چگونه می توان رشد بلندمدت بورس را تضمین کرد؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، مهدی زمانی سبزی، کارشناس بازار سرمایه در دنیای بورس نوشت: مقصود این یادداشت آنالیز حبابی یا واقعی بودن قیمت ها در بورس نیست بلکه هدف، تاکید بر ابعاد گسترش بازار سرمایه و افزایش ضریب نفوذ آن در جامعه و استفاده از این ظرفیت است. اینکه چطور می توان از ورود این حجم نقدینگی که تا به امروز و پس از گذشت چهار ماه از سال، از 70 هزار میلیارد تومان فراتر رفته به بهینه ترین شکل ممکن بهره برداری کرد؟ (اهمیت رقم مذکور وقتی با کل ورود پول در سال 1398 که حدود 30 هزار میلیارد تومان است مقایسه می گردد بیشتر جلب نظر می نماید.)

اینکه آیا رشد قیمتی موجود در بورس و تبادلات مالی میان سرمایه گذاران، اثر مالی بر صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده بورسی و فرابورسی داشته و آنها را منتفع نموده است؟ یکی از موضوعات مورد دغدغه صاحب نظران، آنالیز نقش دولت در توسعه این بازار و چالش های پیش رو بوده است، که آیا دولت پس از تامین کسری بودجه خود، بورس را به حال خود رها می نماید؟! حمایت دولتی تاکجا وجود دارد و رشد بورس تا کجا ادامه خواهد داشت؟ در پس پاسخ به این سوالات حبابی یا واقعی بودن قیمت ها مطرح می گردد. نکته ای که تامل برانگیز است ظرفیت فراهم شده برای شرکت ها به منظور تامین مالی از بازار سرمایه است.

ورود 50 میلیون سهامدار در قالب سهام عدالت به بازار سرمایه کشور و صدور قریب به همین رقم کد بورسی نشان از آن دارد که هم سیاست گذاران مالی و بخش دولتی اقتصاد و هم بخش غیردولتی و خصوصی باید نگاه ویژه ای به بازار سرمایه داشته باشند. نقش تصمیم سیاست گذار مالی برای این بازار به همراه اقدامات بخش دولتی و شبه دولتی وابسته به آن غیر قابل انکار است ولی در کنار آنها لازم است سهامداران عمده و مدیران شرکت های پذیرفته شده ایفای نقش داشته و از این ظرفیت استفاده نمایند.

به طور سنتی همواره در میزان بهره مندی همه بنگاه های مالی از منابع بانکی و کارآیی در تخصیص اعطای تسهیلات ابهام بوده و البته در این برهه که جامعه، سرمایه گذاری در بورس را به سپرده گذاری در بانک ترجیح می دهد محدودیت منابع بانکی هم خواهیم داشت. بنابراین کجا بهتر از بازار سرمایه برای تامین مالی سراغ داریم؟ هم اکنون که روزانه ورود پول اشخاص حقیقی به بورس و ارزش معاملات در حال رکورد شکنی و افزایش میانگین تاریخی است نباید از این ظرفیت به آسانی عبور کرد.

بعضی از کارشناسان معتقد به حبابی بودن بازار سرمایه هستند و بعضی خلاف این عقیده را دارند و آنها که قیمت ها را متعادل و منطقی می دانند روش های ارزشیابی جایگزینی را شاهد می آورند. با فرض حبابی بودن بازار و درصورت فروپاشی این حباب یا با اعتقاد به واقعی بودن قیمت ها، اصلاح های اساسی بازار به دلیل ذخیره سود توسط سرمایه گذارانی که تا به امروز به بازده مورد انتظار خود رسیده اند محتمل خواهد بود؛ در این صورت شاهد نزولی شدن شاخص بورس و انتقال پول به بازارهای مسکن و ارز و طلا خواهیم بود.

نگارنده معتقد است که باید شرایط خاص امروز را که بالقوه می تواند تهدیدی برای بازار سرمایه و به تبع سایر بازارها باشد به دیده فرصت نگاه کرد و آن، فراهم سازی مقدماتی برای چرخش از مبانی ارزشیابی جایگزینی و جاری و فرض عدم تداوم فعالیت به مبانی ارزشیابی مبتنی بر جریانات نقد و با فرض تداوم فعالیت است و لازمه آن این است که سهامداران عمده و مدیران شرکت ها از بازار سرمایه تامین مالی نموده و نقدینگی حاصل را صرف مخارج سرمایه ای در شرکت نمایند. در این راستا دو راه چاره پیشنهاد می گردد:

1- شرکت ها به عنوان ناشران اوراق بهادار می توانند انواع اوراق بدهی و سرمایه ای را با توجه به احتیاج خود منتشر نمایند؛ تنوع در ابزارهای تامین مالی با وجود تنوع درجه ریسک پذیری خیل بزرگ سرمایه گذاران و همچنین عطش عجیبی که در بازار شاهد آن هستیم، فروش اوراق را تضمین می نماید. ضمن اینکه مدیران صندوق های سرمایه گذاری به واسطه حفظ ترکیب سبد سرمایه گذاری خود و پاسخ به استقبال سرمایه گذاران خرد، از مشتریان همیشگی این اوراق بوده اند.

در بازار سرمایه شاهد انواع اوراق تامین مالی از اوراق مشارکت و اجاره سهام و اختیار فروش تبعی و سایر اوراق صکوک تا اوراق سلف موازی استاندارد هستیم. به این ترتیب منابع جمع آوری شده از بازار صرف افزایش ظرفیت خط فراوری می گردد. در این صورت است که تزریق نقدینگی به بخش واقعی اقتصاد، افزایش ظرفیت فراوری آینده شرکت را به همراه داشته و سیر صعودی قیمت سهام را که حاصل از جریانات نقد ورودی شرکت است تضمین می نماید.

2- سهامداران عمده شرکت ها فرصت ایجاد شده در بازار به دلیل ورود پول و افزایش ضریب نفوذ بازار سرمایه در میان آحاد جامعه را مغتنم شمرده با عرضه درصدی از سهام خود (به نحوی که نفوذ و کنترل خود را از دست ندهند)، می توانند از بازار نقدینگی جمع نموده و آن را صرف مخارج سرمایه ای در همان شرکت نمایند.

این اقدام در عین حال که به بالا بردن درصد شناوری سهام و نقدشوندگی آن یاری می نماید، از بروز صف های ممتد خرید و فروش پیشگیری نموده و همچنین مقدمات افزایش سرمایه بعدی از محل مطالبات سهامداران عمده و آورده نقدی سایر سهامداران را نیز فراهم می سازد. به این ترتیب صورت های مالی شرکت ها از ورود نقدینگی به بازار سرمایه متاثر خواهند شد.

این اقدامات رشد بلند مدت بورس را تضمین می نماید چرا که نقدینگی از بازار سرمایه به بخش فراوری راهنمایی شده و با سرمایه گذاری مجدد در شرکت ها، افزایش ظرفیت فراوری را به همراه خواهد داشت و ارزش ذاتی سهام افزایش می یابد در این صورت ارزشیابی شرکت با مفروضات ارزشیابی جایگزینی جای خود را به ارزشیابی مبتنی بر جریانات نقد ورودی آینده (فرض تداوم فعالیت) خواهد داد.

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما