اوتیسم در بزرگسالی؛ تشخیص، علائم و درمان
به گزارش مجله سرگرمی، بیماری اوتیسم یا درخودماندگی، یک اختلال رشدی است که بر روی روابط اجتماعی فرد تاثیر می گذارد. این بیماری با علائمی همچون رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی، رفتارهای تکراری و گفتار و ارتباط کلامی مختل همراه است. اوتیسم در اوایل کودکی شکل گرفته و تا بزرگسالی ادامه می یابد. اوتیسم در بزرگسالی، منجربه مشکلاتی در روابط اجتماعی فرد در مدرسه و یا در محل کار شده و موجب می گردد فرد توانایی کافی برای خوب صحبت کردن و برقراری ارتباط را نداشته باشد. در این مطلب به آنالیز جوانب مختلف اوتیسم در بزرگسالی خواهیم پرداخت.
اوتیسم در عظیمسالی
در گذشته محققان بر این باور بودند که اوتیسم یک بیماری واحد با دامنه وسیعی از علل و علائم است. با اینکه امروزه، عوامل ژنتیکی را یکی از علل اساسی بیماری اوتیسم می دانند، ولی باید گفت که دلیل ابتلا به بیماری اوتیسم هنوز به طور قطع شناخته نشده است. تحقیقات بر روی بچه ها اوتیسم نشان می دهد که تأثیر اوتیسم در بچه ها نظیر اختلال در برقراری روابط اجتماعی و مهارت های ارتباطی این بچه ها تا دوره های عظیمسالی باقی خواهد ماند و این امکان وجود دارد که روان پزشکان حوزه عظیم سالان با شماری از بیماران مبتلا به اوتیسم تشخیص داده نشده، رو به رو شوند. علاوه بر این، در سنین نوجوانی و عظیمسالی بیماران اوتیسم نشانه ها و اختلالات روان پزشکی بیشتری مشاهده شده است و احتمال آن بیشتر است که این افراد به عنوان افراد وسواسی، منزوی، اسکیزوفرن، عقب مانده ذهنی یا افراد با آسیب مغزی محسوب شوند.
تشخیص اوتیسم در عظیمسالی
بیماری اوتیسم در بچه ها به سادگی تشخیص داده می گردد. این اختلال معمولاً زمانی تشخیص داده می گردد که والدین نگران ناشنوایی کودک می شوند؛ کودک هنوز صحبت نمی نماید، به آغوش والدین یا دیگران نمی رود و از واکنش عاطفی به دیگران خودداری می نماید. از طرفی تحقیقات نشان می دهند که اثر این بیماری در اجتماعی شدن و گسترش مهارت های ارتباطی تا زمان عظیمسالی بچه ها نیز باقی خواهد ماند. علاوه بر این، شمار زیادی از این بچه ها در دوره نوجوانی و عظیمسالی به علائم و اختلالات روان پزشکی دیگری نیز مبتلا می شوند.
اما تشخیص اختلال اوتیسم در عظیمسالی بسیار دشوارتر از سنین کودکی است و غالباً برای تشخیص آن، سه مورد؛ ارتباطات اجتماعی، هوش اجتماعی و تفکر و استدلال این افراد مورد ارزیابی قرار می گیرد. در مجموع عظیم سالان مبتلا به بیماری اوتیسم دارای ویژگی های خاصی هستند که با مشاهده این ویژگی ها در افراد، اوتیسم در آن ها تشخیص داده می گردد. در قسمت های بعدی به تعدادی از این علائم اشاره خواهد شد.
روش نوین تشخیص
تعدادی از محققان دانشگاه کینگ لندن، اسکن مغزی سریعی را ارائه داده اند که قادر است با 90 درصد دقت، اوتیسم در عظیمسالی را در زمانی حدود 15 دقیقه تشخیص دهد. دانشمندان دانشگاه کینگ از اسکن ام آ ر آی برای تصویر برداری از ماده خاکستری مغز بهره برده اند و سپس از یک روش تصویر برداری مجزا جهت تبدیل این تصاویر اسکن شده به تصاویر سه بعدی استفاده می نمایند تا الگوریتم های رایانه ای ساختار، شکل و ضخامت این ماده را مورد آنالیز قرار دهند. این اندازه گیری های پیچیده با بهره گیری از رایانه می تواند به سرعت نشانگرهای زیست شناختی را برای آنالیز اینکه آیا فردی اختلال طیف اوتیسم دارد یا خیر نشان دهد. به بیان این محققان این دستاورد مهمی در علم است که دانشمندان امیدوار هستند در آینده به غربالگری برای اوتیسم در بچه ها منجر گردد.
علائم و نشانه های اوتیسم در عظیمسالی
اوتیسم در عظیمسالی با علائم و نشانه هایی در فرد همراه است که در زیر تعدادی از این نشانه ها را مورد آنالیز قرار می دهیم.
- فرد اوتیستیک در انجام فعالیت ها به صورت گروهی با مسائل زیادی رو به رو می گردد.
- میزان مصاحبههای این افراد با دیگران بسیار کم و کوتاه است.
- در درک کردن و تحلیل کنایه ها با مشکل رو به رو هستند.
- در پردازش های حسی و پاسخگویی مناسب به محرک های خارجی در فرد اختلال وجود دارد.
- در انتخاب کردن مطلب یا موضوعی برای مصاحبه در اجتماع مشکل دارند.
- به صورت تقریبی 40 درصد از مبتلایان به اوتیسم، هیچ وقت حرف زدن را یاد نمی گیرند. از این رو، در صورتی که فرد عظیمسالی نتواند به درستی حرف زدن خود را مدیریت کند، محتمل است به اوتیسم مبتلا باشد.
- این افراد نمی توانند به درستی با دیگران همدلی نمایند و در به اشتراک گذاری احساسات خود مشکل دارند.
- این افراد کلمه به کلمه صحبت می نمایند.
- در بیان احتیاجهای خود با مشکل رو به رو هستند.
- در فهمیدن زبان بدن اشاره ها و درک حالات چهره مشکل دارند.
- انگیزه ای برای برقراری ارتباطات اجتماعی ندارند.
- دایره علایق این افراد محدود است، ولی در برخی از زمینه ها نظیر هوانوردی، مهندسی، ریشه شناسی لغات یا تاریخ اطلاعات زیادی دارند.
- بیماران مبتلا به اوتیسم، احتمالا دوستان زیادی نداشته باشند و به کارهای اجتماعی نمی پردازند.
- در صورتی که جریان عادی و معمولی زندگی دچار ازهم گسیختگی گردد دچار اضطراب شدید می شوند.
- درسازماندهی زندگی خود، مشخص هدف و ایجاد طرح هایی برای آینده مشکل دارند.
- همان طور که اشاره شد، هسته مرکزی بیماری اوتیسم، اختلال در برقراری ارتباط است که در افراد مبتلا به اوتیسم به خوبی دیده می گردد.
- گاهی اوقات، رفتارهای خود آزاری و پرخاشگری نیز در این افراد مشاهده می گردد.
- آنان احتمالا به یک برنامه ثابت در هر روز پایبند هستند.
- عظیم سالان مبتلا به اوتیسم قادر نخواهند بود که از عادت های روزمره خود دست بردارند.
- آن ها به چیزهای آشنا علاقه مند هستند.
- در این بیماران حرکت های تکراری مانند دست زدن، پریدن، پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در برابر انواع تغییرات نیز به چشم می خورد.
- یکی دیگر از نشانه های اوتیسم در عظیمسالی این است که مبتلایان به این اختلال ممکن است در زمینه هایی خاص به شدت برتر و مطلع باشند. این توانمندی می تواند در زمینه های مختلفی مانند ریاضی، تاریخ یا موسیقی و غیره باشد.
- این افراد ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت های غیرعادی داشته باشند.
زندگی عاطفی و اجتماعی عظیمسالان مبتلا به اوتیسم
قابل ذکر است که میزان پایینی از عظیم سالان مبتلا به بیماری اوتیسم، ازدواج می نمایند، بچه دار می شوند و در مناطق شهری زندگی می نمایند. تعداد زیادی از افرادی که با بیماران اوتیسم زندگی می نمایند اذعان دارند که زندگی با افراد مبتلا به اوتیسم مانند زندگی با افراد سالم است. امروزه دانشمندان بر این باورند که افراد اوتیستیک طول عمر طبیعی دارند.
گروهی از بیماران مبتلا به اختلال اوتیسم قادر هستند به صورت مستقل زندگی نمایند، گروهی دیگر از این افراد زندگی نیمه مستقل دارند و گروهی دیگر از این بیماران قادر نیستند که مسائل اساسی زندگی را خودشان برطرف نمایند.
رابطه جنسی و زندگی زناشویی بیماران اوتیستیک
داشتن روابط احساسی و جنسی بخش اعظمی از رشد و سلامت انسان ها محسوب می گردد. تمایلات جنسی، مسئله ای فراتر از آمیزش جنسی است. تمایلات جنسی به این معناست که فرد در خصوص رشد و تحول بدن خود چه احساسی دارد، چگونه احساس های صمیمانه را درک می نماید و جذب دیگران می گردد یا دیگران به او جذب می شوند، چگونه درگیر یک رابطه عاطفی می گردد و به آن تداوم می بخشد و در نهایت رفتارهای جنسی و صمیمانه را شکل می دهد.
عظیم سالان مبتلا به بیماری اوتیسم، گاهی ممکن است درک درست و پخته ای از معیارهای جنسی نداشته باشد؛ درحالیکه این افراد مانند سایر هم سن و سال های خود علاقه مند به برقراری رابطه جنسی با جنس مخالف هستند. مهارت های مورد احتیاجی که غالباً برای برقراری رابطه احساسی مورد احتیاج است، سبب می گردد تا بیشتر آن ها را از داشتن یک رابطه صمیمی اجتناب نمایند. آن ها معمولاً در ارتباط با قوانین نانوشته روابط محبت آمیز به مشکل بر خواهند خورد. از این رو اغلب این افراد رابطه جنسی و ازدواج را در طول زندگی خود تجربه نخواهند کرد.
باید دقت داشت که ازدواج یک فرد مبتلا به اوتیسم با فردی سالم یا دیگر بیمار اوتیسم امکان پذیر است ولی این ازدواج مملو از مشکل ها و تعارض های ارتباطی و عاطفی خواهد بود. این گونه چالش ها به صورت قطعی بر عملکرد فرد در زندگی روزمره و خارج از محیط خانواده نظیر شرایط شغلی نیز تأثیر خواهد داشت؛ به خصوص در صورتی که یکی از زوج ها سالم و دیگری به اوتیسم مبتلا باشد. البته این موضوع تنها مربوط به زوج ها نمی گردد، بلکه حضور یک فرد مبتلا به اوتیسم در خانواده به تنهایی چالش های گوناگونی را به همراه خواهد داشت.
تاثیر اوتیسم بر روی اشتغال
گروهی از افراد عظیمسالی که مبتلا به اوتیسم هستند، قادر خواهند بود که مدارج دانشگاهی داشته و به صورت مستقل کار نمایند. این افراد بسته به میزان مسائلشان، باید تحت نظارت دیگران (اعضای خانواده یا مراکز مربوطه) مشغول به کار شوند. درصد کمی از عظیم سالان مبتلا به اوتیسم قادر هستند شغل های خاص و بدون نظارت دیگران را به عهده بگیرند. این در حالی است که این افراد در انجام این مشاغل، مهارت های کمتری در مقایسه با سایرین خواهند داشت.
سه نوع اشتغال به کار برای افراد مبتلا به اوتیسم بیان شده است:
- اشتغال رقابتی (بیشترین استقلال را به بیمار اوتیسم می دهد و هیچ حمایتی از این فرد انجام نمی گردد. او حتی قادر خواهد بود که کار خود را مدیریت کند. حتی ممکن است در مشاغلی که احتیاجمند توجه به جزئیات است و البته احتیاجی به تعاملات اجتماعی پیچیده نیست مانند علم کامپیوتر پیروز باشد.)
- اشتغال پشتیبانی شده
- اشتغال حمایتی یا ایمن
درمان اوتیسم در عظیمسالی
درمان کامل و اختصاصی برای اوتیسم وجود ندارد، ولی ترکیبی از درمان های خانگی و آموزشی می تواند به بهبود آن کمک کند. این درمان ها شامل روینمودهای مختلفی مانند دارودرمانی، گفتاردرمانی، اصلاح تغذیه، افزایش مهارت های ارتباطی، موسیقی درمانی و بهبود عملکرد شناختی است. این درمان ها به کم کردن رفتارهای غیرعادی در این افراد کمک می نمایند. در زیر به تعدادی از روش های درمانی اشاره خواهد شد.
1. آموزش های خاص برای بهبود بیماری اوتیسم
آموزش دادن به این افراد وابسته به زمان خاصی نیست و تمامی آنان می توانند به صورت مداوم تحت آموزش های گوناگون برای بهبود اوتیسم قرار بگیرند. مبتلایان به اوتیسم باید تحت آموزش هایی قرار داشته باشند که به آن ها برای برطرف احتیاجهایشان کمک کند. این آموزش ها غالباً توسط متخصصان این زمینه ارائه می گردد و می تواند در بلند مدت تاثیرات زیادی در بهبود این اختلال داشته باشد.
2. بهبود مهارت های اجتماعی
یکی از مسائل بیماران اوتیسم عدم توانایی در مهارت های اجتماعی به خصوص صحبت کردن است. برای این افراد درمان هایی طراحی می گردد که به برطرف مسائل زبانی و ارتباطی آنان کمک کند.
3. دارو درمانی
هنوز داروی به خصوصی برای درمان بیماری اوتیسم ساخته نشده است، ولی تعدادی از داروها به کاهش علائم اختلال اوتیسم کمک می نماید. به عنوان مثال از داروهایی که برای برطرف مسائل خواب، اضطراب، بیش فعالی و سایر داروهایی که برای برطرف مسائل رفتاری شناخته شده هستند، برای کم کردن برخی از علائم اوتیسم استفاده می گردد. تعدادی از این داروها ممکن است باعث آسیب رساندن به بیمار مبتلا به اوتیسم گردد، از این رو پیش از مصرف این داروها باید با پزشک متخصص مشورت کرد.
4. کاردرمانی و گفتار درمانی
این نوع درمان ها به فرد کمک می نماید تا مهارت های عملکردی خود را تقویت کند. کاردرمانی، درمان های حرکتی و گفتاردرمانی همه به فرد کمک می نماید تا بتواند احتیاجهای خود را بهتر برطرف نموده و علائمش بهبود یابد.
5. رفتاردرمانی
ترفندهای گوناگونی برای کاهش رفتارهای غیرعادی و ناخوشایند و بهبود رفتارهای مثبت برای افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد. در این روش درمانی با بهره گیری از این ترفندها، میزان رفتارهای غیر عادی افراد مبتلا به اوتیسم را کاهش می دهند.
علم در خدمت کاهش علائم اوتیسم
فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگرها با افراد عظیمسال مبتلا به اختلال اوتیسم برای پیروزیت در زندگی روزانه کار می نمایند. آن ها فرصت های اجتماعی و حرکتی برای افراد اوتیستیک محیا نموده و کمک می نمایند تا مهارت های فیزیکی خود را پرورش دهند. متخصصان این زمینه با تک تک بیماران اوتیسم کار می نمایند تا به وی کمک دهند، آمادگی جسمی، عملکردی و حرکتی خود را بهبود بخشد. بدین طریق این بیماران قادر خواهند بود شغلی داشته باشند، عملکردی پیروز در خانه از خود بروز دهند و از فعالیت های اوقات فراغت خود لذت ببرد.
بیشتر مطالعات و پژوهش هایی که در زمینه بیماری اوتیسم اجرا شده است بر روی تشخیص علائم بیماری اوتیسم و درمان آن در بچه ها متمرکز است، ولی تحقیقات گوناگون نشان می دهد که بیماری اوتیسم در عظیمسالی نیز قادر است زندگی این افراد را تحت تأثیر خود قرار بدهد. عظیمسالانی که مبتلا به اختلال اوتیسم هستند، به ندرت به سراغ مواردی مانند آموزش های عالی، یافتن شغل یا پیشرفت در زندگی خود می فرایند. دانشمندان در کوشش اند تا تأثیر برنامه های آموزشی بر روی دانش آموزان و عظیم سالان مبتلا به اوتیسم را مورد ارزیابی قرار دهند و به تبع آن به این افراد کمک دهند، زندگی مستقلی داشته باشند.
شما نیز اگر تجربه ای در زمینه اوتیسم در عظیمسالی و یا زندگی با این افراد دارید، آن را برای ما ارسال نمایید.
منبع: مجله انگیزهcanadaro.ir: تور کانادا: مجله گردشگری و مسافرتی تور کانادا، ویزای کانادا
indiaro.ir: تور هند ارزان قیمت indiaro | تور بمبئی، گوا، آگرا، جیپور، تور مثلث طلایی، تور نوروز، بهار، تابستان، پاییز، زمستان