چرا نباید ماهی قرمز را در محیط های طبیعی رها کنیم؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، سال هاست که کارشناسان محیط زیست نسبت به رهاسازی ماهی قرمز در رودخانه ها، دریاچه ها و سایر محیط های طبیعی هشدار می دهند. هرچند که توصیه بسیاری از کارشناسان این است که برای رعایت حقوق حیوانات نسبت به خرید ماهی قرمز اقدام نگردد اما درصورت خرید، به هیچ عنوان ماهی قرمز در طبیعت رهاسازی نگردد. میلاد خسروی - محقق گونه های غیربومی آبزی و کارشناس ارشد بیوسیستماتیک جانوری - نکاتی را درباره ماهی قرمز و آسیب های جبران ناپذیر آن در محیط های طبیعی به ایسنا گفته که در ادامه به بعضی از آن ها اشاره شده است:

*ماهی قرمز گونه ای غیر بومی است که به صورت عمدی یا تصادفی به دلیل فعالیت های انسانی به خارج از محدوده طبیعی خود وارد می گردد و درصورتی که بتواند خود را با شرایط جدید محیطی سازگار کند، فراوری مثل می نماید و جمعیت های پایداری را تشکیل می دهد.درنتیجه این ها گونه غیربومی مانند ماهی قرمز در محیط جدید مستقر می گردد و تبدیل به گونه ای مهاجم خواهد شد.

*ماهی قرمز بومی کشور چین است که قادر به تحمل طیف وسیع دما، شوری و آلودگی آب است. به همین دلیل می تواند شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می­ گردد را تحمل و خود را با آن سازگار کند.

*متاسفانه چند سالی است شاهد آن هستیم که مردم پس از ایام نوروز ماهی قرمز خود را در رودخانه ها، دریاچه ها و... رها می نمایند. چنین اقدامی می تواند برای سایر آبزیان بسیار خطرناک باشد.

*یکی از خصوصیات مهم در زمینه فراوری مثل ماهی قرمز، وقوع پدیده ماده زایی در این گونه است؛ به طوری که ماهی ماده می تواند بدون حضور ماهی نر و با استفاده از اسپرم ماهیان نر تخمک های خود را بارور کند. همین امر سبب می گردد که ماهی قرمز به سرعت در محیط های وارد شده جمعیت های پایداری را تشکیل دهد و تبدیل به گونه ای مهاجم گردد.

*ازجمله آثار زیان بار حضور ماهی قرمزها در محیط های طبیعی می توان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به دلیل تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی که برای ماهیان بومی دیگر به عنوان آشیانه و محل تخم ریزی استفاده می گردد، اشاره نمود.

*رقابت تغذیه ای با سایر گونه­ های بومی، یاری به رشد بی رویه جلبک، هدر دادن اسپرم کپورماهیان بومی، کاهش رفتار فراوری مثلی بعضی دوزیستان بومی در حضور این گونه و انتقال بیماری به ماهیان دیگر از جمله دیگر آثار مخرب زیست محیطی ماهی قرمز است.

*پرورش ماهی قرمز در کشور ما بیشتر در استخرهای پرورش ماهی و قفس­ های توری انجام می گردد اما بارها شاهد عدم رعایت استانداردهای پرورش به ویژه نکات مربوط به قرنطینه و رها شدن ماهیان پرورشی و زینتی به اکوسیستم­ های آبی بوده ایم. متاسفانه نوع وحشی ماهی قرمز و گونه های نزدیک به این گونه (سایر گونه های جنس Carassius) در بعضی سیستم ­های آبی کشور مثل تالاب انزلی، دریاچه هامون و دریاچه نئور اردبیل تبدیل به گونه غالب و مشکل ساز شده است.

*نکته بسیار مهم این است که ماهی قرمز نباید وارد اکوسیستم های طبیعی کشور ما گردد و مردم نباید به هیچ عنوان این گونه را در محیط های طبیعی رهاسازی نمایند.

datapad.ir: دیتاپد | مجله فناوری و تخصصی رایانه