ناهار خوردن با صاحب 1245 رستوران - مجله سرگرمی

ناهار خوردن برای گرک فلین به معنای امکان انتخاب از بین یکی از 1،245 رستورانی است که در اختیار دارد. در واقع او 283 رستوران Taco Bell و 135 واحد عرضه نان پانرا و 458 واحد رستوران Applebee و 369 واحد Arby را تحت اختیار خود دارد.

او همه این مجموعه را از دفتر خود در منطقه تجاری سانفرانسیسکو در یک آسمانخراش اداره می نماید. این دفتر محل کار او به عنوان بنیانگذار و مدیر ارشد اجرایی گروه رستوران های فلین است.

در بین کسب وکارهایی که به شکل اعطای کپی رایت کار می نمایند، به نمونه های چند واحدی و نمونه های عظیم و دسته موسوم به فلین! برمی خوریم، این گروه آخر به طور کامل متعلق به گرک فلین است؛ مردی با موهای خاکستری از منطقه مارین که اداره مجمع الجزایر غذا را با نزدیک به 50هزار کارمند و در 33 ایالت آمریکا اداره می نماید.

او توانسته فرهنگ جدیدی را در زمینه اعطای کپی رایت ایجاد کند و خودش همچنان رتبه نخست بازیکنان این حوزه را در اختیار دارد. رقیب جدی او شرکت NPC است که تعداد 1،599 واحد پیتزا هات و وندی را در اختیار دارد اما فروش گروه متعلق به گرک در سال بیش از 2.3 میلیارد دلار بوده که بیش از دو برابر فروش گروه NPC است. در ورواقع براساس گزارش Franchise Time گروه FRG نخستین شرکت خصوصی است که از مرز درآمد 2 میلیارد دلار عبور نموده.

اگر دست داشتن در کسب وکار که توجه زیادی را به خود جلب نموده، پیروزیت آمیز نیست، رفتن سراغ مواردی که چنان اقبالی به آنها نیست اما قابل اعتماد هستند را چطور باید ارزیابی کرد؟

گرک فلین در پاسخ به این پرسش که چگونه یک نفر می تواند این صنعت را تغییر دهد، می گوید: این کار به همان سادگی اداره یک رستوران در هر روز در هر جایی است و البته چندان راحت هم نیست. در واقع وارد شدن به رقابت در چنین کسب وکاری در برنامه فلین نبود.

او در دانشگاه براون تحصیل نموده و کارشناسی ارشد تاریخ را هم از دانشگاه ییل گرفت و پس از آن برای تحصیل در رشته تجارت وارد دانشگاه استانفورد شد. او پس از انتها تحصیل وارد کسب وکار املاک شد و هنوز هم کسب وکار خودش در این زمینه را اداره می نماید، در همین حال روی هتل های کوچک موسوم به بوتیک هتل هم سرمایه گذاری می نماید.

در همان زمان که فلین درگیر کار در حوزه املاک بود، یکی از دوستانش رستورانی به نام World Wrapps را تاسیس کرد که موجب جلب توجه او شد. این اتفاق مربوط به دهه 1990 است که غذاهای سریع مورد توجه عمومی قرار گرفته بود. به همین دلیل فلین با دوستش برای توسعه کسب وکار شریک شد و آنها تعداد 14 شعبه در سیاتل باز کردند. در سال 1997 نشریه USA Today از رستوران های آنها به عنوان گرایش داغ بازار غذاهای سریع یاد کرد. اندک زمانی پس از آن این گرایش افول نموده و رستوران های World Wrapps بسته شد.

بسته شدن و ناکامی برنامه رستوران ها موجب خروج فلین از این حوزه نشد، او به سابقه پدرش نگاه می کرد که دو شعبه برگر کینگ در سانفرانسیسکو را در اختیار داشت و هر دو پیروز بودند. بنابراین او چند قدم به عقب برگشت و حوزه خدمات غذا را مورد تحلیل و آنالیز قرار داد و به این نتیجه رسید که اگر دست داشتن در کسب وکار که توجه زیادی را به خود جلب نموده، پیروزیت آمیز نیست، رفتن سراغ مواردی که چنان اقبالی به آنها نیست اما قابل اعتماد هستند را چطور باید ارزیابی کرد؟ گرک فلین معتقد است باید در این کسب وکار ماند.

به این ترتیب او در سال 1999 نخستین گروه از رستوران های Applebees را شامل 8 واحد به مبلغ 14میلیون دلار خرید. 2سال بعد توانست 62 واحد دیگر را خریداری کند و بیش از مبلغی که برای خرید مغازه ها پرداخت نموده بود را با استفاده از قرض دریافت شده از گلدمن ساکس صرف سرمایه گذاری کرد. به این ترتیب و با قرار دریافت فلین به عنوان سهامدار اصلی رابطه بین صاحب امتیاز و بهر ه بردار از آن تغییر نموده و نخستین هشدارها را برای رئیس Applebees به نام لوید هیل فعال کرد.

به این ترتیب او معامله ای را با فلین ترتیب داد که نتواند بیش از 11 درصد از کپی رایتهای شرکت را تحت مالکیت خود در آورد. گرچه در سال 2007 که شرکت دچار مشکلاتی شده بود و توسط HHOP خریداری شد، فرصت دیگری برای فلین فراهم شد که تعداد دیگری از واحدها را به قیمت مناسب خریداری کند تا آنجا که باعث شده آرون آلن، استراتژیست صنعتی، فلین را فردی تقریبا شبیه وارن بافت در کپی رایت رستوران ها می نامد و می گوید: او رستوران ها را با مبلغ اندکی خریداری می نماید، می تواند آنها را به شکلی اداره کند که ارزش نشان تجاری شان را حفظ نمایند و در غیر این صورت آنها را در فهرستی برای بسته شدن قرار می دهد. همچنین Cash flow در این باره می نویسد: فلین یکی از پدیده های جذاب در این کسب وکار است.

وقتی وارد کار می گردد که به خوبی هم آن را انجام می دهد، پول لازم برای پایدار کسب وکار را صرف می نماید. او در سال های 2008 تا 2010 برای هر فروشگاهی که به طور متوسط 1.8میلیون دلار ارزش داشت، مبلغی معادل 500هزار دلار هزینه کرد.

به این ترتیب او اینک در رأس نقطه تصمیم گیری برای این رستوران ها قرار گرفته و رئیس این مجموعه می گوید: من گاهی اوقات تلفن را برداشته و برای مشورت در امور تجاری با گرک صحبت می کنم. ما به عنوان یک گروه با هم کار می کنیم و با هم برای روبرو شدن با چالش ها و تنظیم راهبردها کار می کنیم.

فلین ساختار شرکت را به نحوی طراحی نموده که نیازی ندارد هر روز در سراسر کشور صدها شعبه رستوران های خود را اداره کند. او معیارهایی برای انجام کارها طراحی نموده که کارکنان از آن پیروی نمایند، از جمله تمیز نگه داشتن محل و سلامت غذا.

او 40 کارگزار منطقه ای در اختیار دارد که کار نظارت را انجام می دهند. این افراد که صاحبان کپی رایت رستوران ها هم هستند، در حالی که گزارش هایی را برای شرکت تهیه و ارسال می نمایند، رستوران خود را هم اداره می نمایند.

در حقیقت فلین در مقایسه با بسیاری از دوستانش در استانفورد که وارد سیلیکون ولی شدند، راه متفاوتی را برگزیده، اما کاری مشابه با گوگل و اوبر انجام داده. او به جای محصول، یک بستر ساخته که همان گروه FRG است.

درست در همان زمانی که فلین روی ساختار گروه متمرکز است تا به نحوی مطلوب و موثر کار کند، گروه او کارها را اداره نموده و به پیش می برند. روز کاری برای این فرد مهم در صنعت رستوران داری از ساعت 6:45 آغاز می گردد، او پس از آنالیز ایمیل ها و صرف صبحانه حدود نیمی از وقتش را در دفتر خود صرف می نماید.

در این مدت او با صاحب امتیازها، کارگزاران، شرکت های همکار و سهامداران صحبت می نماید. مابقی وقت او در جاده ها طی می گردد. در حالی که گرک تصمیم گیری درباره کارهای جاری را به همکارانش سپرده، اما برای مشاهده آنچه که در جریان است، مستقیما وارد عمل می گردد. به این ترتیب او قادر است امپراتوری خود را به شکلی کارآمد اداره کند و درآمد سالانه 2.3 میلیارد دلاری برای شرکتش تامین کند.

teroll.ir: مجله سرگرمی و تفریحی | مجله سفر، گردشگری و مسافرتی

huseynvahedi.ir: وبلاگ واحدی | من یک جهانگرد هستم

studiomerina.ir: استدیو مرینا، مجله خبری صنایع هنری، گردشگری، ورزشی و عملی