باران خاطره های عاشقانه در روزهای بدون عشق - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، آنچه می خوانید یادداشتی است که مریم جعفری حصارلو، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران بر این اجرا نوشته است: نمایشنامه خوانی روزهای بی باران با تم عشق و مرگ توامان مفهوم بیا قدر یکدیگر بدانیم را برای هر بیننده تداعی می نماید. داستان روایت خاطره های مهرداد از روزهایی است که به ایران برگشته و جراح مغز و اعصاب است. او نمی داند خبر تومور مغزی دوست صمیمی اش پوریا را چطور باید مطرح کند. مهرداد عاشق باران است که تلفن هایش بی پاسخ گذاشته و بعدها می فهمد در یک تصادف کشته شده است. پوریا هم یا باید عمل کند و کلا حافظه اش را از دست بدهد یا چند ماه دیگر زنده نباشد. خاتمه داستان با مرگ پوریا به سرانجام می رسد و مهرداد می ماند و خاطرات تلخ عشق و مرگ توامان!

نمایشنامه به خودی خود ریتم بسیار کند دارد، چرا که اساسا درام بر مبنای کشمکش های درونی فرد با خودش (مهرداد) بنا شده و نمود بیرونی ندارد. همچنین حس شاعرانگی در مونولوگ های مهرداد سبب تبدیل شدن نمایشنامه به یک شعر سپید شده است. راوی مهرداد است و به نظر می رسد دیالوگ ها گاهی از رسالت خود یعنی ادامه دادن خط داستانی غافل می ماند و شعر جاری می گردد. بنابراین امکان حذف بعضی دیالوگ ها درباره مفاهیم تکراری یا داستانک های بی محتوا وجود دارد، چرا که ساختار درام را به فیلمنامه نزدیک می نماید و باعث کندی بیش از حد خوانش می گردد.

تا اینجا آنالیز نمایشنامه صِرف بود اما در اجرا بازیگران حس شاعرانگی را با پوست و خون درک و چنان شعر دوست داشتنی عشقی را که با مرگ به سرانجام می رسد از آن خود می نمایند که گویی شخصیت های نمایشنامه از دل کاغذ بیرون زده و جان گرفته اند. لمس لحظات عاشقانه و باور روابط انسانی و حتی واکنش های حسی کاملا یک نمایشنامه خوانی رادیویی را تداعی می نماید. چندان که اگر چشم ها را ببندی و فقط با صدا روایت را دنبال کنی، از خوانش آنها لذت می بری.

شاید بتوان گفت روزهای بی باران یکی از خوش ریتم ترین اجراهای خوانش توسط اداره کل فرهنگی معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بود و جای بسی خوشبختی است که آثار نمایشی به همت این اداره کل نمایشنامه خوانی می گردد.

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها