هتل های کپسولی در انبار خاک می خورند - مجله سرگرمی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، به نقل از ایسنا، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از رونمایی اولین نمونۀ هتل کپسولی وارداتی به ایران اطلاع داد و بیان کرد که این کپسول ها به همت کانون جهانگردی و اتومبیلرانی به کشور وارد شده و قرار است تحت نظارت این کانون در استان های مختلف کشور به عنوان شکل جدیدی از مراکز اقامتی استفاده گردد.

در همان خبر از هادی سجادی راد، مدیر گردشگری و صنایع دستی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی نقل شده بود که در فاز اول قرار است 200 دستگاه از این هتل های کپسولی در شهرهای مختلف از جمله، تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز راه اندازی گردد تا به عنوان یک محل اقامت و استراحت کوتاه مدت برای گردشگران مورد استفاده قرار گیرد.

علی اصغر مونسان ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ نیز در مراسم رونمایی خصوصی از نمونه این هتل ها گفته بود: یکی از مزایای این اماکن اقامتی این است که باعث تحول در اکو کمپ ها خواهد شد و به عنوان یک محل اقامتی مناسب و بصرفه می تواند در اماکنی مانند کمپ های مختلف، فرودگاه ها، پایانه های مسافربری، راه آهن و... در اختیار گردشگران قرار گیرد.

واردات این هتل های کپسولی در شرایطی که صنعت گردشگری با همه گیری ویروس کرونا دچار چالش های اقتصادی بسیار شده و تا آن وقت از حمایت اقتصادی بهره مند نشده بود، انتقادهای زیادی را متوجه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کرد. واردنمایندگان این هتل ها معتقد بودند استفاده از این کپسول ها برای گردشگری مزیت اقتصادی است و به محیط زیست یاری خواهد نمود.

برنامه کانون جهانگردی و اتومبیلراتی طبق آن چه در مراسم رونمایی این کپسول ها اعلام شد فراوری پنج هزار کپسول در داخل کشور در فاصله شش ماه تا دو سال با الگوگیری از نمونه های وارداتی و استقرار آن ها در بیش از 80 نقطه شناسایی شده بود.

آن موقع حواشی زیادی درباره هزینه ارزی که برای واردات انبوه این محصول صرف شده ایجاد شد، با این وجود نه از تعداد هتل های کپسولی وارداتی آماری داده شد و نه از هزینه ارزی که صرف خرید آن ها شده بود. در مردادماه 99 حسین اربابی ـ مدیرعامل کانون جهانگردی و اتومبیلرانی ایران ـ در مصاحبه ای واردات گسترده هتل کپسولی به ایران را تکذیب کرد و گفت که حدود 10 مورد از این هتل ها توسط بخش خصوصی به کشور وارد و رونمایی شده است. اما در شهریور ماه 99 سجادی راد، مدیر گردشگری و صنایع دستی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی درباره تعداد هتل های کپسولی واردشده به کشور گفت: فقط پنج کپسول وارد شده و قرار است در فرودگاه استفاده شوند.

سوای این که هنوز به طور دقیق تعیین نیست چه تعداد از هتل های کپسولی به کشور وارد شده و چه میزان ارز برای آن ها هزینه شده است، اکنون سرنوشت نامعلوم کپسول های واردشده و خط فراوری داخلی وعده داده شده مساله است.

حسین اربابی ـ مدیرعامل کانون جهانگردی و اتومبیلرانی ایران ـ درباره سرنوشت هتل های کپسولی اطلاعات زیادی نمی دهد؛ فقط در گفت وگویی کوتاه با ایسنا به چنین جملاتی بسنده می نماید: هر چیز جدیدی را برای مردم و مسؤولان بخواهید جا بیاندازید، آن قدر سختی و مشقت دارد که حد و حساب ندارد. مثلا آخرین رفت و برگشت های ما با جامعه هدف فرودگاه ها به بیش از 50 جلسه رسید.

هادی سجادی راد ـ مدیر گردشگری و صنایع دستی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی ـ نیز درباره خاتمه کپسول های واردشده به ایسنا می گوید: پنج یونیت در وزارت گردشگری نمایش داده شد که ظرفیت 10 نفر را داشت. ما از ابتدا هم بنای واردات نداشتیم. آن پنج یونیت هم حالا در انبار هستند.

او گِره کار هتل های کپسولی را که قرار بود خط فراوری داخلی داشته باشند و در کمپ های کویری، فرودگاه و بیمارستان مستقر شوند در خارج از این کانون می بیند و شرح می دهد: بنا به درخواست شرکت فرودگاه ها، نمونه ای از محصول واردشده را در ساختمان اداری آن مستقر کردیم، چون خیلی از رؤسای فرودگاه ها هفتگی در آن مکان حضور دارند و به این شکل، کپسول ها در معرض دید آن ها قرار می گرفت. بسیاری از رؤسای فرودگاه ها کار را دیده اند و بسیار مشتاق اند. اگر موانع را در سیستم خودمان رفع کنیم آمادگی داریم حداقل در پنج فرودگاهی که از ابتدای امر مدنظرمان بود آن ها را مستقر کنیم، اما بروکراسی اداری که وجود دارد، متاسفانه اذیت می نماید.

او یادآوری می نماید: نگاه مان درباره هتل کپسولی ارائه سرویس لاکچریِ گران قیمت نبوده است. از روز اول هم گفته ایم در تمام جهان زیرساخت اقامتی ارزان قیمت وجود دارد.

سجادی راد اضافه می نماید: وقتی می خواهید سرویسی را با قیمت اقتصادی در اختیار مخاطبان قرار دهید، طبیعتا چارچوب های اقتصادی پروژه متفاوت می گردد. مثلا در طرح توجیهی هتل های کپسولی، هزینه ای که در نظر گرفته شده برای اقامت مصرف نماینده در ساعت اول 25 تا 30 هزار تومان بود که مبلغ آن با افزایش ساعت اقامت به صورت پلکانی کاهش پیدا می کرد، به طوری که بعد از چهار ساعت، هزینه به پنج هزار تومان به ازای هر ساعت اقامت می رسید.

او درباره این که چرا با وجود بروکراسی فرودگاه ها، این پروژه ـ همان طور که در روز رونمایی گفته شده بود ـ به وسیله مراکز و یا اماکن دیگر پیگیری نشد، می گوید: ما با بیمارستان ها هم مذاکراتی داشتیم، با وجود این که در ابتدای امر خیلی استقبال کردند؛ چرا که برای ساماندهی همراهان بیماران خیلی می توانست موثر باشد، ولی وقتی وارد کار شدیم با عدم همکاری این بخش ها روبرو شدیم.

سجادی راد تاکید می نماید: نگاه ما تسهیل گرانه است. این کار را به عنوان منبع درآمد درنظر نگرفته ایم. هدف این است باگ هایی که در سیستم اقامتگاهی کشور وجود دارد با نگاه حمایتی وزارتخانه رفع گردد، ولی از نظر دستگاه های دیگر اگر پروژه ای سودآوری داشته باشد وارد آن می شوند. دغدغه خدمات دهی وجود ندارد. اگر منافع زیادی داشته باشد همراهی می نمایند.

او ادامه می دهد: دغدغه خدمات دهی باید وجود داشته باشد، چون درحال حاضر 15 سرویس خدماتی اقامتی نسبت به استاندارد جهانی عقبیم. باید این سرویس ها در فرودگاه ها و حتی به مراکز درمانی اضافه گردد. در کشورهای دیگر معمولا مشکل اقامت کمتر وجود دارد، ولی در ایران حتی اقامت همراه بیمار مساله است. مسؤولان یکی از بیمارستان ها اذعان می کردند از ساعت 12 شب به بعد باید از بین درخت ها همراهان بیمار را پیدا و از محوطه بیمارستان خارج نمایند. حتی وقتی در بیمارستان را می بندند صبح می بینند همان افراد از دیوار وارد محوطه بیمارستان شده اند، چون جایی برای اقامت ندارند. وقتی با همان مجموعه درمانی برای استقرار این سیستم اقامتی ارزان صحبت می کنیم می گویند بودجه نداریم، بعد که ما وارد عمل می شویم و می خواهیم زیرساخت این اقامت را برای آن ها تامین کنیم، متوجه می شویم مشکل اصلا بودجه نبوده است. این پروژه فعلا در چنین گیر و دارهایی گرفتار است.

مدیر گردشگری و صنایع دستی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی در پاسخ به این سوال که چطور یک وزارتخانه (میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) قدرت و نفوذ برای استقرار این چند کپسول و یا راه اندازی خط فراوری آن را ندارد؟ اظهار می نماید: در بیشتر شئونات کشور زمانی که موضوع بین دو شخصیت حقوقی مستقل مطرح می گردد، حتی زمانی که منافع مشترک دارند و همسو هستند، این امکان همچنان مطرح است که دغدغه مشترک نداشته باشند.

سجادی راد درباره این که درحال حاضر روی فراوری چه تعداد هتل کپسولی برنامه ریزی شده است؟ می گوید: هتل کپسولی مثل فراوریات دیگر نیست، براساس پروژه ای که تعریف می گردد این آمادگی وجود دارد تعداد مورد نظر فراوری و در اختیار گذاشته گردد. مثلا طی مذاکراتی که با شرکت فرودگاه ها داشتیم قرار شد در پنج فرودگاه، 10 هتل کپسولی مستقر گردد.

او درباره شرکت هایی که ساخت را باید انجام دهند نیز شرح می دهد: در همان روزهای نخست به وسیله معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای فراوری این محصول در داخل اطلاع رسانی انجام دادیم. چند شرکت دانش بنیان مراجعه کردند و گفتند دو ماه دیگر نمونه هایی را ارائه می دهند، اما بیشتر در حد حرف بود، چون بعد تلفن شان را هم جواب ندادند. شرکت های دیگر اما مطالعاتی را انجام دادند و حتی کارخانه هایی را که می توانند مواد اولیه فراوری نمایند نیز شناسایی نموده اند. الان تمام اجزای خط فراوری در داخل فراهم است، ولی آن شرکت دانش بنیان یک عدد تعیین برای فراوری احتیاج دارد تا کار را آغاز کند، این که محصولی فراوری گردد و مستقیم به انبار برود که منطقی نیست.

مدیر گردشگری و صنایع دستی کانون جهانگردی و اتومبیلرانی در پاسخ به این پرسش که آیا پیش از واردات چنین محصولی، مطالعه و احتیاجسنجی در داخل اجرا شده بوده و اگر این طور بوده چرا هنوز سایر بخش ها متقاعد نشده اند و چرا هنوز بعد از یک سال در هیچ کجا این هتل های کپسولی مستقر نشده است؟ می گوید: برای این که نگاه مان متفاوت است. احتیاج نبود قبل از واردات صحبت گردد. لازم بود ابتدا تلنگر وارد گردد. البته آن تلنگر به بدنه جامعه یا ذی نفعان وارد شد، اما نگاه مان با آن هایی که باید همراه می شدند، متفاوت است. ما فکر می کنیم آن ها توجیه هستند و حتی نمونه هایی را در کشورهای دیگر دیده اند، اما وقتی می خواهیم کار را با هم آغاز کنیم، توقع دارند مطابق استانداردهای آن ها عمل کنیم و مواردی مثل حق الارض و حق السهم طلب می نمایند.

سجادی راد در پاسخ به این که آیا می توان نتیجه گرفت که این پروژه به لحاظ اقتصادی جذاب نبوده است؟ اظهار می نماید: پروژه زمانی که تعریف می گردد جدول های اقتصادی دارد که میزان سرمایه گذاری اولیه، هزینه بهره برداری سالانه و درصد سود برای سرمایه گذاری در آن تعیین است. به هر حال باید کاری کنیم که شرکت دانش بنیان در پایان متضرر نگردد. مثلا در پروژه های عمرانی یا شهرداری ها برای ترغیب بخش خصوصی حداقل باید 40 درصد سود درنظر گرفته گردد که سرمایه گذار را وارد کار کند. اما نظر شرکت فرودگاه ها این بود که حداقل سود 25 درصد باشد. با این شرایط هیچ سرمایه گذاری وارد نمی شد. با این حال، شرکت های دانش بنیان را متقاعد کردیم که هر پروژه دانش بنیانی لزوما به فراوری حجم زیادی پول ختم نمی گردد و در واقع قرار است یک خدمات جدید ارائه گردد. تمام اهتمام مان را گذاشتیم که این شرکت دانش بنیان را همراهی کنیم اما فضای کلی همراه نیست و طرف های مقابل علی رغم این که در نامه های شان ابراز تمایل می نمایند، اما در مذاکره و عمل به نقطه مشترک نرسیده ایم.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و خبرنگاران هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها

tafatton.ir: تفطن، گردشگری، تور لحظه آخری ارزان قیمت، بلیط، ویزا، هتل

faceraz.ir: فیس راز | مجله گردشگری و مسافرتی، خبری و ورزشی

batask.ir: باتسک | مجله گردشگری، موفقیت، پزشکی، سلامت، مد و لباس