بی اختیاری مدفوع چیست و چگونه درمان می گردد؟ - مجله سرگرمی

بی اختیاری مدفوع خروج غیر اردای مواد مدفوعی برای حداقل یک ماه در فردی با سن حداقل 4 سال است. شیوع این بیماری در ایالات متحده آمریکا 0.5 تا 11 درصد است. بیشتر بیماران را زنان بالای 65 سال تشکیل می دهند. بروز بالاتری از بی اختیاری در بین زنان حامله مشاهده می شود. نیمی از افراد مبتلا به این بیماری از بی اختیاری ادراری نیز رنج می برند. بیشتر موارد ابتلا به این بیماری در نتیجه آسیب به کف لگن، یا در زمان حاملگی و یا در زمان زایمان ایجاد می شود. عوامل خطر در زمان زایمان که می تواند منجر به این عارضه شود شامل طولانی مدت، استفاده از فورسپس و احتیاج به اپیزیوتومی می باشد. علائم بی اختیاری ناشی از مسائل زایمانی می تواند دو دهه یا حتی بعد از آن خود را نشان دهد.

اپیزیوتومی یک برش جراحی در ناحیه پرینه یا میاندوراه (ناحیه عضلانی بین واژن و مقعد) است و قبل از انجام برش بیحسی موضعی داده می شود. این برش جراحی کوچک در صورتی که نوزاد تحت استرس باشد و احتیاج به تولد سریع داشته باشد انجام می شود.

علت بی اختیاری مدفوع چیست؟

عوامی که باعث بروز این عارضه می شود شامل موارد زیر می باشند:

عوامل وابسته به اختلالات نورولوژیک

• دمانس (اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز)
• تومور مغزی
• سکته مغزی
• بیماری ام اس
• تابس دورسالیس (تابس دورسالیس بیماری است که در آن طناب نخاعی به طور تدریجی از بین می رود. این عارضه معمولاً به دلیل سیفلیس ایجاد می شود)
• ضایعات دم اسبی

عوامل وابسته به اختلالات عضله اسکلتی

• میاستنی گراویس (میاستنی گراو یک اختلال خود ایمنی است که طی آن سیستم دفاعی بدن به بافت های خودی حمله می کند. این اختلال منجر به ضعف عضلات با درجات متفاوت می شود.)
• میوپاتی ها (میوپاتی ها دسته ای از بیماری های عضلانی می باشند که معمولا با ضعف در عضلات نزدیک به تنه مثل عضلات ناحیه لگن و بازو تظاهر پیدا می نمایند.)
• دیستروفی عضلانی (دیستروفی عضلانی بیماری است که در آن ماهیچه های بدن خیلی ضعیف می شوند و دلیلش هم ناتوانی بدن برای ساختن پروتئین است)

عوامل متفرقه

• هیپوتیروئیدیسم (بیماری است که طی آن تیروئید بیش از مقدار طبیعی، هورمون ترشح می کند)
• سندرم روده تحریک پذیر
• آرامش بخشیدن (sedation)
• اسهال شدید

مجموعه اسفنکتر مقعد از اسفنکتر داخلی و خارجی تشکیل شده است. اسفنکتر داخلی عضله ای صاف است و ادامه ای از رشته های حلقوی جدار رکتوم است. این اسفنکتر توسط شبکه ی میانتریک روده ای عصب دهی می شود و بنابراین تحت کنترل غیرارادی است. اسفنکتر خارجی مقعد در امتداد عضلات بالابرنده مقعد تشکیل می شود و تحت کنترل ارادی است. عصب پودندال عصبی است که اسفنکتر خارجی مقعد را عصب رسانی می کند و بدین ترتیب این اسفنکتر خارجی ارادی است.

علائم بی اختیاری مدفوع چیست؟

بیماران ممکن است از درجات مختلفی از این بیماری رنج ببرند. بی اختیاری جزئی شامل بی اختیاری نسبت به گاز و گاهی نسبت به عبور مدفوع آبکی است. اما بی اختیاری عمده شامل ناتوانی در کنترل محتوای جامد است. در نتیجه بی اختیاری نسبت به مدفوع، بیماران از بهداشت ضعیف پرینه ای رنج می برند. در کنار مسائل فراوان همراه با این بیماری، بیماران مبتلا اغلب نگرانند و از افسردگی رنج می برند. به همین دلیل سنجش کیفیت زندگی یک جزء مهم در ارزیابی بیماران مبتلا به بی اختیاری مدفوع به شمار می رود.

آنالیز برای تشخیص این بیماری شامل یک توضیح حال کامل از بیمار و معاینه بالینی که شامل معاینه انگشتی رکتوم ( DRE) است می باشد. انقباض ضعیف اسفنکتر در معاینه ی انگشتی رکتوم و از دست دادن رفلکس ممکن است نشان دهنده نقایص نورولوژیک باشد. سایر روش های تشخیصی شامل موارد زیر می شود:

مانومتری آنال (مانومتری آنال فشارهای کانال آنال را در هنگام استراحت و زور زدن با استفاده از کاتتر پر از آب داخل لومنی معین می کند.)

تاخیر حرکتی پایانه عصب پودندال

اولتراسوند داخل آنال (اولتراسوند وسعت آسیب به عضلات اسفنکتر را ارزیابی می کند.)

راه های درمان بی اختیاری مدفوع

درمان دارویی بی اخیتاری نسبت به مدفوع شامل داروهایی است که باعث افزایش حجم و توده مدفوع می شوند که در نتیجه آن حس برطرف افزایش می یابد. این روش درمانی شامل استفاده از مکمل هایی نظیر فیبر، لوپرامید (لوپرامید یک داروی ترکیبی بر پایه پیپریدین و از انواع مخدر ضد اسهال می باشد)، دیفنوکسیلات و متصل شونده ها به اسیدهای صفراوی می باشد. این مواد مدفوع را سخت نموده و فرکانس حرکات روده را به تاخیر می اندازد و در بیماران با علائم کم تا خفیف یاری نماینده است.

علاوه بر این به بیماران می توان نوعی درمان فیزیکی به نام بیوفیدبک را پیشنهاد کرد. این درمان به تقویت قدرت عضلات اسفنکتر خارجی یاری می کند. در این روش به بیماران آموزش داده می شود که از زور زدن غیر لازم به هنگام دفع و در نتیجه آسیب عضلات اسفنکتر جلوگیری شود. درصد موفقیت بیوفیدبک متفاوت بوده و به انگیزه بیمار بستگی دارد. بیوفیدبک یک روش بدون ریسک و امن می باشد و بیشتر بیماران پیشرفت خوبی با انجام این روش خواهند داشت. به همین دلیل این روش باید جزو توصیه های اولیه به تمامی بیماران با بی اختیاری مدفوع باشد.

روش درمانی دیگر برای این بیماری اسفنکترو پلاستی نام دارد. در این روش عضله اسفنکتر خارجی مقعد و بافت زخم شده همراه با تمام عضلات قابل شناسایی اسفنکتر داخلی از قدام خود، از بافت چربی و بافت همبند جدا می شوند و سپس یک ترمیم همپوشانی با کوشش برای ایجاد دوباره حلقه عضلانی و حفظ فعالیت آن انجام می پذیرد.

تعدیل عصبی ساکرال، تزریق مواد غنی از کلاژن، درمان رادیوفرکوئنسی و قرار دادن اسفنکتر مصنوعی روده ای روش های دیگر بری درمان بی اختیاری مدفوع می باشد. تحریک اعصاب ساکرال و اسفنکتر مصنوعی روده ای، تکنیک هایی هستند که برای درمان بی اختیاری ادراری نیز بکار می فرایند. اسفنکتر مصنوعی روده ای به بیمار اجازه می دهد که با یاری دست کانال مقعد را تا زمانی که اجابت مزاج ضروری شود، ببندد.

انرژی رادیوفرکوئنسی منتقل شده به کانال مقعد در بیماران با بی اختیاری نسبت به مدفوع، به پیشرفت و ساختار مجدد فیبرهای کلاژن یاری می کند و قدرت کششی برای عضلات اسفنکتر ایجاد می کند. در نهایت روش درمانی دیگری که امروز در حال آنالیز و انجام می باشد، استفاده از سلول های بنیادی به منظور افزایش توده عضلانی اسفنکتر می باشد. در این روش سلول های بنیادی از عضلات خود بیمار گرفته شده، پرورش داده می شود و سپس به داخل مجموعه اسفنکتری آن ها کاشته می شود. نگرانی در رابطه با هزینه ها و احتیاج به روش ها و کارهای اضافی باعث کاهش اشتیاق به این روش شده است.

گرداوری: مجله اینترنتی خبرنگاران

pariha.ir: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری

مجله 90 جعبه: مجله 90 جعبه، مجله تفریحی و آموزشی و سرگرمی