دولت ها در آینده چگونه می جنگند؟ - مجله سرگرمی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، خلیج کوبا؛ ساعت صفر؛ عملیات تخلیه نیروهای انسانی و تجهیزات از کشتی ها برای انجام کودتا در کوبا صادر می گردد. طراح عملیات همان سازمانی است که در سال 1947 با هدف مقابله با گسترش کمونیسم تاسیس شد. سیا با این ادعا که گسترش کمونیسم امکان دارد به مرزهای جغرافیایی آمریکا برسد، طرح سرنگونی دولت کاسترو را در دستور کار خود قرار داد. در مارس 1960 طرح کودتا علیه کاسترو از سوی سیا در اختیار شورای امنیت ملی آمریکا نهاده شد. عملیات در آوریل 1961 با فرمان دو تن از فرماندهان سیا از دریا به سمت سواحل خلیج کوبا شروع شد، اما پیش از اجرای عملیات، نیروهای کوبایی مستقر در منطقه از برنامه کودتای نظامی آگاه شدند و پیش از رسیدن کودتاچیان، با رادیو به فرماندهان خود گزارش دادند. چند ساعت بعد عملیات نیروی هوایی کوبا، طرح کودتا را با شکست به انتها رساند. مقامات آمریکایی پیش بینی نادرست سازمان اطلاعاتی آمریکا را عامل شکست طرح کودتا دانستند و بر همین اساس به فکر ایجاد شورایی برای ارزیابی دقیق چالش های پیش رو افتادند. کمتر از دو دهه بعد در سال 1979، آمریکا شورای اطلاعات ملی آمریکا را تشکیل داد. این شورا یک سازمان اطلاعاتی است که وظیفه تبیین استراتژی های کوتاه مدت و بلندمدت را برعهده دارد و عملا مرکز تفکر استراتژیک میان مدت و بلندمدت در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده است و وظیفه آنالیز سلسله ارزیابی های استراتژیکی را که آمریکا در عرصه های داخلی و بین المللی با آن روبه رو خواهد شد، برعهده دارد. گستره حوزه های مورد آنالیز شورای اطلاعات ملی آمریکا به موضوعات سیاسی، مالی و نظامی محدود نمی گردد، بلکه در بعضی موارد چالش های بهداشتی ای همچون گسترش بیماری ایدز را نیز آنالیز می نماید. هدف شورای اطلاعات ملی آمریکا این است که بدون تردید، بی طرفانه و بدون در نظر دریافت اینکه آیا قضاوت های تحلیلی اش مطابق با سیاست فعلی ایالات متحده است، بهترین اطلاعات را به سیاستگذاران ارائه کند. یکی از مهم ترین پروژه های تحلیلی شورای اطلاعات ملی آمریکا، گزارش روندهای جهانی است که برای رئیس جمهور آینده آمریکا تهیه می گردد. در این گزارش که به رئیس جمهور آینده بین روز انتخابات و روز افتتاحیه تحویل داده می گردد، سناریوهای حیاتی برای روند جهانی با افق زمانی تقریبی 15سال ارزیابی شده است. در تازه ترین گزارش جهانی روند نهادهای جهانی، روند جهانی: پارادوکس پیشرفت منتشرشده در ژانویه 2017 به شیوه جنگ های دولت ها در آینده اشاره شده است.

بر پایه این گزارش، خطر درگیری طی دو دهه آینده افزایش می یابد. تهدیدات تروریستی ادامه دارد و بیشتر می گردد. بی ثباتی دولت ها بیشتر از قبل می گردد. یکی از دلایل آن تضاد منافع قدرت های بزرگ است. دیگر اینکه فناوری های کشنده و مخرب گسترش یافته است و به همین دلیل نوع و فرم درگیری ها نیز تغییر می نماید. استراتژی های جنگ در حال تغییر است و مانند جنگ های گذشته صرفا در قالب مفاهیم ژئوپلیتیک خلاصه نمی گردد. جنگ ها به شکل نفوذ به دیگری پیش برده می گردد و در قالب گروه های تروریستی، شبکه های جنایی، نیروهای شورشی، استخدام مزدوران این اقدامات صورت می گیرد.

در آینده نزدیک شرکت های خصوصی امنیتی بیشتر از گذشته جایگزین نیروهای نظامی دولتی می شوند. جنگ در قالب ها و اشکال مختلف پیش برده و به صورت متنوع علیه دیگری به کار گرفته می گردد. نبرد آینده فرم غیرنظامی هم دارد و در قالب تحریم های مالی، حملات سایبری، ایجاد اختلال در زیرساخت های حیاتی در حوزه فناوری، ایجاد چالش در عملکرد دولت ها با تکیه بر ظرفیت های فضای مجازی با هدف گسترش ترس یا حمله به روحیه جوامع پیش می رود.

به تعبیری می توان گفت یک جنگ تمام عیار در همه زمینه ها را شاهد خواهیم بود. به دلیل تغییر مدل های زندگی، مفاهیم جنگ نیز تا حد زیادی تغییر نموده است و برخورداری از قدرت هسته ای بازدارنده یا سلاح های پیشرفته به تنهایی نمی تواند مانع این جنگ تمام عیار گردد.

دیپلماسی، نفوذ سایبری، دستکاری و تحریک رسانه ای، عملیات مخفی و خرابکاری، ایجاد انحراف سیاسی، اجبار و تحریم مالی و روانی، جنگ های نیابتی همگی از برنامه های غیرمستقیم اعمال قدرت علیه دشمن هستند و این روند در حال وقوع است و البته تمامی این موارد با قدرت نظامی حمایت می شوند اما قدرت نظامی دیگر در این میدان جنگ حضور مستقیم ندارد. اقدامات چین و روسیه در دریای جنوب چین و اوکراین نمونه های معاصری از این سبک جنگ و درگیری هستند.

راهبردهای فوق به علاوه خطر حملات تروریستی دوره ای، همگی ابزاری هستند که در میدان این رقابت سیاسی، امنیتی و مالی کشورها به کار گرفته می شوند. دولت ها به شدت از درگیری مستقیم پرهیز می نمایند و تمایل به استخدام ابزارها و متخصصان غیرنظامی دارند تا بتوانند به وسیله این گروه های غیردولتی در سیستم رقیب خود اختلال ایجاد نمایند و عواقب آن متوجه آنها هم نباشد و برایش هزینه ای هم نپردازند. گروه های غیردولتی و فعالان زیرزمینی مثل تروریست ها و شورشیان یا فعالان و باندهای جنایتکار در این زمینه مطلوب هستند. این جریانات به راحتی قابلیت تحریک شدن را دارند، چراکه گرایش ها یا انگیزه های خاصی در حوزه های مذهبی یا ایدئولوژی های سیاسی دارند یا حرص و طمع موجب می گردد دست به این اقدامات بزنند. همچنین آنها اعتمادبه نفس بالاتری برای تحمیل هزینه به سیستم مقابل خود دارند. فقر و تنگدستی نیز می تواند انگیزه ای برای اقدامات تروریستی گردد. گروه های نظامی غیردولتی قدرت حمله و خرابکاری بیشتری دارند به همین دلیل پروکسی وارها (جنگ های نیابتی) اهمیت پیدا می نمایند. تروریست هایی مانند داعش یا شورشیان اوکراین نمونه هایی از این نیروهای نیابتی هستند.

به موازات این راستا، سلاح های نظامی نیز در حال پیشرفت هستند و به شکلی ارتقا می یابند و فراوری می شوند که استفاده از آنها احتیاج به حضور مستقیم در میدان جنگ نداشته باشد و به اصطلاح سلاح های تعقیب نماینده دشمن در سرزمین خودش باشند. به همین دلیل موشک های سطح به هوا، هواپیماهای بدون سرنشین، سیستم های ارتباطی کدگذاری شده و... اهمیت یافته اند و این امکان وجود دارد بخشی از این سلاح ها در اختیار گروه هایی قرار داده گردد که اقدامات آنها مسئولیت مستقیمی متوجه دولت ها نکند. این سلاح ها و گروه ها نوعی از جنگ های نامنظم را به راه می اندازند که می توانند با خرابکاری های سایبری در محیط های شهری نیز فعال شوند.

سیستم های ناوبری ماهواره ای، ارتباطات تلفن همراه و... این زمینه را ایجاد نموده اند که حملات کوچک و پراکنده امکان شکل گیری داشته باشند. دولت ها به دنبال این هستند در عین حال که می خواهند تلفات جانی کمی در جنگ ها داشته باشند، تحمیل هزینه به منابع قدرت رقیب بالا باشد و نظام تصمیم گیری را در آن کشورها مختل نمایند. خصوصی سازی در حوزه امنیت می تواند دستیابی به این راستا را تقویت کند.

علاوه بر این در حوزه سلاح این نکته قابل بیان است که تمرکز بر گسترش توانایی های سایبری، سیستم های رباتیک و... امکان راهنمایی عملیات از راه دور را ایجاد نموده و موشک های بالستیک، کروز و دوربرد به همین دلیل اهمیت یافته است. حمله های سایبری به زیرساخت های حیاتی و دسترسی به اطلاعات شبکه های حیاتی کشورها به بازیگران این اجازه را می دهد که بتوانند به راحتی به رقبای خود هزینه مستقیم تحمیل نمایند. به عنوان مثال چندی پیش روس ها اعلام کردند حملات اولیه در جنگ های آینده با تکیه بر اطلاعات انجام می گردد. زیرساخت های حیاتی را می توانند هدف بگیرند، می توانند رقیب خود را تحریم نمایند و... .

این سبک از درگیری مزیت هایی مانند حفظ جان نیروی نظامی، تحمیل هزینه به دشمن در عرصه های متنوع تر و راهنمایی پذیری بهتر عملیات دارد. برای مثال کافی است در حوزه ماهواره دست به اقدامات خرابکارانه زده گردد مانند چین و روسیه که می خواهند به این توانایی دست یابند تابتوانند ماهواره نهاده شده در مدار را تخریب نمایند.

در عین حال بعضی کشورها به دنبال دسترسی به تکنولوژی ساخت یا ارتقای توانایی خود در تهیه سلاح های کشتارجمعی و هسته ای هستند و کشورهایی مانند روسیه اگر منافع حیاتی خود را در خطر ببینند، اعلام نموده اند که از این سلاح ها علیه دشمنان خود استفاده می نمایند.

گسترش بیوتکنولوژی و ورود آن به بحث سلاح های کشتارجمعی نیز می تواند در محیط های شهری مورد استفاده قرار بگیرد. تروریسم فراملیتی و خشونت های فرقه ای در دوسال آینده در درون کشورها افزایش می یابد.

محدودیت هایی هم برای جلوگیری از جنگ تمام عیار وجود دارد که یکی از آنها بازدارندگی هسته ای است و دیگری وابستگی های مالی است که هر چقدر دامنه آن گسترده تر گردد مانع این می گردد که علیه یک کشور این اقدامات صورت بگیرد.

به طور کلی می توان گفت که جنگ فراتر از زمین، دریا و هوا رفته است و امروز در حوزه های الکترومغناطیس، کامپیوتری، اجتماعی، رسانه، فضا، محیط زیست و... با هدف تحمیل هزینه پی گرفته می گردد. درگیری های اصلی آینده در حوزه محیط زیست خواهد بود. دسترسی به منابع آب، ایجاد آسیب های زیست محیطی با هدف تحمیل هزینه های مالی و... می تواند نمونه هایی از این شیوه جنگ باشد. تشکیل اورژانس های اجتماعی و استقرار سیستم های دفاعی و پدافندی غیرعامل در این زمینه ها می تواند تا حد زیادی توانایی رقیب برای تحمیل هزینه را کاهش دهد.

منبع : فرهیختگان

بازگشت به صفحه رسانه ها

balio.ir: بالیو | مجله اخبار صنعت گردشگری

baliro.ir: تور بالی ارزان قیمت | تور اندونزی ، تور نوروز، بهار، تابستان، پاییز، زمستان بالی اندونزی

baham1.ir: مجله باهام | مجله تفریحی و سرگرمی دورهمی، با هم شاد باشیم