با قدیمی ترین شهرهای آمریکا آشنا شوید - مجله سرگرمی

بسیاری از شهرهای قدیمی آمریکا قدمتی طولانی تر از تاریخ تاسیس این کشور دارند.

اگر به گوشه و کنار آمریکا سفر کنید، در شهرها و روستاهای آن به ندرت با ساختمانی روبرو خواهید شد که بیش از یک قرن قدمت داشته باشد؛ با این حال، این سرزمین تاریخچه کهنی دارد.

هزاران سال پیش، شهرهای زیادی به دست بومیان آمریکایی تاسیس شد که تا امروز برجای مانده اند. در حال حاضر می توان از شهرهای قدیمی آمریکا دیدن کرد.

هرچند اندازه بیشتر این شهرها به نصف کاهش یافته و بعضی نیز به فراموشی سپرده شده اند اما شهرهایی وجود دارند که همچنان مثل گذشته، نقش پررنگی در آمریکای کنونی بازی می نمایند.

کاهوکیا، ایالت ایلینوی

کاهوکیا (Cahokia) در ایالت ایلینوی و در 13 کیلومتری شهر سنت لوئیس در ایالت میسوری (میزوری) واقع شده است.

این شهر حدوداً 700 سال بعد از میلاد بنیان گذاشته شده است و روزگاری یکی از عظیم ترین شهرهای آمریکای شمالی و شمال مکزیک به شمار می رفت.

کاهوکیا توسط میسیسیپی ها، گروهی از بومیان آمریکایی، تاسیس شد که زمانی در جنوب شرقی آمریکای شمالی زندگی می کردند.

تصور می شود کاهوکیا تا سال 1050 جمعیتی برابر با جمعیت لندن امروزی داشته و همچون لندن یک کلان شهر بوده است. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که در این سرزمین، گروه های مختلف بومی در کنار یکدیگر زندگی می نموده اند.

بسیاری از بناهایی که شهر کاهوکیا را پدید آورده بودند، در حال حاضر از میان رفته اند. این بناها حدوداً تا سال 1350 بنا به دلایلی نامعلوم ویران شدند.

بااین وجود، مردمان کاهوکیا یادگاری باشکوه از جامعه خود بر جای گذاشتند: 80 تپه ی خاکی. عظیم ترین تپه، مانکس ماوند (Monks Mound) نام دارد و با ارتفاع 30 متر، زمینی به مساحت 6 هکتار را می پوشاند.

این تپه هنوز عظیم ترین تپه در آمریکای شمالی محسوب می شود. در گذشته، ساختمانی بر فراز آن قرار داشت که به عنوان مرکز دیدار رهبران مذهبی و سیاسی کاهوکیا استفاده می شد.

اورایبی، ایالت آریزونا

درحالی که بعضی بر این باورند که اورایبی (Oraibi) در سال 1150 بنا شده است، شواهد نشان می دهد که زمان تاسیس این شهر به قبل از سال 1100 باز می شود.

اورایبی در ایالت آریزونا و در قلمروی سرخپوستان آمریکا واقع شده است. این شهر شاید قدیمی ترین شهر آمریکا باشد که همیشه دارای سکنه بوده است. شهر اورایبی توسط قبیله هوپی (Hopi) بنیان گذاشته شد که امروزه، هنوز در اینجا زندگی می نمایند.

به نظر می رسد جمعیت این شهر در قرن سیزدهم به طور چشمگیری افزایش یافته و خیلی زود به یکی از مهم ترین سکونتگاه های قبیله هوپی تبدیل شده است.

در حقیقت تا اواخر قرن نوزدهم، نیمی از جمعیت هوپی ها در اورایبی ساکن شده بودند. امروزه می توان از این ناحیه بازدید کرد اما جامعه خصوصی آن به شیوه سنتی هوپی زندگی می نمایند و عکاسی از روستا و سبک زندگی این مردمان ممنوع است.

اورایبی در سال 1964 به عنوان یکی از آثار ملی تاریخی آمریکا شناخته شد و همچنین در فهرست مکان های تاریخی اداره ملی ثبت اماکن تاریخی آمریکا به ثبت رسیده است.

آکوما پوئبلو، ایالت نیومکزیکو

بومیان آمریکایی آکوما (Acoma) دوهزار سال است که در دهکده آکوما پوئبلو (Acoma Pueblo) سکونت دارند.

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که این روستا دست کم از سال 1200 مسکونی بوده است اما تاریخ شفاهی به قدمتی کهن تر اشاره دارد.

زمانی سرزمین قبیله آکوما 2 میلیون هکتار مساحت داشت. آکوما پوئبلو در 97 کیلومتری غرب شهر امروزی آلبوکرکی (Albuquerque) در ایالت نیومکزیکو واقع شده است.

هرساله، ده ها هزار جهانگرد، از پوئبلو (اصطلاحی برای توصیف سکونتگاه های سرخپوستان آمریکای شمالی در جنوب غربی آمریکا) بازدید می نمایند.

این دهکده یکی از آثار تاریخی ملی آمریکا به شمار می رود. در اینجا هنوز، حدود 300 ساختمان وجود دارد که بیشتر آن ها از آجرهای گلی ساخته شده اند.

تائوس پوئبلو، ایالت نیومکزیکو

تائوس پوئبلو (Taos Pueblo) در یک مایلی شمال شهر تائوس در نیومکزیکو واقع شده است و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

قدمت این شهر به 1450 باز می شود، هرچند بعضی برآوردها نشان می دهد که قدمت بناهای این ناحیه به سال 1000 میلادی باز می گردند.

نوادگان قبیله بومی آمریکایی تائوس که قرن ها پیش در این ناحیه سکنی گزیدند، ادعا می نمایند که خانه های خشتی اینجا 1000 سال است که هرگز خالی از سکنه نبوده اند.

مجتمع ساختمانی چندطبقه ای که از خشت بنا شده با رنگ قرمز سفالی و درها و پنجره های آبی رنگ، مهم ترین بنای شهر را به وجود آورده است. در پس زمینه این بنا چشم اندازی زیبا از کوهستان سانگره د کریستو (Sangre de Cristo) به چشم می خورد.

درحالی که شهر به روی بازدیدنمایندگان باز است اما حدود 150 نفر از اهالی تائوس که ساکنین دائمی اینجا هستند، به شدت زندگی انزواطلبانه و خصوصی دارند.

زونی پوئبلو، نیومکزیکو

زونی پوئبلو (Zuni Pueblo) در امتداد جهت پیاده روی انشنتس سینیک بای وِی (Ancients Scenic Byway) یا راه فرعی خوش منظره باستانیان در نیومکزیکو واقع شده است.

این جهت از میان ایالت های جنوب غربی می گذرد و از نواحی دارای آثار زمین شناسی و باستان شناسی عبور می نماید. جمعیت این پوئبلو را مردم زونی تشکیل می دهند که بومی دره رودخانه زونی هستند.

مردم قبیله زونی در سال 1539 با آمریکایی های غیربومی ارتباط برقرار کردند. این اتفاق زمانی رخ داد که برده ای اسپانیایی با اصالت مراکشی به نام استبان (معروف به استوانیکو) به طور تصادفی به هاویکو (Hawikku)، یکی از روستاهای این ناحیه، برخورد کرد.

در افسانه آمده است که مردمان زونی استبان را کشتند اما در این مورد اختلاف نظر وجود دارد. در حال حاضر تقریباً 6000 نفر در این پوئبلو زندگی می نمایند.

زونی پوئبلو در دره ای زیبا واقع شده است و تپه های تماشایی در اطراف خانه های سنتی خشتی این دهکده ، سر به آسمان کشیده اند.

چیلدرزبرگ، ایالت آلاباما

چیلدرزبرگ (Childersburg) خود را قدیمی ترین شهر همیشه مسکونی آمریکا توصیف می نماید. در جهت ورودی شهر، به وضوح تابلوی عظیمی مشاهده می شود که از پل راه آهن آویزان شده و میراث تاریخی چیلدرزبرگ را معرفی می نماید.

قدمت چیلدرزبرگ به سال 1540 بازمی شود، زمانی که یک اسپانیایی به نام ارناندو د سوتو (Hernando de Soto) تصادفاً با روستای کوسا (Coosa) روبرو شد.

در آن موقع، قبیله بومی آمریکایی کوسا در این روستا زندگی می کردند اما ازآنجاکه، قبایل بومی مختلفی طی هزاران سال در این ناحیه سکنی داشته اند، احتمال می رود قدمت این روستا از این هم بیشتر باشد.

اسناد تاریخی نشان می دهند جمعیت زیادی طی قرن ها در اینجا سکونت داشته اند و مردم آبیکا (Abihka) بیشترین جمعیت این منطقه را در دهه 1700 تشکیل می دادند.

بااین وجود، امروزه فقط جمعیت بومی کوچکی در آلاباما زندگی می نمایند و به تدریج جمعیت متنوعی از کاوشگران، بازرگانان و پیشگامان در این شهر سکنی گزیده اند.

پنساکولا، ایالت فلوریدا

گمان می رود پنساکولا (Pensacola) اولین سکونتگاه اسپانیایی ها در ایالت های آمریکا باشد. در سال 1539 کشتی دیگو مالدونادو (Diego Maldonado) در خلیج پنساکولا لنگر انداخت.

کمی بعد، در سال 1559، تریستان د لونا یارلانو (Tristán de Luna y Arellano) بیش از 1000 نفر را همراه خود به آمریکا آورد و مستعمره ای در سواحل خلیج پنساکولا بنیان نهاد.

این دهکده، خیلی زود متروکه شد زیرا طوفان و بیماری جان ساکنین مستعمره را تهدید می کرد. زمانی که اسپانیایی ها از راه رسیدند، مردم پنساکولا در این ناحیه و بخش غربی پان هندل فلوریدا (Florida Panhandle) سکونت داشتند.

بااینکه روستاهای بومی آمریکایی در این منطقه برای مدت های طولانی دوام آورده بودند اما تا سال 1963 پنساکولا به طور گسترده ای از میان رفت.

اسپانیایی ها سال ها بعد، مجدداً به این محل بازگشتند و جامعه جدیدی را در سال 1698 بنیان گذاشتند. از آن موقع تا امروز شهری در اینجا به وجود آمده است که جمعیت کنونی آن به 50 هزار نفر می رسد.

درمجموع، در سرتاسر محدوده شهری پنساکولا تقریباً نیم میلیون نفر زندگی می نمایند که در میان آن ها موسیقیدان ، ورزشکاران و سیاستمداران مطرحی به چشم می خورند.

سنت آگوستین، ایالت فلوریدا

شاید سنت اگوستین (St Augustine) اولین سکونتگاه اروپایی (سکونتگاه سان میگل د گوالداپه در ساحل جورجیا اولین سکونتگاه اروپایی بود که تنها 4 ماه دوام آورد) در آمریکا نباشد اما قدیمی ترین شهر مسکونی آمریکا است که توسط اروپایی ها احداث شده است.

این شهر توسط پدرو منِندز د آویلِس (Pedro Menéndez de Avilés) در سال 1565 تاسیس شد. سنت آگوستین بیش از 200 سال و حتی بعد از اشغال فلوریدا توسط انگلیسی ها در سال 1763، مرکز اسپانیایی ایالت فلوریدا به شمار می رفت.

این شهر به لطف معماری تاریخی و اروپایی خود در میان بازدیدنمایندگان فلوریدا پرطرفدار است. مهم ترین بناهای سنت آگوستین شامل دژ قرن هفدهمی کاستیلو د سان مارکو (Castillo de San Marco)، فانوس دریایی به علاوه یک زندان قرن نوزدهمی، می شود.

سنت ماریس، ایالت جورجیا

دومین سکونتگاه قدیمی اروپایی ، درست یک سال بعد از احداث سنت آگوستین، تاسیس شد. این سکونتگاه در سواحل رودخانه سنت ماریس (St Marys) در ایالت کنونی جورجیا واقع شده است.

در حال حاضر شماری از بناهای قرن نوزدهمی در سطح شهر سنت ماریس به چشم می خورند.

یکی از آن ها اولین کلیسای پرزبیتاری (Presbyterian) است که قدمت آن به سال 1808 باز می شود و دیگری قدیمی ترین بنای شهر به شمار می رود که در سال 1801 ساخته شده و نام نامتعارف خانه جکسون-کلارک-بسنت- مکدانل- نزبیت (Jackson-Clark-Bessent-MacDonell-Nesbitt House) را بر خود دارد.

اسپانیولا، نیومکزیکو

سن خوان د لاس کابایرس (San Juan de los Caballeros) در سال 1598 توسط یک اسپانیایی به نام دون خوان د اوناته (Don Juan de Oñate) تاسیس شد.

این شهر قرار بود مرکز ایالتی شود که امروزه به نیومکزیکو شهرت یافته است. در آن موقع، نوادگان قبیله ای موسوم به آناسازی (Anasazi) در این ناحیه زندگی می کردند که به آن ها یونگه-یونگه (Yunque-Yunque) می گفتند.

این ناحیه که در نقطه تلاقی دو رودخانه چاما و ریو گراند (Rio Grande) قرار داشت، برای کشاورزی ایده آل بود.

در سال 1880 راه آهن دنور و ریو گراند از میان شهر کشیده شد که پای تاجران انگلیسی و دیگر مهاجران را به این ناحیه باز کرد.

در همین زمان، نام شهر به اسپانیولا (Española) تغییر یافت. جورج و فرانک باند (دو برادر مهاجر) کسب و کاری راه اندازی کردند که بعدها به امپراطوری چند میلیون دلاری فراوری پشم در شهر تبدیل شد.

راه آهن در سال 1940 بسته شد و بسیاری از ساکنین به خارج از شهر نقل مکان کردند. بسیاری از ساختمان های تاریخی در دهه 1980 تخریب شدند اما هنوز تعدادی از این بناها وجود دارند که یادآور دوران گذشته شهر هستند.

جیمز تاون، ایالت ویرجینیا

جیمز تاون (Jamestown) اولین مستعمره دائم انگلیسی ها در آمریکا بود. شرکت ویرجینیای لندن که در سال 1607 به رودخانه جیمز رسید، در ابتدا این ناحیه را جیمز فورت (James Fort) نامید.

بااینکه بسیاری از مهاجرین براثر بیماری جان خود را از دست دادند، این شهر در بین سال های 1616 و 1699 به مرکز انگلیسی ها در منطقه تبدیل شد.

شهر جیمزتاون آینده خوبی نداشت؛ در سال 1676 به دنبال یک شورش در آتش سوخت؛ پس از مدتی بازسازی شد اما درنهایت وقتی انگلیسی ها، در سال 1699 مرکز خود را به شهر ویلیامزبرگ تغییر دادند، کاملاً متروکه شد.

امروزه جیمز تاون یک محوطه تاریخی است و بازدیدنمایندگان می توانند از محوطه باستان شناسی شهر تاریخی جیمز تاون، سکونتگاه جیمزتاون و موزه زنده تاریخی که زندگی در جیمزتاون قدیم را به تصویر می کشد، دیدن نمایند.

سانتافه، ایالت نیومکزیکو

سانتافه (Santa Fe) هنوز هم یک شهر مهم در آمریکا محسوب می شود و چهارمین شهر عظیم ایالت نیومکزیکو است.

این شهر در سال 1610 به عنوان سانتافه د نوو مکزیکو (Santa Fe de Nuevo México) تاسیس شد و به عنوان مرکز نیو مکزیکو جای شهر اسپانیولا را گرفت.

خیلی زود نام آن به لا ویلا رئال دلا سانتا فی دسان فرانسیسکو آسیس (La Villa Real de la Santa Fe de San Francisco de) تغییر پیدا کرد و هنوز هم نام کامل و رسمی شهر است.

بااین وجود، ناحیه سانتافه تاریخچه طولانی تری دارد و قدمت روستاهایی که در امتداد رود ریو گراند توسط مردم تنوئن (Tanoan) ساخته شده اند، به سال 900 میلادی باز می گردند.

این شهر هنوز هم شهر پراهمیتی در آمریکا است و رودخانه سانتافه که هزاران سال است آذوقه و آب مردم این ناحیه را فراهم می نماید، در سال 2007 خطرناک ترین رودخانه آمریکا لقب گرفته و یکی از مهم ترین رودهای این سرزمین است.

شارژ 10: شارژ 10: مجله گردشگری و مسافرتی، خبری و ورزشی

جعبه مهر: جعبه مهر: با همدیگر مهربان باشیم