شاعری که زبان فارسی را زنده کرد
به گزارش مجله سرگرمی، سی سالگی را زمانی می دانند که فردوسی عظیم سرودن شاهنامه را شروع کرد.

به گزارش خبرنگار ، سی سالگی را زمانی می دانند که فردوسی سرودن شاهنامه را شروع کرد. البته این اثر گران سنگ فارسی برپایه شاهنامه ابومنصوری سروده شده است. با نگریستن به توانایی فردوسی در سرودن شاهنامه می توان چنین برداشت کرد که این شاعر عظیم فارسی زبان در جوانی هم شعر می سروده است. چه بسا بخش هایی از آن را در همان زمان برپایه داستان های کهن جاری در گفتار مردم سروده باشد.
این ظن می تواند یکی از دلایل ناهمگونی های زیاد و ویرایش های دست نویس شاهنامه باشد. تاحدی که ویرایش های قدیمی تری از این داستان های پراکنده دستمایه نسخه برداران شده است.
از روایت های افسانه ای درباره سرودن شاهنامه چنین برمی آید که فردوسی داستان هایی از این اثر گرانسنگ را قبلاً سروده است. از این داستان ها رونویس هایی تهیه می شد و دست به دست می گشت. خود فردوسی هم در زمان نگارش شاهنامه به همین نکته اشاره نموده است. از جمله این داستان ها می توان به چند پادشاهی نخست، بیژن و منیژه، رستم و سهراب، اَکْوانِ دیو و داستان سیاوش اشاره نمود.
عبدالجلیل قزوینی اولین کسی است که در کتاب النقض، فردوسی را شیعه دوازده امامی معرفی می نماید. مورخین گزارش کردند او تمام اموالش را در راه سرودن شاهنامه صرف کرد.
فردوسی در اواخر عمر وقتی مشوقانش را برای ادامه نگارش شاهنامه از دست داد، به گزارش تاریخ، برای حفظ شاهنامه تصمیم گرفت آن را به نام شاه محمود غزنوی کند. اما به علت تقابل مذهبی که میان محمود غزنوی و فردوسی وجود داشت، محمود غزنوی شاهنامه را نپذیرفت.
در شروع شاهنامه فردوسی آمده است:
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیوان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برترست
نگارندهٔ بر شده پیکرست
به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را
نیابد بدو هم اندیشه راه
که او برتر از نام و از صندلی
سخن هر چه زین گوهران بگذرد
نیابد بدو راه جان و خرد
خرد گر سخن برگزیند همی
همان را گزیند که بیند همی
ستودن نداند کس او را چو هست
میان بندگی را ببایدت بست
خرد را و جان را همی سنجد اوی
در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی
بدین آلت رای و جان و زبان
ستود آفریننده را کی توان
به هستیش باید که خستو شوی
ز گفتار بی کار یکسو شوی
پرستنده باشی و جوینده راه
به ژرفی به فرمانش کردن نگاه
توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود
از این پرده برتر سخن گاه نیست
ز هستی مر اندیشه را راه نیست
منبع: باشگاه خبرنگاران جوانshop98ia.ir: مجله فروشگاهی: آخرین اخبار و مقالات تجارت الکترونیک
samitm.ir: مجله سامی: وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع