اقتصاد ایران و چند سوال مهم
به گزارش مجله سرگرمی، همواره و در همه کشورها و ملت ها، فراوری محترم و ارزشمند بوده و هر عضوی از جامعه که در پی ارتقای کمی و کیفی فراوری و توسعه مولفه های موثر بر آن گام برداشته، مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است. از سوی دیگر، تجارت هم همواره به اسم یکی از نیازهای جوامع مورد توجه بوده و عده قابل توجهی از مردم در پی رونق آن بوده اند.
درباره در اولویت داشتن هر یک از این دو بر یکدیگر، بحث ها و کش و قوس های زیادی در طول تاریخ اقتصاد شکل گرفته و هر گروه، استدلال ها و شواهد خود را مبنی بر رجحان خود، بارها و بارها تشریح نموده اند و کشورهای جهان، بنا بر پتانسیل ها و شرایط خود، تصمیم تعیینی در این رابطه اتخاذ نموده و تکلیف خود را روشن نموده اند، اما به نظر می رسد که این مباحث هنوز در اقتصاد ایران، به قوت خود باقی است و همه ما با تغییر مدیران دولتی و سیاستگذاران حوزه فراوری و تجارت، در انتظار تغییرات کلان هستیم.
واقعیت این است که اقتصاد ایران در دوران اخیر که در روبروه با تحریم های همه جانبه قرار گرفته، نشان داد که سخت نیازمند بازبینی صحیح، واقع گرا و منطبق بر منافع ملی در نحوه ارتباط میان مصرف، فراوری و تجارت است. اگر به معنای واقعی در پی دستیابی به یک اقتصاد تاب آور و مقاوم هستیم، باید آن را به صورت ساختاری در کشور پایه ریزی کنیم و پاسخگویی به سوالات سخت را نه به وسیله راهبردهایی نظیر حذف سوال، بلکه با کارشناسی و فارغ از تعارفات و به دور از تعارض منافع گروهی و صنفی و جناحی به انتها برسانیم.
سوال اساسی که امروز اقتصاد ایران با آن روبرو است و چند دهه است که از پاسخگویی به آن شانه خالی می کنیم، این است که نقطه تعادل فراوری داخلی و تجارت خارجی کجا است و چگونه می توان عوامل مختلف را به گونه ای مدیریت کرد تا این نقطه تعادل منطبق بر منافع ملی و رفاه عمومی باشد؟ در ادامه این بحث، سوالی که باید دنبال گردد این است که مقدار آسیبی که به وسیله تجارت خارجی به فراوری داخل تحمیل می گردد، چقدر است؟ و چرا وقتی صحبت از معین ضریب و وزن هر یک از مولفه های آسیب رسان به فراوری می گردد، فضای بحث ها غبارآلود و خاکستری می گردد؟
برای نجات اقتصاد کشور، ضرورت دارد که هرچه سریع تر، دست از حاشیه رفتن ها و گفتمان سازی های مقطعی و گذرا که انتهای هم ندارد، برداریم و با چشمانی باز به جهانی اطراف و کشورهای دیگر نگاه کنیم و تکلیف مان را با این چالش ها تعیین کنیم.
وقتی استهلاک برای فعالان مالی اعم از فراورینماینده و بازرگان، به قدری افزایش یافته که بنگاه های ما هر روز خطر ورشکستگی و حذف از بازار را با گوشت و استخوان خود لمس می نمایند، وقتی تورم به قدری افزایش یافته که سال به سال رکوردها دائما به صورت افزایشی تغییر می نماید، وقتی همه نگران منظره آینده اشتغال، توسعه و عایدی سرانه هستیم، نمی توان ضرورت رسیدن به یک نقطه تعادل برای همه ذی نفعان را انکار کنیم.
*عضو هیات مدیره مجمع واردات
منبع: جهانی اقتصاد
منبع: خبرگزاری پاناعینک گوچی: مهسان بلاگ | سیستم مدیریت محتوای مهسان