هویت فراموش شده عشایر - مجله سرگرمی

امروزه عوامل متعددی، ادامه زندگی کوچ نشینی عشایر ایران را با خطر رو به رو نموده است. عواملی همچون مسائل اجتماعی و سیاسی، تخریب و کاهش مراتع در کشور، عدم برخورداری عشایر از امکانات رفاهی مناسب و در نهایت تجاوز جامعه شهری و روستا نشین به مسیرهای کوچ سنتی عشایر. جدای از این، مسئله محدود کردن قدرت جنگی عشایر که با دسترسی به اسلحه و توان مقاومت، هم از مرزهای کشور صیانت نموده اند و هم به عنوان تهدیدی برای حکومت های مرکزی در کشور ایران محسوب می شده اند نیز در کنار سایر عوامل طبیعی و اجتماعی زندگی این قشر را با بحران تغییر هویت روبرو نموده است.

در سال های اخیر مقوله اسکان عشایر شاید مهمترین بحثی است که در خصوص آن ها مطرح می گردد. عشایر ایران در اوایل سده اخیر، یک بار طعم تلخ اسکان اجباری را که توسط حکومت پهلوی اول بر آنان تحمیل شد، تجربه کردند. اما امروزه مقوله اسکان در قالب جدیدی و بر اساس دیدگاه گروهی از مسئولین کشور مطرح شده است.

آنها بر این اعتقادند که دیگر دوره زندگی کوچ نشینی گذشته است و کوچ نشینان باید به زندگی یکجا نشینی روی آوردند. استان فارس محل اجرای یکی از مهمترین طرح های اسکان عشایر در کشور بوده است که در اجرای این طرح حدود 500 خانوار عشایری از طوایف مختلف اسکان داده شده اند.

اجرای چنین سیاست هایی بدون انجام مطالعات نه تنها به توسعه زندگی این بخش از جامعه منجر نشده بلکه پیامدهای منفی زیادی مانند از دست دادن هویت و فرهنگ، فقر و نبود اشتغال مناسب برای عشایر در برداشته است. بی شک با ادامه این فرایند و عدم برنامه ریزی درست، این نوع شیوه زندگی در ایران از بین خواهد رفت که قطعا تبعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بسیاری به همراه خواهد داشت.