روش های کاهش استرس بچه ها - مجله سرگرمی

خبرنگاران | سرویس مادر و کودک - گاهى اوقات ما والدین تصور مى کنیم که استرس هاى درونى ما را بچه ها مان به هیچ وجه ندارند. اما واقعیت این است که بچه ها نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتى مطابق با شرایط سنى شان از احساسات زیادى برخوردارند. آنها هم همانند بزرگسالان استرس را احساس مى نمایند و چنانچه از نحوه برخورد با آن مطلعى کامل نداشته باشند، بدون شک دچار آسیب خواهند شد. کارشناسان تحقیقات وسیعى را درباره بچه ها، نوع استرس آنها، احساس آنها و برخورد با این حس و توقعات آنها از والدین و همراهى آنها در برخورد با این حس انجام دادند و تعیین شد که بچه ها با استرس هاى سالم و ناسالمى درگیر هستند. آنها از والدین خود انتظار دارند که بدون اینکه راجع به این موضوع با آنها صحبت نمایند، احساس آنها را درک و در برخورد با استرس به آنها یاری نمایند.

به بچه ها خود آموزش دهید احساسات و عواطف درونی شان را جهت حل مسائل با شما در میان بگذارند.

کاهش استرس بچه ها

نکته حائز اهمیت در زمینه استرس بچه ها، داشتن مطلعى کافى براى والدین است. آنها باید به بچه ها خود آموزش دهند که چگونه احساسات و عواطف خود را شناسایى و با والدین خود در میان بگذارند. با توجه به تجربیات پدر و مادر این امکان وجود دارد که از راه هاى سالم با این مشکل برخورد نمایند. والدین با ارائه مهارت هاى سالم به فرزندان خود به آنها یاری مى نمایند تا در طول زندگى با هر نوع استرس و فشارى روبرو شده و بتوانند بر آن غلبه نمایند. آنها طى مصاحبه با بچه ها متوجه شدند که چه چیزهایى بیشتر باعث فراوری استرس در این سنین مى گردد. نمرات و تکالیف مدرسه 36 درصد، مسائل خانوادگى 32 درصد، دوستان، همکلاسی ها، اذیت و آزار و مورد تمسخر واقع شدن توسط آنها 21 درصد، باعث ایجاد استرس در بچه ها مى گردد. روش هایى که بچه ها براى مقابله با استرس خود به کار مى برند شامل این موارد است:

• بازى کردن و انجام کارهاى فعال: 52 درصد
• گوش کردن به موسیقى: 44 درصد
• تماشاى تلویزیون یا پرداختن به بازی هاى کامپیوترى: 42 درصد
• صحبت کردن با دوستان:30 درصد
• عده اى از بچه ها سعى مى نمایند تا راجع به این موضوع اصلاً فکر ننمایند: 29 درصد
• با خوردن غذا: 26 درصد
• خلق و خوى خود را از دست مى دهند: 23 درصد
• با والدین خود صحبت مى نمایند:22 درصد
• گریه مى نمایند: 11 درصد

تقریبا نیمی از بچه ها به هنگام استرس تمایل به شنیدن موسیقی دارند!

بیش از 25 درصد بچه ها مورد بررسى وقتى دچار استرس مى شوند، براى رهایى از این حالت سر خود را با دستمالى بسته و راه مى فرایند، یا سر خود را به در و دیوار مى کوبند. این قبیل از بچه ها از روش هاى ناسالمى مثل غذا خوردن زیاد و یا مخفى کردن مسائل نیز استفاده مى نمایند. گاهى بروز برخى رفتارهاى ناشایست باعث آشگفتى والدین مى گردد. بعضى وقت ها ممکن است فرزند شما دچار خشم، استرس، ناراحتى و عصبانیت گردد اما نمى تواند این احساس را براى شما بازگو کند و در نتیجه به یک کوه آتشفشان تبدیل مى گردد. در این شرایط دیگر نمى تواند آرام بنشیند و با بروز برخى رفتارهاى ناراحت نماینده شما را شوکه خواهد نمود.

برخى از بچه ها وقتى کار نادرستى انجام مى دهند، از خود شکایت مى نمایند و احساس شرمندگى و خجالت دارند و در نتیجه با آسیب رساندن به خود، ناراحتى خود را نشان مى دهند. همه بچه ها در مصاحبه با کارشناسان گفتند که در هنگام چنین احساس هایى احتیاج به همراهى و مشورت والدین خود دارند و تنها با یاری آنها مى توانند از مسائل رهایى پیدا نمایند. بنابراین ما به والدین توصیه مى کنیم که با فرزندان خود صمیمى باشند و سعى نمایند حتى الامکان زمانى را هم براى بودن در کنار فرزندان خود اختصاص دهند.

والدین چه یاریی می توانند بنمایند؟

والدین ممکن است نتوانند از بروز احساساتى مثل خشم، عصبانیت، ناراحتى در فرزندان خود جلوگیرى نمایند اما مى توانند ابزار و راه کارهایى را که براى غلبه بر این احساسات وجود دارد، به فرزندان خود معرفى و یا در اختیار آنان قرار دهند.

صداى خود را بالا نبرید

وقتى متوجه عصبانیت و ناراحتى فرزندتان شدید، سعى نکنید با صداى بلند از او سؤالى کنید یا با گفتن کلماتى مثل: خوب، حالا مگه چى شده؟ جهان که به آخر نرسیده آن را متهم جلوه دهید.

به حرف های فرزند خود خوب گوش دهید

به آرامى از فرزند خود سؤال کنید چه موضوعى باعث ناراحتى اش شده است و سعى کنید فقط مستمع باشید. با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهید و از هرگونه پیشنهاد، داورى، نصیحت و امر و نهى پرهیز کنید. با اداى کلمات و جملاتى سعى کنید به فرزندتان القا کنید که متوجه احساس اش شده اید و با او کاملاً هم عقیده هستید.

به طور مثال وقتى کودکتان موضوعى را براى شما تعریف کرد با اداى جملاتى مثل: من هم اگر جاى تو بودم، ناراحت مى شدم، تعجبى نداره عصبانى شدى چون کار آنها زشت بوده است و ارائه جملاتى مشابه به فرزند خود بفهمانید که او را درک مى کنید و احساسش را متوجه مى شوید. این رفتار باعث مى گردد تا کودکتان با شما رابطه خوبى برقرار کند و به شما نزدیکتر گردد. این احساس براى زمان هاى ناراحتى، استرس و خشم براى او کاملاً خوب است. فرزند شما باید بداند والدینى دارد که حامى او هستند و او را درک مى نمایند.

احساس بچه هاتان را نام گذاری کنید

بیشتر بچه ها هنوز نامى براى احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتى کرد با استفاده از کلمات به تشخیص احساس او یاری و او را در نامگذارى احساسش یارى کنید. چنانچه آنها به احساس خود و نام آن مطلع باشند، نحوه بیان بهترى خواهند داشت و بهتر مى توانند با شما رابطه برقرار نمایند.

منبع: روزنامه ایران

italyro.ir: ایتالیا: سفر به سرزمین لئوناردو داوینچی، سفر به رم، ونیز، فلورانس و میلان

sabzevartoday.ir: سبزوار امروز: مجله خبری و تکنولوژی