پیست ژیل ویلنوو: قلب تپنده فرمول یک در مونترآل - مجله سرگرمی

از سفر با تور کانادا ارزان قیمت لذت ببرید.

تاریخچه و ریشه‌ها: از جزیره نوتردام تا پیست ژیل ویلنوو

داستان پیست ژیل ویلنوو روایتی جذاب از تبدیل یک جزیره مصنوعی به یکی از مهم‌ترین مراکز ورزش موتوری جهان است. جزیره نوتردام، که در رودخانه سنت لارنس قرار دارد، ابتدا برای میزبانی نمایشگاه جهانی اکسپو 67 در سال 1967 ساخته شد. بعدها، در سال 1976، این جزیره میزبان رویدادهای قایقرانی المپیک بود. زیرساخت‌های جاده‌ای موجود که برای اتصال نقاط مختلف آن ایجاد شده بود، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک پیست مسابقه داشت. این پیش‌زمینه تاریخی، نشان‌دهنده ظرفیت بالای این جزیره برای میزبانی رویدادهای بزرگ بین‌المللی بود که راه را برای آینده ورزشی آن هموار کرد.

در سال 1978، کانادا به دنبال مکانی دائمی و ایمن برای جایزه بزرگ خود بود. پیست‌های قبلی مانند موسپورت پارک در نزدیکی تورنتو که میزبان هشت دوره مسابقه بود، و مون-ترومبلان در کبک که در سال‌های 1968 و 1970 میزبان بود، با نگرانی‌های ایمنی مواجه شده بودند. این نگرانی‌ها منجر به تصمیم قاطع برای انتقال مسابقه به پیستی جدید در مونترآل شد. طراحی این پیست توسط راجر پیرت انجام گرفت و با سرعت زیادی آماده شد تا میزبان رویداد مهمی باشد. این سرعت در آماده‌سازی، نشان‌دهنده فوریت و اهمیت یافتن یک خانه جدید برای جایزه بزرگ کانادا بود.

اولین جایزه بزرگ کانادا در این پیست، که در آن زمان "پیست ایل نوتردام" (Île Notre-Dame Circuit) نام داشت، در سال 1978 برگزار شد. این مسابقه به یک لحظه فراموش‌نشدنی در تاریخ ورزش‌های موتوری تبدیل شد؛ راننده محلی و قهرمان کانادایی، ژیل ویلنوو، اولین پیروزی خود در فرمول یک را با خودروی فراری در خانه کسب کرد. این پیروزی نه تنها یک دستاورد ورزشی بزرگ بود، بلکه به سرعت جایزه بزرگ کانادا را به یکی از مسابقات ثابت و محبوب تقویم فرمول یک تبدیل کرد. این رویداد، پیوند عمیقی بین پیست، راننده محلی و هواداران کانادایی ایجاد کرد که تا به امروز ادامه دارد.

در سال 1982، پس از درگذشت تراژیک ژیل ویلنوو در جریان مسابقات تعیین خط جایزه بزرگ بلژیک در پیست زولدر، این پیست به افتخار او به "پیست ژیل ویلنوو" تغییر نام داد. این تغییر نام، فراتر از یک ادای احترام ساده بود؛ این اقدام، میراث و ارتباط عمیق ژیل ویلنوو با این پیست و هواداران کانادایی را برای همیشه تثبیت کرد. حتی عبارت "Salut Gilles" (درود بر ژیل) نیز بر روی خط شروع/پایان پیست نقاشی شد تا یاد او را گرامی بدارد. این نام‌گذاری، پیست را به نمادی زنده از روحیه و استعداد بی‌باک ژیل ویلنوو تبدیل کرد و جایگاه او را در تاریخ ورزش‌های موتوری جاودانه ساخت.

ژیل ویلنوو: راننده‌ای فراتر از آمار

ژوزف ژیل آنری ویلنوو (زاده 18 ژانویه 1950 - درگذشته 8 مه 1982) یک راننده اتومبیل‌رانی فرمول یک کانادایی بود که با استعداد، شجاعت و سبک رانندگی بی‌باکانه خود، قلب میلیون‌ها هوادار را در سراسر جهان تسخیر کرد. دوران کوتاه اما پرفروغ او در فرمول یک، او را به یکی از محبوب‌ترین و مورد احترام‌ترین چهره‌های این ورزش تبدیل کرد.

ژیل ویلنوو فعالیت حرفه‌ای خود را از مسابقات اسنوموبیل در کبک آغاز کرد، تجربه‌ای که خودش معتقد بود به او در کنترل خودروهای فرمول یک در باران کمک کرده است. این زمینه غیرمعمول، به او مهارتی منحصر به فرد در کنترل خودرو در شرایط دشوار بخشید. او سپس به مسابقات خودروهای تک‌سرنشین روی آورد و در سال 1976 قهرمان مسابقات فرمول آتلانتیک آمریکا و کانادا شد. در سال 1977، او با تیم مک‌لارن وارد فرمول یک شد و سپس به فراری پیوست، تیمی که شش سال تا پایان عمرش برای آن رانندگی کرد.

ویلنوو به خاطر سبک رانندگی تهاجمی، مهارت فوق‌العاده در کنترل خودرو و توانایی‌اش در راندن در لبه‌ی حد توان خودرو شهرت داشت. او به معنای واقعی کلمه، خودرو را به رقص درمی‌آورد و از محدودیت‌های فیزیکی آن فراتر می‌رفت. یکی از نمادین‌ترین لحظات او در مسابقه سال 1981 کانادا رقم خورد، جایی که او با بال جلوی آسیب‌دیده و دید محدود، به طرز معجزه‌آسایی مسابقه را به پایان رساند و به سکو رسید. این عملکرد، نمادی از روحیه "هرگز تسلیم نشو" او بود که او را در میان هواداران و رانندگان دیگر به یک قهرمان تبدیل کرد. جودی شکتر، قهرمان جهان سال 1979 و هم‌تیمی او در فراری، ژیل را "سریع‌ترین راننده تاریخ اتومبیل‌رانی" و "با شخصیت‌ترین فردی که می‌شناختم" توصیف کرده است. نیکی لائودا نیز او را "راننده مسابقه کامل" و "بهترین استعداد در میان همه ما" نامید. این توصیفات، نشان‌دهنده تأثیر عمیق او بر همکاران و رقبا بود، فراتر از هر آمار و عنوانی.

با وجود اینکه ژیل ویلنوو هرگز قهرمانی جهان فرمول یک را کسب نکرد (بهترین جایگاه او دومی در سال 1979 بود)، اما با 6 پیروزی و 13 سکو در 67 مسابقه، به یک اسطوره تبدیل شد. او تنها چهره‌ای در فرمول یک است که با وجود نداشتن عنوان قهرمانی جهان، از دید بسیاری از کارشناسان و رانندگان به عنوان یکی از برترین رانندگان تاریخ ورزش موتوری شناخته می‌شود. مرگ او در سن 32 سالگی، شوک بزرگی به دنیای ورزش وارد کرد و فقدان یک استعداد بی‌نظیر را به همراه داشت. میراث او اما زنده ماند؛ پسرش، ژاک ویلنوو، بعدها در سال 1997 قهرمان فرمول یک شد و تنها کانادایی است که این عنوان را کسب کرده است. نام‌گذاری پیست مونترآل به نام او، و حتی نام‌گذاری یک پیچ در پیست ایمولا به یاد او، نشان از جایگاه بی‌بدیل او در تاریخ ورزش دارد. این اقدامات، اهمیت و تأثیر او را در سطح جهانی، فراتر از مرزهای کانادا، به رسمیت می‌شناسند.

جدول زیر، آمار کلیدی دوران حرفه‌ای ژیل ویلنوو را به صورت خلاصه و قابل فهم ارائه می‌دهد. این اطلاعات به خواننده کمک می‌کند تا با وجود نبود عنوان قهرمانی جهان، مقیاس موفقیت‌ها و دستاوردهای او را درک کند و اهمیت او را در تاریخ فرمول یک، فراتر از صرفاً آمار، متوجه شود.

مشخصات فنی و چیدمان پیست: چالش‌ها و ویژگی‌ها

پیست ژیل ویلنوو یک پیست خیابانی موقت است که از جاده‌های عمومی استفاده می‌کند و خارج از رویدادهای مسابقه، برای ترافیک عادی باز است. این ویژگی، آن را از بسیاری از پیست‌های دائمی متمایز می‌کند و به آن هویتی منحصر به فرد می‌بخشد. این پیست به دلیل سطح آسفالت صاف و نگهداری دقیق خود مطابق با الزامات فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (FIA) شناخته شده است، که به عملکرد بالا و کیفیت مسابقات فرمول یک کمک می‌کند. این استاندارد بالای نگهداری، تضمین‌کننده مسابقاتی ایمن و هیجان‌انگیز است.

پیکربندی کنونی پیست (از سال 2002 تاکنون) دارای 14 پیچ و طولی برابر با 4.361 کیلومتر (2.710 مایل) است. این پیست ظرفیت میزبانی 100,000 نفر تماشاگر را دارد و دارای درجه 1 FIA است که بالاترین درجه برای پیست‌های مسابقه است. معمار این پیست راجر پیرت بود که طرحی چالش‌برانگیز و در عین حال جذاب را ارائه داد.

پیست ژیل ویلنوو در طول دهه‌ها دستخوش تغییرات قابل توجهی در چیدمان خود شده است تا با استانداردهای ایمنی و تکامل خودروهای فرمول یک همگام شود. این تغییرات نشان‌دهنده تعهد مداوم به ایمنی رانندگان و تماشاگران و همچنین حفظ جذابیت مسابقات است:

• بین سال‌های 1986 و 1988، منطقه پیت‌لین و خط شروع/پایان جابجا شدند. این تغییرات شامل "صاف کردن" پیچ‌های هیرپین برای ایجاد یک خط پیت طولانی‌تر بود که به استراتژی‌های مسابقه تنوع بیشتری بخشید.
• در سال 1994، یک شیکین بین پیچ کازینو و هیرپین اضافه شد تا سرعت بالا را کاهش دهد. این اقدام پس از تصادفات مرگبار در پیست ایمولا انجام شد و نشان‌دهنده افزایش توجه به ایمنی بود.
• در سال 1996، شیکین و پیچ کازینو حذف شدند و مسیر از هیرپین صاف‌تر شد، که به سرعت پیست افزود.
• در سال 2002، خروجی پیت‌لین برای ایمنی بیشتر تغییر کرد که منجر به کوتاه‌تر شدن طول پیست شد.
• در سال 2005، کرب‌های بالاتر و کمتر قابل مشاهده به شیکین پایانی اضافه شدند که بحث‌برانگیز بود و چالش جدیدی برای رانندگان ایجاد کرد.
• در سال 2017، به دلیل سرعت بیشتر خودروهای F1 و الزامات ایمنی جدید FIA، موانع Tecpro اضافی نصب شد و زاویه خروجی شیکین پایانی (دیوار قهرمانان) تغییر یافت. این به‌روزرسانی‌ها به پیست کمک کرد تا با پیشرفت‌های تکنولوژیکی خودروها همگام شود.
• بین سال‌های 2018-2019، پادوک‌های قبلی تخریب و با سازه‌های جدید و مدرن جایگزین شدند. این شامل گاراژهای بزرگ‌تر برای 13 تیم، امکانات پذیرایی بهبود یافته، و یک برج کنترل افقی با تمرکز بر فناوری‌های الکترونیکی به جای دید مستقیم بود. این تغییرات ظرفیت صندلی‌های تماشاگران را نیز از 1800 به 5000 نفر افزایش داد. این سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه، تعهد به حفظ جایگاه پیست به عنوان یک مرکز جهانی ورزش و رویداد را نشان می‌دهد.

بخش‌های نمادین پیست، به آن هویتی خاص بخشیده‌اند:

• پیچ‌های اس سنا (Senna S): پیچ‌های یک و دو، که با هم شکل "S" را تشکیل می‌دهند و به نام آیرتون سنا، راننده افسانه‌ای فرمول یک، شناخته می‌شوند. این پیچ‌ها نیاز به دقت و مهارت بالایی دارند.
• پیچ پون دو لا کنکورد (Pont de la Concorde): پیچ بسیار سریع 8 که پس از عبور از زیر پل قرار دارد و به عنوان یک "خمیدگی سریع" قبل از پیچ 9 و مسیر مستقیم به سمت هیرپین شناخته می‌شود. این بخش از پیست، فرصت‌های سبقت‌گیری هیجان‌انگیزی را فراهم می‌کند.
• پیچ هیرپین (L'Epingle): پیچ 10، یک پیچ 180 درجه‌ای که فرصت‌های زیادی برای سبقت‌گیری فراهم می‌کند، اما ترمزگیری دیرهنگام می‌تواند منجر به خروج از مسیر شود. این پیچ، شاهد بسیاری از مانورهای جسورانه بوده است.
• دیوار قهرمانان (Wall of Champions): این دیوار در خروجی پیچ‌های 12 و 13 قرار دارد و به دلیل برخورد رانندگان بزرگی همچون دیمون هیل، ژاک ویلنوو، و میشائیل شوماخر در مسابقه سال 1999 به آن، شهرت جهانی پیدا کرده است. این حادثه به این دیوار لقب "دیوار قهرمانان" را داد و نشان‌دهنده چالش بی‌امان این بخش از پیست است. حتی رانندگان دیگری مانند جنسن باتن و سباستین فتل نیز قربانی آن شده‌اند. این دیوار با شعار "Bienvenue au Québec" (به کبک خوش آمدید) یا "Bonjour Québec" در طول آخر هفته فرمول یک، مشخص شده است. این دیوار نمادی از این است که حتی بهترین رانندگان نیز در برابر چالش‌های پیست ژیل ویلنوو آسیب‌پذیر هستند.

جدول زیر به خواننده امکان می‌دهد تا اطلاعات اساسی و فنی پیست را به سرعت و به صورت متمرکز دریافت کند. این داده‌ها، پایه و اساس درک کلی از پیست را فراهم می‌آورند و به عنوان یک مرجع سریع برای مشخصات فیزیکی و عملیاتی آن عمل می‌کنند.

رویدادهای مهم و لحظات به یاد ماندنی مسابقات

پیست ژیل ویلنوو از زمان افتتاح خود در سال 1978، میزبان رویدادهای متعددی در دنیای ورزش‌های موتوری بوده است، اما بدون شک، جایزه بزرگ فرمول یک کانادا مهم‌ترین و نمادین‌ترین آن‌هاست. این پیست به دلیل ماهیت غیرقابل پیش‌بینی و پر از حادثه خود شهرت دارد.

جایزه بزرگ فرمول یک کانادا: این رویداد از سال 1978 به طور منظم در این پیست برگزار شده است، با وقفه‌هایی در سال‌های 1987، 2009 و در دوران پاندمی کووید-19. این تداوم در میزبانی، جایگاه آن را به عنوان یک رویداد کلیدی در تقویم فرمول یک تثبیت کرده است.

سایر رویدادهای مهم: پیست ژیل ویلنوو علاوه بر فرمول یک، میزبان مسابقات مهم دیگری نیز بوده است که نشان‌دهنده تطبیق‌پذیری و اهمیت آن در تقویم ورزش‌های موتوری آمریکای شمالی است:

• مسابقات جهانی چمپ کار (Champ Car World Series Grand Prix of Montreal) از سال 2002 تا 2006.
• سری نسکار نیشن‌واید (NASCAR Nationwide Series NAPA Auto Parts 200) از سال 2007 تا 2012.
• مسابقات جهانی اسپرتس‌کار (World Sportscar Championship) در سال 1990.
• سری گرند-ام رولکس اسپرتس‌کار (Grand-Am Rolex Sports Car Series) از سال 2007 تا 2012.
• مسابقات فرمول آتلانتیک (Atlantic Championship) در دوره‌های مختلف از 1978 تا 2006.
• مسابقات فراری چلنج آمریکای شمالی (Ferrari Challenge North America) از سال 1996 تاکنون با وقفه‌هایی.
• از سال 2013، پیست عمدتاً میزبان فرمول یک و دسته‌های حمایتی مانند F1600، فراری چلنج و پورشه کاپ بوده است. این تنوع در میزبانی، بر اهمیت و اعتبار پیست در سطح بین‌المللی تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این مکان به مرکزی برای انواع ورزش‌های موتوری تبدیل شده است.

لحظات به یاد ماندنی: پیست ژیل ویلنوو صحنه بسیاری از لحظات دراماتیک و تاریخی در فرمول یک بوده است:

• پیروزی تاریخی ژیل ویلنوو (1978): اولین پیروزی خانگی ژیل ویلنوو در اولین جایزه بزرگ کانادا در این پیست، یک لحظه رؤیایی بود که آغازگر تاریخ این پیست شد و پیوند عمیقی بین راننده و مسیر ایجاد کرد.
• مسابقه طولانی سال 2011: جایزه بزرگ کانادا در سال 2011، به دلیل تأخیر طولانی ناشی از بارش شدید باران، طولانی‌ترین گرند پری برگزار شده در تاریخ فرمول یک بود. جنسن باتن در این مسابقه پس از شش توقف پیت و شروع از انتهای جدول، در دور آخر سباستین فتل را پشت سر گذاشت و به پیروزی رسید. این مسابقه نمادی از ماهیت غیرقابل پیش‌بینی پیست ژیل ویلنوو است که می‌تواند هر لحظه تغییر کند.
• دیوار قهرمانان (1999): در مسابقه سال 1999، دیمون هیل، ژاک ویلنوو و میشائیل شوماخر، هر سه قهرمان جهان، به دیوار خروجی شیکین پایانی برخورد کردند و از مسابقه خارج شدند. این حادثه به این دیوار لقب "دیوار قهرمانان" را داد و نشان‌دهنده چالش بی‌امان این بخش از پیست است.
• تصادف وحشتناک روبرت کوبیکا (2007): در سال 2007، روبرت کوبیکا تصادف بسیار شدیدی در این پیست داشت که خودروی او به شدت آسیب دید، اما او به طرز معجزه‌آسایی تنها با یک پیچ‌خوردگی مچ پا و ضربه مغزی جان سالم به در برد. یک سال بعد، او اولین پیروزی خود در فرمول یک را در همین پیست کسب کرد، که داستانی الهام‌بخش از بازگشت و اراده بود.
• پیروزی دانیل ریکاردو (2014): دانیل ریکاردو در سال 2014، اولین پیروزی خود در فرمول یک را در این پیست و در دورهای پایانی مسابقه کسب کرد، که یکی دیگر از لحظات هیجان‌انگیز و غیرمنتظره این پیست بود.

جدول زیر، رکوردهای دور ثبت شده توسط خودروها و رانندگان مختلف در پیکربندی فعلی پیست را نشان می‌دهد. این اطلاعات برای علاقه‌مندان به آمار و ارقام مسابقات جذاب است و به آن‌ها امکان می‌دهد تا عملکرد خودروهای مختلف را در طول زمان مقایسه کنند. همچنین، این جدول به طور ضمنی نشان می‌دهد که چگونه پیست برای انواع مختلف مسابقات موتوری مناسب‌سازی شده است.

جدول زیر به وضوح نشان می‌دهد که پیست ژیل ویلنوو فراتر از یک میدان صرف برای فرمول یک است. این تنوع در میزبانی رویدادهای مختلف، بر اهمیت و اعتبار پیست در سطح بین‌المللی تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این مکان به مرکزی برای انواع ورزش‌های موتوری تبدیل شده است.

تأثیر اقتصادی و فرهنگی بر مونترآل و کانادا

جایزه بزرگ کانادا و پیست ژیل ویلنوو نه تنها یک رویداد ورزشی، بلکه یک محرک اقتصادی و فرهنگی قدرتمند برای شهر مونترآل و کشور کانادا محسوب می‌شوند. این رویداد سالانه هزاران گردشگر را از سراسر جهان به مونترآل جذب می‌کند که تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد محلی دارد.

محرک اقتصادی: بخش هتلداری و رستوران‌ها به شدت از این رویداد سود می‌برند. در سال 2023، 97٪ از اتاق‌های هتل در منطقه مونترآل رزرو شده بودند و میانگین قیمت هر شب از 322 دلار به 568 دلار افزایش یافت. همچنین، سود بارها 31٪، رستوران‌ها 24٪ و جاذبه‌های گردشگری 13٪ در طول گرند پری افزایش یافت. این ارقام به وضوح نشان‌دهنده تزریق قابل توجه سرمایه به اقتصاد محلی است.

این سه روز حدود 2٪ از کل درآمد گردشگری مونترآل را تولید می‌کند. در سال 2023، این رویداد 67.4 میلیون دلار به تولید ناخالص داخلی کبک و 16 میلیون دلار به مالیات فدرال کمک کرد. تخمین زده می‌شود که این رویداد 890 شغل ایجاد کرده است. گردشگران خارجی به طور متوسط 926 دلار در طول سه روز، علاوه بر هزینه بلیط، خرج می‌کنند. این ارقام، تأثیر چندلایه و گسترده رویداد بر اقتصاد کلان و خرد منطقه را نشان می‌دهد.

بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک در مونترآل، به موفقیت این رویداد برای پرداخت هزینه‌های خود وابسته هستند و آن را "یکی از بهترین زمان‌های سال" می‌دانند که مشتریانی از آلمان، برزیل، استرالیا و سایر نقاط جهان را جذب می‌کند. این پویایی اقتصادی، به حفظ و توسعه مشاغل محلی کمک شایانی می‌کند. شرکت‌های حمل‌ونقل نیز از افزایش جمعیت در این آخر هفته سود می‌برند و به هواداران توصیه می‌شود از حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند تا ترافیک را کاهش دهند.

با این حال، باید توجه داشت که دولت‌های فدرال و استانی نیز سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این رویداد می‌کنند. بین سال‌های 2017 تا 2022، بیش از 173 میلیون دلار و تا سال 2031، بیش از 300 میلیون دلار از پول مالیات‌دهندگان به فرمول یک اختصاص یافته است. این نشان‌دهنده یک مدل همکاری عمومی-خصوصی است که در آن منافع اقتصادی گسترده‌تر، سرمایه‌گذاری عمومی را توجیه می‌کند و به پایداری بلندمدت رویداد کمک می‌کند. این سرمایه‌گذاری‌ها نه تنها به زیرساخت‌های پیست کمک می‌کنند، بلکه به طور کلی به بهبود تجربه گردشگران و شهروندان نیز منجر می‌شوند.

نقش در فرهنگ ورزشی کانادا: موفقیت ژیل ویلنوو در فرمول یک، فرانسوی‌های کانادا را به ساخت پیستی ترغیب کرد که به سرعت به یک مکان عالی برای گرند پری تبدیل شد. این پیست و جایزه بزرگ کانادا، به بخش جدایی‌ناپذیری از هویت ورزشی مونترآل و کانادا تبدیل شده‌اند و هر ساله شور و هیجان بی‌نظیری را به شهر می‌آورند. این رویداد نه تنها یک مسابقه، بلکه یک جشن ملی است که هویت ورزشی کانادا را تقویت می‌کند و به عنوان یک نقطه عطف فرهنگی در تقویم سالانه شهر شناخته می‌شود.

پیست ژیل ویلنوو: فراتر از یک میدان مسابقه

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد پیست ژیل ویلنوو، استفاده چندمنظوره از آن است. زمانی که میزبان رویدادهای مسابقه‌ای نیست، این پیست به بخشی از پارک ژان دراپو تبدیل می‌شود و برای عموم مردم باز است. این رویکرد، پیست را به یک دارایی عمومی ارزشمند تبدیل می‌کند که فراتر از کاربری اصلی خود، به جامعه خدمت می‌کند.

استفاده‌های عمومی و امکانات: این پیست به یک مرکز محبوب برای دوچرخه‌سواران، پارادوچرخه‌سواران، اسکیت‌سواران و دوندگان تبدیل شده است که برای تمرین و تفریح از آن استفاده می‌کنند. سطح آسفالت صاف و نگهداری دقیق پیست، آن را به مکانی ایده‌آل برای این فعالیت‌ها تبدیل کرده است. در خارج از روزهای مسابقه، پیست و جزیره‌ای که در آن قرار دارد، به مکانی آرام و دلپذیر تبدیل می‌شوند که در میان باغ‌های سرسبز و آثار هنری قرار گرفته و چشم‌اندازهای زیبایی از مونترآل را ارائه می‌دهد. این فضای آرام، تضاد جالبی با هیجان و سرعت روزهای مسابقه ایجاد می‌کند. در طول مسیر، خدماتی مانند سرویس‌های بهداشتی، آبخوری و ایستگاه‌های تعمیر خودکار دوچرخه در دسترس هستند که تجربه بازدیدکنندگان را بهبود می‌بخشند.

پارک ژان دراپو، که پیست بخشی از آن است، میزبان رویدادهای فرهنگی و تفریحی دیگری مانند کازینو مونترآل، شهربازی لاروند، و رویدادهای موسیقی مانند OSHEAGA است. این هم‌زیستی با سایر جاذبه‌ها، پیست را به بخشی از یک اکوسیستم تفریحی بزرگ‌تر در مونترآل تبدیل کرده است. پیست از طریق مترو (ایستگاه ژان دراپو)، شاتل‌های رودخانه، و مسیرهای دوچرخه‌سواری به راحتی قابل دسترسی است، که دسترسی عمومی را برای همه شهروندان و گردشگران آسان می‌کند.

فضای پادوک جدید (Espace Paddock): بازسازی و توسعه فضای پادوک در سال‌های 2018-2019، این امکانات را به یک مرکز بین‌المللی و چندفصلی تبدیل کرده است. این فضا شامل گاراژهای مدرن برای تیم‌ها، برج کنترل پیشرفته، و تراس‌های وسیع با ظرفیت بالا برای رویدادهای شرکتی و پذیرایی است. این توسعه نشان‌دهنده تعهد به حفظ جایگاه پیست به عنوان یک مرکز جهانی ورزش و رویداد است. این امکانات نوین، نه تنها نیازهای تیم‌های مسابقه را برآورده می‌کنند، بلکه به پیست اجازه می‌دهند تا میزبان رویدادهای غیر ورزشی بزرگ نیز باشد و به اقتصاد محلی کمک کند.

نتیجه‌گیری: میراثی ماندگار در دنیای سرعت

پیست ژیل ویلنوو بیش از یک مسیر مسابقه است؛ این پیست نمادی زنده از تاریخ، نوآوری و روحیه بی‌باک ورزش‌های موتوری است. از پیروزی تاریخی ژیل ویلنوو در سال 1978 که نام او را برای همیشه با این مکان گره زد، تا لحظات دراماتیک "دیوار قهرمانان" و مسابقات غیرقابل پیش‌بینی که هر ساله میلیون‌ها نفر را به خود خیره می‌کند، این پیست همواره در کانون توجه بوده است.

تکامل مداوم آن برای بهبود ایمنی و همگامی با پیشرفت‌های فنی، در کنار نقش حیاتی‌اش به عنوان یک موتور اقتصادی برای مونترآل و یک فضای چندمنظوره برای جامعه، جایگاه آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین و محبوب‌ترین پیست‌های فرمول یک در جهان تثبیت کرده است. پیست ژیل ویلنوو، با ترکیبی از چالش‌های فنی، جذابیت‌های تاریخی و تأثیرات گسترده اجتماعی، همچنان قلب تپنده دنیای سرعت در کانادا باقی خواهد ماند و میراثی ماندگار را برای نسل‌های آینده به ارمغان می‌آورد.