گزارش، عادت واشنگتن در متحدفروشی و نقض عهد؛ از بومیان آمریکا تا همپیمانان معاصر - مجله سرگرمی

گروه بین الملل خبرنگاران- یک صحبت کلیشه ای در میان دیپلمات های آمریکایی نقل قولی است که آنها از رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق آمریکا بر سر زبان می آورند: اعتماد کن، اما راستی آزمایی کن. منظور از این سخن که استفاده از آن به ویژه در دوران جنگ سرد باب شده بود این است که واشنگتن باید آماده توافق با دشمنانش باشد، اما فقط در صورتی که مطمئن باشد طرف مقابلش به تعهداتش پایبند خواهد بود.

محور این گفته ریگان را این ایده تشکیل می دهد که آمریکایی ها طرف های صادق و تماماً حق گویی هستند که می توان روی حرف ها و وعده های آنها حساب کرد و در مقابل، دشمنان آمریکا فریبکارانی هستند که از هر مفر قانونی و فرصتی برای فریب دادن آمریکا استفاده خواهند کرد.

اما نگاهی به رفتارهای آمریکا از زمان بنیان گذاری این کشور و همچنین در دوران معاصر به ویژه تحولات اخیر در منطقه غرب آسیا نشان می دهد که نقل و قول ریگان بر اساس پیش فرض هایی کاملاً وارونه راسخ شده و با نگاهی فرافکنانه به طرف های مقابل آمریکا نسبت داده می گردد. به واقع، کارنامه آمریکا سرشار از رفتارهایی است که حتی متحدان این کشور را هم نسبت به قول و وعده های این کشور بی اعتماد و مردد می نماید و آمریکا را به یک تکیه گاه نامطمئن بدل می سازد.

جدیدترین مصداق رفتارهای غیرقابل اعتماد آمریکا خیانت این کشور به متحدان کُرد خود در سوریه است، تا جایی که ریچارد هاس، رئیس شورای روابط خارجی آمریکا در توئیترش نوشته است: زمان خطرناکی برای دوستی با آمریکا است. دونالد ترامپ، نمودها را زیر اتوبوس می فرستد، پشت دولت افغانستان را خالی نموده و با طالبان درباره خروج نیروهای آمریکا مذاکره می نماید، آزمایش موشک های کره شاقتصادی که قابلیت رسیدن به ژاپن را دارند نادیده می گیرد، تمایلی به ایستادن در برابر ایران ندارد و راه تقابل با ناتو را برگزیده است.

غیر از موارد مورد اشاره هاس، دولت ترامپ بعد از حمله به تأسیسات نفتی عربستان سعودی، ایران را به انجام این حمله متهم کرد اما انتها نتوانست اقدامی در حمایت از عربستان سعودی و در واکنش به عبور ادعایی ایران از این خط قرمز قبلاً ترسیم شده صورت دهد. در منطقه این نگاه حاکم شده است که در دولت ترامپ، تقریباً دیگر شکی درباره اینکه آمریکا قصدی برای حمایت از متحدانش ندارد وجود ندارد.

غیرقابل اعتماد بودن آمریکا البته نه محدود به دوران ترامپ است و نه فقط خیانت به متحدان این کشور را شامل می گردد. آن طور که روز به روز حجم بیشتری از اسناد نشان می دهند خلف وعده رسمی است که همیشه با آمریکایی ها همراه بوده است. آمریکایی ها به عنوان مثال، چندین و چندتوافق با بومی های آمریکاامضا نموده و بعداً آن را لغو یا اصلاح نموده اند؛ یا به عنوان مثال، دولت این کشور در سال 1971، قابلیت تبدیل دلار به طلا را به شکل یک طرفه فسخ کرد و عملاً با انتها دادن به نظام مدیریت اقتصادی رتون وودز، دلار را به ارز بی پشتوانه تبدیل کرد.

در دوران جدیدتر، سیاستمداران روسیه ازجمله ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه بارها گفته اند که هنگام اتحاد دو آلمان، مقام های غربی و ناتو به گورباچف رهبر وقت شوروی وعده داده بودند که ناتو،یک اینچ به سمت شرق گسترش نخواهد یافت. اما دولت بیل کلینتون تمامی این تضمین ها را نادیده گرفت و با گسترش ناتو به سمت شرق، روابط مسکو و کشورهای غربی را مسموم کرد. این اشتباه مفتضحانه چند سال بعدتر با خروج دولت جورج دبلیو بوش از پیمان موشک های ضد بالستیک در سال 2002 تکرار شد.

دولت آمریکا مشابهاً در سال 2001 از توافق هسته ای عقدشده با کره شاقتصادی در سال 1994 موسوم به چارچوب توافق خارج شد. واشنگتن در این توافق، هرگز به تعهداتش برای برطرف تحریم ها عمل نکرد و رآکتورهای آب سبکی که قررا بود برای کره ای ها تأمین کند را سال ها به تعویق انداخت و آن را هرگز تحویل نداد. دلیل خروج از این توافق را سال ها بعد (2005) روزنامه نیویورک تایمز فاش کرد. این روزنامه نوشت دموکرات ها در واقع یکی از اهداف پشت پرده این توافق را فروپاشی کره شاقتصادی قرار داده بودند و بر همین اساس به این کشور وعده ساخت رآکتورهای آب سبک داده بودند. بعد از آن که معین شد که نشانه هایی از سرنگونی حکومت کره شاقتصادی پدیدار نیست، دولت بوش پسر توافق را لغو نموده و از اجرای تعهدات آمریکا سر باز زد.

نمونه دیگر رفتار آمریکا در قبال لیبی است. دولت جورج دبلیو بوش پدر، بعد از اعمال چندین دور تحریم علیه حکومت معمر القذافی او را مجاب کرد که از برنامه سلاح های هسته ای خودش دست برداشته و آن را برچیند. جورج بوش در این راستا به قذافی وعده داد که به دنبال سرنگونی حکومت او نخواهد بود. اما تنها چند سال بعدتر، باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا این وعده را نادیده گرفت و در عملیات سرنگونی دولت قذافی مشارکت کرد.

رفتار آمریکا در برجام، نمونه دیگری هم از پشت پا زدن آمریکا به متحدانش و هم پیش نمونه ای از رفتار این کشور در یک توافق بین المللی است. دولت ترامپ، بدون توجه به اینکه این توافق به تأیید شورای امنیت رسیده و بر خلاف توصیه های متحدان اروپایی خود به مشارکت آمریکا در این توافق انتها داد.

بر اساس چنین رفتارهایی است که سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب الله لبنان در سخنرانی شب گذشته گفت: آمریکایی ها از هم پیمانان خود حمایت نمی نمایند و هیچ احترامی برای توافقات قائل نیستند. نمی توان به ایالات متحده اعتماد کرد، چون هر کسی را که به آن تکیه کند، خوار و ذلیل می نماید.

یک تفاوت، البته، در رفتارهای آمریکا در سال های اخیر با سالیان دورتر وجود دارد و آن اینکه، آنها اخیراً به پرده پوشی های کمتری برای پنهان کردن رفتارهای غیرقابل اعتماد خودشان متوسل شده و بسیار عیان تر و افراطی تر از قبل، به متحدانشان پشت نموده و یا توافقنامه های بین المللی را لغو نموده اند.

یک دلیل احتاقتصادی برای این مسئله احتمالاً این است که در حالی که رفتارهای گذشته آمریکایی ها از زورگویی و احساس قدرت نشأت می گرفت رفتارهای فعلی آنها بیشتر از ضعف نشأت می گیرد و در آشکارشدن نشانه های تغییر نظم جهانی از حالت تک قطبی به نظم چندقطبی ریشه دارد.

خودِ مسئله روی کار آمدن ترامپ با شعارهایی مانند اول آمریکا یا آمریکا را دوباره باعظمت کنیم نوعی اعتراف جمعی به این واقعیت است که آمریکا دیگر با عظمت نیست و به قدری مسائل داخلی برای پرداختن دارد که توانی برای در اولویت قرار دادن متحدانش ندارد. رفتارهای شتابزده ترامپ در خارج کردن آمریکا از توافقنامه های بین المللی، پشت کردن او به متحدان دیرینه و نشان دادن دست خالی واشنگتن هنگام زیرپاگذاشته شدن خط قرمزهای آمریکا احتمالاً محصول درک او از همین فضا است که او را روی کار آورده است.

dorezamin: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور لحظه آخری، تور ارزان، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه