ترند های دنیای مُد در دهه 70 میلادی - مجله سرگرمی

مو و ریش بلند برای مردان

اگر چه زنان در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 میلادی، به سمت مو های کوتاه روی آورند تا آزادی خودشان را به مردان ثابت نمایند، اما برعکس این اتفاق برای آقایان افتاد. یعنی آقایان موهایشان را بلند کردند و این مدل تبدیل به یک ترند در میان آقایان شد. در حقیقت مو و ریش بلند در آن موقع نشانه ای از قدرت و مردانگی برای آقایان به حساب می آمد. اگر به نقش فرانک سرپیکو آل پاچینو در فیلم سرپیکو نگاهی بیاندازید، می بینید که او ریش و مو های بلندی دارد. این استایل مردانه آنقدر خصوص توجه مردم نهاده شد که حتی تا سال ها پس از اتمام فیلم نیز ترند برتر کوچه و خیابان ها بود.

چهره بدون آرایش زنان

در اوایل دهه 70 میلادی، زنان فعالیت های فمنیستی خود را شروع کردند. این حرکت حتی در فیلم های آن ها نیز تاثیر گذاشت. فیلم Wanda که در سال 1970 منتشر شد، در خصوص زنی از طبقه کارگر جامعه است که توانست خودش را از شر ازدواج ناموفق اش نجات دهد. این فیلم مثال خوبی از جامعه آن موقع است که به عنوان یک شاهکار هنری به خوبی توانست شرایط بد جامعه آن موقع را به نمایش درآورد. اگر به شخصیت اصلی این فیلم نگاهی بیاندازید، زنی را می بینید با ظاهری ساده و بدون آرایش. این استایل روی صنعت مد آن موقع نیز تاثیر زیادی گذاشت، به طوری که زنان چهره طبیعی و بدون آرایش خود را بیشتر قبول داشتند. در واقع آن ها به این اعتقاد رسیدند که برای زیبایی، به خصوص در مقابل مردان، نیازی به آرایش نیست و آن ها باید چهره طبیعی خودشان را دوست بدارند.

لباس های مردانه

دهه 70 زمانی بود که زنان بسیاری از لاک خود بیرون آمدند و برای اثبات استقلال خود، در ظاهرشان تغییرات اساسی بوجود آوردند. در همان سال، مقاله ای در خصوص تاثیر فمنیسم بر مد منتشر شد که نشان می داد چگونه زنان شجاعت لازم را برای بیان فردیت خویش به دست آوردند و چطور این حرکت فمنیستی آن ها بر صنعت مد و فشن تاثیر گذاشت. دیگر زنان مجبور نبودند که با دامن ها تنگ و کوتاه راه روند و به سختی قدم بردارند. در واقع آن ها هر طور که دلشان می خواست، لباس می پوشیدند. طراحان لباس های زنانه در اوایل دهه 70 میلادی، بیش از آن که به زیبایی اهمیت دهند، به راحتی اهمیت می داند؛ بنابراین زنان لباس های مردانه را جایگزین لباس های زنانه کردند تا بتوانند با استایلی کژوال تر و راحت تر، در جامه حاضر شوند. بازیگرانی، چون داین کیتن یا آنی هال در ترند شدن این استایل بی تاثیر نبودند.

اندام لاغر

یکی از ترند های دهه 60 میلادی، اندام بسیار باریک و ترکه ای برای زنان بود. بازیگرانی، چون باربارا هرشی، کاترین دنو و جکلین بیسیت از ستاره هایی بودند که اندام لاغر را به عنوان ترند سال رواج دادند. البته در آن موقع ها، زنان اراده ای از خود نداشتند و تحت فرمان آقایان بودند. از این رو می توان گفت که این ترند تحت تاثیر خواسته و علاقه آقایان بود. اگرچه این ترند مورد علاقه آقایان بود، اما در نهایت به ضرر زنان تمام شد، به طوری که آن ها پس از مدتی دچار اختلالات غذا خوردن مانند بی اشتهایی عصبی شدند.

پوست برنزه

یکی دیگر از ترند های دهه های 70 میلادی، پوست برنزه بود. اما این مد از کجا آمد؟ حتما می دانید که ستاره ها یکی از منابع الهام مردم جامعه هستند. برای پوست برنزه نیز بازیگران و خواننده های هالیوودی بودند که این مد را رواج دادند. زمانی که ستاره هایی سینما، چون راکل ولچ، شارون تیت و خواننده هایی، چون شر با پوستی برنزه روی صحنه ظاهر شدند، چشم های زیادی را به سمت خود جذب کردند. همین باعث شد که زنان دیگر به رنگ پوست طبیعی خود راضی نباشند و برای تیره تر کردن پوست شان، ساعت های زیادی را زیر آفتاب بگذرانند.

مد بی قانونی

اواخر دهه 60 تا اوایل دهه 70 دوره قانون شکنی بود. اگر به ظاهر زنان آن دوران نگاهی بیاندازید، می بینید که با دوره های قبل از خود زمین تا آسمان تفاوت دارند. اگر بخواهیم به طور کلی بگوییم، در این دوران هیچ قانون خاصی برای مد و فشن وجود نداشت. برندهایی، چون کریستین دیور و ایو سن لوران به جای فراوری یک سبک خاص، سعی می کردند که لباس هایی کژوال تر و کاربردی تر را طراحی نمایند. در واقع آنچه در این دوران در لباس ها اهمیت داشت، تنها راحتی لباس بود نه زیبایی آن.

منبع: thelist

namit.ir: نامیت: مجله گردشگری و مسافرتی

malcom.ir: مالکوم: اخبار و رویدادهای ورزشی

lison.ir: لیسون: مجله هنر هفتم، سینما