نوجوانی چه میوه ای است؟
به گزارش مجله سرگرمی، مناف یحیی پور*:نوجوانی هندوانه نیست که درش بسته باشد. لازم باشد قاچش کنی تا ببینی چه طعمی دارد. نه، نه، اصلاً از قدیم هم این مثال هندوانه را مثلاً درباره ازدواج زده اند یا شاید بشود سرنوشت را به یک جور هندوانه دربسته تعبیر کرد. طالع آدمی زاد را مثلاً.

نوجوانی سیب هم نیست. با طعمی یک دست و مهربان. سیب آرام تر و گوشه گیرتر از این است که شبیه نوجوانی آدم باشد. مثلاً شاید بگردد مادر را به سیب تشبیه کرد یا نوزادی آدمی زاد را.
موز هم نیست. موز، زیادی مجلسی است. شیک است اصلاً. نوجوانی اصلاً به این شیکی ها نیست. آه و افسوس دارد. عطش و تپش دارد. دما دارد. پریدن توی آب یخ دارد و نمی تواند مثل موز توی ظرف کریستال میوه بنشیند و مؤدب، با برنامه ای تعیین منتظر مهمان بماند. خربزه هم نیست. نوجوانی باهویت تر از این است که خربزه باشد. باشکوه تر از این است که گیلاس باشد. عجیب تر از این است که خیار باشد. معمولی تر از این است که آناناس باشد. پیراشکی هم نیست که از دهن بیفتد. بستنی نیست که زود آب گردد و از دست برود. زرشک نیست که فقط به درد تزیین بخورد. آب نیست که همیشگی باشد. گندم نیست که بگردد بن مایه باشد. کدوتنبل نیست که فقط به درد مراسم شب چله بخورد و دیگر به کار نیاید. کاهو نیست که کنار غذا به درد بخور باشد یا ساندویچ، که بگردد یک وقت هایی آن را هوس بکنی. چه معجونی است نوجوانی!؟ چه معجون خوش مزه و سلیس و شیطان و بازیگوشی است این موجود!
نوجوانی شاید گوجه سبز است. نه چندان کوچک که گم گردد، مثل دانه فلفل و نه چندان بزرگ که زیادی به چشم بیاید مثل کدوحلوایی. گوجه سبز است نوجوانی که همواره فکر می کنی چه قدر بامزه است. ترش و شیرین است و حقیقت این است که اصلاً یک دانه اش مزه نمی دهد!
نوجوانی با دوست معنی می دهد. با تعداد زیادی هم کلاسی که تصویری از نوجوانی آدم می سازند. بشقاب تازه و خوش رنگی پر از گوجه سبزهای تازه که قل می خورند. می گردد نمکشان زد. از خوردنشان مسرور بود. انگار که یک جور دل خوشی هستند توی یخچال و نمی گردد بهشان گفت میوه، هرچند میوه اند و همه اش انتظار داری که بزرگ شوند و به میوه دیگری تبدیل شوند و آن ها تنها و تنها گوجه سبزهای بی خیال و مسرور و غمگین و مهربان و عصبانی و عجیب و معمولی و ساده و بی شیله پیله و نازک نارنجی و قوی و بازیگوشی هستند که تُو و بیرونشان یک رنگ است و با نمک خیلی خوش مزه می شوند معمولاً!
نوجوانی معجون عجیبی است که وقتی در آن زندگی می کنی همه چیز بیش از اندازه واقعی و محشر است. همه اتفاق هایی که در نوجوانی می افتد شبیه اولین باری است که شناکردن را تجربه می کنی. اولین باری که مزه نان محلی را با ماست می چشی یا گاز زدن نخستین بستنی یخی یا اولین بار، زدن گوجه سبز توی دِلار (ترکیبی از چند سبزی محلی همراه نمک که به عنوان چاشنی در شمال ایران فراوری می گردد) سبز خوش بوی از شمال رسیده!
نوجوانی بیش تر از آن که یک عکس باشد، مثل دوره کودکی و یا یک فیلم باشد، مثل خاطرات یک پیرمرد هفتاد و چهارساله، یک قطعه موسیقی است؛ موسیقی ای متفاوت...
موسیقی بسیار زیبای نه چندان بلند و نه چندان کوتاهی که تا ابد شنیده خواهد شد و رد پایش را در همه روزهای بعد از زندگی نوجوانی خواهد گذاشت. شما از دوره نوجوانی تان کشف خواهید شد و بهترین رنگی را که به شما می آید، به خود خواهید گرفت.
همه چیز بسیار زود خواهد گذشت، اما نوجوان ها فرصت های محشر نوجوانی را از دست نمی دهند. مگر کسی را می شناسید که به دست سخاوتمندی که به او گوجه سبز تعارف می نماید، نه بگوید؟
روزتان مبارک
سردبیر
* دوچرخه شماره 755/ 30مرداد 1393
تصویرسازی: وندسون لیسبوآ
منبع: همشهری آنلاینpariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.
cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها