عوامل موثر در افزایش نابردباری اجتماعی کدامند؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، در تاریخ طولانی ایران، نشانه های بسیاری از هم زیستی اقوام و مذاهب یافت می گردد؛ این تنوع و تکثر ریشه های تاریخی دارد و بیش از هر چیز ناشی از موقعیت ممتاز کشور به اسم چهارراهی جهانی است که همیشه کانون تلاقی فرهنگ ها و تمدن های گوناگون و عرصه رفت وآمدها و هجوم های مختلف بوده است و این موقعیت ویژه زمینه ساز جاگیر شدن گروه های قومی و مذهبی مختلف در آن شده است.

در گذشته اقوام و گروه های مختلف بیشتر به صورت جدا از یکدیگر و هر کدام در سرزمین های مخصوص خود زندگی می کردند. به همین علت این تنوع شاید تا قبل از دوران مدرن به ویژه چند دهه اخیر موضوع مهمی به تعداد نمی رفت. اما امروزه تحت تاثییر مهاجرت و رشد بی رویه شهرنشینی، ترکیب جمعیتی بسیاری از شهرها از نظر تنوع قومی، مذهبی و ... دچار تغییرات اساسی شده و موضوع بردباری اجتماعی از اهمیت خاصی برخوردار شده است.

بردباری اجتماعی یکی از مهم ترین احتیاجهای جوامع چندفرهنگی و چندقومیتی است و نابردباری اجتماعی بیش از هر چیز نشان دهنده عدم قبول تفاوت هایی مثل تفاوت های قومی، زبانی، طبقاتی، سیاسی و ... است. ایران به علت داشتن اقوام، اقشار و گروه های مختلف فرهنگی، سیاسی و اجتماعی؛ ظرفیت زیادی در توسعه و تعمیق نابردباری اجتماعی دارد.

نابردباری اجتماعی می تواند منشا بسیاری از خشونت های اجتماعی در سطوح مختلف تعاملات روزمره، سازمان ها، نهادها و روابط بین منطقه ای و سطح ملی و بین المللی باشد و ارتباط تنگاتنگی با پدیده امنیت اجتماعی دارد.

با توجه به اینکه احساس ناامنی می تواند یکی از عوامل کاهش بردباری اجتماعی در بین شهروندان باشد؛ پژوهشگران جامعه شناسی با انجام یک مطالعه رابطه احساس ناامنی اجتماعی و نابردباری اجتماعی را در بین شهروندان تهرانی آنالیز کردند.

برای انجام این تحقیق و جمع آوری داده های مطالعه؛ شهر تهران به پنج بخش شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم شد و از هر بخش یک منطقه و از هر منطقه هم یک محله، به صورت تصادفی انتخاب شد. در مرحله نهایی هم پژوهشگران در محلات منتخب از هر سه خانه یک خانه را انتخاب کردند و با سرپرست یا یکی از اعضای بالای 18 سال خانواده مصاحبه انجام شد.

در نهایت پژوهشگران با 768 نفر از افراد ساکن در منطقه ها یک، پنج، هشت، 12 و 19 مصاحبه کردند و با پر کردن پرسش نامه، اطلاعات مورد احتیاج جمع آوری شد.

احساس امنیت اجتماعی دارای چهار بعد احساس امنیت مالی، امنیت جانی، امنیت فکری و امنیت جمعی است و این متغیرها در پرسش نامه مورد سوال نهاده شد.

49.5 درصد از شرکت نمایندگان در این مطالعه مرد و 56.7 درصد مجرد بودند. کم تر از یک درصد از افراد دارای تحصیلات ابتدایی، 4.3 درصد دارای مدرک سیکل، 14.6 درصد دارای دیپلم، 7.4 درصد فوق دیپلم، 29.8 درصد لیسانس، 35.2 درصد فوق لیسانی و 6.6 درصد دارای مدرک دکتری بودند.

آنالیز های این مطالعه نشان داد که بین عایدی و نابردباری اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد و با افزایش عایدی، مقدار نابردباری کاهش یا افزایش نمی یابد.

در این تحقیق تعیین شد که بین احساس امنیت اجتماعی و نابردباری اجتماعی شهروندان تهرانی ارتباط معناداری وجود دارد. پژوهشگران این تحقیق با ذکر مثالی تشریح کردند: اگر شهروندان احساس نمایند که امنیت مالی و یا اجتماعی آن ها از جانب افراد مهاجر به خطر می افتد، این احتمال که در برابر آن ها بردباری کم تری داشته باشند و به گونه نابردبارانه رفتار نمایند، وجود دارد؛ زیرا ممکن است این گونه فکر نمایند که مقصر بیکاری بسیاری از آن ها، حضور مهاجران است.

بعلاوه در این مطالعه اسم شد که بین احساس محرومیت و نابردباری اجتماعی هم ارتباط معنادار وجود دارد. پژوهشگران این مطالعه می گویند: به لحاظ نظری محرومیت از فعالیت ها و مزایای اجتماعی در بسترهای تبعیض آمیز اولیه می تواند موجب نابردباری اجتماعی گردد. ممکن است از نظر برخورداری از امکانات رفاهی حق و حقوق اجتماعی، کل جامعه از سطح قابل قبولی برخوردار باشد، اما چون در محرومیت نسبی، موضوع مقایسه در میان است، این احتمال وجود دارد که افراد خود را با کسانی مقایسه نمایند که از آن ها برخوردارترند و در نتیجه احساس محرومیت آن ها بیشتر گردد.

به همین دلیل افراد متعلق به طبقات پایین، زمانی که شرایط زندگی شان را با افراد مرفه تر مقایسه می نمایند، احساس محرومیت و ناخرسندی می نمایند. البته یافته های این مطالعه حاکی از این بود که پاسخ گویان منطقه یک شهر تهران هم احساس محرومیت دارند و این ناشی از مقایسه با افراد بالاتر از خود است.

در این مطالعه اسم شد که بین سن و نابردباری اجتماعی هم ارتباط معنادار وجود دارد. یعنی با افزایش سن، نابردباری اجتماعی هم افزایش می یابد. به گفته پژوهشگران این تحقیق؛ از آن جایی که ایران از نظر جمعیتی کشوری جوان به تعداد می رود، فرصت برای کاهش مقدار نابردباری اجتماعی فراهم است؛ اما با حرکت جمعیت به سمت پیری و بالا رفتن مقدار سالمندان در آینده امکان اجرای سیاست های کاهش نابردباری سخت تر خواهد شد.

یافته های این تحقیق نشان داد که بین مقدار تحصیلات و نابردباری اجتماعی هم ارتباط معنادار وجود دارد و با افزایش تحصیلات از نابردباری اجتماعی کاسته می گردد. با افزایش چشم گیر تعداد تحصیل کردگان در دهه های اخیر در کشور، فرصتی در جهت کاهش مقدار نابردباری فراهم شده است. به اعتقاد پژوهشگران این مطالعه؛ می توان با اجرای سیاست های درست و با تکیه بر جمعیت کثیر تحصیل کردگان، از سطح نابردباری اجتماعی کم کرد.

در انجام این مطالعه طوبی زمانی و عبدالرضا شاه محمدی؛ پژوهشگران گروه جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و علیرضا محسنی تبریزی؛ از گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران، مشارکت داشتند.

یافته های این مطالعه زمستان سال 1399 به صورت مقاله علمی با اسم تبیین جامعه شناختی احساس ناامنی اجتماعی و تاثیر آن بر نابردباری اجتماعی (مورد مطالعه ساکنان بالای 18 سال شهر تهران در فصل نامه علمی امنیت ملی منتشر شده است.

foroshgahak.ir: فروشگاه کوچک | مجله آموزشی سیستم های مدیریت فروش