بازگشت به گذشته و دومینوی روایت در یک فیلم - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، طبق گزارش رسیده از خانه سینما، در تازه ترین جلسه از برنامه های نمایش فیلم در کانون فیلم خانه سینما که شامگاه سه شنبه هجدهم دی ماه برگزار گردید، ابتدا فیلم دوئت ساخته نوید دانش به نمایش درآمد و سپس پرسش و پاسخ حضوری تماشاگران و سازنده این فیلم برگزار گردید.

در ابتدای این برنامه که نیما عباس پور اجرای آن را برعهده داشت؛ نوید دانش در پاسخ به پرسشی درباره نحوه تبدیل فیلم کوتاه دوئت به یک نسخه سینمایی گفت: شش سال پیش زمانی که با فیلم کوتاه دوئت در جشنواره کن شرکت نموده بودم از سوی یکی از موسسه های فیلم سازی پیشنهادی دریافت کردم مبنی بر این که نسخه بلند همان فیلم را در خارج از کشور بسازم. البته آن زمان چون تجربه اش را نداشتم، فکر می کردم این پیشنهاد از آن زمانیت های طلایی است که حتماً عملی خواهد شد. غافل از این که اجرای چنین پروژه هایی احتیاجمند حمایت های مالی است،در اروپا دست کم به دو سال زمان احتیاج دارد.

وی که در فیلم خود به کوشش های دو زوج برای مرور و حل مسائل زندگی خود در گذشته پرداخته، اظهار داشت: در داستان فیلم کوتاه دوئت وقتی زن از فروشگاه و دیدار اتفاقی با نامزد سابق خود برمی گشت، همسرش نسبت به رفتار او دچار تردید می شد و پرسشی که آن وقت ها در ذهنم ایجاد شده بود این بود که وقتی آن ها به خانه برگردند چه اتفاقی خواهد افتاد و زندگی این زوج چه گونه ادامه خواهد یافت. در حقیقت، من برای تبدیل فیلم کوتاه دوئت به یک نسخه بلند و سینمایی این نکته را به پرسش دراماتیک شخصیت مرد از همسرش تبدیل کردم. مردی که نسبت به این قضایا کمی حساس تر از حد معمول است و شاید بتوان گفت به راحتیمتقاعد نمی گردد.

وی در ادامه جلسه گفت: از ابتدا بنا داشتم تا شیوه روایی فیلم را شبیه بازی دومینو پیش ببرم. به شکلی که یکی از شخصیت ها داستان را به شخصیت بعدی واگذار کند و این مسیر آن قدر ادامه پیدا کند تا به خودش برسد. از طرفی دیگر این شیوه که در مورد شخصیت مسعود (با بازی علی مصفا) پررنگ تر از بقیه به نظر می رسد شبیه رساندن نشانه به نفر بعدی در ورزش دوِ امدادی است اما نکته این جاست که برخلاف انتظار من، در طول چهار سال گذشته و هر بار که این فیلم نمایش داشته، اغلب تماشاگران نسبت به این شخصیت همدلی بیش تری نشان داده اند تا سایر شخصیت ها.

دانش اضافه کرد: خیال نداشتم به این شخصیت حق بیش تری بدهم یا همذات پنداری تماشاگران را نسبت به او تحریک کنم. می خواستم در وضعیت لوزی شکلی که گویی در آن، جای آدم ها با هم اشتباه شده، هرکدام از شخصیت ها فرصتی برای مطرح کردن دغدغه های خود داشته باشد.

وی سپس با اشاره به کوشش برای ایجاد چهار رویکرد متفاوت نسبت به مسائلی که در گذشته اتفاق افتاده گفت: شخصیت مسعود (علی مصفا) می خواهد گذشته را بشکافد و ببیند در زمانی نه چندان دور چه اتفاقی افتاده. اما مینو (هدیه تهرانی) دل اش می خواهد همسرش گذشته را رها نموده و رو به جلو حرکت کند. سپیده (نگار جواهریان) به جای حل این مشکل رو به جلو فرار می نماید و حامد (مرتضی فرشباف) نیز دوست دارد مسائلی که در گذشته اتفاق افتاده را ترمیم کند. کافی است هر کدام از این شخصیت ها را درک کنیم تا واکنش آن ها باورپذیر از کار درآید.

دانش سپس فیلم دوئت را یک واکنش از سوی خود و هم چنینکوشش برای ایجاد تنش های درونی در روابط شخصیت ها توصیف کرد و اضافه کرد: دلم می خواست ببینم آیا می توان فیلمی ساخت که آدم ها در آن با هم دعوا ننمایند و ماجراها به خوبی پیش برود؟

وی گفت:خوشبختانه از آن جا که حدود چهار سال از ساخت این فیلم گذشته کاملاً از فضای فیلم دور شده ام و حالا به راحتی می توانم در قالب یک تماشاگر، مخاطب فیلم خود باشم. در چنین شرایطی حدس می زنم اگر دوئت اکران مناسب و حتی متوسطی داشته باشد بتواند با تماشاگران ارتباط برقرار نموده و آن ها را سرگرم کند.

وی هم چنین با اشاره به پیچیدگی های اکران سینما به عنوان مهم ترین مانع بر سر راه نمایش فیلم خود گفت: وقتی امروز این فیلم را می بینم ایرادهای آن برایم پررنگ تر از گذشته به نظر می رسد. با این حال امیدوارم دوئت چهار سال پس از خاتمه فراوری و دریافت پروانه نمایش، اواخر ماه آینده و پس از برگزاری جشنواره فیلم فجر به نمایش عمومی گذاشته گردد.

دانش سپس در پاسخ به پرسش یکی از تماشاگران درباره دلیل اشاره به یکی از نقاشی های موریس اِشِر در فیلم خود گفت: هر آن چه در فیلم مورد استفاده قرار گرفته عامدانه بوده. اما در مورد استفاده از نقاشی موریس اِشِر باید بگویم هرگز تحت تاثیر این نقاش نبوده و نیستم. تنها دلیل برای این استفاده، اشاره به خصوصیت پلکان در لوکیشن خاتمه فیلم است.

وی هم چنین درباره نظر یکی دیگر از تماشاگران درباره خاتمه بندی فیلم خود گفت: نظر تماشاگرانی که خاتمه فیلم را گُنگ می دانند برایم محترم است اما خودم آن را یکی از شخصی ترین بخش های فیلم می دانم. بخشی که هیچ وقت نسبت به آن تردید نداشته و قصدی برای تغییر آن ندارم.

وی هم چنین در پاسخ به اظهار نظر یکی دیگر از تماشاگران که دوئت را مروج کوشش برای کنکاش در گذشته آدم ها و از این زاویه فیلم را یک اثر ضد زن توصیف نموده بود گفت: قصد نداشتم مروج چنین تفکری باشم و اتفاقاً خیال می کردم دوئت در همین مسیر حرکت نموده. بنابراین اگر برخلاف انتظار، چنین دیدگاهی را منتقل نموده این نقطه ضعف فیلم است.

دانش در ادامه جلسه با اشاره به تفاوت در مسائل زناشویی شخصیت های فیلم با واقعیت های جامعه گفت: قبول دارم که مسائل بخش عمده ای از زوج های امروزی با مسائل شخصیت های فیلم فرق دارد اما به هرحال باید پذیرفت حساسیت آدم ها نیز با هم تفاوت دارد.

وی سپس در پاسخ به اظهار نظر یکی از مخاطبان که به شباهت های دوئت و برخی فیلم ها و داستان های خارجی اشاره نموده بود گفت: فیلم های بسکمک را می توان مثال زد که ماجرای آن ها درباره ملاقات دوباره آدم هایی است که در گذشته نسبت به هم احساساتی داشته اند. از میان یکی از شاخص ترین نمونه ها می توان به پل های مدیسون کانتی (کلینت ایست وود) اشاره نمود.در حقیقت می توان گفت کوشش شده تا این موضوع در دوئت پرداخت متفاوتی داشته باشد.

دانش در بخش دیگری از جلسه با اشاره به جلوه گذر زمان بر ساخت فیلم گفت: شتاب تغییر در زندگی ما به گونه ای است که اشاره به اجاره بهای چهار میلیون تومانی در فیلمی که چهار سال پیش ساخته شده امروز کهنه و خاطره انگیز جلوه می نماید! چه بسا اگر دوئت امروز ساخته می شد باید در آن به کرایه دوازده میلیون تومانی و حتی بیش تر اشاره می شد.

وی گفت: فیلم درباره شرایطی است که آدم ها اگر نسبت به آن رضایت نداشته باشند حتماً در آن تغییر ایجاد می نمایند. در حقیقت اگر بپذیریم که انسان نسبت به رنج ها و لذت های خود حساسیت داشته باشد محال است او در قاموس خود پذیرای رنج باشد؛ درست مثل اصرار برای حرارت دادن به چوب، برای تبدیل آن به بخار!

دانش گفت: اغلب ما در روابط شخصی و اجتماعی خود (نظیر تعهدها و حتی ارتباط با اعضای خانواده) می دانیم انجام چه کارهایی درست است اما نمی دانیم تا کجا می توان پای این فکرِ درست ایستاد و مثلاً زندگی را ادامه داد.

دانش در بخش خاتمهی این جلسه در پاسخ به پرسشی درباره جنس متفاوت بازی مرتضی فرشباف در یکی از نقش های اصلی دوئت گفت: مرتضی فرشباف از دوستان خیلی خوب من است و او برای بازی در این فیلم نهایت کوشش خود را به کار برد. اما قبول دارم که یا بازیگر نقش او باید از میان هنرپیشه های حرفه ای انتخاب می شد و یا جنس بازی سایر بازیگران فیلم به او نزدیک.

وی گفت: او برای بازی در سکانس خاتمهی فیلم به قدری وقت و انرژی گذاشت که بعد از خاتمه فیلم برداری آن صحنه بیمار و حدود دو هفته در خانه بستری شد.

هایده صفی کمک (تدوینگر فیلم) که به دلیل کسالت، تنها در بخش کوتاهی از جلسه با کارگردان فیلم همراهی نموده بود درباره تجربه همکاری خود با این فیلم ساز گفت: خوش بختانه در زمان ساخت فیلم کوتاه دوئت به نزدیکی فکری خوبی رسیده بودیم که در هنگام تدوین نسخه سینمایی این فیلم به نتیجه رسید.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مهسان بلاگ: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای مهسان