر است اما می دانیم که وزیکول های خارج سلولی به دست آمده از سلول های پروژنیتور(Progenitor cells)، ویژگی های احیانماینده ذاتی دارند. بنابراین، کاربردهای پزشکی ترمیمی، منطقی ترین راه به نظر می رسد.

با وجود این، پژوهشگران هنوز باید مانند هر فرمول سازی نو دیگری، بعضی از موانع را رفع نمایند تا این بستر درمانی به صورت تجاری در دسترس قرار بگیرد. یافته های این پژوهش، ظرفیت دارورسانی در آینده را برای بیماری هایی که درمان آنها سخت است، نشان می دهند.

این پژوهش، در مجله Advanced Healthcare Materials به چاپ رسید.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما