مصائب سریال سازی برای تلویزیون - مجله سرگرمی

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، از گذشته تا به امروز عمده سبد نمایشی تلویزیون متشکل از سریال های ایرانی بوده است. البته با نسبتی پایین تر، مجموعه های خارجی هم از سیما پخش شده که بعضی از آن ها در زمان خودشان مخاطبان قابل توجهی داشته است. در سال های اخیر سیاست مدیران سیما پرکردن آنتن با سریال های داخلی بوده که البته دارای نقاط ضعف و قوتی هم است. اما در یک سال گذشته و با شیوع کرونا شرایط کمی متفاوت شده است.

اگر متولد دهه 60 و ماقبل آن باشید حتما به یاد دارید که از تلویزیون همزمان با مجموعه های عمدتا پیروز و خاطره انگیز وطنی، سریال های خارجی هم پخش می شد. سریال هایی مثل بازرس ناوارو، دربرابر آینده، به سوی جنوب، هشدار برای کبری 11 و... از جمله مجموعه های پیروزی بودند که تلویزیون در دوره های مختلف پخش کرد. اما این اتفاق در سال های اخیر و با سیاست های جدید مدیران سیما دچار تغییراتی شد. مدیران تلویزیون تصمیم دریافتد با هدف حمایت از فراوریات داخلی و همچنین به منظور همخوانی بیشتر محصولات ایرانی یا فرهنگ جامعه، میزان سهم مجموعه های ایرانی از آنتن سیما به شدت بیشتر از نمونه های خارجی باشد. اما این تصمیم در شرایطی صورت گرفت که حالا با چندین شبکه تلویزیونی روبرو بودیم که هرکدام باکس ثابت پخش سریال به صورت روزانه داشتند. شبکه های یک، دو، سه، پنج و بعد ها تماشا و... هرکدام احتیاج به تأمین سریال داشتند. یعنی به طور همزمان باید بیش از پنج سریال جدید به طور روزانه به روی آنتن شبکه های سیما می رفت.

تأمین این تعداد سریال سختی های خودش را داشت. اولین مساله تأمین مالی بود. درحال حاضر ساخت مجموعه های تلویزیونی از پنج تا ده ها میلیارد تومان بودجه احتیاج دارند. یعنی بسته به تعداد قسمت ها، پروداکشن، عوامل فراوری و... هزینه ساخت یک مجموعه متغیر خواهد بود. اما مورد بعدی سناریو و فیلمنامه جذاب است. این مورد برای مخاطبان فعلی سیما کاملا مشهود است. یعنی مدیران گروه های فیلم و سریال تلویزیون، سیما فیلم و... باید از بین طرح های متعدد، بهترین ها را برای تبدیل به فیلمنامه و سریال انتخاب نمایند. متاسفانه در چندسال اخیر سریال هایی که سوژه و فضایی تکراری دارند بسیار زیاد بوده است.

اما مساله سوم که تاثیری زیادی در شانس پیروزیت یک مجموعه داستانی دارد، انتخاب و حضور عوامل فراوری است. تهیه نماینده، کارگردان، بازیگر، نویسنده و... درکنار هم خروجی یک سریال را رقم می زنند. در دهه جاری به دلیل فاصله دریافت هنرمندان کاربلد از تلویزیون از یک سو و تربیت نکردن نیروی جدید از سوی دیگر باعث شده دست سیما در این زمینه به شدت خالی باشد. البته عجیب هم نیست. وقتی یک کارگردان، نویسنده و بازیگر مثل رضا عطاران- یا آدم های دیگر در سطح او- برای حضور در سینما دستمزد های میلیاردی دریافت می نمایند، چرا باید برای درگیری چندماهه در یک سریال تلویزیونی آن هم با دستمزدی به مراتب پایین تر راضی به همکاری با جام جم شوند؟ این تازه فقط مسائل مالی است.

کرونا و دشواری های مضاعف

از اسفندماه سال قبل، به طور رسمی شیوع کرونا در ایران اعلام شد. به مرور گستره درگیری مردم و جامعه با این بیماری بیشتر شد. راه های انتقال بیماری به مردم آنقدری ساده بود که حتی کوچک ترین تعاملات اجتماعی می توانست منجر به ابتلای افراد گردد. طبیعی بود که مانند هر شغل دیگری، فیلمسازی و سریال سازی هم با این بحران درگیر گردد. درابتدا بعضی از پروژه های سینمایی موقتا تعطیل شدند، اما به مرور بازهم روز از نو روزی از نو. هم سینما و هم تلویزیون ناچار به تأمین محتوا بودند و از طرفی سینماگران هم به درآمد احتیاج داشتند.

در مقاطع مختلف برای مدت کوتاهی بعضی از پروژه های تلویزیونی تعطیل شدند، اما از آنجایی که طولانی شدن زمان فراوری رابطه مستقیم با هزینه ساخت دارد، ناچارا پروژه ها باز دست به کار شدند. البته تأثیر کرونا و تعطیلی پروژه ها خودشان را در آنتن نشان دادند و اولین نشانه آن در نوروز و ماه رمضان سال جاری رخ داد. مجموعه هایی مثل پایتخت. نون. خ به دلیل کرونا نیمه کاره رها شدند. باتوجه به پیک کرونا در پاییز و زمستان جاری و این مساله که زمان قطعی برای ایمن سازی جامعه وجود ندارد هیچ بعید نیست شرایط در ماه های آینده به همین شکل باید و سریال های تلویزیونی با مشکل جدی روبه رو شوند.

راه حلی مناسب

با نیمه تعطیل شدن پروژه ها و از سمت دیگر احتیاج به پرکردن آنتن سیما در روز های قرنطینه، شبکه های مختلف بالاجبار سراغ پخش بعضی از سریال های خارجی رفتند. البته نمایش تعدادی از آن ها دلایل دیگری مثل نقد سیاسی، اجتماعی و آمریکا نیز داشتند. شبکه نمایش و بعدتر تماشا در دو، سه سال گذشته دو مجموعه بسیار پیروز و مشهور آمریکایی به نام های فرار از زندان و خانه پوشالی را پخش کردند. خصوصا در خصوص خانه پوشالی، به دلیل دوبله و ممیزی مناسب، کیفیت پخش این سریال بسیار مناسب بود. اما درماه های اخیر هم مجموعه هایی مثل مظنون، بلندترین صدا، شرلوک، خانه کاغذی، گمشده در فضا و اخیرا هانا نیز به روی آنتن رفتند. شاید بعضی معتقد باشند که این مجموعه های مخاطبان زیادی را جذب نمی کند، اما اگر پخش آن ها از جنبه های مختلف آنالیز کنیم به نتایج قابل تاملی می رسیم. باید همه مسائل را سبک و سنگین و هزینه و فایده را درنظر گرفت.

امروز شبکه های سیما احتیاجمند سریال های جدیداند. از طرفی ساخت یک سریال چندین میلیارد تومان سرمایه احتیاج دارد که با این اوضاع مالی و با ریسک بالای عدم پیروزیت، این کار تصمیم درستی نیست. می توان تعداد فراوری سریال های ایرانی را محدود و البته کیفی تر کرد و باکس های اصلی منحصر به پخش مجموعه های ایرانی گردد. اما در مقابل می توان با چند ویژگی سراغ پخش سریال خارجی هم رفت.

درنظر داشته باشید باتوجه به شرایط قانون حق امتیاز در ایران پخش یک سریال خارجی به جز هزینه های دوبلاژ تقریبا هیچ خرج دیگری ندارد که این می تواند منجر به صرفه جویی چندین میلیاردی گردد. از سوی دیگر در این شرایط کرونایی جان هنرمندان در شرایط ناامن فراوری به خطر نمی افتد. پس اگر مدیران تأمین برنامه خارجی سیما اشراف مناسبی بر سریال های خارجی داشته باشند، می توانند با انتخاب سریال هایی که هم جذاب اند و هم دچار ممیزی زیادی نخواهند شد، یاری شایانی به پرکردن آنتن سیما با سریال های سرگرم نماینده نمایند.

منبع: صبح نو

italyro.ir: ایتالیا: سفر به سرزمین لئوناردو داوینچی، سفر به رم، ونیز، فلورانس و میلان

sabzevartoday.ir: سبزوار امروز: مجله خبری و تکنولوژی