متأسفانه تاریخ موسیقی ما عموماً فاقد آهنگساز بوده است - مجله سرگرمی

وی در 1959 به امریکا بازمی گردد و پس از شش سال، تدوین انتها نامه دکتری اش را به انتها می رساند. نتایج تحقیقاتش را نیز نخست در کتاب کوچکی با عنوان The traditional art music of Iran به زبان انگلیسی، به وسیله انتشارات شورای عالی فرهنگ و هنر ایران، در 1973 به چاپ می رساند و 17 سال بعد، در 1990 دانشگاه کمبریج کتابی با عنوان Dastgah Concept in Persian Music را منتشر و در 2004 تجدید چاپ می نماید. فرهت جز اینها، خودزندگی نامه ای با نام Present Past: Notes from the Life of a Persian/American Composer دارد که در 270 صفحه به وسیله نشر Ibex Publishers در 2019 منتشر شده است.

وی در پیشگفتار کتاب دستگاه در موسیقی ایرانی، در سال 1380، درباره تعصب جامعه موسیقی داخل ایران نسبت به موسیقی ایرانی چنین می گوید: بر اینجانب پوشیده نیست که در ایران برخی تعصب خاصی نسبت به موسیقی ملی دارند که در جای خود قابل ستایش است؛ ولی این تعصب می تواند بسته بودن فکر را در پی آورد و موجب گردد هرگونه نظردهی در رابطه با این موسیقی که با باورهای مرسوم متفاوت باشد، مردود قلمداد شده و حتی با خشونت محکوم گردد. به ویژه اگر این نظردهی از سوی کسی ارائه گردد که کار اصلی اش اجرای موسیقی ایرانی نباشد، آن وقت نفی آن تقریباً جنبۀ دفاع از حیثیت ملی به خود می گیرد. از این رو باید فقط امیدوار باشم که خواننده محترم این کتاب را بدون پیش داوری بخواند و آنجایی که مطالب آن با عقاید متداول مغایرت دارد، به استدلالی آورده شده توجه نماید.

و ادامه می دهد: خواننده محترم باید بداند که مبانی نظری موسیقی، یا آنچه تئوری موسیقی می گوییم، یک علم دقیقه نیست. هیچ فرهنگ موسیقی در هیچ جای دنیا با قرار و قانون و تئوری شروع نگردیده است. تئوری موسیقی اصولی است که یک محقق بتواند از راه آنالیز عمقی از واقعیت صوتی موسیقی در آن بیابد و تدوین و کند و آن وقت بگوید این موسیقی، دربرگیرندۀ چنین نظم هاست یا چنان بی نظمی هایی نیز در آن یافت می گردد

فرهت بعلاوه در بزرگداشتی که در سال 1397 در ایران برایش برگزار گردید، گفت: متأسفانه تاریخ موسیقی ما عموماً فاقد آهنگساز است. با اینکه ما نوازنده های خوبی داشته و داریم؛ اما باید قبول کنیم که ما همیشه مجریان موسیقی بوده ایم.

هرمز فرهت ازجمله مدرسان مهم موسیقی ایرانی در آموزشگاه های خارج از ایران بود. او در کنار تدریس آهنگسازی، ارکستراسیون، کنترپوان و تاریخ موسیقی غربی در دانشگاه کالیفرنیا، درسی با عنوان مبانی تاریخی و نظری موسیقی ایرانی را تأسیس و در همان سال ها چند کنسرت موسیقی ایرانی را با همکاری دانشجویانش برگزار می نماید. او 1968 به ایران بازمی گردد و در سمت مدیر گروه موسیقی دانشگاه تهران، مشغول به فعالیت می گردد.

چاپ نخست دو کتاب موسیقیِ سنّتی ایران (50 صفحه) و دستگاه در موسیقی ایرانی (272 صفحه) به ترتیب در سال های 1378 و 1380 به وسیله دکتر مهدی پورمحمد، زبان شناس و پژوهشگر حوزۀ روانشناسیِ زبان، به فارسی ترجمه و به وسیله انتشارات پارت به چاپ رسیدند. هر دو ترجمه با اجازه نویسنده و تأیید او منتشر شدند.

euroro.ir: اروپا: سفر به مهد فناوری و میراث دار تمدن باستانی روم و یونان

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری