تئاتر آنلاین با چاشنی خلاقیت همراه نیست
به گزارش مجله سرگرمی، تهران (پانا) - سجاد داغستانی مطرح کرد هیچ ارائه آنلاین و با کیفیتی از تئاتر آنلاین که با چاشنی خلاقیت همراه باشد، ندیده ایم.
به گزارش خبرنگاران، سجاد داغستانی نویسنده، کارگردان، تهیه نماینده، بازیگر تئاتر و یکی از اعضای گروه مدیریت تماشاخانه آژمان درباره معضلات و مسائل تئاتری ها در دوران کرونا گفت: در مقدم ترین خط ممکن، از اسفندماه سال گذشته آسیبی که کرونا آن را تشدید کرد و از گذشته نیز وجود داشته است را با تمام وجود لمس می کنم و متحمل می شوم. این آسیب نه تنها شامل حال من، که گریبان گیر تمام دوستان تئاتری من به اندازه های مختلف بوده است. آسیبی که دولت و مراجع مربوط به تئاتر متاسفانه کوششی برای حداقل کاهش آن نکرده و انگار قصد آن را هم ندارند.
وی ادامه داد: به عنوان مثال این روز ها شاهد تعطیلی مداوم و یکی پس از دیگر تماشاخانه های خصوصی هستیم و ما هم در تماشاخانه آژمان به شدت با ضرر و زیان غیر قابل جبرانی روبرو بوده و هستیم و با چنگ و دندان برای نگهداری این مجموعه هنری کوشش می کنیم. البته این کوشش تا جایی امکان ادامه دارد که اوضاع به همین شکل ادامه پیدا کند ما نیز باید به دنبال راه چاره دیگری باشیم.
این کارگردان تئاتر درباره فعالیت هنری خود اظهار کرد: اسفند ماه سال گذشته من تهیه نماینده دو اثر و کارگردان و تهیه نماینده یک اثر بودم که هر 3 به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شدند و من به همراه گروهم و گروه های دیگر ضرر اقتصادی و روحی زیادی را متحمل شدیم. به شکلی که حتی دکور های اجرا هایی که قرار بود به صحنه ببریم هم به دلیل قرار نگرفتن در جای مناسب و عدم امکان نگهداری درست از آن ها قابل استفاده نیستند.
وی گفت: هزینه های بسیار زیادی برای همین اجرا ها در بخش های مختلف اعم از محل تمرین گروه ها (پلاتو)، گرافیک، لباس، سالن، تبلیغات و ... پرداخت شده که به هیچ عنوان قابل جبران نخواهند بود. در این 3 اجرا در حدود 100 نفر مشغول به فعالیت بودند که همگی بیکار و خانه نشین شده اند. همچنین هنرمندان تئاتر نزدیک به یک سال است که نه تنها درآمدی نداشته ایم بلکه با زیان هایی روبرو شده ایم که سال ها برای جبران آن باید کوشش کنیم تا شاید بتوانیم به نقطه صفر بازگردیم.
داغستانی با اشاره به چاشنی خلاقیت در تئاتر آنلاین عنوان نمود: در ابتدای آغاز تعطیلی ها به واسطه شیوع ویروس کرونا، اقدامات عجولانه ای پیرامون برگزاری جشنواره های آنلاین، ارائه نمایش های آنلاین و ... بر بستر های مختلف انجام شد که متاسفانه به دلیل همین عجله با پایین ترین کیفیت ممکن به اجرا رسید.
وی بیان نمود: اساساً با اینکه باید آینده نگر بود و اینکه کرونا تلنگری خوب برای همه هنرمندان بود تا به شیوه های مختلف ارائه فکر نمایند و خود را محدود به یک نوع از ارائه ای که با کوچکترین تغییر، امکان آن از هنرمند سلب می گردد موافق هستم، اما هنوز هیچ ارائه آنلاین با کیفیتی که با چاشنی خلاقیت خوشمزه شده باشد ندیده و نچشیده ام. اما به شدت به دنبال شناخت، یادگیری و تجربه قالب های جدید ارائه هستم که بتوان در تمام مواقع به آن امیدوار بود و از فرایند فراوری و سپس تحویل آن به مخاطب لذت برد.
این کارگردان تئاتر خاطر نشان کرد: در نهایت از نظر بنده چیزی به عنوان تئاتر آنلاین وجود ندارد، چون مخاطب به تماشای تئاتر نمی نشیند. شاید باید نام دیگری برای آن انتخاب کنیم. هر چند با تفکیک و دسته بندی ارائه های هنری و نامگذاری آن ها هم خیلی موافق نیستم و در تماشای یک اثر هنری برای آن در ذهن خود به دنبال اسم نمی گردم.
داغستانی بیان نمود: باید به این نکته توجه کرد که در واقع در تئاتر آنلاین مخاطب، تصویری از یک تئاتر را می بیند نه خود آن را، که این بخشی از یک تئاتر است و بخش مهمی از تئاتر محل اجرای آن و فضای حاکم بر آن محل است. پس در نهایت مخاطب آنلاین بخشی از لذت دیدن تئاتر در سالن را هم تجربه خواهد نمود. شاید با این مثال بتوان ملموس تر این موضوع را درک کرد. نور می رود، نور می آید. تصور مقایسه درک کامل حس دریافتی مخاطب در لحظه رفت و برگشت نور در سالن تئاتر با مخاطبی که در ارائه آنلاین این صحنه را مثلا در تلفن همراه یا تلویزیون خانه اش می بیند چیزی در حدود زمین تا آسمان است. مثال دیگر تماشای فیلم در سینما و در لپ تاپ است که در یک مقایسه حداقلی می توان به تفاوت های حداکثری موجود در این دو قالب پی برد.
این نویسنده تئاتر اضافه کرد: مخاطبی برای تئاتر آنلاین هم وجود ندارد و به هیچ عنوان امکان درآمدزایی و برگشت اقتصادی در تئاتر آنلاین برای تمام گروه های نمایشی نیست. در همین دوران تنها چند فیلم تئاتر که بازیگران شناخته شده داشته اند توانسته اند به صورت محدود فروش داشته باشند که مخاطبان آن ها هم اصلا مخاطب حرفه ای و دائم تئاتر نیستند کما اینکه فیلمبرداری از نمایش ها و پخش آن ها در قالب فیلم تئاتر یا اجرای تئاتر بر روی صحنه و پخش آن به عنوان تئاتر آنلاین در لایو اینستاگرام یا هر جای دیگری درمان درد این روز های تئاتر نیست و در نهایت با آثار بی کیفیتی روبرو خواهیم بود که مخاطب را هم پس خواهد زد. برای ارائه آنلاین باید قوائد آن را دانست و برای آن طراحی مورد احتیاج را انجام داد. کارگردانی ارائه آنلاین با کارگردانی صحنه تفاوت هایی دارد که در تمام بخش های ارائه اعم از انتخاب متن، شیوه بازیگری، طراحی صحنه، لباس، گریم، نور و ... نیز تاثیر بسیاری خواهد داشت. پس باید به دنبال طراحی مخصوصی برای ارائه اثرمان در قالب آنلاین باشیم، نه اینکه با کمترین امکانات تصویر مبهمی از اثر خود را به صورت آنلاین ارائه کنیم.
داغستانی در انتها درباره مسائل تئاتر در قبل، حالا و بعد از کرونا مطرح نمود: تعداد مخاطبان تئاتر در ایران به شدت کم است. کرونا این کم را تا نزدیک به هیچ پایین آورده است. در پسا کرونا نیز بسیار زمان ضروری است تا دوباره با کوشش بسیار به همان کم بازگردیم و آنجا برای ما نقطه صفر خواهد بود. متاسفانه هیچ حمایتی از گروه های نمایشی در قبل از دوران کرونا نیز وجود نداشته است و تعداد بسیاری از گروه ها با یک حساب سر انگشتی از پیش از اجرا های خود نیز می دانستند که با فروش حداکثری بلیط های نمایش خود هم نمی توانند هزینه های فراوری و اجرا را تامین نمایند، اما باز هم با همان جنون تئاتری معروف با آغوش باز به فراوری و اجرا می پرداختند.
وی گفت: شاید باید راه چاره دیگری برای تئاتر اندیشید و سیاستی را طرح ریزی کرد که اولا هر تئاتری به اجرا نرسد، اما هر نمایشی که مجوز اجرا بر روی صحنه را دریافت کرد حتما از حمایت مرکز هنر های نمایشی و وزارت ارشاد برخوردار گردد. باید به دنبال طراحی مخصوصی برای ارائه اثرمان در قالب آنلاین باشیم، نه اینکه با کمترین امکانات تصویر مبهمی از اثر خود را به صورت آنلاین ارائه کنیم.
منبع: خبرگزاری پاناcruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها