لباس تاناکورا خوب است یا بد؟ - مجله سرگرمی

به گزارش ایسنا، این روزها که کمتر مرزی باز است تا مبادا دایره شیوع ویروس کرونا بیشتر گردد، لباس های دست دوم هم به صورت قاچاق وارد می شوند. این را فروشنده های مغازه های عرضه لباس های دست دوم در میدان رسالت تهران می گویند؛ محلی که چند سالی است تبدیل به بورس فروش لباس های به اصطلاح تاناکورا شده است.

این لباس ها را که از اربیل عراق، دوبی و پاکستان وارد ایران می شوند، کیلویی می خرند و دو هفته ای در انبار نگه می دارند تا اگر ویروس کرونا دارد، از بین برود و بعد روی رِگال می چینند. مشتری ها هم آنقدر لباس ها را بالا و پایین می نمایند تا بالاخره آنچه که می خواهند، پیدا نمایند؛ کاری که ساعت ها وقت یک خریدار را می گیرد.

فروشگاه پر از لباس های اتوکشیده و مرتب و قیمت ها کمی از فروشگاه های دیگر بالاتر است. چند مشتری در اطراف مغازه پخش شده اند و در حال جست وجو برای پیدا کردن لباس مورد علاقه شان هستند. دختری که از گشتن خسته شده، رو به فروشنده می گوید: پس مامان من که هر دفعه میاد اینجا و با کلی لباس خوب بر میگرده خونه، از کجا پیداشون می کنه؟ فروشنده جواب می دهد: مادر شما خوب می گرده.

تعداد فروشگاه هایی که پوشاک و کفش دست دوم در میدان رسالت عرضه می نمایند، کم نیستند. بعضی از فروشگاه ها دکورهای آنچنانی دارند و بعضی دیگر هم لباس ها را روی هم تلنبار نموده اند. پشت شیشه بعضی از آنها حراج نوشته شده و لباس هایی که فصلش گذشته را حتی با قیمت 38 هزار تومان هم می فروشند اما قیمت بیشتر لباس های فصل، گران تر از لباس های در حد نو است.

این روزها کسب و کار ما هم چنگی به دل نمیزنه چون مستقیم با دلار کار می کنیم. اوضاع دلار هم که خودتون بهتر می دونین. یه وقتایی قیمتا دقیقه ای بالا میره و مجبوریم واسه خرید و فروش دست نگه داریم تا ببینیم چی میشه. اینها را یکی از فروشنده ها می گوید. می پرسم این روزها که کرونا همه جا را گرفته این لباس ها خطرناک نیستند؟ ضدعفونی هم می شوند؟ ضد عفونی کجا بوده خانوم؟ لباسا رو که میاریم، دو هفته تو انبار نگه می داریم، بعد روی رگال می چینیم. تو این مدت اگه ویروسی هم باشه از بین میره. بعدشم مردم وقتی میان خرید، دست میزنن ببینن لباس چه جنسی داره و اگه کرونایی باشه از خود مردم منتقل میشه. البته تا الان هیچکدوم از ما و کاسبا کرونا نگرفتیم.

مغازه بعدی ویترین شیکی دارد. دو دل می مانم که این مغازه لباس های دست دوم می فروشد یا نو. داخل می شوم. مغازه به شکل مدرنی طراحی شده و بوی خوبی فضا را پر نموده است. کمی به لباس ها نگاه می کنم. دست دوم هستند، با این تفاوت که خشکشویی رفته اند و لیبل خورده اند. دست روی یک کاپشن زنانه می گذارم و قیمت را می پرسم: یک و 200! اجناس مغازه بسیار گرانند و زمانی که دلیل گرانی را می پرسم، فروشنده می گوید: همه اجناس ما برند اصله. اینجا هم دومین شعبه فروشگاه ما تو تهرانه.

قیمت ها مغازه به مغازه فرق می نماید و بالا و پایین می گردد. گویا نظارت درستی بر قیمت گذاری لباس های وارداتی دست دوم در کشور وجود ندارد. در کنار عرضه لباس های دست دوم در فروشگاه های معروف به تاناکورا، بسیاری هم لباس های دست دو خود را در شبکه های اجتماعی به فروش می گذارند که هواداران بسیاری هم دارند؛ از لباس های مجلسی گرفته تا کفش و کتونی و وسایل کوهنوردی. بسیاری از فعالان محیط زیست معتقدند این کار به بهبود شرایط محیط زیست و جلوگیری از مصرف گرایی یاری شایانی می نماید و در همه جای جهان هم مرسوم است.

تو آلمان، هر محله ای یه دکه فلزی داره که مردم لباسایی که دیگه استفاده نمی کنن رو میندازن داخلش و هر چند وقت یه بار صلیب سرخ یا شهرداری میاد لباسا رو جمع می کنه، میشوره و تو کمپ پناهنده ها یا بین کارتن خوابا توزیع می کنه. البته فروشگاهای دست دوم یا همون تاناکورای خودمون هم اینجا هستن که لباسا رو با کمترین قیمت یه چیزی حدود یک یا دو یورو می فروشن. معمولا مردم خیلی فقیر مشتری این فروشگاها هستن. یه سری فروشگاها هم هستن که لباسای اوت لِت Outlet می فروشن. چون لباسای برند گرونن و هر کسی این قدرت اقتصادی رو نداره که مثلا 300 یورو واسه یه لباس برند بده، یه سری فروشگاها لباسای کالکشن قدیم همون برندای خوبو یا اصلا لباسایی که برند نیستن رو با قیمت حدود 30 یورو می فروشن. معمولا فروشگاهای لباس تو اروپا این ارزشو واسه مشتریاشون قائلن که اگه تا 28 روز از خریدشون راضی نبودن به شرط اینکه مارکشو نکنده باشن، بتونن پسش بدن. اگه کیفیت لباس پایین اومده باشه که نتونن اونو با قیمت قبل بفروشن با قیمت پایین تر به فروشگاهای اوت لت میدن. این اطلاعات را مسلم که در حال حاضر شهروند آلمان است درباره استفاده از لباس های دست دوم در این کشور به ایسنا می دهد.

در این بین بعضی هم تجربه خوبی از خرید لباس های دست دوم نداشته اند و بعد از لمس این لباس ها با مسائل پوستی یا تنفسی روبه رو شده اند. گرچه مینو محرز - متخصص بیماری های عفونی - معتقد است: چنین چیزی نمی تواند درست باشد. لباس های دست دوم در همه جای جهان فروخته می شوند. اگر کسی با لمس پارچه این لباس ها دچار مشکل شده قطعا سابقه حساسیت یا بیماری پوستی داشته است.

این عضو کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا همچنین درباره مصرف لباس های دست دوم در زمانی که درگیر شیوع کرونا هستیم به ایسنا می گوید: مردم می توانند لباس های دست دومی که می خرند بعد از شست وشو استفاده نمایند و در این زمینه مسئله ای وجود ندارد. مسئله ای که وجود دارد پُرو لباس است که باعث انتقال ویروس می گردد. به همین دلیل بهتر است این لباس ها بدون پُرو خریداری و بعد از شست وشو استفاده شوند.

اما آیا واقعا مصرف لباس های دست دوم به بهبود یا حفظ بهتر محیط زیست یاری می نماید؟ ناهید محبی - دکترای مدیریت محیط زیست - معتقد است: لباس های دست دوم یا به اصطلاح تاناکورا قابل استفاده دوباره اند اما از نظر بهداشتی مسائل خاص خودشان را دارند. در کل استفاده از یک محصول در جهت بهبود یا حفظ منابع محیط زیست کار درستی است. گرچه قاعدتا توجه به مسائل بهداشتی در اولویت است زیرا این مسائل ارتباط تنگاتنگی با محیط زیست دارد. بسیاری از کشورهای جهان هم از لباس های دست دوم استفاده می نمایند که بسیاری از این لباس ها برند هستند. منسوجات جزء زباله هایی هستند که دیر تجزیه می شوند. اغلب زباله هایی که فراوری می کنیم کمتر به سمت مراکز بازیافت راهنمایی و بیشتر دفن می شوند. در چرخه دفع پسماند چهار R داریم که یکی از آنها (Reuse) یا همان استفاده دوباره است و دیگری (Recycle) یا همان بازیافت است و چون دو مورد دیگر در این مبحث کاربرد ندارند به آنها اشاره نمی کنم. استفاده دوباره به این معناست که می توان از یک شیء یا محصول استفاده دیگری داشته باشیم. برای مثال من کمدی دارم که به آن احتیاجی ندارم و به جای آنکه آن را به زباله تبدیل کنم در اختیار شخص احتیاجمندی می گذارم. یا مدل دیگری وجود دارد که با کمی تغییر می توان از یک کالا استفاده کرد. برای مثال بعضی از خانم ها در منزل با بعضی لباس های کهنه، کیف درست می نمایند. درباره بازیافت هم یک محصول به کارخانه فرستاده می گردد و به طور کلی تجزیه و از آن ماده یا کالای دیگری فراوری می گردد. در برگه (MSDS) که به بعضی لباس ها دوخته می گردد، علائم (Reuse) و (Recycle)، چگونگی شست وشو، نگهداری و دفع لباس درج شده که افراد باید این علائم جزئی را بشناسند. در واقع علائم دفع لباس به مصرف نماینده شرح می دهد که اگر می خواهید این لباس دفع گردد آن را مستقیم در سطل زباله نیندازید. برای مثال لباس های نایلونی برای تجزیه به 30 تا 40 سال و لباس های نخی به سه تا چهارده ماه زمان احتیاج دارند.

این کارشناس محیط زیست می گوید: با عقب انداختن چرخه بازیافت، به منشاء فراوری یاری می گردد زیرا مواد اولیه فراوری از طبیعت گرفته می گردد و زمانی که از یک لباس در مدت زمان بیشتری استفاده کنیم به اصلاح الگوی مصرف یاری می کنیم. به همین دلیل به منابع طبیعی کمتر فشار می آوریم. هر چه ماندگاری بالاتر باشد کمتر به سمت تقاضای فراوری لباس جدید می رویم. هر چه درخواست ما کمتر باشد، فراوری پایین می آید و از طرفی برداشت منابع طبیعی هم کمتر می گردد. برای هر فراوریی فرایند، ورودی و خروجی داریم که باید نحوه فراوری اصلاح گردد تا خروجی ها کمتر شوند و کمترین خسارت را به محیط زیست ببینیم.

tafreh.ir: طفره: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای طفره

fixfun.ir: مجله تفریحی: وبلاگ شاد و سرگرم کننده