نویسنده های ما تنبل شده اند - مجله سرگرمی

این داستان نویس در گفت وگو با خبرنگاران درباره لزوم توجه به اقلیم و جغرافیا در ادبیات داستانی، اظهار کرد: یکی از فلسفه ها، اهمیت و رسالت ادبیات این است که ما بتوانیم تجربه های زیستی مختلف را در داستان بیاوریم. یکی از این موضوعات می تواند بحث اقلیم باشد. این موضوع چندسالی ست که در ادبیات داستانی ما کمرنگ شده است، دلیل آن هم این است که زندگی های ما مدرن و شهرنشینی شده و نویسنده های ما در شهرهای بزرگ زندگی می نمایند. سال هاست نویسنده ای را ندیده ام که بخواهد کشف کند و یا این که بخواهد نویسنده ای باشد که شرایط روستایی داشته باشد.

او اضافه نمود: زمانی که بحث روستا وارد ادبیات می گردد، ذهن ها ناخودآگاه به سمت محمود دولت آبادی می رود زیرا او تجربه زیستی روستایی داشته است. ما سال هاست که شهرنشین شده ایم ولی این موضوع دلیل نمی گردد تا بخواهیم اقلیم مان را مختص به شهر و آپارتمان بکنیم. وقتی از مشکل صحبت می کنیم باید مجموعه عوامل را درنظر بگیریم.

ارزاقی با تأکید بر این که نویسنده ها تنبل شده اند، اعلام کرد: ما می توانیم با آنالیز و تحقیق، خودمان را در موقعیت روستایی قرار بدهیم و داستان خوب در حال و هوای روستا بنویسیم؛ مدت هاست که داستانی در چنین فضایی نخوانده ام. البته به واسطه مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نویسنده ها هم انگیزه ندارند؛ مثلاً اگر بحث اقتصادی را بخواهیم در نظر بگیریم، درآمد نویسنده ها از کتاب آن قدری نیست که بخواهند وقت بگذارند و خود را درگیر اقلیم های مختلف بنمایند. این اقلیم ها مختلف می تواند موقعیت یک روستا باشد و یا موقعیت زندگی در اروپا و آفریقا. مجموعه این عوامل باعث شده تا داستان های ما شبیه به هم، شهری و آپارتمانی گردد.

نویسنده رمان شورآب سپس با بیان این که ایرادی ندارد داستان ما داستان آپارتمانی گردد، اعلام کرد: زمانی که اسم داستان آپارتمانی می آید، انگار بار منفی به داستان می دهد، در حالی که این گونه نیست. داستان آپارتمانی هم می تواند داستان خوبی باشد زیرا این موضوع با زندگی های ما عجین شده است. صحبت سر این است که داستان های آپارتمانی شبیه به هم شده است. داستان آپارتمانی که خوب باشد و در ذهن مان بماند، کمتر دیده ام. این که داستانی داستان آپارتمانی باشد ایرادی ندارد.

ارزاقی همچنین اظهار کرد: نویسنده ها باید خودشان به ضرورت نوشتن از اقلیم پی ببرند؛ نمی توان به آن ها گفت از اقلیم بنویسند. نویسنده ایرانی هنوز این ضرورت را حس نکرده است. از طرف دیگر این پرسش مطرح می گردد که اگر نویسنده قصه ای بنویسد که فضای شهری و آپارتمانی نداشته باشد، مردم استقبالی می نمایند؟ این مسئله وجود دارد. اگر نویسنده سراغ اقلیم متفاوت برود، شاید از طرف مخاطب بازخورد خوبی نبیند.

نویسنده رمان های سرزمین نوچ و زندگی منفی یک درباره نقش اقلیم در معرفی ادبیات ایران به کشورهای دیگر نیز گفت: اگر ادبیات ما در سطح دنیا معرفی نشده، نتیجه عوامل بسیاری است، ولی قاعدتاً این موضوع می تواند عامل مهمی باشد. ما می توانیم با ادبیات مان چهره درست و واقعی کشورمان را ارائه بدهیم. زیاد می شنویم هر توریستی که به ایران می آید می گوید چنین تصویری از ایران نداشتم، فکر نمی کردم تهران این قدر لوکس و مدرن باشد، یا فکر نمی کردم اصفهان شهری با این مشخصات باشد. هرکدام از توریست ها که می آیند اگر عاشق ایران نشوند به نوعی از این کشور خوش شان می آید، زیرا به خاطر مسائل سیاسی چهره خوبی از ایران ارائه نشده است.

او تاکید نمود: ادبیات یکی از جاهایی است که ما می توانیم چهره خوبی از شهر و کشورمان نشان دهیم. کاری که سال هاست در اروپا اجرا می گردد، ده ها کتاب درباره پاریس نوشته شده، یا ده ها فیلم درباره این شهر ساخته شده است. اگر ما پاریس نرفته باشیم آن قدر درباره این شهر فیلم دیده یا کتاب خوانده ایم که پاریس را می شناسیم.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما