لیندنهوف زوریخ: از قلعه رومیان تا بام تماشایی شهر؛ تاریخ، افسانه و چشم اندازهای فراموش نشدنی - مجله سرگرمی

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

جذابیت پایدار لیندنهوف، بیش از هر چیز، در ترکیب منحصربه‌فرد آرامش و مرکزیت آن نهفته است. با وجود قرار گرفتن در قلب یکی از شلوغ‌ترین شهرهای اروپا و در نزدیکی شریان‌های اصلی شهر مانند خیابان معروف بانهوف ، این تپه به طرز شگفت‌انگیزی به عنوان یک «واحه آرامش» عمل می‌کند. اینجا مکانی است که می‌توان در سایه درختان تنومندش به استراحت پرداخت، نظاره‌گر بازی آرام و متفکرانه شطرنج‌بازان بود ، یا صرفاً از سکوت و چشم‌انداز بی‌نظیر لذت برد. این قابلیت که هم به راحتی در دسترس باشد و هم فضایی برای فرار از ازدحام و شلوغی روزمره ارائه دهد، یکی از ویژگی‌های شهری بسیار ارزشمند است که به محبوبیت دیرینه آن در میان ساکنان زوریخ و گردشگران از سراسر جهان کمک شایانی کرده است. در این مقاله، شما را به سفری در دل تاریخ غنی لیندنهوف، داستان‌ها و افسانه‌های نهفته در پس کوچه‌های سنگی آن، و چشم‌اندازهای فراموش‌نشدنی که از فراز آن گسترده شده، دعوت می‌کنیم.

سفر در گذر تاریخ: از قلعه رومیان تا قلب تپنده شهر

تاریخ لیندنهوف همچون طوماری کهن است که هر دوره، سطری نو بر آن نگاشته، بی‌آنکه نوشته‌های پیشین را کاملاً محو کند. این تپه، گواهی زنده بر لایه‌های تمدنی است که زوریخ را شکل داده‌اند.

ردپای گذشته‌های دور: سلت‌ها و رومیان در توریکوم

پیش از آنکه چکمه‌های سربازان رومی خاک این تپه را لمس کند، لیندنهوف مأمن تمدن‌های کهن بود. شواهد باستان‌شناسی از وجود سکونتگاه‌هایی در این منطقه از دوران نوسنگی و عصر مفرغ، یعنی حدود 4500 تا 850 سال پیش از میلاد، حکایت دارد. موقعیت مرتفع و استراتژیک تپه، که در آن زمان به دلیل طغیان‌های مکرر رودخانه سیهل و زیر آب رفتن نواحی پست‌تر، برای سکونت بسیار ایده‌آل بود ، توجه اقوام سلتی را نیز به خود جلب کرد. حدود 400 سال پیش از میلاد، سلت‌ها در این منطقه ساکن شدند و پایه‌های اولین اجتماعات سازمان‌یافته را بنا نهادند.

اما نقطه عطف تاریخ لیندنهوف، ورود رومیان در حدود 15 سال پیش از میلاد بود. آنها بر فراز این تپه، قلعه‌ای مستحکم به نام «توریکوم» (Turicum) بنا کردند. این قلعه نه تنها یک پایگاه نظامی استراتژیک برای کنترل منطقه بود، بلکه به عنوان یک ایستگاه گمرکی مهم برای نظارت بر تجارت پررونق در مسیر رودخانه لیمات نیز عمل می‌کرد. اهمیت «توریکوم» تا بدانجاست که نام کنونی شهر زوریخ، ریشه در همین نام رومی دارد و این قلعه را می‌توان نقطه آغازین شکل‌گیری شهر زوریخ دانست. یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی که این ارتباط را تأیید می‌کند، سنگ قبری متعلق به قرن دوم میلادی است که در لیندنهوف کشف شده و نام «توریکوم» بر آن حک شده است؛ این سنگ‌نوشته، قدیمی‌ترین سند مکتوبی است که به نام زوریخ اشاره دارد. علاوه بر این، بقایای حمام‌های رومی و دیگر سازه‌های آن دوران نیز در حفاری‌های این منطقه یافت شده‌اند. علاقه‌مندان به تاریخ می‌توانند با هماهنگی قبلی، از برخی از این بقایای رومی و سلتیک در سردابی به نام «لیندنهوف‌کلر» (Lindenhofkeller) بازدید کنند و به معنای واقعی کلمه، به لایه‌های زیرین تاریخ شهر قدم بگذارند. از نظر ریشه‌شناسی، نام «توریکوم» احتمالاً از نام شخصی سلتی به نام «توروس» (Tūros) گرفته شده و به معنای «متعلق به توروس» یا «مکان توروس» بوده است. این نام بعدها در گذر زمان و با تغییرات زبانی، به «زوریخ» (Zürich) امروزی تحول یافته است.

کاخ پادشاهی و دژ قرون وسطایی

با افول امپراتوری روم، اهمیت استراتژیک لیندنهوف همچنان پابرجا ماند. این تپه به پایگاه نظامی و سکونتگاه اقوام مختلفی چون آلامان‌ها، کارولنژی‌ها و اوتونی‌ها تبدیل شد. در قرن نهم میلادی، لیندنهوف شاهد ساخت یک کاخ سلطنتی (Kaiserpfalz) توسط لوئی ژرمنی، نوه شارلمان بزرگ، بر روی بقایای قلعه رومی بود. این کاخ، نمادی از قدرت و اقتدار سلطنتی در منطقه به شمار می‌رفت و بر اهمیت سیاسی لیندنهوف در قرون وسطی می‌افزود.

علاوه بر کاخ، استحکامات دفاعی نیز در این دوران بر فراز تپه وجود داشت. در قرن چهارم میلادی، ارگی با دیوارهایی به عرض دو متر و ده برج بر روی تپه ساخته شده بود که بعدها در قرن نهم برای لوئی ژرمنی بازسازی شد. با این حال، این قلعه در قرن سیزدهم متروکه گشت و از سنگ‌های آن برای ساخت بناهای دیگر در شهر استفاده شد. قلعه دیگری نیز در قرون وسطی در این مکان قرار داشت که متأسفانه در سال 1218 میلادی در اثر یک آتش‌سوزی گسترده ویران گشت و هرگز بازسازی نشد. این تحولات نشان می‌دهد که چگونه هر دوره تاریخی، لایه‌ای جدید از اهمیت و کاربری به این مکان افزوده، بدون آنکه لایه‌های پیشین را به طور کامل از میان بردارد. بقایای رومی، خاطره کاخ کارولنژی، و حتی کاربری‌های بعدی مانند لژ ماسونی، همگی بر اهمیت مستمر این مکان در طول تاریخ پرفراز و نشیب زوریخ تأکید دارند.

گاهشمار لیندنهوف در یک نگاه:

• 4500-850 ق.م: سکونتگاه‌های اولیه نوسنگی و عصر برنز
• حدود 400 ق.م: استقرار سلت‌ها
• حدود 15 ق.م: تأسیس قلعه رومی "توریکوم"
• قرن 2 م: کشف سنگ‌نوشته با نام "توریکوم"
• قرن 4 م: ساخت ارگ با ده برج
• قرن 9 م: ساخت کاخ سلطنتی کارولنژی توسط نوه شارلمان
• 1218 م: ویرانی قلعه قرون وسطایی در آتش‌سوزی
• 1292 م: افسانه دفاع زنان زوریخ به رهبری هدویگ
• 1474 م (احتمالی): کاشت 52 درخت لیندن
• 1798 م: سوگند به قانون اساسی جمهوری هلوتیک
• 1854 م: ساخت لژ ماسونی "Modestia cum Libertate"
• 1912 م: ساخت آبنمای هدویگ

نقش لیندنهوف در رویدادهای کلیدی زوریخ

لیندنهوف نه تنها شاهد ساخت و سازهای نظامی و سلطنتی بود، بلکه تا آغاز دوران مدرن، به عنوان مکانی برای گردهمایی شهروندان زوریخ و اتخاذ تصمیمات مهم شهری نیز ایفای نقش می‌کرد. یکی از رویدادهای مهم تاریخ سیاسی سوئیس که در این مکان رقم خورد، سوگند وفاداری به قانون اساسی جمهوری هلوتیک در سال 1798 بود. این جمهوری که ملهم از آرمان‌های انقلاب فرانسه بود، هرچند تنها به مدت پنج سال دوام آورد، اما برگزاری مراسم سوگند در لیندنهوف، نشان‌دهنده اهمیت نمادین این مکان برای هویت مدنی شهر بود. این تحول کاربری از یک قلعه نظامی-سلطنتی به یک فضای عمومی برای گردهمایی‌های مدنی، بازتابی از بلوغ شهری زوریخ و گذار آن از جامعه‌ای متمرکز بر دفاع و قدرت مرکزی به جامعه‌ای با نهادهای مدنی قوی‌تر و اهمیت فزاینده فضاهای عمومی است.

نام «لیندنهوف» که به معنای «حیاط درختان نمدار» یا «زیرفون» است، از درختان لیندن (نمدار) که در این تپه کاشته شده‌اند، گرفته شده است. اگرچه برخی منابع کاشت اولیه این درختان را به قرن سیزدهم و خاندان راپرسویل نسبت می‌دهند ، یک وقایع‌نامه تاریخی از کاشت 52 اصله درخت لیندن در این مکان در سال 1474 میلادی خبر می‌دهد. این درختان کهنسال، امروزه نیز زینت‌بخش این تپه تاریخی هستند و سایه‌سار دلپذیرشان، فضایی آرامش‌بخش را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند.

افسانه زنان قهرمان و راز آبنمای هِدویگ

در میان داستان‌های بی‌شماری که در سنگفرش‌های لیندنهوف نهفته است، افسانه زنان قهرمان زوریخ و آبنمای زیبای هدویگ، جایگاهی ویژه دارد. این داستان، نمادی از شجاعت، هوشمندی و نقش‌آفرینی زنان در بزنگاه‌های تاریخی شهر است.

زمینه این افسانه به سال 1292 میلادی بازمی‌گردد، زمانی که شهر زوریخ توسط سپاهیان دوک آلبرت اول هابسبورگ محاصره شده بود. در آن هنگام، اغلب مردان جنگجوی شهر برای نبردی دیگر، احتمالاً با شهر وینترتور، از زوریخ خارج شده بودند و شهر در برابر سپاه قدرتمند دشمن، تقریباً بی‌دفاع به نظر می‌رسید.

در این لحظات بحرانی، زنان و دختران زوریخ به رهبری بانویی شجاع به نام «هِدویگ اَب بورگهالدن» (Hedwig ab Burghalden)، دست به اقدامی جسورانه و هوشمندانه زدند. آنها با پوشیدن لباس‌های نظامی مردان، به دست گرفتن نیزه‌ها و سپرها، و با ایجاد سر و صدا به وسیله طبل و شیپور، بر فراز تپه لیندنهوف جمع شدند و چنین وانمود کردند که شهر هنوز پادگانی نیرومند و آماده به رزم دارد. دوک آلبرت که انتظار مقاومتی جدی را نداشت، با دیدن این «سپاه قدرتمند» بر فراز تپه، فریب خورد و گمان برد که فتح شهر به سادگی امکان‌پذیر نخواهد بود. در نتیجه، از محاصره زوریخ منصرف شد و دستور عقب‌نشینی صادر کرد. بدین ترتیب، شهر زوریخ به لطف هوشمندی و شجاعت زنانش از یک خطر حتمی نجات یافت.

برای گرامیداشت یاد و خاطره این زنان قهرمان، آبنمایی زیبا در لیندنهوف ساخته شده است که به «آبنمای هِدویگ» (Hedwigbrunnen) یا «آبنمای لیندنهوف» شهرت دارد. این آبنما که در سال 1912 توسط مجسمه‌ساز برجسته، گوستاو سیبر (Gustav Siber)، خلق شد، مجسمه زنی زره‌پوش را نشان می‌دهد که نیزه و سپری در دست دارد و نمادی از آن زنان دلاور است. جالب است بدانید که آب این آبنما از شبکه آب چشمه جداگانه‌ای تأمین می‌شود که مختص برخی از آبنماهای تاریخی شهر است. این داستان، فراتر از یک رویداد تاریخی احتمالی، به یک اسطوره بنیان‌گذار برای هویت مدنی زوریخ تبدیل شده است. ساخت این آبنما در اوایل قرن بیستم، خود نشان‌دهنده تلاش آگاهانه برای جاودانه‌سازی این روایت و تقویت غرور شهری، به ویژه در مورد نقش برجسته زنان در تاریخ زوریخ است.

آبنمای هدویگ در مقابل ساختمان باشکوه لژ ماسونی «Modestia cum Libertate» (به معنی فروتنی همراه با آزادی) قرار گرفته است. این لژ که قدیمی‌ترین لژ ماسونی در سوئیس به شمار می‌رود ، در سال 1851 ساختمان پیشین این مکان موسوم به «تسوم پارادیس» (zum Paradies) را خریداری کرد و ساختمان کنونی لژ را در سال 1854 بنا نهاد. همجواری آبنمای هدویگ، به عنوان یک نماد عمومی و یادبود تاریخی، با ساختمان لژ ماسونی که نماینده یک انجمن خصوصی با آیین‌های خاص خود است، تضاد جالبی از کاربری‌های فضای شهری و لایه‌های مختلف اجتماعی را در یک نقطه متمرکز به نمایش می‌گذارد. این همزیستی نشان می‌دهد که چگونه فضاهای شهری می‌توانند همزمان میزبان تجلیات عمومی فرهنگ و تاریخ، و همچنین نهادهای خصوصی‌تر باشند که هر دو به غنای بافت شهری کمک می‌کنند.

لیندنهوف معاصر: پناهگاهی سبز با چشم‌اندازهای بی‌بدیل

امروزه، لیندنهوف نه تنها به خاطر تاریخ غنی و افسانه‌های جذابش، بلکه به عنوان یک پناهگاه سرسبز با مناظر شهری خیره‌کننده، شهرت جهانی دارد. این تپه، مکانی است که گذشته و حال زوریخ در آن به زیبایی هرچه تمام‌تر در هم می‌آمیزند.

لذت تماشای زوریخ از بلندای لیندنهوف

یکی از اصلی‌ترین دلایل محبوبیت لیندنهوف، چشم‌انداز پانورامیک و بی‌نظیری است که از فراز آن به تمامی نقاط شهر گسترده شده است. این نقطه مرتفع، که در سایه‌سار درختان کهنسال لیندن قرار گرفته، بهشتی برای عکاسان، هنرمندان و تمامی کسانی است که می‌خواهند زیبایی‌های زوریخ را از زاویه‌ای متفاوت تجربه کنند. از اینجا می‌توان رودخانه لیمات را دید که همچون نواری زمردین، قلب شهر را می‌شکافد و به آرامی به سوی دریاچه زوریخ روانه می‌شود. در کرانه شرقی رودخانه، محله قدیمی شهر (Altstadt) با سقف‌های سفالی رنگارنگ، کوچه‌های باریک و پیچ در پیچ، و معماری جذاب قرون وسطایی‌اش، همچون تابلویی زنده خودنمایی می‌کند.

از دیگر نقاط دیدنی که از فراز لیندنهوف قابل مشاهده‌اند، می‌توان به کلیساهای نمادین شهر اشاره کرد: کلیسای گروس‌مونستر (Grossmünster) با دو برج دوقلوی باشکوهش که به نمادی از زوریخ تبدیل شده‌اند ، کلیسای فرامونستر (Fraumünster) با شیشه‌های رنگی خیره‌کننده‌اش که اثر مارک شاگال هنرمند نامی است ، و کلیسای سنت پیتر (St. Peter) که قدیمی‌ترین کلیسای زوریخ به شمار می‌رود و بزرگترین صفحه ساعت اروپا را بر برج خود دارد. همچنین، ساختمان تالار شهر (Rathaus) ، بناهای باشکوه دانشگاه زوریخ و موسسه فناوری فدرال سوئیس (ETH) ، و اسکله‌ها و خانه‌های تاریخی اصناف که در امتداد رودخانه لیمات قرار گرفته‌اند، از این نقطه به خوبی دیده می‌شوند. در دوردست نیز، اگر هوا صاف باشد، می‌توان درخشش آب‌های نیلگون دریاچه زوریخ و تپه‌های سرسبز و جنگل‌های انبوهی که شهر را در آغوش گرفته‌اند، تماشا کرد. این چشم‌انداز وسیع و جامع، فراتر از یک منظره زیبا، به مثابه یک ابزار شناختی عمل می‌کند که به بازدیدکننده امکان می‌دهد ساختار و تاریخ شهر زوریخ را بهتر درک کند. از این نقطه می‌توان روابط فضایی بین بخش‌های مختلف شهر، از محله قدیمی و جدید گرفته تا رودخانه و دریاچه و مراکز مذهبی و دانشگاهی را مشاهده و درک کرد. این "خوانش شهری" به بازدیدکننده کمک می‌کند تا ارتباط عمیق‌تری با زوریخ برقرار کند و توسعه شهر را در بستر تاریخ و جغرافیا به صورت یکپارچه تجربه نماید.

فضایی برای آرامش، تفریح و گردهمایی

لیندنهوف امروزه یک پارک عمومی محبوب، واحه ای از صلح و آرامش در قلب شهر، و محلی برای گردهمایی ساکنان محلی و گردشگران از سراسر جهان است. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد و جذاب لیندنهوف، حضور دائمی بازیکنان شطرنج است. صفحه‌های بزرگ شطرنج که بر روی زمین تعبیه شده‌اند و مهره‌های غول‌پیکر آن، همواره مشتاقان این بازی فکری را به سوی خود جذب می‌کنند و تماشای بازی آرام و متفکرانه آنها در هر شرایط آب و هوایی، به یکی از نمادهای لیندنهوف تبدیل شده است. این ویژگی به لیندنهوف شخصیتی خاص و سرزنده می‌بخشد.

علاوه بر شطرنج، لیندنهوف مکانی ایده‌آل برای استراحت در سایه درختان کهنسال، پیک‌نیک، مطالعه، یا صرفاً لذت بردن از فضای آرام و دلپذیر است. این مکان همچنین گاهی میزبان رویدادهای عمومی، فستیوال‌ها و جشن‌های مختلفی است که حس اجتماعی و غرور مدنی را در میان شهروندان تقویت می‌کند. اگرچه کاربری لیندنهوف از نظامی-سلطنتی به عمومی-تفریحی تغییر کرده، اما نقش آن به عنوان یک «مکان تجمع» و «قلب» اجتماعی شهر به نوعی تداوم یافته است. پیشتر محل تجمعات رسمی و تصمیم‌گیری‌های مهم بوده و اکنون محلی برای تعاملات اجتماعی غیر رسمی، بازی و آرامش است. این نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری فضاهای شهری مهم در پاسخ به نیازهای متغیر جامعه است. خیابان‌های سنگفرش و باریک اطراف لیندنهوف، مانند خیابان زیبای «آگوستینرگاسه» (Augustinergasse) با ساختمان‌های تاریخی رنگارنگ و بوتیک‌های جذابش ، و همچنین نزدیکی به محله «شیپفه» (Schipfe)، که از قدیمی‌ترین مناطق زوریخ به شمار می‌رود ، بر جذابیت گشت و گذار در این منطقه می‌افزاید و تجربه بازدید از لیندنهوف را کامل‌تر می‌کند.

لیندنهوف، میراثی گرانبها و جاودان

اهمیت لیندنهوف فراتر از یک پارک زیبا یا یک نقطه دیدنی صرف است؛ این مکان، میراثی گرانبها و جاودان برای شهر زوریخ و کشور سوئیس به شمار می‌رود. لیندنهوف، به همراه بقایای ماقبل تاریخ، سلتیک، رومی و قرون وسطایی‌اش، به عنوان بخشی از فهرست میراث فرهنگی سوئیس با اهمیت ملی و منطقه‌ای به ثبت رسیده است ، امری که اعتبار و ارزش تاریخی و فرهنگی والای آن را به طور رسمی تأیید می‌کند.

این تپه که زمانی محل قلعه‌های سلطنتی و تصمیمات نخبگان بود ، به تدریج به یک فضای عمومی و در دسترس همگان تبدیل شده است. این تحول، خود نمادی از دموکراتیزه شدن فضا و جامعه است. امروزه، هر کسی، فارغ از جایگاه اجتماعی‌اش، می‌تواند از مناظر بدیع و آرامش بی‌بدیل آن بهره‌مند شود، که این خود یک ارزش دموکراتیک در استفاده از فضای شهری محسوب می‌شود.

لیندنهوف نه تنها برای گردشگران، بلکه برای خود اهالی زوریخ نیز مکانی عزیز و پرخاطره است؛ جایی که تاریخ شهرشان از آنجا آغاز شده و امروزه نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره و هویت جمعی آنهاست. این مکان به عنوان یک پیوند پویا بین گذشته باستانی و حال پرجنب و جوش زوریخ عمل می‌کند. اینجا جایی است که تاریخ شهر حفظ و جشن گرفته می‌شود و ریشه‌های باستانی آن هرگز به دست فراموشی سپرده نمی‌شوند. بازدید از لیندنهوف، به ویژه با آگاهی از لایه‌های تاریخی متعدد آن، از بقایای رومی قابل مشاهده در «لیندنهوف‌کلر» گرفته تا آبنمای نمادین هدویگ و ساختمان تاریخی لژ ماسونی ، تجربه‌ای آموزشی و ملموس از تاریخ چندهزارساله زوریخ را ارائه می‌دهد. این مکان فراتر از یک پارک زیبا، یک کلاس درس تاریخ در فضای باز و یک سایت آموزشی زنده است که بازدیدکنندگان را به سفری در اعماق زمان دعوت می‌کند.

چگونه به لیندنهوف برویم و از بازدید خود لذت ببریم؟

بازدید از لیندنهوف تجربه‌ای به‌یادماندنی است و دسترسی به آن نیز بسیار آسان است. این تپه تاریخی در قلب شهر قدیمی زوریخ واقع شده و به راحتی می‌توان با پای پیاده یا با استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی به آن رسید.

اگر از ایستگاه اصلی قطار زوریخ (Zürich Hauptbahnhof) حرکت می‌کنید، با یک پیاده‌روی دلپذیر حدوداً 15 دقیقه‌ای از طریق خیابان‌های معروفی چون بانهوف‌اشتراسه (Bahnhofstrasse) و لیمات‌کوای (Limmatquai) به لیندنهوف خواهید رسید. همچنین می‌توانید از ترامواهای شماره 4، 11 یا 15 استفاده کرده و در ایستگاه هِلم‌هاوس (Helmhaus) پیاده شوید؛ از آنجا تا لیندنهوف تنها حدود 5 دقیقه پیاده‌روی در پیش خواهید داشت. به طور کلی، لیندنهوف از خیابان مشهور بانهوف‌اشتراسه به راحتی با پای پیاده قابل دسترسی است. این سهولت دسترسی از نقاط مختلف شهر، نقش مهمی در تبدیل لیندنهوف به یک مکان پرطرفدار برای همگان، اعم از ساکنان محلی و گردشگران، داشته است و نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی شهری خوب و ایجاد اتصالات مناسب، برای سرزندگی فضاهای عمومی تا چه اندازه حیاتی است.

لیندنهوف در تمام طول سال به صورت 24 ساعته باز است و بازدید از آن رایگان می‌باشد. با این حال، فصل‌های بهار و تابستان، با سرسبزی و طراوت درختان و هوای مطبوع، زمان ایده‌آلی برای بازدید و لذت بردن از فضای باز و مناظر اطراف هستند. در ایام کریسمس نیز، هرچند خود لیندنهوف مستقیماً میزبان بازار نیست، اما بازارهای سنتی کریسمس در نزدیکی آن، مانند محله نیدردورف، برپا می‌شوند که با چراغانی‌ها و خوراکی‌های فصلی، جذابیت خاصی به این بخش از شهر می‌بخشند.

برای اینکه از بازدید خود نهایت لذت را ببرید، پوشیدن کفش راحت برای پیاده‌روی در خیابان‌های سنگفرش و تپه را فراموش نکنید. زمان کافی برای گشت و گذار، تماشای مناظر، بازدید از آبنمای هدویگ و توجه به جزئیات مجسمه آن، و شاید تماشای یک بازی شطرنج را در نظر بگیرید. کاوش در کوچه‌پس‌کوچه‌های تاریخی اطراف و محله قدیمی نیز می‌تواند تجربه شما را غنی‌تر کند. اگر به تاریخ باستان علاقه‌مندید، می‌توانید برای بازدید از بقایای رومی در «لیندنهوف‌کلر» برنامه‌ریزی کنید، البته برای این کار نیاز به دریافت کلید از ساختمان شهرداری (Stadthaus) خواهید داشت.

در نزدیکی لیندنهوف جاذبه‌های دیدنی دیگری نیز وجود دارند که می‌توانید در برنامه گشت خود بگنجانید، از جمله کلیسای سنت پیتر با ساعت معروفش ، کلیسای فرامونستر با شیشه‌های رنگی اثر شاگال ، خیابان زیبای آگوستینرگاسه با بوتیک‌ها و کافه‌های دلنشینش ، و محله پرجنب و جوش نیدردورف با رستوران‌ها و فروشگاه‌های متنوع. لیندنهوف، با تاریخ غنی، مناظر بی‌بدیل و فضای آرامش‌بخش خود، بدون شک یکی از گوهرهای درخشان زوریخ است که بازدید از آن خاطره‌ای فراموش‌نشدنی را برای شما رقم خواهد زد.