آیا شبکه های اجتماعی مردم را گستاخ و پرخاشگر می نمایند؟ - مجله سرگرمی

هنر ترول کردن

اگر طی 5 الی 10 سال اخیر زمان خود را در شبکه های اجتماعی سپری نموده باشید، بدون هیچ تردید با عبارت ترول یا ترول کردن برخورده اید. اگر تا به حال این کلمه به گوش تان نخورده کافیست در بخش کامنت های اینستاگرام یک سلبریتی اسکرول کنید. همواره چند ترول وجود دارند که با بیان نظرات بحث برانگیز و نظراتی که هیچکس از آن ها استقبال نمی نماید، به دنبال ترغیب مردم به واکنش و راه اندازی دعوا و مرافعه هستند.

بنابر آمار به دست آمده از نظرسنجی تجربه رفتارهای بد در محیط شبکه های اجتماعی، 66 درصد از پاسخ دهندگان می گویند معمولا شاهد رفتارهای بد در فضای آنلاین هستند. تنها 1 درصد از پاسخ دهندگان هم به نظرشان هیچوقت چنین اتفاقی نیفتاده است. به خاطر تداوم ظهور این کامنت های توهین آمیز و نامناسب، بسیاری از افراد اصلا آن ها را مشکل زا تلقی نمی نمایند. برای مثال یکی از پاسخ دهندگان می گوید: من را سرگرم می نمایند... گاهی از اوقات مثل تماشای یک سریال درام آبکی است. علی رغم اینکه بعضی از مردم به ترول ها عادت نموده اند، تحقیقات مورد اشاره به این نتیجه گیری می رسد که رفتارهای بد در محیط آنلاین، به تجربه مردم و لذتی که از شبکه های اجتماعی می برند آسیب می زند.

اما چه چیزی در این شبکه های اجتماعی و همینطور عصر دیجیتال باعث شده که احساس کنیم چنین رفتارهایی نرمال یا قابل قبول است؟

نبود خویشتن داری و نشانه های غیر کلامی

بنابر یک پژوهش از سوی محققان دانشگاه پیتزبورگ و مدرسه بیزنس کلمبیا، هر زمان که ما وارد شبکه های اجتماعی می شویم، میزان خویشتن داری مان کاهش می یابد. این به آن خاطر است که در قالب لایک و کامنت در پست هایمان، ارزش گذاری و تشویق می شویم. اثبات شده که عزت نفس ناشی از این اتفاق تاثیری منفی بر خویشتن داری ما چه در محیط آنلاین و چه آفلاین می گذارد.

گذشته از باد کردن غرورمان، شبکه های اجتماعی به ظهور فرم تازه ای از ارتباطات منجر شده اند که شامل هیچ نشانه غیر کلامی، مانند ارتباط چشمی نمی گردد. دلیلی دارد که به ما آموخته اند در دنیای واقعی و هنگام تعامل با مردم، ارتباط چشمی را با آن ها حفظ کنیم. این یکی از مهم ترین زبان های بدن برای برقراری ارتباط موثر است.

در یک تحقیق دیگر معین شده که نبود ارتباط چشمی در محیط آنلاین باعث می گردد مردم هنگام بی ادبی و پرخاشگری احساس راحت تری داشته باشند. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که از میان سه متغیر کاملا مستقل از هم شامل ناشناس بودن، نامرئی بودن و نبود ارتباط چشمی، سومین مورد بیشترین تاثیر منفی را در رفتارهای آنلاین دارد.

تاثیر عدم بازداری آنلاین

تاثیر عدم بازداری آنلاین (Online Disinhibition Effect) به این صورت تعریف شده: سست شدن محدودیت های اجتماعی و بازداری از بروز احساساتی که معمولا در تعامل فیس تو فیس دیده می شوند. این تعریف را جان شولر، پروفسور روان شناسی در دانشگاه رایدر ارائه نموده. او مقاله ای در سال 2004 منتشر کرد و در آن به تحلیل مولفه های مختلف تعاملات اینترنتی که به عدم بازداری احساساتی منجر می گردد پرداخت.

به گفته او، دو نوع رفتار اصلی داریم که از زیردسته های تاثیر عدم بازداری آنلاین تلقی می شوند: عدم بازداری خوش خیم و عدم بازداری سمی.

عدم بازداری خوش خیم زمانیست که مردم در اینترنت اطلاعات بیشتری نسبت به دنیای واقعی به اشتراک می گذارند. آن ها آنچه برای ناهار خورده اند را به اشتراک می گذارند، از برنامه هایشان برای یک روز خاص می گویند و گاهی مسائل شخصی و شرایط روابط خود را تشریح می نمایند. این شکل از عدم بازداری، آسیب رسان نیست و صرفا مزاحمت است. دکمه های آنفالو و میوت در مواجهه با چنین افرادی بسیار کاربردی هستند.

عدم بازداری سمی رفتاری را توصیف می نماید که شامل ادبیات گستاخانه و تهدید است. ترول ها و در مجموع ترول کردن در این دسته بندی جای می گیرند.

به گفته شولر، تاثیر عدم بازداری آنلاین نشات گرفته از شش فاکتور است:

• ناشناس بودن: در سطح اینترنت کامل امکان پذیر است که به شکلی ناشناس با دیگران تعامل کنیم. این باعث شکل گیری دو شخصیت مختلف از ما در محیط آنلاین و آفلاین می گردد و به ما اجازه می دهد مسئولیت رفتارهایمان را برعهده نگیریم.
• نامرئی بودن: بیشتر تعاملاتی که در سطح اینترنت اتفاق می افتد به وسیله متن است. در پشت نمایشگر، بازدارنده های روانی ما ضعیف تر عمل نموده و بنابراین گفتن چیزی که معمولا به صورت حضوری بیان نمی کنیم آسان تر می گردد.
• غیرهمگام بودن: در سطح اینترنت ما این انتخاب را داریم که به صورت فوری به پست ها و پیغام ها پاسخ دهیم و این تاخیر در ارتباط می تواند به عدم بازداری منجر گردد. به همین خاطر است که اشتراک گذاری موضوعات شخصی در محیط آنلاین آسان تر است، چون می توانیم لاگ آف شویم، از بازخوردهای احتمالا منفی فرار کنیم و بعدا با آن ها سر و کله بزنیم.
• نفس گرایی: بدون نشانه های غیر کلامی، شما فواصل خالی ارتباطات را در ذهن تان پر می کنید. شما به تعاملات آنلاین خود به عنوان بخشی از روان خود نگاه می کنید که براساس نیازها و انتظارات تان شکل گرفته است. به همین خاطر احساس می کنیم طرف مقابل را به خوبی می شناسیم (حتی اگر نشناسیم).
• تصورات متمایزنماینده: اینترنت می تواند همچون محیطی رویایی به نظر برسد و بسیاری از مردم باور دارند آنچه در فضای سایبری اتفاق می افتد تاثیری بر مردم در دنیای واقعی یا شرایط های دنیای واقعی نمی گذارد.
• کمینه سازی صندلی و اختیار اجتماعی: شخصیت هایی که صندلی اجتماعی بالایی دارند محمولا صندلی خود را به وسیله زبان بدن و محیط نشان می دهند. اما در محیط آنلاین نمایش صندلی سخت است و علتش نبود نشانه های غیر کلامی. اینترنت یک زمین بازی برابر برای همه است و افراد ضعیف تر می توانند هرچیزی به افراد دارای صندلی بگویند بدون اینکه پیغامدی برایشان داشته باشد.

چطور ترول نباشیم؟

ترول ها یکی از بدترین و سمی ترین ابعاد شبکه های اجتماعی به حساب می آیند. یکی از موثرترین راه ها برای کاهش شمار آن ها اینست که خودتان تبدیل به ترول نشوید. در اینجا چند راه حل ارائه می کنیم که لازم است هنگام تعامل آنلاین با اشخاص مختلف، نسبت به آن ها خودآگاه باشید.

• تصور کنید آن شخص مقابل شماست و به این فکر کنید که چه می خواهید بگویید. آیا همان حرف را در صورت شان هم می زنید؟ اگر نه، بهتر است انگشتان تان را از روی کیبورد بردارید.
• تعاملات آنلاین محکوم به تعبیرهای اشتباه هستند. پیش از انتشار هر چیز، یک دقیقه به آنچه سعی می کنید بگویید فکر کنید و پیغام تان را در ساختاری مثبت شکل دهید.
• آیا درگیر شدن در مکالمات لازم است؟ یا بهتر است کنار بکشید؟ هیچوقت خودتان را هم سطح با ترول ها نکنید چون اگر صادق باشیم اصلا ارزش وقت شما را ندارند. اگر لازم است که یک درگیری را رفع کنید، این کار را به وسیله پیغام های شخصی انجام دهید.

منبع : دیجیاتو

عینک گوچی: مهسان بلاگ | سیستم مدیریت محتوای مهسان