درمان واقعی زخم خوزستان چیست؟ - مجله سرگرمی

با استاندار ویژه نصب کردن و گلایه از این و آن کردن که اگر چنین و چنان می کردند الان اوضاع خوزستان اینطور نبود هم مسئله ای حل نمی گردد. تا این لحظه هیچیک از مسئولین که درباره بحران خوزستان صحبت نموده اند، شفاف نظر نداده اند. اگر بخواهند شفاف سخن بگویند باید اعتراف نمایند که اولاً مسائل خوزستان فراتر از آب است، ثانیاً همه مقصرند و ثالثاً اقدامات کنونی هم به منزله خوراندن مُسکن به کسی است که دچار درد های مزمن است و به معالجه اساسی احتیاج دارد.

لیست کردن زخم های خوزستان، به فرصت، فراغت و تحقیق احتیاج دارد، کاری که باید در بالاترین سطوح نظام انجام گردد، ولی محور های کلی را می توان به اجمال این چنین برشمرد.

1- بی توجهی به نیرو های کارآمد بومی و سپردن مدیریت کلان منطقه به افرادی که نابلد و ناکارآمد هستند. این، حدیث امروز خوزستان نیست، ابزار جنگ که از این استان برچیده شد، این بی توجهی به سراغش آمد.

2- وجود لشکر بیکاران در استان و افزوده شدن بر افراد این لشکر بگونه ای که آمار ها به صورت روزانه در حال صعودند.

3- علیرغم برخورداری خوزستان از ثروت های بالقوه، فقر در بخش های عمده ای از این استان بیداد می نماید.

4- نام تعدادی از شهر ها و منطقه ها خوزستان، شادی و آبادانی را بشارت می دهند مثل خرمشهر، آبادان، شادگان، بهبهان و...، ولی بسیاری از نقاط این استان، آنچنان از پیشرفت و آبادانی محروم هستند که شادی را نمی توان در چهره آن ها و مردمشان مشاهده کرد. خوزستان، آزاد شد، ولی آباد نشد.

5- کار فرهنگی عمیق به خوزستان راه نیافته. کار های معمولی و سطحی از قبیل آنچه سازمان تبلیغات و هیأت ها می نمایند مثل سایر نقاط کشور در خوزستان هم جریان دارد، ولی افسوس که هنر این دستگاه ها هزینه کردن بودجه های بدون بازده است. شاید تقصیری هم ندارند، چون در برابر غریو دیو فقر و بیکاری که گوش ها را از شنیدن پیغام های فرهنگی ناشنوا می نماید، صدای آن ها به هیچ گوشی حتی در یک قدمی خودشان هم نمی رسد.

6- از شکاف پدید آمده در جامعه فقرزده و بیکاری زده و دچار فقدان فعالیت عمیق فرهنگی، وهابیت بشدت مشغول سربازگیری است. آیا مسئولان نظام جمهوری اسلامی از لشکری که وهابیت با جذب جوانان و حتی نوجوانان خوزستانی تشکیل داده و هر روز بر تعداد آن ها افزوده می گردد خبر دارند؟ روزنامه جمهوری اسلامی در نیمه اول دهه 90 حداقل دو بار با چاپ گزارش های میدانی درباره این سربازگیری و تشکیل این لشکر خطرناک هشدار داد، ولی هیچ مسئولی در این زمینه احساس مسئولیت نکرد!

7- خلق عرب، الاحوازیه و امثال این ها را بی مسئولیتی ما بر موج برآمده از نارضایتی ها سوار می نماید و آن ها با استفاده از سربازانی که وهابیت می گیرد به صحنه می آیند و آشوب بپا می نمایند. بهانه هم همواره هست، دیروز فاضلاب، امروز آب، فردا نان و... این بهانه ها را ما با عدم احساس مسئولیت به وجود آورده ایم. بنابراین، باید خودمان را سرزنش کنیم.

8- ماجرای تشنگی بخش هائی از خوزستان که حالا حضرات مسئولین را از صدر تا ذیل تکان داده، قصه پرغصه ای بر غم های دیگر افزوده است. وقتی مردم از تلویزیون لوله های آب و تانکر های آبرسان را می بینند با این سؤال روبرو می شوند که این لوله کشی ها را نمی شد در 30 سال بعد از جنگ انجام بدهید تا امروز بیش از 700 روستای خوزستان تشنه نباشند؟ جواب حضرات مسئولین لابد اینست که اگر ما این کار ها را می کردیم، وقتی برای پرداختن به جنگ قدرت برایمان باقی نمی ماند...

9- ما برای حفاظت از نظام جمهوری اسلامی در برابر گرگ های بین المللی باید قوی باشیم. قدرت نظام را در درجه اول باید در رضایت مردم جستجو کرد و در مرحله بعد باید به سراغ قدرت دفاعی رفت. مردم از شما راضی نباشند، تمام زرادخانه های جهان را هم داشته باشید نمی توانید این نظام را حفظ کنید.

10- اشتباه مسئولان ما اینست که زخم های نشسته برتن خوزستان را ازجنگ تحمیلی و از سیل 1398 کمتر می دانند. همانطور که تا سرانجام جنگ و تا سرانجام سیل، تمام امکانات و نیرو ها را در منطقه نگهداشتیم و تا کار را تمام نکردیم از منطقه خارج نشدیم، حالا هم تا تمام زخم های خوزستان - نه فقط آب - را معالجه نکردیم نباید خوزستان را ترک کنیم. خوزستان، تشنه است، تشنه آب، تشنه اشتغال، تشنه رفاه، تشنه توجه.

dorezamin: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه