هیچ محدودیتی بدتر از ناامیدی نیست، هاشمیه متقیان از زندگی می گوید

به گزارش مجله سرگرمی، خبرنگاران؛ گروه مجله - مرضیه کیان: ورزشکار حرفه ای از خیلی چیزها زده تا به این صندلی رسیده؛ مثلاً خودم بر خلاف میل باطنی سال هاست که از دورهمی ها و تفریحات و رفت وآمدها فاصله گرفتم تا به هدفی که در فکر دارم، برسم.

هیچ محدودیتی بدتر از ناامیدی نیست، هاشمیه متقیان از زندگی می گوید

هاشمیه متقیان قهرمان پرتاب نیزه مسابقات پارالمپیک که از توکیو برایمان مدال طلا را سوغات آورده، با لهجه شیرین جنوبی ما را مهمان خاطراتش از سال های کودکی تا دبیرستان می نماید: 1 خرداد 1365 در روستای ملاشیه (جنوبی ترین نقطه غربی اهواز) به جهان آمدم. تا یک سالگی هیچ مسئله ای نداشتم. معلولیتم از 1 سالگی که واکسن فلج اطفال را تزریق کردم، آغاز شد. علتش هم این بود که در حال سرماخوردگی و تب این تزریق انجام شد و از یک روز بعد هر دو پایم سفت و سخت شد. البته با فیزیوتراپی، پای راستم کمی بهتر می گردد اما عضلات پای چپم از لگن به سمت پایین برای همواره بی حرکت ماند.

این اتفاق باعث نشد گوشه نشین شوم و افسردگی بر من غالب گردد. در دوران دانش آموزی به علت شرایط بدنی نمی توانستم با بچه ها بازی کنم، معمولاً در زنگ های ورزش با پیشنهاد معلم ورزش، رشته شطرنج را انتخاب می کردم، ولی این رشته برای من صرف گرفتن یک نمره بود و آنطور که دوست داشتم انرژی ام تخلیه نمی شد.

سال پیش دانشگاهی بود که به صورت اتفاقی با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شدم؛ این همان چیزی بود که سال ها دنبالش بودم و نمی دانستم باید کجا دنبالش بروم.

از اولین روزی که برای تست وارد باشگاه شدم با جان و دل مایه گذاشتم. 2 سال اول را در رشته والیبال نشسته فعالیت می کردم اما چون فیزیک بدنی ام مناسب نبود و در بازی های پاراآسیایی کشیده تر بودن دست های رقیبم نسبت به من باعث شد از انتخابی جوانان حذف شوم، بی انگیزه شدم، ولی بازهم از ورزش فاصله نگرفتم و با تشویق مربی ام در سن 23 سالگی بعد از تست دو و میدانی وارد این رشته شدم.

رشته دو و میدانی جهانی جدیدی برایم بود و از محیطش خوشم آمده بود؛ اینکه در این رشته ورزشی همه چیز برای خودت است و متکی به توان و انرژی خودم بودم انگیزه مضاعفی شد که از هیچ کوششی کم نگذارم.

دو و میدانی زیر شاخه های زیادی دارد که من پرتاب نیزه و دیسک را انتخاب کردم.

18 ساعت تمرین در هفته!

هاشمیه که ساعت 12، نیم ساعت می شد از باشگاه به خانه برگشته، با وجود تمرین سنگینی که داشته، پرانرژی صحبت می نماید: بعد از برگشت از مسابقات پار المپیک توکیو، یک هفته استراحت کردم و دوباره تمریناتم آغاز شد. باید برای مسابقات جهانی ژاپن که شهریور سال آینده برگزار می گردد و مسابقات المپیکی پاراآسیایی 2022 چین آماده شوم که کارم خیلی سخت شده؛ در هفته 6 جلسه در نوبت صبح و عصر تمرین دارم و 3 جلسه هم بدنسازی، یعنی روی هم رفته در هفته 9 جلسه تمرین دارم و فقط آدینه ها آزادم.

برای اینکه در تمرین ها کم نیاورم، ساعت خوابم نباید به نیمه شب برسد، نهایتاً بین ساعت 11 تا 11 و نیم شب می خوابم و صبح یک بار برای نماز صبح بیدار می شوم و می خوابم و مجدداً ساعت 8 بیدار می شوم تا بعد از خوردن صبحانه و آماده شدن برای ساعت 9 و نیم در باشگاه حاضر باشم. تمرینات صبح 2 ساعته است. بعد از تمرین به خانه می آیم بعد از ناهار و نماز و استراحت دوباره بین ساعت 5 تا 6 تمرینات هوازی آغاز می گردد.

فقط تکرار و تمرین در کنار توکل به خدا، راهگشاست

متقیان در مسابقات پارالمپیک توکیو علاوه بر کسب مدال طلا، رکورد جهانی را جابجا کرد. تاکید زیادی روی تمرین و تکرار دارد و بارها این کلمات را در کنار توکل کردن به خدا می گوید: اگر هر فردی از همان دوران مدرسه برای خودش هدف انتخاب کند و مسیرش را تعیین کند، محال است با تکرار و تمرین به هدفش نرسد. حتی اگر زمین خورد هم باید به خدا توکل کند و دوباره کوشش کند.

ورزشکار حرفه ای از خیلی چیزها زده تا به این صندلی رسیده؛ مثلاً خودم بر خلاف میل باطنی سال هاست که از دورهمی ها و تفریحات و رفت وآمدها فاصله گرفتم تا به هدفی که در ذهنم دارم، برسم. بارها شده که زودتر از زنگ ساعت برای بیداری صبح، بیدار شدم و به جای اینکه بگویم حالا 5 دقیقه بیشتر بخوابم و بهانه الکی بیاورم، از رختخواب بلند شدم و روزم را آغاز کردم، یا خیلی وقت ها که در ست های بدنسازی کم آوردم و مربی این اجازه را داده که تمرین را متوقف کنم، وجدانم اجازه نداده از تمرین دست بکشم و با هر زحمتی بوده برنامه ورزشی را تا آخر اجرا کردم. شاید بدن دردهای خیلی زیادی داشته باشم و تمام عضلاتم ا ز گردن تا نوک پایم درد بگیرد، اما وقتی می بینم در پرتاب نیزه و دیسک ثمره اش را می بینم، تمام این سختی ها را به جان می خرم.

خیلی از خانم ها هستند که با وجود اینکه تن سالمی دارند به هر بهانه ای خودشان را در خانه پابند نموده اند و دنبال هیچ هدفی نمی فرایند یا خیلی از افراد که بر اثر تصادف یا حتی مسائل مادرزادی دچار معلولیت هستند کنج خانه، زانوی غم بغل گرفته اند و فکر می نمایند جهان به آخر رسیده، در صورتی که واقعاً این طور نیست، پشتکار و اراده راه تمام این تصورات ذهنی را سد می نماید و باعث می گردد تکاپو داشته باشیم؛ این را هم بگویم که خیلی از معلولان از ورزش مخصوص جانبازان و معلولان اطلاعی ندارند که باید اطلاع رسانی انجام گردد تا آنها هم به این عرصه پا بگذارند.

تمام توصیه و انگیزه ای که در صحبت های متقیان هست را می توان در عمل دید؛ چرا که نتیجه اش می گردد کسب دو مدال نقره جهانی، 4 مدال طلا و 2 مدال نقره در مسابقات آسیایی و طلای افتخارآمیز مسابقات پارالمپیک.

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

منبع: خبرگزاری مهر
انتشار: 2 آذر 1400 بروزرسانی: 2 آذر 1400 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 162815

به "هیچ محدودیتی بدتر از ناامیدی نیست، هاشمیه متقیان از زندگی می گوید" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "هیچ محدودیتی بدتر از ناامیدی نیست، هاشمیه متقیان از زندگی می گوید"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید