مسیرهای پیاده روی زمستانی در کانادا: سفری به قلب سرزمین عجایب برفی - مجله سرگرمی

اگر علاقمند به سفر با بهترین تور کانادا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و آبشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

کاوش در سرزمین‌های یخی آلبرتا: بهترین مسیرهای زمستانی

استان آلبرتا، با داشتن بخشی از رشته‌کوه‌های باشکوه راکی، در زمستان به یکی از دیدنی‌ترین نقاط کانادا تبدیل می‌شود. پارک‌های ملی بنف و جاسپر، و منطقه کاناناسکیس، میزبان برخی از بهترین و به‌یادماندنی‌ترین مسیرهای پیاده‌روی زمستانی هستند.

پارک ملی بنف: جواهری در کوه‌های راکی

پارک ملی بنف، اولین پارک ملی کانادا، به خاطر مناظر کوهستانی دراماتیک، دریاچه‌های فیروزه‌ای که در زمستان با لایه‌ای از یخ پوشیده می‌شوند، و حیات وحش متنوعش شهرت جهانی دارد. در زمستان، بنف به بهشتی برای علاقه‌مندان به ورزش‌ها و فعالیت‌های زمستانی تبدیل می‌شود، و پیاده‌روی یخی در میان دره‌های باشکوه آن تجربه‌ای است که نباید از دست داد.

مسیر یخی جانستون کنیون (Johnston Canyon Icewalk)

یکی از محبوب‌ترین و در دسترس‌ترین مسیرهای پیاده‌روی زمستانی در پارک ملی بنف، مسیر یخی جانستون کنیون است که برای تمام سنین و سطوح آمادگی جسمانی مناسب می‌باشد. این مسیر شما را به قلب دره‌ای باریک هدایت می‌کند، جایی که صخره‌های آهکی بلند با آبشارهای یخ‌زده عظیم و ستون‌های یخی درخشان آراسته شده‌اند. طنین صدای آبشارهای پایینی که هنوز در زیر یخ جریان دارند، در سکوت زمستانی دره، فضایی جادویی ایجاد می‌کند. بخش قابل توجهی از مسیر بر روی پلکان‌ها و سکوهای فلزی معلقی قرار دارد که به دیواره‌های دره متصل شده‌اند و به شما امکان می‌دهند تا با خیال راحت بر فراز رودخانه یخ‌زده و اشکال یخی شگفت‌انگیز قدم بزنید و از مناظر بی‌بدیل لذت ببرید.

طول مسیر تا آبشار بالایی، که جاذبه اصلی این پیاده‌روی محسوب می‌شود، حدود 5 تا 5.4 کیلومتر (رفت و برگشت) است و افزایش ارتفاعی بین 135 تا 270 متر دارد. پیمودن کامل این مسیر معمولاً بین 2 تا 2.5 ساعت زمان نیاز دارد. درجه سختی مسیر از آبشار پایینی (Lower Falls) آسان است، اما رسیدن به آبشار بالایی (Upper Falls) آن را در دسته مسیرهای با سختی متوسط قرار می‌دهد.

با توجه به محبوبیت بسیار زیاد جانستون کنیون، به‌ویژه در فصل زمستان، توصیه می‌شود برای جلوگیری از شلوغی و بهره‌مندی کامل از آرامش طبیعت، صبح زود یا در اواسط هفته از این مکان بازدید کنید. استفاده از کرامپون (یخ‌شکن یا همان Ice cleats) برای جلوگیری از لیز خوردن بر روی سطوح یخی مسیر، اکیداً توصیه می‌شود و تجربه‌ای بسیار ایمن‌تر و راحت‌تر را برای شما رقم خواهد زد. برای کسانی که ترجیح می‌دهند با راهنمایی افراد مجرب این مسیر را طی کنند یا تجهیزات لازم را ندارند، تورهای با راهنما نیز در دسترس هستند که اغلب شامل حمل و نقل از شهر بنف و کرایه تجهیزاتی مانند کرامپون و حتی میان‌وعده می‌شوند. این سطح از امکانات و مدیریت دسترسی در مناطق پربازدیدی مانند جانستون کنیون نشان‌دهنده تلاشی است برای حفظ کیفیت تجربه بازدیدکنندگان و در عین حال، حفاظت از محیط طبیعی. هرچند چنین امکاناتی ممکن است حس بکر بودن طبیعت را برای برخی کاهش دهد، اما دسترسی ایمن و آسان را برای طیف وسیع‌تری از علاقه‌مندان فراهم می‌کند.

دریاچه پیتو (Peyto Lake)

دریاچه پیتو، که به خاطر شکل منحصربه‌فردش که از بالا شبیه به سر یک گرگ به نظر می‌رسد، شهرت دارد، یکی دیگر از جاذبه‌های دیدنی بنف در زمستان است. مسیری کوتاه و عمدتاً آسفالته، که البته در زمستان پوشیده از برف است، شما را به یک سکوی بازدید با منظره‌ای کارت‌پستالی از دریاچه یخ‌زده و کوه‌های اطراف می‌رساند. مسیر دارای یک شیب اولیه متوسط است که نیاز به کمی تلاش دارد، اما پاداش آن، تماشای یکی از زیباترین مناظر کوه‌های راکی است.

سایر مسیرهای برجسته بنف

پارک ملی بنف مسیرهای زمستانی متعدد دیگری نیز ارائه می‌دهد. دریاچه جانسون (Johnson Lake) با مسیری آرام و خانوادگی، مناظر زیبایی از کوه کسیکید (Cascade Mountain) و کوه راندل (Mount Rundle) را به نمایش می‌گذارد و از کنار برخی از قدیمی‌ترین درختان داگلاس فِر آلبرتا عبور می‌کند. کوه تونل (Tunnel Mountain) نیز با یک پیاده‌روی کوتاه اما با درجه سختی متوسط، شما را به قله‌ای می‌رساند که از آنجا می‌توانید منظره‌ای پانوراما از شهرک بنف، هتل نمادین فیرمونت بنف اسپرینگز و دره بو (Bow Valley) را تماشا کنید. صندلی‌های قرمز معروف پارک‌های کانادا در قله، مکانی عالی برای استراحت و لذت بردن از این منظره است. به یاد داشته باشید که مسیر فرود از کوه تونل می‌تواند یخی باشد، بنابراین استفاده از کرامپون ضروری است.

پارک ملی جاسپر: طبیعتی بکرتر در شمال راکی

پارک ملی جاسپر، بزرگترین پارک ملی در رشته‌کوه‌های راکی کانادا، تجربه‌ای از طبیعتی بکرتر و دست‌نخورده‌تر را در مقایسه با بنف ارائه می‌دهد. این پارک با وسعت زیاد خود، ماجراجویی‌های زمستانی متنوعی را برای کاوشگران طبیعت فراهم می‌کند.

مسیر اسکای‌لاین (Skyline Trail)

برای کوهنوردان باتجربه که به دنبال یک ماجراجویی زمستانی خاص و چالش‌برانگیز هستند، مسیر اسکای‌لاین گزینه‌ای بی‌نظیر است. این مسیر طولانی و مرتفع، مناظر شگفت‌انگیزی از خط‌الرأس کوه‌ها و دره‌های وسیع را در قلب زمستان کوه‌های راکی کانادا به نمایش می‌گذارد. پیمودن این مسیر در زمستان نیازمند آمادگی کامل برای رویارویی با شرایط آب و هوایی متغیر، تجهیزات تخصصی زمستانی، مهارت‌های ناوبری در برف و آگاهی کامل از خطرات بالقوه مانند بهمن است.

دره پنج دریاچه (Valley of the Five Lakes)

اگر به دنبال یک پیاده‌روی زمستانی دلپذیر و مناسب برای تمام اعضای خانواده هستید، حلقه 4.5 کیلومتری دره پنج دریاچه انتخابی عالی است. این مسیر عمدتاً مسطح، از میان دره‌ای زیبا و در کنار پنج دریاچه کوهستانی کوچک و رنگارنگ (که در زمستان با لایه‌ای از یخ و برف پوشیده شده و منظره‌ای سفید و آبی ایجاد می‌کنند) می‌گذرد. در طول مسیر، از تماشای مناظر زیبای کوه‌های اطراف، از جمله کوه ادیث کاول (Mount Edith Cavell) و رشته‌کوه کالین (Colin Range) لذت خواهید برد. برای کسانی که به دنبال پیاده‌روی طولانی‌تری هستند، امکان ادامه مسیر به سمت دره مالین نیز وجود دارد.

دره مالین (Maligne Canyon)

دره مالین، عمیق‌ترین دره در پارک ملی جاسپر، در فصل زمستان به صحنه‌ای خیره‌کننده از آبشارهای یخ‌زده غول‌پیکر، غارهای یخی اسرارآمیز و ستون‌ها و دیواره‌های یخی شگفت‌انگیز تبدیل می‌شود. پیاده‌روی یخی (Icewalk) در کف این دره، یکی از محبوب‌ترین و منحصربه‌فردترین تجربیات زمستانی در جاسپر به شمار می‌رود.

نکته بسیار مهم در مورد وضعیت فعلی دره مالین: لازم به ذکر است که بر اساس آخرین اطلاعات، دره مالین برای فصل زمستان 2024-2025 به دلیل آسیب‌های گسترده ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی در تابستان 2024، به روی عموم بسته خواهد بود. در نتیجه، تورهای پیاده‌روی یخی معمول در این دره برگزار نخواهند شد. با این حال، برخی از اپراتورهای تور محلی، پیاده‌روی یخی در دره پلکایتیس (Pleckaitis Canyon) را به عنوان یک گزینه جایگزین و تجربه‌ای مشابه ارائه می‌دهند. این تغییر ناگهانی در دسترسی به یکی از جاذبه‌های اصلی، نمونه‌ای بارز از آسیب‌پذیری مناطق طبیعی در برابر رویدادهای غیرمترقبه و تأثیر مستقیم آن بر فعالیت‌های گردشگری است. چنین وضعیتی اهمیت بررسی آخرین اطلاعات و به‌روزرسانی‌ها از منابع رسمی پارک‌های کانادا قبل از برنامه‌ریزی هرگونه سفر به مناطق طبیعی را دوچندان می‌کند و نیاز به انعطاف‌پذیری در برنامه‌های سفر را نشان می‌دهد. این موضوع همچنین بر اهمیت تلاش‌های حفاظتی و مدیریت بحران در مناطق گردشگری طبیعی برای کاهش اثرات چنین رویدادهایی در آینده تأکید دارد.

در سال‌هایی که دره مالین باز است، علاوه بر تورهای با راهنما، امکان پیاده‌روی خودراهنما در کف دره نیز با رعایت کامل نکات ایمنی و همراه داشتن تجهیزات ضروری مانند کرامپون و کلاه ایمنی وجود دارد. مسیرهای مختلفی با طول‌ها و مناظر متفاوت در امتداد دره و بر روی شش پل آن وجود دارد که هر کدام چشم‌انداز خاصی از این شگفتی طبیعی را ارائه می‌دهند.

دریاچه پیرامید (Pyramid Lake)

مسیر حلقوی چشم‌انداز دریاچه پیرامید (Pyramid Lake Overlook Loop) با طول تقریبی 5.3 کیلومتر و افزایش ارتفاع ملایم 75 متر، یک گزینه عالی برای یک پیاده‌روی زمستانی با پاداشی ارزشمند است. این مسیر مناظر زیبایی از دریاچه یخ‌زده پیرامید و کوه هرمی شکل پیرامید را ارائه می‌دهد.

مسیر لوپ مری شیفر (Mary Schäffer Loop) در دریاچه مالین

این مسیر 3.2 کیلومتری و مسطح، در اطراف دریاچه مالین، بزرگترین دریاچه طبیعی در کوه‌های راکی کانادا و خانه جزیره مشهور اسپریت (Spirit Island)، قرار دارد. (توجه: با توجه به بسته بودن دره مالین در زمستان 2024-2025، دسترسی به این مسیر و منطقه دریاچه مالین نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گرفته باشد و باید از منابع رسمی پارک‌های کانادا استعلام شود).

کاناناسکیس کانتی (Kananaskis Country)

منطقه وسیع و کوهستانی کاناناسکیس، که اغلب به اختصار K-Country نامیده می‌شود، مجموعه‌ای متنوع از مسیرهای پیاده‌روی زمستانی را در خود جای داده است، از قدم زدن در کف دره‌های یخی گرفته تا صعود به دریاچه‌های آلپاین یخ‌زده. بسیاری از مسیرهای این منطقه نیازمند تهیه مجوز حفاظت کاناناسکیس (Kananaskis Conservation Pass) هستند که درآمد حاصل از آن صرف نگهداری و حفاظت از این مناطق طبیعی ارزشمند می‌شود. این سیستم مجوز، نمونه‌ای از رویکرد مدیریتی است که به دنبال تأمین مالی پایدار برای حفاظت از محیط زیست و در عین حال، مدیریت تعداد بازدیدکنندگان است تا کیفیت تجربه آن‌ها حفظ شود و فشار بر اکوسیستم کاهش یابد.

مسیر یخی گروتو کنیون (Grotto Canyon Icewalk)

پیاده‌روی در کف یخ‌زده نهر دره گروتو، تجربه‌ای متفاوت از جانستون کنیون ارائه می‌دهد. در این مسیر، شما مستقیماً بر روی یخ قدم می‌زنید و از کنار آبشارهای یخ‌زده، یک غار کوچک و حتی سنگ‌نگاره‌های باستانی بومیان عبور می‌کنید. طول این مسیر حدود 4.2 کیلومتر (رفت و برگشت) با افزایش ارتفاع تقریبی 100 متر است و به طور کلی یک پیاده‌روی آسان تا متوسط در نظر گرفته می‌شود.

مسیر دریاچه چستر (Chester Lake Trail)

مسیر دریاچه چستر یکی از محبوب‌ترین مسیرهای زمستانی در کاناناسکیس است، به‌ویژه برای علاقه‌مندان به گشت با کفش برفی (snowshoeing). این مسیر با درجه سختی متوسط، حدود 7.4 تا 8 کیلومتر طول (رفت و برگشت) و افزایش ارتفاعی بین 315 تا 424 متر دارد. مسیر از میان جنگل‌های انبوه کاج و صنوبر و چمنزارهای وسیع پوشیده از برف عمیق می‌گذرد و سرانجام به دریاچه چستر می‌رسد که در زمستان با پس‌زمینه‌ای از قله‌های برفی سر به فلک کشیده، منظره‌ای خیره‌کننده ایجاد می‌کند. در ابتدای مسیر و همچنین در کنار دریاچه، سرویس‌های بهداشتی موجود است. همراه داشتن سگ با قلاده در این مسیر مجاز می‌باشد.

مسیر گراسی لیکس (Grassi Lakes Trail)

مسیر گراسی لیکس، یک گزینه کلاسیک و نسبتاً آسان در نزدیکی شهر کنмор است. طول این مسیر حدود 1.9 تا 4 کیلومتر (رفت و برگشت، بسته به منبع) با افزایش ارتفاع حدود 158 متر می‌باشد. این پیاده‌روی مناظر خیره‌کننده‌ای از دره بو، شهر کنмор و قله‌های باشکوه کوه‌های راکی را به شما هدیه می‌دهد. مسیر به دو دریاچه کوچک و زیبا با آب‌های فیروزه‌ای منتهی می‌شود که در زمستان یخ می‌زنند و تضاد رنگی زیبایی با برف‌های اطراف ایجاد می‌کنند.

توجه داشته باشید که در فصل زمستان، مسیر تفسیری گراسی لیکس (Grassi Lakes Interpretive Trail) که کمی دشوارتر است، به دلیل شرایط یخی و خطرناک بودن بسته می‌شود و بازدیدکنندگان باید از مسیر بالایی (Grassi Lakes Upper Trail) که ایمن‌تر است، استفاده کنند. استفاده از کرامپون در این مسیر، به‌ویژه در بخش‌های شیب‌دار، به شدت توصیه می‌شود. پارکینگ این مسیر ممکن است، به‌خصوص در آخر هفته‌ها، به سرعت پر شود، بنابراین برنامه‌ریزی برای رسیدن در ساعات اولیه روز هوشمندانه است.

مسیر ترول فالز (Troll Falls Trail)

مسیر آبشار ترول یک پیاده‌روی زمستانی آسان و بسیار مناسب برای خانواده‌ها و افراد مبتدی است. طول این مسیر حدود 3.4 کیلومتر (رفت و برگشت) است و به یک آبشار یخ‌زده زیبا منتهی می‌شود. با ادامه دادن مسیر، می‌توان به آبشارهای دیگری مانند آبشار مارموت (Marmot Falls) و آبشار بالایی (Upper Falls) نیز دسترسی پیدا کرد. مسیر از میان جنگلی آرام و پوشیده از درختان صنوبر می‌گذرد و فضایی افسانه‌ای را تداعی می‌کند.

حتی در زمستان نیز این مسیر پرتردد است، بنابراین برای تجربه سکوت و آرامش بیشتر جنگل، بهتر است صبح زود پیاده‌روی خود را آغاز کنید. همراه داشتن سگ با قلاده در این مسیر مجاز است. مانند سایر مسیرهای کاناناسکیس، برای پارک خودرو در این منطقه نیز به مجوز حفاظت کاناناسکیس نیاز دارید. با توجه به احتمال یخی بودن مسیر در بخش‌هایی، استفاده از کرامپون برای ایمنی بیشتر ضروری است.

بریتیش کلمبیا: از کوه‌های ساحلی تا جنگل‌های برفی

استان بریتیش کلمبیا، با خط ساحلی خیره‌کننده، کوه‌های مرتفع و جنگل‌های بارانی معتدل، در زمستان نیز جذابیت‌های فراوانی برای طبیعت‌گردان دارد. از مسیرهای چالش‌برانگیز در پارک‌های کوهستانی گرفته تا گشت‌وگذارهای آسان‌تر در نزدیکی شهرهای بزرگ، این استان گزینه‌های متنوعی را پیش روی شما قرار می‌دهد.

پارک استانی گاریبالدی (Garibaldi Provincial Park)

پارک استانی گاریبالدی، واقع در حدود 70 کیلومتری شمال ونکوور و در نزدیکی منطقه اسکی معروف ویستلر، یکی از مقاصد برتر پیاده‌روی در بریتیش کلمبیا به شمار می‌رود. این پارک با مناظر کوهستانی خیره‌کننده، دریاچه‌های آلپاین و یخچال‌های طبیعی، در زمستان نیز زیبایی‌های خاص خود را دارد.

مسیر دریاچه گاریبالدی (Garibaldi Lake Trail)

مسیر دریاچه گاریبالدی در فصل زمستان به یک ماجراجویی چالش‌برانگیز تبدیل می‌شود، اما پاداش آن تماشای مناظر شگفت‌انگیز از دریاچه یخ‌زده با رنگ آبی عمیق (که در زیر لایه برف و یخ پنهان شده) و قله‌های برفی سر به فلک کشیده اطراف است. این مسیر که در تابستان بسیار محبوب است، در زمستان به سرزمینی سفیدپوش و آرام بدل می‌گردد و پیمودن آن معمولاً نیازمند استفاده از کفش برفی (snowshoes) است.

طول مسیر رفت و برگشت به دریاچه گاریبالدی حدود 18 کیلومتر با افزایش ارتفاع تقریبی 820 متر می‌باشد. البته این آمار بیشتر مربوط به شرایط تابستانی است و در زمستان، به دلیل وجود برف عمیق و شرایط سخت‌تر، پیمایش مسیر ممکن است زمان و انرژی بیشتری بطلبد. خوشبختانه، پارکینگ مبدأ این مسیر در منطقه Rubble Creek در طول فصل زمستان برف‌روبی می‌شود، که دسترسی به این مسیر را در تمام طول سال امکان‌پذیر می‌سازد.

برای پیاده‌روی در این مسیر در زمستان، داشتن چکمه‌های کوهنوردی ضدآب و باکیفیت و همچنین گتر (gaiters) برای جلوگیری از ورود برف به داخل کفش‌ها ضروری است. با توجه به ارتفاع بالای منطقه و تغییرات سریع آب و هوایی در کوهستان، بررسی دقیق آخرین گزارش‌های هواشناسی و وضعیت باز بودن مسیر قبل از آغاز حرکت، امری حیاتی است.

اطراف ونکوور (North Shore Mountains و مناطق نزدیک)

کوه‌های نورث شور (North Shore Mountains) که در شمال ونکوور قرار گرفته‌اند، و سایر مناطق طبیعی نزدیک به این شهر بزرگ، گزینه‌های دسترسی و عالی برای پیاده‌روی و کفش برفی در زمستان ارائه می‌دهند. نزدیکی این مسیرها به مراکز شهری، آن‌ها را به انتخاب‌های محبوبی برای ساکنان محلی و گردشگرانی تبدیل کرده است که به دنبال فرار سریع به طبیعت زمستانی هستند. این دسترسی آسان هم فرصت‌های تفریحی گسترده‌ای ایجاد می‌کند و هم می‌تواند منجر به ازدحام در برخی مسیرها، به‌ویژه در آخر هفته‌ها شود، که مدیریت دقیق‌تر پارکینگ و ظرفیت مسیرها را ضروری می‌سازد، همانطور که در مورد پارکینگ زمستانی کوه سیمور نیز تدابیری اندیشیده شده است.

پارک استانی سایپرس (Cypress Provincial Park)

پارک استانی سایپرس تنوع وسیعی از فرصت‌ها را برای علاقه‌مندان به گشت با کفش برفی فراهم می‌کند. شما می‌توانید در مناطق جنگلی آرام و پوشیده از برف قدم بزنید یا برای تماشای مناظر پانوراما از شهر ونکوور، منطقه هاو ساوند (Howe Sound) و حتی کوه بیکر (Mount Baker) در ایالات متحده (در روزهای صاف)، به سمت قله کوه بلک ماونتن (Black Mountain) صعود کنید.

پارک استانی کوه سیمور (Mount Seymour Provincial Park)

کوه سیمور نیز مکانی ایده‌آل برای ماجراجویی‌های زمستانی با کفش برفی است. این پارک مسیرهایی با سطوح دشواری متفاوت ارائه می‌دهد که هم برای مبتدیان و هم برای افراد باتجربه مناسب هستند و مناظر دیدنی از مناطق اطراف را به نمایش می‌گذارند.

• مسیر داگ مانتین (Dog Mountain Trail): یکی از محبوب‌ترین و آسان‌ترین مسیرهای پیاده‌روی زمستانی در منطقه ونکوور، مسیر داگ مانتین است. طول این مسیر رفت و برگشت حدود 4.5 تا 5.6 کیلومتر با افزایش ارتفاع بسیار ناچیز (حدود 34 تا 165 متر) می‌باشد. این مسیر مناظر فوق‌العاده‌ای از شهر ونکوور، برنابی، و کوه‌های پوشیده از برف اطراف را ارائه می‌دهد. به دلیل محبوبیت بسیار زیاد، به‌خصوص در آخر هفته‌های زمستانی، توصیه می‌شود صبح زود برای این پیاده‌روی برنامه‌ریزی کنید. جالب است بدانید که به دلیل تردد زیاد، مسیر معمولاً به قدری کوبیده و فشرده می‌شود که اغلب تنها به کرامپون (یخ‌شکن) نیاز خواهید داشت و شاید نیازی به کفش برفی نباشد.

کوه هالیبرن (Hollyburn Mountain) در پارک استانی سایپرس

مسیر کوه هالیبرن، که از منطقه اسکی نوردیک پارک استانی سایپرس آغاز می‌شود، یک گزینه با درجه سختی متوسط برای علاقه‌مندان به کفش برفی است. طول این مسیر رفت و برگشت حدود 7 تا 7.5 کیلومتر با افزایش ارتفاعی در حدود 424 تا 450 متر می‌باشد. از قله این کوه، مناظر 360 درجه و بی‌نظیری از ونکوور، منطقه سایپرس باول (Cypress Bowl)، کوه‌های نمادین لاینز (The Lions) و سایر قله‌های اطراف قابل مشاهده است. استفاده از این مسیر رایگان است، هرچند که در مجاورت پیست‌های اسکی پولی قرار دارد.

سایر جواهرات بریتیش کلمبیا

پارک استانی دریاچه‌های جافری (Joffre Lakes Provincial Park)

پارک استانی دریاچه‌های جافری با سه دریاچه خیره‌کننده به رنگ آبی فیروزه‌ای و یخچال‌های طبیعی معلق بر فراز آن‌ها، یکی از زیباترین مقاصد طبیعی بریتیش کلمبیا است. در فصل زمستان، مسیر منتهی به این دریاچه‌ها با لایه‌ای ضخیم از برف و یخ پوشیده می‌شود و پیمودن آن نیازمند تجهیزات مناسب مانند کرامپون و احتیاط فراوان است. اگرچه دریاچه‌ها در زمستان یخ‌زده و پوشیده از برف هستند، اما منظره قله‌های تیز و برفی اطراف همچنان بسیار دیدنی و باشکوه است.

طول مسیر رفت و برگشت به دریاچه‌های جافری بین 5.5 تا 11 کیلومتر با افزایش ارتفاعی حدود 360 تا 400 متر است.

نکته بسیار مهم در مورد پیاده‌روی زمستانی در دریاچه‌های جافری، آگاهی از خطر بهمن است. بخش‌هایی از این مسیر وارد محدوده بهمن‌خیز می‌شود و این بدان معناست که بازدیدکنندگان باید مسئولیت ایمنی خود را بسیار جدی بگیرند. بررسی روزانه گزارش‌های بهمن از طریق وب‌سایت Avalanche Canada، و در صورت امکان، داشتن آموزش‌های لازم در زمینه ایمنی بهمن (مانند دوره‌های AST) و همراه داشتن تجهیزات ضروری نجات از بهمن (شامل بیل، بیکن یا فرستنده-گیرنده بهمن، و پروب یا میله سونداژ) برای گروه‌هایی که قصد عبور از این مناطق را دارند، حیاتی است. این تاکید مکرر بر آگاهی از بهمن در مناطق کوهستانی ساحلی بریتیش کلمبیا، نشان‌دهنده خطرات ذاتی همراه با زیبایی زمستانی این مناطق است. شیب‌های تند و بارش برف سنگین، شرایط را برای وقوع بهمن مستعد می‌کنند و این یک تفاوت کلیدی با برخی مسیرهای زمستانی در مناطق مسطح‌تر یا با مدیریت فشرده‌تر است. بنابراین، بازدید از این مناطق نیازمند سطح بالاتری از آمادگی، دانش و تجهیزات نسبت به پیاده‌روی‌های زمستانی معمولی است.

پارک استانی آبشار برندی‌واین (Brandywine Falls Provincial Park)

آبشار دیدنی برندی‌واین با ارتفاع 70 متر، جاذبه اصلی این پارک استانی است. در طول فصل زمستان، دروازه ورودی اصلی پارک معمولاً بسته است و دسترسی به محوطه آبشار تنها به صورت پیاده امکان‌پذیر می‌باشد. مسیرهای داخل پارک نیز در زمستان نگهداری و برف‌روبی نمی‌شوند، بنابراین باید برای حرکت در برف آماده باشید.

یک گزینه محبوب برای دسترسی زمستانی به آبشار برندی‌واین، استفاده از پارکینگ پل بانجی (Bungee Bridge) است که در جاده جنگلی Cal-Cheak (که ممکن است چاله‌چوله‌های زیادی داشته باشد) قرار دارد. از این نقطه، یک مسیر پیاده‌روی به طول تقریبی 3 کیلومتر شما را از طریق مسیر زیبای Sea to Sky Trail و از روی پل هیجان‌انگیز بانجی، به سکوی بازدید آبشار برندی‌واین می‌رساند. این مسیر جایگزین، خود به تنهایی یک ماجراجویی کوچک محسوب می‌شود.

انتاریو: شگفتی‌های زمستانی در قلب کانادا

انتاریو، پرجمعیت‌ترین استان کانادا، شاید به اندازه آلبرتا یا بریتیش کلمبیا به خاطر کوه‌های مرتفعش شناخته شده نباشد، اما در فصل زمستان، این استان نیز با جنگل‌های انبوه پوشیده از برف، دریاچه‌های یخ‌زده وسیع و آبشارهای یخی دیدنی، جذابیت‌های فراوانی برای علاقه‌مندان به پیاده‌روی زمستانی ارائه می‌دهد. از پارک‌های ملی و استانی گرفته تا مناطق حفاظت‌شده کوچکتر، گزینه‌های متنوعی برای کشف طبیعت زمستانی انتاریو وجود دارد.

پارک ملی شبه‌جزیره بروس (Bruce Peninsula National Park)

پارک ملی شبه‌جزیره بروس، واقع در کناره‌های خلیج جورجین (Georgian Bay)، به خاطر خط ساحلی ناهموار و صخره‌ای، غارهای دریایی شگفت‌انگیز و آب‌های شفاف و فیروزه‌ای‌اش شهرت دارد. این پارک در زمستان نیز زیبایی منحصربه‌فردی پیدا می‌کند.

غار گروتو (The Grotto)

غار گروتو، یکی از مشهورترین جاذبه‌های شبه‌جزیره بروس، در فصل زمستان نیز قابل دسترسی است و حتی می‌توان گفت که با یخ بستن آب‌ها و پوشیده شدن صخره‌ها از قندیل‌های یخی، جادویی‌تر و اسرارآمیزتر به نظر می‌رسد. مسیر پیاده‌روی از میان جنگل‌های پوشیده از برف شما را به این آمفی‌تئاتر طبیعی می‌رساند که توسط امواج در دل صخره‌های آهکی تراشیده شده و در زمستان با لایه‌ای از یخ بر روی دیواره‌هایش، منظره‌ای خیره‌کننده ایجاد می‌کند.

مسیرهای اطراف دریاچه سایپرس (Cyprus Lake) که به گروتو منتهی می‌شوند، مانند مسیر خلیج جورجین (Georgian Bay Trail)، مسیر دریاچه مار (Marr Lake Trail) و مسیر دریاچه هورس (Horse Lake Trail)، در زمستان باز هستند اما برف‌روبی و نگهداری نمی‌شوند. بنابراین، پیاده‌روی در آن‌ها با مسئولیت خود فرد است و نیاز به آمادگی برای حرکت در برف دارد. برای ورود به خود غار گروتو، باید از یک حفره یا دهانه طبیعی به سمت پایین حرکت کرد که در زمستان به دلیل یخ‌زدگی می‌تواند لغزنده و نیازمند احتیاط فراوان باشد.

استفاده از کرامپون (یخ‌شکن) برای حرکت ایمن بر روی صخره‌های یخی و مسیرهای لغزنده اطراف گروتو به شدت توصیه می‌شود. شرایط آب و هوایی در شبه‌جزیره بروس می‌تواند به سرعت تغییر کند و باید همواره مراقب سطوح یخی و لغزنده بود. برای علاقه‌مندان به تجربه کامل زمستانی، امکان کمپینگ در چادرهای از پیش برپا شده (Yurts) یا در منطقه Tamarack کمپینگ دریاچه سایپرس با رزرو قبلی وجود دارد. این اطلاعات دقیق در مورد وضعیت نگهداری مسیرها و امکانات موجود، برای برنامه‌ریزی یک سفر زمستانی ایمن و موفق حیاتی است و نشان می‌دهد که تجربه زمستانی به شدت به سطح آمادگی بازدیدکننده و همچنین میزان نگهداری و خدمات ارائه شده توسط پارک بستگی دارد.

مناطق موسکوکا و هایلندز هالیبرتون

این مناطق در مرکز انتاریو، به خاطر دریاچه‌ها، جنگل‌ها و تپه‌های غلتان خود معروف هستند و در زمستان نیز فعالیت‌های متنوعی را ارائه می‌دهند.

پارک استانی اَروهِد (Arrowhead Provincial Park)

پارک استانی اَروهِد در نزدیکی هانتسویل، یکی از مقاصد بسیار محبوب زمستانی در انتاریو است. این پارک نه تنها به خاطر مسیر اسکیت روی یخ 1.3 کیلومتری و بسیار زیبایش که از میان جنگل‌های پوشیده از برف می‌گذرد شهرت دارد، بلکه به دلیل مسیرهای عالی برای پیاده‌روی و گشت با کفش برفی نیز مورد توجه قرار می‌گیرد.

پارک اَروهِد بیش از 8 کیلومتر مسیر مشخص و علامت‌گذاری شده برای کفش برفی ارائه می‌دهد که از میان جنگل‌های زیبای سخت‌چوب (hardwood forest) عبور می‌کنند و تجربه‌ای آرام و دلپذیر از طبیعت زمستانی را فراهم می‌آورند. یکی از مسیرهای پیاده‌روی محبوب، مسیر آبشار استابز (Stubb's Falls Trail) به طول 2 کیلومتر است که شما را از میان جنگل‌های برفی و در کنار آبشارهای کوچک و یخ‌زده عبور می‌دهد. مسیر دریاچه می فلاور (Mayflower Lake Trail) نیز گزینه دیگری برای کاوش با کفش برفی است.

در پارک اَروهِد امکان اجاره تجهیزات زمستانی مانند کفش برفی و اسکیت وجود دارد. همچنین، برای کسانی که مایل به اقامت شبانه هستند، کابین‌های کمپینگ روستیک و گرم برای اجاره در فصل زمستان در دسترس هستند. یکی از جاذبه‌های خاص این پارک، برگزاری شب‌های "آتش و یخ" (Fire and Ice Nights) در برخی از شب‌های جمعه و شنبه (معمولاً از اواخر ژانویه) است که در آن مسیر اسکیت با نور مشعل‌ها روشن می‌شود و تجربه‌ای جادویی از اسکیت در زیر نور ستارگان را فراهم می‌کند. ارائه ترکیبی از فعالیت‌های زمستانی مانند پیاده‌روی، کفش برفی، اسکی صحرایی و اسکیت روی یخ، در کنار امکانات اقامتی، نشان‌دهنده تلاش پارک‌های استانی مانند اَروهِد برای جذب طیف وسیع‌تری از بازدیدکنندگان با علایق مختلف زمستانی است. این رویکرد می‌تواند به توزیع بهتر گردشگران در طول سال کمک کرده و فصل زمستان را نیز به فصلی پرجنب‌وجوش برای گردشگری طبیعت تبدیل کند، هرچند که نیازمند مدیریت و نگهداری بیشتری از سوی مسئولان پارک است.

جنگل و منطقه حفاظت‌شده حیات وحش هالیبرتون (Haliburton Forest & Wild Life Reserve)

این منطقه حفاظت‌شده خصوصی و وسیع، با بیش از 100,000 هکتار مساحت، شبکه‌ای گسترده از مسیرهای زمستانی را ارائه می‌دهد. طول این مسیرها از پیاده‌روی‌های کوتاه 1 تا 2 کیلومتری تا مسیرهای چالش‌برانگیزتر 4 تا 5 کیلومتری متغیر است. مسیرهایی مانند برکه چسل (Chessel's Pond) با سکوی بازدید زیبایش، و مسیر حلقه مرکز گرگ‌ها (Wolf Centre Loop) از گزینه‌های خوب برای پیاده‌روی زمستانی در این منطقه هستند.

مسیرها در صورت مساعد بودن شرایط برفی، کوبیده می‌شوند تا پیاده‌روی راحت‌تر شود. با این حال، برای مسیرهای کمتر تردد شده یا در صورت بارش برف سنگین، ممکن است نیاز به استفاده از کفش برفی باشد که در خود مجموعه قابل اجاره است.

سایر مسیرهای انتاریو

پارک استانی آبشار کاکابکا (Kakabeka Falls Provincial Park)

پارک استانی آبشار کاکابکا، واقع در نزدیکی شهر تاندر بی (Thunder Bay) در شمال غربی انتاریو، در تمام طول سال باز است. جاذبه اصلی این پارک، آبشار کاکابکا است که با ارتفاع 40 متر، دومین آبشار بلند انتاریو پس از آبشار نیاگارا محسوب می‌شود. در فصل زمستان، این آبشار قدرتمند یخ می‌زند و منظره‌ای باشکوه و دراماتیک از ستون‌ها و دیواره‌های یخی ایجاد می‌کند.

برای پیاده‌روی زمستانی و گشت با کفش برفی، مسیرهای Mountain Portage و Little Falls که در سمت غربی رودخانه Kaministiquia قرار دارند، گزینه‌های بسیار خوبی هستند. این مسیرها مناظر زیبایی از رودخانه یخی، دره برفی و یک آبشار کوچکتر را به نمایش می‌گذارند. مسیر Mountain Portage یک حلقه آسان و محبوب است که چشم‌اندازهای عالی از رودخانه، آبشار اصلی و دره را ارائه می‌دهد. علاوه بر پیاده‌روی، این پارک در زمستان امکاناتی برای اسکی صحرایی و حتی یک حلقه اسکیت روی یخ نیز فراهم کرده است.

پارک استانی آلگونکوئین (Algonquin Provincial Park)

پارک استانی آلگونکوئین، یکی از بزرگترین و مشهورترین پارک‌های انتاریو، در زمستان به مکانی آرام و پوشیده از برف عمیق تبدیل می‌شود و فرصت‌های مناسبی برای تماشای حیات وحش و لذت بردن از سکوت طبیعت فراهم می‌کند. بزرگراه شماره 60 که از قلب پارک عبور می‌کند، در تمام طول سال باز است و به طور منظم برف‌روبی و نمک‌پاشی می‌شود، که دسترسی به بسیاری از مسیرها و امکانات زمستانی را تسهیل می‌کند.

چندین مسیر تفسیری (interpretive trails) در امتداد بزرگراه 60 وجود دارند که پارکینگ آن‌ها در زمستان برف‌روبی شده و برای پیاده‌روی یا گشت با کفش برفی مناسب هستند. از جمله این مسیرها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مسیر پیاده‌روی مرداب صنوبر (Spruce Bog Boardwalk Trail): یک مسیر کوتاه (حدود 1.5 کیلومتر) و عمدتاً مسطح که از میان یک مرداب زیبای صنوبر سیاه عبور می‌کند و در زمستان با درختان پوشیده از برف، فضایی بسیار آرام و دلنشین دارد.
• مسیر چشم‌انداز (Lookout Trail): یک مسیر حلقوی 1.9 کیلومتری با شیب نسبتاً تند که به یک سکوی بازدید با منظره پانوراما از تپه‌ها و جنگل‌های اطراف منتهی می‌شود.
• مسیر کاج‌های بزرگ (Big Pines Trail): مسیری 2.9 کیلومتری که از میان جنگلی از کاج‌های سفید قدیمی و بلندقامت می‌گذرد.
• مسیر برکه سگ آبی (Beaver Pond Trail): یک حلقه 2 کیلومتری که فرصت خوبی برای دیدن سدهای سگ آبی (اگرچه در زمستان کمتر فعال هستند) و عبور از میان انواع مختلف زیستگاه‌های جنگلی فراهم می‌کند.

مسیر دریاچه میزی (Mizzy Lake Trail) نیز به خاطر فرصت‌های خوب برای مشاهده حیات وحش شهرت دارد، و مسیرهای کوتاه‌تری مانند آبشار رگد (Ragged Falls)، دریاچه دو رودخانه (Lake of Two Rivers) و دریاچه بت (Bat Lake Trail) نیز گزینه‌های دیگری هستند. با این حال، برای این مسیرها، باید وضعیت برف‌روبی پارکینگ‌های اختصاصی آن‌ها را از طریق وب‌سایت رسمی پارک آلگونکوئین بررسی کرد، زیرا لیست دقیقی از پارکینگ‌های برف‌روبی شده در طول بزرگراه 60 ارائه می‌شود.

برای علاقه‌مندان به اقامت شبانه، کمپینگ زمستانی در کمپ‌سایت مجهز Mew Lake در تمام طول زمستان امکان‌پذیر است و باید از قبل رزرو شود.

کبک: ماجراجویی در مناظر برفی فرانسوی‌زبان

استان کبک، با فرهنگ غنی فرانسوی و مناظر طبیعی متنوع، در فصل زمستان نیز تجربه‌ای منحصربه‌فرد از پیاده‌روی در طبیعت برفی را ارائه می‌دهد. از پارک‌های ملی وسیع با شبکه‌های گسترده مسیرها گرفته تا مناطق کوهستانی با چشم‌اندازهای خیره‌کننده، کبک مقصدی جذاب برای ماجراجویان زمستانی است. بسیاری از پارک‌های ملی کبک توسط SEPAQ (انجمن موسسات فضای باز کبک) مدیریت می‌شوند که دارای سیستم یکپارچه اطلاعات مسیر، رزرو و اغلب هزینه‌های ورودی هستند. این رویکرد سازمان‌یافته و متمرکز به مدیریت تفریحات در فضای باز، به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا با اطلاعات دقیق و به‌روز، برنامه‌ریزی بهتری برای سفر خود داشته باشند، هرچند ممکن است تجربه خودجوش‌تری را که برخی به دنبال آن هستند، تا حدی محدود کند.

پارک ملی ژاک-کارتیه (Parc National de la Jacques-Cartier)

این پارک ملی باشکوه، تنها در فاصله یک ساعتی از شهر تاریخی کبک واقع شده است و یکی از زیباترین دره‌های یخچالی استان، یعنی دره رودخانه ژاک-کارتیه را در خود جای داده است. پارک ملی ژاک-کارتیه با بیش از 100 کیلومتر مسیر مشخص شده برای پیاده‌روی زمستانی و گشت با کفش برفی، گزینه‌های فراوانی را برای تمام سطوح آمادگی جسمانی ارائه می‌دهد. در این پارک می‌توانید در میان درختان صنوبر و توس کهنسال پوشیده از برف قدم بزنید و از سکوت و آرامش طبیعت لذت ببرید.

از مسیرهای منتخب این پارک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مسیر شومن د لا واله (Chemin de la Vallée): یک مسیر 15.4 کیلومتری (رفت و برگشت) و آسان که در امتداد رودخانه ژاک-کارتیه کشیده شده و مناظر زیبایی از کوه‌های اطراف و دلتای رودخانه سوتوریستکی (Sautauriski) را به نمایش می‌گذارد.
• مسیر له لو (Les Loups - به معنی گرگ‌ها): این مسیر دشوار، در دو گزینه 7.8 کیلومتری (رفت و برگشت) یا 11 کیلومتری (حلقوی)، شما را به نقاطی با مناظر خیره‌کننده و نفس‌گیر از شکستگی‌های عظیم توده لورنتیان و دره‌های عمیق ژاک-کارتیه و سوتوریستکی هدایت می‌کند.
• مسیر له کوله (Les Coulées - به معنی جریان‌ها یا رودبارها): یک مسیر حلقوی 10.5 کیلومتری با درجه سختی متوسط که از دره زیبای Ruisseau Belleau عبور کرده و در بخش‌هایی در کنار رودخانه سوتوریستکی ادامه می‌یابد و ترکیبی از صداهای طبیعت و مناظر دل‌انگیز را ارائه می‌دهد.
• مسیر لسکارپمان (L'Escarpement - به معنی پرتگاه): یک مسیر دشوار 9 یا 11.2 کیلومتری (بسته به انتخاب حلقه یا رفت و برگشت) که از جدیدترین مسیرهای اضافه شده به پارک است و مناظر پانورامای زیبایی را از ارتفاعات به نمایش می‌گذارد.

پارک ملی ژاک-کارتیه امکاناتی مانند اجاره کفش برفی و همچنین تورهای با راهنما را برای کسانی که تجربه کمتری دارند یا مایل به کسب اطلاعات بیشتر در مورد منطقه هستند، فراهم می‌کند. نزدیکی این پارک به شهر کبک، فرصتی عالی برای ترکیب تجربه طبیعت‌گردی زمستانی با بازدید از جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی این شهر زیبا را فراهم می‌آورد، که می‌تواند یک مزیت رقابتی برای گردشگری زمستانی کبک باشد.

پارک ملی مون-ترمبلان (Parc National du Mont-Tremblant)

مون-ترمبلان، که بیشتر به عنوان یک استراحتگاه اسکی مشهور در سطح جهانی شناخته می‌شود، در واقع بخشی از یک پارک ملی وسیع به همین نام است که شبکه‌ای گسترده از مسیرهای پیاده‌روی زمستانی را برای تمام سطوح آمادگی و سلیقه‌ها ارائه می‌دهد. چه یک کوهنورد باتجربه باشید که به دنبال مسیری چالش‌برانگیز است، و چه خانواده‌ای که می‌خواهد از یک پیاده‌روی آرام در طبیعت زمستانی لذت ببرد، مون-ترمبلان گزینه‌ای برای شما خواهد داشت. مسیرهای این پارک از میان جنگل‌های انبوه کاج و صنوبر عبور کرده و به مناظر شگفت‌انگیزی از دریاچه‌های یخ‌زده و کوه‌های لورنتیان (Laurentian Mountains) پوشیده از برف منتهی می‌شوند.

پارک ملی مون-ترمبلان به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: بخش دیابل (Diable Sector) و بخش پِمبینا (Pimbina Sector)، که هر کدام مسیرهای خاص خود را دارند. برخی از مسیرهای قابل توجه عبارتند از:

• مسیر لا روش (La Roche - به معنی صخره) و مسیر لا کورنیش (La Corniche - به معنی طاقچه یا لبه): این دو مسیر با درجه سختی متوسط، به ترتیب با طول‌های 5.2 و 6.8 کیلومتر (رفت و برگشت)، در بخش دیابل قرار دارند و به نقاط دیدنی با مناظر زیبا منتهی می‌شوند.
• مسیر شوت-او-را (Chute-aux-Rats - به معنی آبشار موش‌ها): یک مسیر 9.4 کیلومتری (رفت و برگشت) و آسان در بخش پِمبینا که احتمالاً به یک آبشار زیبا می‌رسد.
• مسیر لو توآ-ده-لورانتید (Le Toit-des-Laurentides - به معنی بام لورانتید): این مسیر 14 کیلومتری (رفت و برگشت) و بسیار دشوار در بخش دیابل، چالشی جدی برای کوهنوردان باتجربه است و احتمالاً به مرتفع‌ترین نقاط منطقه می‌رسد.

مدیریت پارک ملی مون-ترمبلان تاکید زیادی بر ایمنی بازدیدکنندگان دارد و منابع و اطلاعات لازم در مورد نکات ایمنی پیاده‌روی زمستانی و تجهیزات ضروری را فراهم می‌کند. توجه داشته باشید که همراه داشتن سگ در مسیرهای این پارک ملی مجاز نیست. برای دسترسی به مسیرها، معمولاً هزینه‌های ورودی روزانه یا مجوز فصلی اعمال می‌شود.

منطقه شارلووا (Charlevoix)

منطقه شارلووا، واقع در شمال شرقی شهر کبک و در امتداد رودخانه سنت لارنس، به خاطر تنوع زیستی منحصربه‌فرد (ناشی از برخورد یک شهاب‌سنگ عظیم در میلیون‌ها سال پیش) و مناظر طبیعی فریبنده و هنرمندانه‌اش شهرت دارد. این منطقه در زمستان نیز زیبایی‌های خاص خود را به نمایش می‌گذارد.

مسیر سانتیه دِ کپ دِ شارلووا (Sentier des Caps de Charlevoix)

این شبکه از مسیرها، که طول دقیق آن در منابع ذکر نشده اما قابل توجه توصیف شده ، فرصتی عالی برای پیاده‌روی زمستانی در میان جنگل‌های پوشیده از برف صنوبر و توس زرد فراهم می‌کند. مسیرها با طول‌ها و درجات سختی متفاوت، چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای از رودخانه یخ‌زده سنت لارنس و ارتفاعات برفی منطقه شارلووا را ارائه می‌دهند و برای تمام سطوح کوهنوردان مناسب هستند.

مسیر مون لاک دِ سین (Mont Lac des Cygnes) در پارک ملی گراند-ژاردن

پارک ملی گراند-ژاردن (Grands-Jardins National Park)، یکی دیگر از جواهرات منطقه شارلووا، میزبان مسیر مون لاک دِ سین (کوه دریاچه قوها) است. این مسیر 8.9 کیلومتری (رفت و برگشت) با افزایش ارتفاع 421 متر، شما را به قله‌ای با مناظر پانورامای 360 درجه از منطقه هدایت می‌کند.

مسیر مون دو دوم (Mont du Dôme)

این مسیر که در نزدیکی مسیر مون لاک دِ سین اما خارج از محدوده پارک ملی گراند-ژاردن قرار دارد، با یک صعود اولیه بسیار شیب‌دار آغاز می‌شود که استفاده از کرامپون یا باتوم کوهنوردی را ضروری می‌سازد. پس از این بخش چالش‌برانگیز، ادامه مسیر نسبتاً ساده‌تر است.

سایر مسیرهای کبک

• پارک ملی مون-مگانتیک (Parc National du Mont-Mégantic): این پارک در جنوب شرقی کبک، نزدیک به مرز ایالات متحده، قرار دارد و به خاطر آسمان تاریک و رصدخانه نجومی‌اش نیز معروف است. مسیر مون مگانتیک (Mont Mégantic Trail) یکی از محبوب‌ترین مسیرهای پیاده‌روی این پارک است. این مسیر با افزایش ارتفاع 525 متر، درجه سختی نسبتاً چالش‌برانگیزی دارد و پیمودن آن حدود 3 ساعت و 45 دقیقه تا 4 ساعت و 15 دقیقه زمان می‌برد.
• کوه مونت-سنت-آن (Mont-Sainte-Anne): این کوه که یک استراحتگاه اسکی معروف در نزدیکی شهر کبک است، علاوه بر پیست‌های اسکی، بیش از 42 کیلومتر مسیر مشخص شده برای گشت با کفش برفی و پیاده‌روی زمستانی ارائه می‌دهد. این مسیرها که هم در پای کوه (بیش از 23 کیلومتر) و هم در منطقه Rang St-Julien (مرکز اسکی صحرایی با 42 کیلومتر مسیر) در دسترس هستند ، مناظر زیبایی از رودخانه سنت لارنس، جنگل‌های برفی و آبشارهای یخ‌زده را به نمایش می‌گذارند. برخی از این مسیرها می‌توانند بسیار چالش‌برانگیز باشند.
• پارک ملی گازپزی (Parc National de la Gaspésie): این پارک در شبه‌جزیره زیبای گازپه و در قلب کوه‌های شیک-شاک (Chic-Choc Mountains) قرار دارد. کوه‌های شیک-شاک تنها کوه‌های آپالاش در کبک هستند که به دلیل ارتفاعشان (شامل قله‌های مون آلبرت و مون ژاک کارتیه با بیش از 1000 متر ارتفاع) دارای پوشش گیاهی توندرا در قله‌ها می‌باشند. این پارک فرصتی برای پیاده‌روی در میان مناظر آلپاین و حتی مشاهده آخرین گله گوزن شمالی جنگلی (woodland caribou) در جنوب رودخانه سنت لارنس را فراهم می‌کند.
• مون سن-برونو (Mont Saint-Bruno): برای کسانی که در مونترال زندگی می‌کنند یا از این شهر بازدید می‌کنند و به دنبال یک فرار سریع به طبیعت زمستانی هستند، پارک ملی مون سن-برونو گزینه‌ای ایده‌آل است. این پارک با پنج دریاچه، یک باغ میوه، یک آسیاب تاریخی و مسیرهای پیاده‌روی متعدد، مکانی عالی برای یک گشت‌وگذار زمستانی در نزدیکی شهر است.

راهنمای ضروری برای پیاده‌روی زمستانی در کانادا

پیاده‌روی در مناظر برفی و یخی کانادا می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده و به‌یادماندنی باشد، اما نیازمند آمادگی، تجهیزات مناسب و رعایت اصول ایمنی است. زمستان کانادا می‌تواند بی‌رحم باشد و دست کم گرفتن آن ممکن است منجر به تجربیات ناخوشایند یا حتی خطرناک شود.

تجهیزات لازم: چه بپوشیم و چه همراه داشته باشیم

انتخاب صحیح پوشاک و تجهیزات، کلید راحتی و ایمنی شما در طول پیاده‌روی زمستانی است.

• پوشاک: اصل اساسی در پوشاک زمستانی، استفاده از سیستم لایه‌لایه است.
  • لایه پایه (Base Layer): این لایه که مستقیماً با پوست در تماس است، باید از جنسی باشد که رطوبت (عرق) را از بدن دور کرده و به سرعت خشک شود، مانند پشم مرینوس یا الیاف مصنوعی مخصوص. از پوشیدن لباس‌های نخی به عنوان لایه پایه خودداری کنید، زیرا نخ رطوبت را جذب کرده و در صورت خیس شدن، باعث احساس سرمای شدید می‌شود.
  • لایه میانی (Mid Layer): وظیفه این لایه، حفظ گرمای بدن است. از پلیورهای پشمی، فلیس (fleece) یا کاپشن‌های سبک با عایق مصنوعی یا پر می‌توانید استفاده کنید.
  • لایه بیرونی (Outer Layer / Shell): این لایه باید ضدآب، ضدباد و در عین حال قابل تنفس باشد تا از شما در برابر بارش، باد و سرما محافظت کند، در حالی که اجازه می‌دهد رطوبت اضافی بدن خارج شود.
  • سر، دست و پا: کلاه گرمی که گوش‌ها را بپوشاند، دستکش‌های گرم و ضدآب (همراه داشتن یک جفت دستکش اضافه فکر خوبی است)، و شال گردن یا باف (buff) برای محافظت از گردن و صورت ضروری هستند. شلوار برفی، به‌ویژه در دماهای بسیار پایین یا در صورت حرکت در برف عمیق، توصیه می‌شود. جوراب‌های پشمی یا الیاف مصنوعی گرم نیز برای پاها حیاتی هستند.
• کفش: چکمه‌های زمستانی گرم، ضدآب و با آج مناسب، یا چکمه‌های کوهنوردی سه‌فصل با کیفیت که با جوراب‌های ضخیم زمستانی پوشیده شوند، برای پیاده‌روی زمستانی ضروری هستند.
• تجهیزات کشش (Traction Devices):
  • کرامپون یا یخ‌شکن (Ice Cleats / Microspikes): برای مسیرهای یخی، لغزنده یا برف کوبیده شده و فشرده، استفاده از کرامپون‌های کوچک یا میکرواسپایک‌ها که به راحتی روی کفش نصب می‌شوند، برای جلوگیری از لیز خوردن و افزایش ایمنی بسیار مهم است.
  • کفش برفی (Snowshoes): برای حرکت در برف عمیق، پودری و مسیرهای کمتر تردد شده که برف آن‌ها کوبیده نشده است، کفش برفی وسیله‌ای ضروری است که با افزایش سطح تماس پا با برف، از فرو رفتن شما در برف جلوگیری کرده و حرکت را آسان‌تر می‌کند.
• ناوبری: حتی در مسیرهای مشخص، برف می‌تواند علائم راهنما را بپوشاند و تشخیص مسیر را دشوار کند. همراه داشتن نقشه فیزیکی منطقه، قطب‌نما و یا دستگاه GPS با نقشه‌های بارگذاری شده، به‌ویژه در مناطق دورافتاده‌تر، بسیار مهم است. دانلود نقشه مسیر برای استفاده آفلاین بر روی تلفن هوشمند نیز می‌تواند مفید باشد، اما نباید تنها به آن اتکا کرد.
• ایمنی و اضطراری (The Ten Essentials): همیشه مجموعه‌ای از وسایل ضروری ایمنی و بقا را همراه داشته باشید:
  • کیت کمک‌های اولیه کامل.
  • چاقوی جیبی چندکاره.
  • چراغ قوه یا هدلامپ (چراغ پیشانی) با باتری‌های اضافه و نو.
  • وسایل روشن کردن آتش در شرایط اضطراری (کبریت ضدآب، فندک، آتش‌زنه).
  • سوت یا آینه برای علامت دادن و درخواست کمک.
  • غذای اضافی پرانرژی (مانند مغزها، میوه خشک، شکلات تلخ) و آب کافی (حداقل یک لیتر برای هر نفر، و بیشتر برای مسیرهای طولانی‌تر یا در هوای خشک). به یاد داشته باشید که در هوای سرد نیز بدن به آب نیاز دارد.
  • پناهگاه اضطراری سبک (مانند پتوی نجات فضایی یا یک تارپولین (زیرانداز ضدآب) بزرگ و رنگی که بتواند شما را از باد و بارش محافظت کند).
  • در مناطقی که احتمال حضور خرس وجود دارد (حتی در زمستان، اگرچه فعالیت آن‌ها بسیار کمتر است)، همراه داشتن اسپری خرس و دانستن نحوه استفاده صحیح از آن توصیه می‌شود.
• سایر تجهیزات مفید:
  • باتوم یا عصای کوهنوردی (Trekking Poles) می‌تواند به حفظ تعادل در مسیرهای لغزنده و کاهش فشار بر روی زانوها کمک کند.
  • کوله‌پشتی با اندازه مناسب برای حمل تمام تجهیزات.
  • بطری آب یا کیسه آب (hydration reservoir) که از یخ زدن آب در آن جلوگیری شود (مثلاً با عایق‌بندی لوله آن).
  • عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب؛ انعکاس نور خورشید از سطح برف می‌تواند بسیار شدید باشد و به چشم‌ها و پوست آسیب برساند.

ایمنی در اولویت

ایمنی باید همیشه اولویت اصلی شما در پیاده‌روی زمستانی باشد. شرایط زمستانی می‌تواند به سرعت تغییر کند و خطرات خاص خود را دارد.

• بررسی شرایط: قبل از حرکت، حتماً آخرین گزارش‌های هواشناسی (از طریق اپلیکیشن‌هایی مانند WeatherCAN یا منابع معتبر دیگر)، وضعیت مسیر (از طریق وب‌سایت‌های رسمی پارک‌های مربوطه یا اپلیکیشن‌هایی مانند AllTrails که نظرات کاربران را نیز شامل می‌شود)، و هشدارهای بهمن (به‌ویژه در مناطق کوهستانی، از طریق وب‌سایت Avalanche Canada) را به دقت بررسی کنید.
• برنامه سفر (Trip Plan): یک برنامه سفر دقیق شامل مسیر مورد نظر، زمان تخمینی رفت و برگشت، و اطلاعات تماس اعضای گروه تهیه کرده و آن را با یک فرد معتمد که در سفر همراه شما نیست (مانند یکی از اعضای خانواده یا دوستان) در میان بگذارید. به او اطلاع دهید که در چه ساعتی انتظار بازگشت شما را داشته باشد و در صورت عدم تماس تا آن زمان، چه اقداماتی انجام دهد (مانند تماس با نیروهای امداد و نجات). استفاده از فرم‌های استاندارد برنامه سفر مانند AdventureSmart trip plan توصیه می‌شود.
• ایمنی روی یخ: ضخامت یخ بر روی دریاچه‌ها، برکه‌ها و رودخانه‌ها در پارک‌های استانی بریتیش کلمبیا کنترل و اعلام نمی‌شود و راه رفتن یا اسکیت روی یخ طبیعی می‌تواند بسیار خطرناک باشد و توصیه نمی‌شود. برای پیاده‌روی بر روی کف رودخانه‌های یخ‌زده (مانند آنچه در مسیرهای یخی برخی دره‌ها انجام می‌شود)، باید از ایمن بودن و ضخامت کافی یخ اطمینان حاصل کرد. در این موارد، همراهی با راهنمایان مجرب و محلی که با شرایط منطقه آشنا هستند، یا حداقل حضور افراد باتجربه در گروه، بسیار مهم است. به یاد داشته باشید که آب ممکن است هنوز در زیر لایه یخ جریان داشته باشد.
• آگاهی از خطر بهمن: در مناطق کوهستانی و مستعد بهمن، داشتن دانش کافی در مورد ایمنی بهمن، توانایی تشخیص مناطق خطرناک، و همراه داشتن تجهیزات کامل نجات از بهمن (شامل ترنسیور یا فرستنده-گیرنده بهمن، پروب یا میله سونداژ، و بیل مخصوص برف) برای هر یک از اعضای گروه ضروری است. گذراندن دوره‌های آموزشی ایمنی بهمن (Avalanche Skills Training - AST) برای کسانی که به طور منظم در این مناطق فعالیت می‌کنند، اکیداً توصیه می‌شود. اگر گزارش‌ها حاکی از خطر بالای بهمن در منطقه مورد نظر شماست، برنامه خود را تغییر داده و مسیر امن‌تری را انتخاب کنید.
• سرمازدگی و هیپوترمی (کاهش دمای مرکزی بدن): با علائم اولیه سرمازدگی (مانند بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، تغییر رنگ پوست به سفید یا زرد خاکستری در انگشتان دست و پا، بینی و گوش‌ها) و هیپوترمی (مانند لرز شدید، گیجی، خستگی مفرط، اختلال در تکلم، از دست دادن هماهنگی) آشنا باشید. به طور منظم وضعیت خود و همراهانتان را بررسی کنید و در صورت مشاهده هر یک از این علائم، فوراً اقدامات لازم برای گرم شدن و در صورت نیاز، درخواست کمک را انجام دهید.
• حیات وحش: به حیات وحش احترام بگذارید و از فاصله ایمن آن‌ها را مشاهده کنید. هرگز به حیوانات وحشی غذا ندهید، زیرا این کار هم برای آن‌ها مضر است و هم می‌تواند باعث شود که از انسان‌ها نترسند و مشکلات ایمنی ایجاد کنند.
• پیاده‌روی گروهی و با هم ماندن: ترجیحاً هیچ‌گاه در زمستان به تنهایی پیاده‌روی نکنید، به‌ویژه در مسیرهای دورافتاده. گروه باید همیشه با هم حرکت کند و سرعت خود را با کندترین عضو گروه تنظیم نماید. از جدا شدن از گروه خودداری کنید.
• مدیریت زمان: روزهای زمستان کوتاه هستند. پیاده‌روی خود را طوری برنامه‌ریزی کنید که قبل از تاریک شدن هوا به نقطه شروع بازگردید. همیشه یک چراغ قوه یا هدلامپ همراه داشته باشید، حتی اگر قصد بازگشت قبل از غروب را دارید.

ایمنی در پیاده‌روی زمستانی یک مسئولیت مشترک و چندوجهی است. این تنها به داشتن تجهیزات فردی مناسب محدود نمی‌شود، بلکه شامل آگاهی عمیق از محیط (شرایط برف و یخ، آب و هوا، خطر بهمن)، برنامه‌ریزی دقیق و هوشمندانه (اطلاع‌رسانی برنامه سفر، بررسی مداوم شرایط)، مهارت‌های کار گروهی (مانند با هم ماندن و حمایت از یکدیگر) و استفاده صحیح از منابع اطلاعاتی رسمی (مانند گزارش‌های Avalanche Canada و اطلاعات پارک‌ها) است. این رویکرد جامع به ایمنی، مسئولیت را بین فرد، گروه و نهادهای اطلاع‌رسان توزیع می‌کند و نشان می‌دهد که فرهنگ ایمنی در فعالیت‌های فضای باز، فراتر از داشتن وسایل و تجهیزات مناسب، شامل کسب دانش، تقویت قدرت قضاوت و آمادگی ذهنی نیز می‌باشد.

برنامه‌ریزی سفر و اصول طبیعت‌گردی مسئولانه

علاوه بر ایمنی، برنامه‌ریزی دقیق و رعایت اصول طبیعت‌گردی مسئولانه نیز برای تجربه‌ای لذت‌بخش و کم‌تأثیر بر محیط زیست ضروری است.

• مجوزها و هزینه‌ها: بسیاری از پارک‌های ملی و استانی در کانادا برای ورود یا استفاده از امکانات، نیاز به تهیه مجوز روزانه یا سالانه دارند. به عنوان مثال، برای پیاده‌روی در بسیاری از مسیرهای منطقه کاناناسکیس آلبرتا، به مجوز حفاظت کاناناسکیس (Kananaskis Conservation Pass) نیاز است. پارک‌های ملی کانادا نیز معمولاً هزینه‌های ورودی روزانه یا سالانه (مانند Discovery Pass) دارند. پارک‌های استانی و ملی کبک نیز اغلب دارای هزینه‌های ورودی هستند. قبل از سفر، حتماً از الزامات مربوط به مجوز و هزینه‌ها در منطقه مورد نظر خود مطلع شده و آن‌ها را تهیه کنید.
• پارکینگ: پارکینگ در مبدأ برخی از مسیرهای پیاده‌روی محبوب، به‌ویژه در آخر هفته‌ها و روزهای تعطیل، ممکن است محدود باشد و به سرعت پر شود. در برخی موارد، پارکینگ‌های خاصی در فصل زمستان برف‌روبی نمی‌شوند و غیرقابل استفاده هستند. بنابراین، بهتر است صبح زود به محل مورد نظر برسید یا از گزینه‌های حمل و نقل عمومی (در صورت وجود) استفاده کنید.
• اصول "ردپایی از خود باقی نگذارید" (Leave No Trace): این اصول هفت‌گانه، راهنمایی برای به حداقل رساندن تأثیر ما بر محیط طبیعی است. مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
  • تمام زباله‌های خود را، اعم از پوست میوه، دستمال کاغذی و غیره، همراه خود برگردانید و در سطل‌های زباله مناسب بیندازید.
  • در مسیرهای مشخص و علامت‌گذاری شده حرکت کنید تا از آسیب به پوشش گیاهی و فرسایش خاک جلوگیری شود.
  • از چیدن گل‌ها و گیاهان، یا برداشتن سنگ‌ها، شاخه‌ها و سایر اشیاء طبیعی خودداری کنید. اجازه دهید دیگران نیز از زیبایی‌های طبیعت لذت ببرند.
  • به حیات وحش احترام بگذارید و از فاصله دور آن‌ها را مشاهده کنید.
  • آتش را فقط در مکان‌های مجاز و با رعایت کامل اصول ایمنی برپا کنید (در بسیاری از پیاده‌روی‌های زمستانی، امکان برپایی آتش وجود ندارد).
• سگ‌ها: قوانین مربوط به همراه داشتن سگ در پارک‌ها و مسیرهای مختلف پیاده‌روی متفاوت است. در برخی مناطق، ورود سگ‌ها مجاز است اما باید حتماً با قلاده کنترل شوند. در برخی دیگر از پارک‌ها یا مسیرها، ورود سگ‌ها به طور کلی ممنوع است. قبل از بردن سگ خود به یک مسیر پیاده‌روی، حتماً قوانین مربوط به آن منطقه را بررسی کنید و فضولات حیوان خانگی خود را جمع‌آوری و به طور مناسب دفع نمایید.

نیاز به تهیه مجوزها، رعایت قوانین مربوط به حضور سگ‌ها، توصیه‌ها برای بازدید در ساعات خلوت‌تر و ارائه اطلاعات دقیق در مورد وضعیت مسیرها و پارکینگ‌ها، همگی ابزارهایی هستند که توسط مدیریت پارک‌ها و مناطق حفاظت‌شده برای مدیریت تجربه بازدیدکنندگان و حفاظت از منابع طبیعی به کار گرفته می‌شوند. با افزایش محبوبیت فعالیت‌های زمستانی در فضای باز، فشار بر این منابع و زیرساخت‌ها نیز افزایش می‌یابد. بنابراین، این مقررات و اطلاعات به توزیع بهتر بازدیدکنندگان، کاهش تأثیرات منفی انسانی بر محیط زیست و در نهایت، افزایش ایمنی و کیفیت تجربه برای همه کمک می‌کنند. این یک توازن ظریف بین تشویق مردم به استفاده و لذت بردن از طبیعت و در عین حال، حفاظت از آن برای نسل‌های آینده است.

سخن پایانی: لذت کشف زمستان کانادا با پای پیاده

پیاده‌روی زمستانی در کانادا، فراتر از یک فعالیت ورزشی ساده، دعوتی است به کشف جهانی دیگر؛ جهانی که در آن سکوت جنگل‌های برفی، موسیقی آبشارهای یخی و درخشش کریستال‌های برف در زیر نور خورشید، روح را نوازش می‌دهد. از آرامش عمیقی که در قلب طبیعت بکر و دست‌نخورده تجربه می‌کنید تا احساس غرور و موفقیتی که پس از پیمودن یک مسیر چالش‌برانگیز به دست می‌آورید، هر قدم در این سفر، پاداشی منحصربه‌فرد به همراه دارد.

کانادا، با تنوع بی‌نظیر مناظر زمستانی خود، از سواحل اقیانوسی گرفته تا قله‌های سر به فلک کشیده کوهستان‌ها و جنگل‌های بی‌پایان، مقصدی ایده‌آل برای عاشقان طبیعت در سردترین فصل سال است. هر استان و هر منطقه، داستان زمستانی خاص خود را برای روایت کردن دارد و مسیرهای پیاده‌روی، بهترین راویان این داستان‌ها هستند.

با این حال، زیبایی‌های زمستان با چالش‌هایی نیز همراه است. همانطور که در این راهنما تاکید شد، آمادگی، تجهیزات مناسب، آگاهی از شرایط و رعایت اصول ایمنی، شروط لازم برای لذت بردن از این ماجراجویی‌ها هستند. تشویق می‌کنیم که با برنامه‌ریزی دقیق، احترام به محیط زیست و آمادگی کامل برای رویارویی با چالش‌های احتمالی، به کاوش ایمن، آگاهانه و مسئولانه در طبیعت زیبای زمستانی کانادا بپردازید.

پیاده‌روی در سکوت و عظمت زمستان، نه تنها فرصتی برای فعالیت بدنی و دیدن مناظر بدیع است، بلکه می‌تواند تجربه‌ای عمیقاً درونی و حتی مدیتیشن‌گونه باشد. در دنیای پرهیاهوی امروز، قدم زدن در میان طبیعتی که گویی به خواب زمستانی فرو رفته، فرصتی برای بازاندیشی، آرامش ذهن و برقراری ارتباطی عمیق‌تر با خود و با قدرت و ظرافت بی‌بدیل جهان طبیعی است. این جنبه از پیاده‌روی زمستانی، که اغلب در راهنماهای فنی کمتر به آن پرداخته می‌شود، بخش مهمی از جذابیت و ارزش این فعالیت است. چالش‌های زمستان، از سرمای هوا گرفته تا مسیرهای گاه دشوار، می‌توانند حس اتکا به خود، استقامت و در نهایت، موفقیت را در فرد تقویت کنند. بنابراین، پیاده‌روی زمستانی می‌تواند تجربه‌ای جامع برای سلامت جسم و آرامش روان باشد، به شرط آنکه با آگاهی و مسئولیت‌پذیری همراه گردد. پس چکمه‌هایتان را به پا کنید، نفس عمیقی از هوای پاک زمستانی بکشید و به قلب این سرزمین عجایب برفی قدم بگذارید. ماجراجویی زمستانی شما در کانادا منتظر است.