تاریخچه و نقشه جامع شهر شهرکرد در ویکی خبرنگاران - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگار حوزه سفر و گردشگری گروه اجتماعی خبرگزاری خبرنگاران, شَهرکُرد یکی از شهرهای مرکزی ایران و مرکز شهرستان شهرکرد و استان چهارمحال و بختیاری است شهرکرد در 135 کیلومتری جنوب غرب اصفهان واقع شده است. نام پیشین آن دِهْکُرد بوده است که پس از تبدیل به شهر (در شهریور 1314 خورشیدی)، به شهرکرد تغییر نام داده شده است. براساس آمار سال 1395 خورشیدی، جمعیت شهرکرد برابر با 190٬441 نفر است.

شهرکرد مرتفع ترین مرکز استان در ایران است و به همین دلیل به بام ایران شهرت دارد.

پیشینه

هر چند بر اساس یافته های باستان شناسی و به خصوص توجه به استقرار تپه های باستانی مربوط به هزاره های پیش از میلاد مسیح (ع)، در محدوده این شهر می توان قدمتی در حد هزاره های مذکور برای استقرار بشر وآغاز تمدن جهت آن منظور نمود ،لیکن نام قدیم شهرکرد(دهکرد) از دوره زندیه به این سو در منابع دیده می گردد. گفتنی است که در متون تاریخی از مکانی به نام چالشتر در ناحیه شهرکرد به عنوان مرکز حکومتی نام برده شده که خرابه های دیوار قلعه آن امروز به جای مانده است. بر اساس اسناد و مدارک فرهنگی موجود مسجد امام صادق معروف به مسجد اتابکان، در دوره حکمرانی اتابکان فارس ساخته شده است که به واسطه قرار دریافت آن در موضوع بافت قدیم محله، همراه بقعه امامزادگان دو معصوم حلیمه و حکیمه خاتون(س)محل قدیم آتشکده شهرکرد، آسیاب، کارخانه روغن کشی و بازارچه سنتی برجسته تر شدن این محل آن هنگام به بعد دانسته شده است. اتابکان فارس و لرستان از شهرکرد به دلیل موقعیت راهبردی آن به عنوان پاسگاه استفاده می نموده اند.

وجه تسمیه

شهرکرد در قدیم دهکرد نامیده می شد و در شهریور 1314 خورشیدی از دهکرد به شهرکرد تغییر نام یافت. واژه دهکرد از دو بخش ده + کرد تشکیل شده است. در کتابی به نام ایران باستان از ژوزف ویسهوفر محقق و شرق شناس آلمانی آمده است که شاپور دوم در نامه نگاری های خود نام شهریار دژگـُرد را که دژی مستحکم در منطقه کوهستانی زاگرس بوده، آورده است و دژ در پارسی به معنای قلعه وگُرد به معنای پهلوان است که با احتساب تسلط زبان عربی در دوران حکومت اعراب به راحتی می توان دریافت که دژگُرد با عوض شدن حروف ژ و گ که در الفبای عربی وجود نداشته، به دهکُرد تغییر نموده است. در منطقهٔ اصفهان ، چهارمحال و بختیاری ، لرستان و خوزستان وجود مکان های نظامی، کاملاً قابل تشخیص است. همانند چَمگُرد (چَمگُردان امروزی)، دژگُرد (شهرکرد امروزی)، چِلگُرد (چِلگِردامروزی) بروگُرد(بروجرد امروزی ،دژپل قدیم (دزفول امروزی) ودهدژ قدیم و(دهدزامروزی).

بعضی معتقدند واژه کرد در حقیقت به معنی گله داری است چون شغل ساکنان اولیه این منطقه(دوران اتابکان فارس) به علت داشتن مراتع خوب و سرسبز، غالباً گله داری بوده است. بعضی دیگر بر این باورند که این منطقه بدین خاطر دهکرد نام گرفته است که گویا در گذشته دسته ای از نمودها در این جا ساکن بوده اند از این رو این منطقه را دهکرد نامیده اند.البته به گفته بعضی از اهالی این شهر، با توجه به اینکه در شهرکرد چه در قدیم و چه در حال کردین(نوعی بالاپوش نمدی که چوپانان لر به تن می نمایند) فراوری می گردد، ابتدا به این مکان دهکردین و بعدها به خاطر راحتی کار، به آن دهکرد گفته شد.

نژاد

نژاد مردمان بومی شهرکرد به دو دسته کلی تقسیم می گردد دسته اول طوایف گله دار دهکرد و دیگری سایر فامیلهای دهکردی طوایف گله دار گویش خاصی دارند که با هیچ کدام از لهجه های استان مشابه نیست همچنین از نظر فیزیک بدنی و عادات رفتاری نیز باسایر طوایف شهرکرد فرق دارند عادات رفتار اجتماعی و اغلب سنت هایشان شباهت زیادی به نمودهای سنندج دارد همچنین گویش و ادای بعضی کلماتشان نیز با سایر اهالی دهکرد متفاوت است سایر طوایف دهکردی عادات رفتاری و گویش بسیار نزدیکی به سکنه اصفهان و مخصوصا شهرستانهای لنجان اصفهان دارد به نظر من هسته اولیه شهرکردتوسط دامدران کوچرو به خاطر وجود مرغزارهای وسیع و چشمه های فراوان شکل گرفته و کم کم با مهاجرت مردمی از اصفهان و حومه و روستاهای اطراف شهرکرد در سالیان گذشته دهکرد شکل گرفته که این مهاجرین بیشتر به امر کشاورزی و باغداری کلاه اقتصادی نمد اقتصادی و تجارت روغن و پشم و صنایع مختلف مشغول شدند.

انتهای پیغام/

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مهسان بلاگ: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای مهسان