معرفی اوشق و خواص درمانی آن
به گزارش مجله سرگرمی، محرک، مقوی و انرژی زا، خلط آور و نرم کننده سینه، گشاد کننده مرضی حباب های ریوی و ضد عفونی کننده در موارد زکام، نزله و آسم می باشد. ضمناً برای برونشیت های مزمن، تنگی نفس و اشخاصی که مبتلا به
نویسنده: صمصام صانعی
گیاه اوشق گونه های مختلفی دارد که از سه گونه آنها صمغ استخراج می گردد.
در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه اوشق که صمغ به دست آمده از آن خواص دارویی داشته و تجارتی هم می باشد اشاره شده است.
نام علمی گیاه:
Dorema ammoniacum و نام های دیگر آن در کتب طب سنتی، اوشک، کندل، کَندال، کِما و شجرة الاوشق می باشد.نام فرانسه صمغ Gomme ammoniaque، نام انگلیسی صمغ Gum ammoniac و نام های دیگر صمغ به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، بدرآن، وَشَج، لزاق الذهب، وُشَق، اوشه و وُشا نامیده شده است.
تیره گیاه:
جعفری Umbelliferaeنوع گیاه:
بوتهمشخصات ظاهری گیاه:
گیاهی است بوته مانند و چند ساله به ارتفاع حدود 2 متر، ساقه های آن باریک و پوشیده از تارهای ریز و پنبه ای رنگ و ریشه گیاه راست، مخروطی شکل و ضخیم است. برگ های آن دمبرگدار، نسبتاً بزرگ و دراز و گل هایی بسیار کوچک، سفید رنگ، عاری از دمگل و مجتمع در قسمت انتهائی یک محور کوچک و مشترک دارد. میوه اش دوفندقه، بیضی شکل و قهوه ای رنگ می باشد.مشخصات ظاهری صمغ:
در ساقه و ریشه گیاه مذکور شیره شیری رنگی جریان دارد که خود به خود یا بر اثر گزش حشرات، ایجاد خراش تحت عوامل طبیعی و ایجاد شکاف با ابزارهای مخصوص به وسیله انسان از پوست ساقه و یا از ناحیه یقه گیاه مذکور به بیرون ترشح می گردد و پس از مدتی که در مجاورت هوا نهاده شد خشک شده و به صورت قطراتی شکننده در می آید و رنگ آنها سفیدِ شیری تا قهوه ای دارچینی می باشد و در برخی مواقع به گیاه چسبیده یا اینکه بر زمین می افتد. چنانچه در مجاورت نور خورشید یا هوای گرم قرار گیرد نرم می گردد. ضمناً بوی آن معطر و طعمش تند و تلخ است.طبیعت صمغ:
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.رویش جغرافیایی:
در آسیا خصوصاً در هند و در ایران بیشتر در برخی از نواحی استان های فارس، اصفهان، قزوین، سمنان، سیستان و بلوچستان و کرمانشاه انتشار دارد.ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در صمغ گیاه:
گالاکتوز، آرابینوز، رامنوز، گلوکورونیک اسید و یک کتون در آن تشخیص داده شده است.بخش مورد استفاده:
صمغ (اوشق)نحوه مصرف:
با دستور پزشکخواص درمانی صمغ:
محرک، مقوی و انرژی زا، خلط آور و نرم کننده سینه، گشاد کننده مرضی حباب های ریوی و ضد عفونی کننده در موارد زکام، نزله و آسم می باشد. ضمناً برای برونشیت های مزمن، تنگی نفس و اشخاصی که مبتلا به بزرگ شدن کبد و طحال هستند هم مفید است.بیشتر بخوانید:معرفی آنغوزه و خواص درمانی آن
تذکر:
استفاده از آن برای خانم های باردار و مادران شیرده ممنوع و زیاده روی در مصرف آن به سبب باز شدن دهانه عروق ممکن است تعادل جریان خون را مختل سازد و موجب ایجاد خون در ادرار می گردد.منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.
منبع: راسخون