بدترین آرزوی فریبا کوثری! - مجله سرگرمی

خانم کوثری از آرزوهای دوران کودکیشون نوشتن و عنوان کردن که بدترین آرزوی دوران کودکیشون این بوده که خواستن عظیم بشن! همواره همینه. به قول معروف مرغ همسایه واسه ما همواره غاز بوده، هست و خواهد بود! شاید این باید باشه تا آدم امیدوار باشه به آینده و زندگی جریان داشته باشه ولی اونجاییش حسرت بار و غم انگیز می شه که می دونی آینده ای در کار نیست و باید برگردی به گذشته که دیگه امکان پذیر نیست.

فریبا کوثری:

یک روز آرزو کردم زودتر عظیم شوم

که کفش هایم پاشنه های بلند داشته باشد و دیگر جوراب های سفید تور دار و جوراب شلواری های عروسکی نپوشم

دلم می خواست عظیم شوم تا دستم به کابینت های بالای آشپزخانه برسد

بتوانم غذا درست کنم و وقتی از خیابان رد می شوم مادرم دستم را نگیرد

فکر می کردم عظیم می شوم و جهان سرزمین کوچکی ست پر از شادی و من موهایم را به باد می دهم

رژ لب های مادرم را می زنم و عشق را تجربه می کنم

همان عشقی که بین صفحات رمان ها و داستان ها می چرخید

حالا من عظیم شده ام

تعدادی کفش پاشنه بلند دارم،

هنوز دستم به کابینت های بالای اشپزخانه کمابیش نمی رسد اما یک أجاق گاز برای خودم دارم، حالا من دست مادرم را می گیرم و او را از خیابان ها رد می کنم

موهایم را به هر رنگی در می آورم و اشک هایم را به باد میدهم

عشق را تجربه نموده ام همانطور که خیانت، دروغ، زخم را تجربه نموده ام، حالا می دانم جهان سرزمین بی انتهاییست

پر از آدم های عجیب و عظیم شدن بدترین

آرزوی همه زندگی من بود که بر خلاف تمام آرزوهایم به دستش آوردم........