معیارهای ایران و دانشگاه های معتبر جهان برای جذب اعضای هیئت علمی چه تفاوتی دارد؟
به گزارش مجله سرگرمی، پژوهشگران با آنالیز سیاست های جذب هیئت علمی در دانشگاه های معتبر جهان دریافتند، هشت معیار عدالت، برابری و انصاف، شفافیت، اولویت گروه های خاص (آسیب پذیر)، صلاحیت، فراخوان گسترده، تنوع و پاسخ گویی در این دانشگاه ها مورد توجه قرار می گیرد.
به گزارش خبرنگاران، آمار فراخوان های سراسری جذب هیئت علمی نشان می دهد که تعداد درخواست بالایی برای استخدام در دانشگاه ها وجود دارد. استخدام و انتخاب اعضای هیئت علمی برای حفظ کیفیت دانشگاه ها و بالاتر رفتن سطح معیارهای آموزش در سطح بین المللی بسیار اهمیت دارد و این فرآیند، کاری چالش برانگیز، پرهزینه و وقت گیر برای موسسات است.
در ایران شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ساماندهی و یک نواختی فعالیت های جذب اعضای هیئت علمی، آیین نامه تشکیل هیئت عالی جذب اعضای هیئت علمی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را تصویب نموده است و در آن تاکید شده که استخدام هیئت علمی بر مبنای احتیاج دانشگاه و به وسیله فراخوان عمومی و ابتدا به صورت پیمانی انجام گردد.
از آن جا که استفاده از تجارب کشورهای توسعه یافته و مطالعات تطبیقی در این زمینه می تواند یکی از روش های مناسب در راستای تدوینِ سیاست های جذب هیئت علمی باشد، پژوهشگران سیاست های جذب اعضای هیئت علمی در نظام آموزش عالی دانشگاه های برتر دنیا و ایران را آنالیز و مقایسه کردند.
برای انجام این مطالعه، سعید غیاثی ندوشن؛ دانشیار گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی، مریم صفرنواده؛ دانشیار معاونت آموزشی وزارت بهداشت و فهیمه ربانی خواه؛ دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه علامه طباطبائی؛ مشارکت داشتند.
در این مطالعه اسناد اصلی در خصوص سیاست های جذب اعضای هیئت علمی 9 دانشگاه برتر دنیا: ام آی تی و ویسکانسین-مادیسون آمریکا، ملبورن و موناش استرالیا، بریستول و کمبریج انگستان، تورنتو، آلبرتا و مک مستر کانادا مورد آنالیز نهاده شد. سپس معیارهای اصلی مربوط به سیاست های جذب اعضای هیئت علمی استخراج و با سیاست های ایران در این زمینه، مقایسه شد.
هشت مقوله و معیاری که در این سیاست ها مورد آنالیز نهاده شدند؛ عدالت، برابری و انصاف، شفافیت، اولویت گروه های خاص (آسیب پذیر)، صلاحیت، فراخوان گسترده، تنوع و پاسخ گویی بودند.
با توجه به یافته های این پژوهش؛ در کشور ما توجه کافی و لازم به برنامه ها و سیاست های جذب هیئت علمی نشده است. از طرف دیگر در اسناد بالادستی و نقشه جامع علمی کشور، تاکیداتی بر استقلال دانشگاه ها و هیئت امنا شده است. به نظر می رسد قوانین کنونی جذب، مغایر با قوانین بالادستی کشور است. یکی از ملزومات آزادی علمی؛ استقلال دانشگاه ها و حق انتخاب و گزینش استاد توسط خود دانشگاه است که این مسئله کاملا با رویکرد نیمه متمرکز کنونی مخالفت دارد.
پژوهشگران این مطالعه در خصوص نتایج به دست آمده می گویند: مقایسه سیاست های جذب اعضای هیئت علمی در کشورها پیشرفته دنیا و ایران نشان می دهد که موضوعات مهمی در سیاست های کشورهای فوق وجود دارد که در ایران مشاهده نمی گردد. توجه به تنوع، عدالت و شفافیت و همچنین بومی گزینی در جذب و عدم فراخوان بین المللی، اولویت قرار ندادن گروه های آسیب پذیر و زنان در جذب، تدوین شاخص های کیفی برای جذب بهترین استعداد و استقلال دانشگاه در زمینه تدوین شاخص های اختصاصی، از موارد دیگری هستند که در سیاست های جذب و به کار گیری اعضای هیئت علمی در ایران کم تر مشاهده می گردد. البته باید استفاده از این الگوها متناسب با شرایط سیاسی، اجتماعی، مالی، فرهنگی و ویژگی های خاص کشورمان باشد.
یافته های این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان آنالیز تطبیقی سیاست های جذب اعضای هیئت علمی در دانشگاه های برتر دنیا و ایران در فصل نامه طب و تزکیه؛ زیر نظر معاونت آموزشی وزارت بهداشت منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسناbanima.ir: مجله گردشگری و مسافرتی بانیما
کنفرانس هکا: مجله خبری و تحلیلی صنایع کشاورزی و تولیدی